Boşanma aşamasındayım kafam karışık

rdrsn .!.:

Yok canımherkes 737484837379. Şansı hak eder.

Genişletmek için tıkla...

Dertliyim 44 .!.:

Merhabalar. Ben yaklaşık 10 yıldır evliyim. 6 yaşında bir oğlum var. Evliliğimizin ilk yıllarında eşim bana karşı güven sarsıcı davranışlarda bulundu. Bileziklerimi ve kolyelerimi, küpelerimi bile benden izinsiz aldı. Yerine koymadı. Benden habersiz benim adıma birkaç sefer kredi çekme girişiminde bulunmuş. Bunu çok sonradan öğrendim.Tabi o zamanlar çocuk yoktu. Kaynanamlarla aynı evde beraber oturuyorduk. Sonra eşimle borçlar ödensin bir an önce ayrı eve çıkalım diye beraber çalıştık. Ama eşimin para biriktirmeyi bırak beraber çalışırken ben işe giderken o evde yatıyordu. Doğru düzgün çalışmıyordu. Üstelik o zamanlar hamileydim ve tek başıma işe giderken o evde yatıyordu. Çalışırken paramı bazen birikim amaçlı gram altına çeviriyorum. Eşim zor durumunda hemen yerine koyucam diye onu alıp bozduruyordu. Amacsonra hićbirini koymadı. Cüzdanımdan bazen benden habersiz para da alıyordu. Sonra çocuk oldu ve işi bıraktım. Çocuk 6 aylıkken çocuğun evde bir çeyreğinin yerinde olmadığını farkettim ve ondan şüphelendim. Kendisine sorunca inkar etti tabi. Benim artık bu olaydan sonra sabrım taştı. O evden çıktıktan sonra aldım çocuğumu yanıma birkaç eşya da alıp gittim babamın evine. Niyetim o an boşanmaktı. Sonra eşim evden gittiğimi duyunca bayağı üzüldü. Kayınvalidem de bayağı üzülmüş. Eşim babamlara geldi. Dönmem için yalvardı bayağı dil döktü. Çok pişmanım dedi. Bir daha yaptığı yanlışları yapmayacağına söz verdi. Ben de çocuğumuz için bir şans daha vermek istedim. Ama ayrı ev tutacak ve bizi bundan sonra mağdur etmeyeceksen anca o zaman barışırız dedim. O da kabul etti. Ve ben sonra 6 ay annemlerde bekledim. Sonra evi tuttu ve bir araya geldik. İlk başlarda güzeldi. Sonra pandemi dönemi başladı. Üç ay hiç çalışmadı evde yatıyordu. Haliyle ne kira ne faturayı ödüyordu. Kaç sefer elektrik kesildi. Sonra biraz işleri açıldı. Fakat gene düzgün çalışmıyordu. Kafasına göre istediği saatte gidip istediği saatte geliyordu. Sonrasında hiç kira ödemeye ödemeye borcu birikti. Su ve doğalgaz borcunu ödemeye ödemeye onların da borcu birikti. Bir gün gelip doğalgaz sayacını söktüler. Tam da kışın ortasında. Çocuğumuz da daha küçüktü. Eşimi aradım durumu anlattım. Bir hafta içinde borcu ödeyip açtıracağım diye bizi annemlere yolladı. Sonra aradan bir hafta geçti. Hallettinmi diye aradım. Yok doğru düzgün para alamadım halledemedim ama 2 hafta içinde söz halledecem dedim. 2 hafta sonra gene aynı bahaneyle beni oyalayıp durdu. Öyle öyle 3 ay geçti. Bu sefer ev sahibi bizi evden çıkarıyo dedi. 2 ay da öyle bekledim. Sonra bir ev buldu. Gene bir araya geldik. İlk bir sene kirayı geciktirmeli de olsa düzenli veriyordu. Sonra 1 ay geciktirince ev sahibi iyice gıcık kaptı eşimden. Daha ilk sene bizi çıkartacaktı bizi. Eşimin ikna çabalarıyla bir şekilde orda oturmaya devam ettik. Fakat düzenli çalışmıyordu. Kafasına göre