Merhaba,
Cok uzun süredir buraya üyeyim ve takip ediyorum. Ama bugüne kadar konu acip, icimi dökecegim hic aklima gelmemisti.
Evet, bosaniyorum. Esimle cok büyük bir askla evlendik, ben evlendikten sonra onun icin almanyaya geldim. 4 sene cok mutlu ve sevgi dolu bir hayatimiz oldu. Ama sonra aldatildim... Hem de cok agir bir sekilde. Ben onu affetmeye bile hazirken aylarca beni oyaladi ve en sonunda terketti. Benim vatandaslik alabilmem icin onunla evli kalmam gerekiyordu, odalari ayirdik ama ayni evdeydik. Ben türkiyeye geri dönmek istemiyordum. Ama artik esim bana baska bir secenek birakmadi. Artik diger kadinla birlikte olmak istedigini, benim kendime hayat kurmami bekleyemeyecegini söyledi. Senin her seyine destek olurum diyen bir adamdi bu. Kibarca kapi disari atti yani.
Simdi elimde ne isim var ne de evim. Üniversite mezunuyum, almancami anadil seviyesine getirdim. Burdaki hayatimi cok seviyorum. Ama burada kalabilmem icin hemen is bulmam lazim ve acikcasi aldigim egitimlerden sonra garsonluk ya da baska bir is yapamayacagimi düsünüyorum. Buldugum diger isler de yetenek gerektirmeyen, alanimin disinda ve bana iyi gelecegini düsündügüm isler degil. Evet beni bir süre idare eder, ama ya hayallerim, ideallerim? Ailem türkiyeye dönmemi, almancamla iyi bir is bulabilecegimi söylüyor. Benim burada önce bir is, sonra da ev bulup haftanin her günü kira ödeyebilmek icin calisamam gerekecek. Yani zor ve mücadele dolu. Ve tamamen tek basima. Yasamak degil de sanki sadece hayatta kalmak. Üstelik psikolojim cok kötü, felaket bir depresyondayim.
Türkiyeye dönmeye karar verdim. Yükseklisansa baslayip, iyi bir is bulmak istiyorum. Ama almanyayi birakip türkiyeye gelmek cok mu sacma? En azindan türkiyede yalniz olmayacagim, ailem ve arkadaslarim var diyorum cünkü burada hic arkadasim yok. Esimden baska kimsem yoktu.
Kafam cok karisik. Esyalarimi toplayip, kutulara koydum bile. Ama pisman olmaktan korkuyorum. Almanyayi biraktigim icin enayi miyim? Alman vatandasi olabilirdim. Mücadele etmeye gücüm kalmadigi icin zayif miyim?
Ne dersiniz?
Cok uzun süredir buraya üyeyim ve takip ediyorum. Ama bugüne kadar konu acip, icimi dökecegim hic aklima gelmemisti.
Evet, bosaniyorum. Esimle cok büyük bir askla evlendik, ben evlendikten sonra onun icin almanyaya geldim. 4 sene cok mutlu ve sevgi dolu bir hayatimiz oldu. Ama sonra aldatildim... Hem de cok agir bir sekilde. Ben onu affetmeye bile hazirken aylarca beni oyaladi ve en sonunda terketti. Benim vatandaslik alabilmem icin onunla evli kalmam gerekiyordu, odalari ayirdik ama ayni evdeydik. Ben türkiyeye geri dönmek istemiyordum. Ama artik esim bana baska bir secenek birakmadi. Artik diger kadinla birlikte olmak istedigini, benim kendime hayat kurmami bekleyemeyecegini söyledi. Senin her seyine destek olurum diyen bir adamdi bu. Kibarca kapi disari atti yani.
Simdi elimde ne isim var ne de evim. Üniversite mezunuyum, almancami anadil seviyesine getirdim. Burdaki hayatimi cok seviyorum. Ama burada kalabilmem icin hemen is bulmam lazim ve acikcasi aldigim egitimlerden sonra garsonluk ya da baska bir is yapamayacagimi düsünüyorum. Buldugum diger isler de yetenek gerektirmeyen, alanimin disinda ve bana iyi gelecegini düsündügüm isler degil. Evet beni bir süre idare eder, ama ya hayallerim, ideallerim? Ailem türkiyeye dönmemi, almancamla iyi bir is bulabilecegimi söylüyor. Benim burada önce bir is, sonra da ev bulup haftanin her günü kira ödeyebilmek icin calisamam gerekecek. Yani zor ve mücadele dolu. Ve tamamen tek basima. Yasamak degil de sanki sadece hayatta kalmak. Üstelik psikolojim cok kötü, felaket bir depresyondayim.
Türkiyeye dönmeye karar verdim. Yükseklisansa baslayip, iyi bir is bulmak istiyorum. Ama almanyayi birakip türkiyeye gelmek cok mu sacma? En azindan türkiyede yalniz olmayacagim, ailem ve arkadaslarim var diyorum cünkü burada hic arkadasim yok. Esimden baska kimsem yoktu.
Kafam cok karisik. Esyalarimi toplayip, kutulara koydum bile. Ama pisman olmaktan korkuyorum. Almanyayi biraktigim icin enayi miyim? Alman vatandasi olabilirdim. Mücadele etmeye gücüm kalmadigi icin zayif miyim?
Ne dersiniz?