Aldatıldığımdan şüphe edip bir konu açmıştım ardından ardı arkası kesilmeyen iğrenç olaylar yaşadım..
2 yıla yakındır evliyim, 5 yıllıkta mazimiz vardı. Gebeyim ve doğuma son 5 günüm kaldı. Eşimle kısa bir süredir ayrıyız, düşünüp kendimizi toparlamaya çalışıyoruz.
Bu ayrılık bana çok iyi geldi düşünüp herşeyi tartmama sebep oldu, şimdi sizin doğruyu yanlışı ayırt etmeme yardım etmenize ihtiyacım var. Kendimle yüzleşmek istiyorum kısacası.
Diğer konumda bahsettiğim gibi eşimin beni aldattığına sahiden inanıyor bir delil bulup boşanmak için fırsat kolluyordum. Peki niye bebek ? diyeceksiniz, hamile kaldıktan bir kaç ay sonra şüphelenmeye başladım işin acı tarafıda bu. Tam o dönemlerde eşim babasına destek için bizi baya aşan bir miktarda borca girdi (kredi çekti, sağdan soldan buldu) ve eğer eşimin babası o parayı ödemezse alacaklılarla bu dönemlerde sıkıntı yaşayacağımızı ikimizde biliyorduk, doğumuma denk geldiği için gerilip devamlı bu konuyla alakalı huzursuzluk çıkarıyordum haklı olarak çünkü madur oluyorduk çünkü çocuğuma daha iyi şeyler sunmak istiyordum.
Eşim bunalıyor, daha çok çalışıyor, eve geç geliyor, benimle kavga etmek istemediği için bunları hiç anlatmıyor konuşmuyordu bende hamileyim diye beni aldattığını düşünüp sürekli aldatıyorsan söyle boşanalım diyerek üzerine gidiyorum ki en büyük hatam buydu. Arada şüphelerimi kuvvetlendiren şeylerde oldu, mesela bir gece saat 3te telefonuna mesaj geldi telefonu alıp lavaboya gitti geldiğinde telefonu açmasını istedim kızarak açıp son kayıtları gösterdi o saatte sadece öperatörden mesaj gelmişti ama ben bir türlü ikna olmuyordum en ufak şeyi sorguluyordum, tabi bu dönemde eşimin profil resminden bizim resmimiz kalktı, ikimizin resimleri hiç bir yerde paylaşılmaz oldu, telefonun şifresi değişti, sorunca söylenmedi, gece gezmeleri arttı vs.. Ben her birine ayrı ayrı kavgalar edip ağır hakaretler savuruyordum, bazen " metresinin yanında mısın " diye iğrenç cümleler kurup kendisinden nerede olduğunu ispatlamasını istiyordum zavallı kendine yedirebildiği kadar arkadaşlarıyla resim atıyor ya da görüntülü arıyordu, ama birşeyler devamlı gizleniyordu ve bu yüzden evimizde her iki günde kavga vardı bende o da bıkmıştık. İkinci hatam buydu. Diğeri ise evlenirken bildiğim ve değiştirmesini istediğim meseleler için ağır konuşuyordum " adam gibi tutabileceğin sözler verseydin " gibi laflar ettim veya yaptığım iyilikleri başına kaktım utanmadan. Alttan aldı. Yetmedi başka konularda " bana eş, doğmamış çocuğuna baba olamıyorsun " veya " iğrenç adamın tekisin, seninle evlendiğime çok pişmanım, Allah belanı versin " gibiye kadar gidiyordu söylediklerim cevap veriyordu kavga ediyorduk ama asla bana bu gibi şeyler söylemiyordu. Böyle böyle soğuduk o da artık alttan almamaya ne düşünürsen düşün bıktım demelere başladı ve son noktalara geldik. Onun hatasıda elbette çoktu benim şüphelerimi dindirebilirdi, telefonu alıp duşa lavaboya girmek nedir, yanımda yabancı numaraları açmamak veya.. Böyle huyları sonradan türeyince dayanamaz oldum..
Onu bu şekilde incitmiş ve bunaltmış olduğumun farkındayım. Ama boşanmanın doğru olduğunu düşünüyorum, ailelerle yüz göz olduk, birbirimize demediğimiz kalmadı, iki yabancı olup rehberde ki aşkımlı canımlı cicimli yazıları bile silip isimlerle kaydettik.
Ben hala kendisine güvenemiyorum neyin ne olduğunu bilmiyorum..
Sadece aramızda ufakta olsa kalan gurursuz bir sevgi var, çocuğumu haksız yere babasız mı bırakıyorum acaba diyorum.
Karşılıklı çok hatalı olduğumuzu biliyoruz, düzelmez sanıyorum ama..
Bir kaç gün sonra yüzyüze konuşup son kararı vereceğiz. Sizce doğru olan ne ?
Konunun uzun olmaması için sadece kendimi yargıladım sorarsanız karşı tarafıda anlatırım.