istediği saatte gidip istediği saatte bırakıyordu. Doğru düzgün birşey kazanmıyordu. Bir ara 4 ay üst üste ne kira ne faturaları ödedi. Tabi bundan sonra ev sahibi kaç kere gelip kapımıza dayandı. Eşime hakaret ve tehdit etti. Ama bunları hep benim yanımda eşim yokken söylüyordu. Sonra ev sahibi bir gün geldi. Bizimle konuştu. İki ay ićinde evi boşaltmamızı istedi. Eşim o süre içinde hiç bir çaba göstermedi. Hep birilerinden para yardımı bekledi. Sonra 2 ayın dolmasına son bir hafta kala bi yerden para bekliyordu. Nasıl olsa para gelecek diye şimdiye kadar hiç ev arayışına girmeyen adam son bir hafta içinde birden ev arayışına girdi. Sonra o beklediği yerden para gelmeyince hayal kırıklığına uğradı. Üstelik oturduğumuz evde ev sahibine kira borcu vardı. Onu ödemek için bile birinden borç almış. Sonra gün geldi çattı. Eşim evi tutamayınca tekrar beni çocuğumla annemlere yolladı. 3 ay içinde halledecem dedi. Sonra eşyalarımızın bit kısmı annemlere getirdik. Bir kısmını da kaynımlara yolladık. Sonra bana her hafta sana 5.000 tl yollayacağım sen de onları biriktirirsin. 3 ay içinde de evi tutarım dedi. Ama sonra aradan 2 ay geçti. Bana bırak her hafta 5.000 tl yollamayı 1000 tl bile yollamadı. Baktım beni gene oyalıyor ben de daha boşuna ev arayışına falan girme sen yapamayacaksın gene beni oyalayıp duruyorsun. Ben artık sana güvenmiyorum boşanalım bitsin dedim. Sonra o da şimdilik boşanmayı askıya al ben sana kendimi ispat edeceğim dedi. Ben sana artık güvenmiyorum boşuna çabalama dedim. Sonra gittim çekişmeli boşanma davası açtım. Sonra o süreçte tatillerde oğlumu da alıp birkaç sefer yanına annesinin evine götürdü. Oğlum her gittiğinde üzülüyordu. Benden ayrılıp oraya gitmek istemiyordu. Ama babasına da bunu söyleyemiyordu. Oğlumu okuldan aldığım bir gün eşim aradı. Dilekçe ona ulaşmış. Çekişmeli dava aćmışsın buna gerek yoktu anlaşmalı boşanalım dedi. Ben de tamam dedim. Aradan 3 hafta geçti hiç arayıp sormadı. Dün gene çocuğu almaya gelirken telefonda bayağı konuştu. Bak ileride evlenmek istersen ben buna müsaade etmem. Eğer illa evlenicem diyorsan ben o çocuğu senden bir şekilde alırım dedi. Gene barışmak için ikna çabalarına girdi. Bak şu an iyi kazanıyorum. İstersen bayramdan hemen sonra bir ev tutar içindeki eşyaları da yeniledim. Evi de istersen annenlere yakın tutarım diyor. Ama ben kendisine güvenmiyorum. Gene biraraya gelip de bu duruma düşmekten korkuyorum. Dün çocuğu almaya gelirken çocuk benden ayrılırken gene bayağı üzüldü. Ağladı ağlayacaktı. Babasına gelmek istemiyorum da diyemiyor. Ben onu öyle görünce ben de ağladım. Bilmiyorum dünden beri kafam karışık. Bir yanım çocuk için bir şans daha ver belki bu sefer durumu düzeltir diyo. Ama daha önce de böyle sözler vermişti. Bu yüzden bana pek güven vermiyo artık. Bilmiyorum yaa çocuğu her seferinde öyle görünce çok üzülüyorum. O yüzden dünden beri kafam çok karışık. Sizce ne yapmalıyım? Siz bu durumda olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Dertliyim 44 .!.:

Merhabalar. Ben yaklaşık 10 yıldır evliyim. 6 yaşında bir oğlum var. Evliliğimizin ilk yıllarında eşim bana karşı güven sarsıcı davranışlarda bulundu. Bileziklerimi ve kolyelerimi, küpelerimi bile benden izinsiz aldı. Yerine koymadı. Benden habersiz benim adıma birkaç sefer kredi çekme girişiminde bulunmuş. Bunu çok sonradan öğrendim.Tabi o zamanlar çocuk yoktu. Kaynanamlarla aynı evde beraber oturuyorduk. Sonra eşimle borçlar ödensin bir an önce ayrı eve çıkalım diye beraber çalıştık. Ama eşimin para biriktirmeyi bırak beraber çalışırken ben işe giderken o evde yatıyordu. Doğru düzgün çalışmıyordu. Üstelik o zamanlar hamileydim ve tek başıma işe giderken o evde yatıyordu. Çalışırken paramı bazen birikim amaçlı gram altına çeviriyorum. Eşim zor durumunda hemen yerine koyucam diye onu alıp bozduruyordu. Amacsonra hićbirini koymadı. Cüzdanımdan bazen benden habersiz para da alıyordu. Sonra çocuk oldu ve işi bıraktım. Çocuk 6 aylıkken çocuğun evde bir çeyreğinin yerinde olmadığını farkettim ve ondan şüphelendim. Kendisine sorunca inkar etti tabi. Benim artık bu olaydan sonra sabrım taştı. O evden çıktıktan sonra aldım çocuğumu yanıma birkaç eşya da alıp gittim babamın evine. Niyetim o an boşanmaktı. Sonra eşim evden gittiğimi duyunca bayağı üzüldü. Kayınvalidem de bayağı üzülmüş. Eşim babamlara geldi. Dönmem için yalvardı bayağı dil döktü. Çok pişmanım dedi. Bir daha yaptığı yanlışları yapmayacağına söz verdi. Ben de çocuğumuz için bir şans daha vermek istedim. Ama ayrı ev tutacak ve bizi bundan sonra mağdur etmeyeceksen anca o zaman barışırız dedim. O da kabul etti. Ve ben sonra 6 ay annemlerde bekledim. Sonra evi tuttu ve bir araya geldik. İlk başlarda güzeldi. Sonra pandemi dönemi başladı. Üç ay hiç çalışmadı evde yatıyordu. Haliyle ne kira ne faturayı ödüyordu. Kaç sefer elektrik kesildi. Sonra biraz işleri açıldı. Fakat gene düzgün çalışmıyordu. Kafasına göre istediği saatte gidip istediği saatte geliyordu. Sonrasında hiç kira ödemeye ödemeye borcu birikti. Su ve doğalgaz borcunu ödemeye ödemeye onların da borcu birikti. Bir gün gelip doğalgaz sayacını söktüler. Tam da kışın ortasında. Çocuğumuz da daha küçüktü. Eşimi aradım durumu anlattım. Bir hafta içinde borcu ödeyip açtıracağım diye bizi annemlere yolladı. Sonra aradan bir hafta geçti. Hallettinmi diye aradım. Yok doğru düzgün para alamadım halledemedim ama 2 hafta içinde söz halledecem dedim. 2 hafta sonra gene aynı bahaneyle beni oyalayıp durdu. Öyle öyle 3 ay geçti. Bu sefer ev sahibi bizi evden çıkarıyo dedi. 2 ay da öyle bekledim. Sonra bir ev buldu. Gene bir araya geldik. İlk bir sene kirayı geciktirmeli de olsa düzenli veriyordu. Sonra 1 ay geciktirince ev sahibi iyice gıcık kaptı eşimden. Daha ilk sene bizi çıkartacaktı bizi. Eşimin ikna çabalarıyla bir şekilde orda oturmaya devam ettik. Fakat düzenli çalışmıyordu. Kafasına göre istediği saatte gidip istediği saatte bırakıyordu. Doğru düzgün birşey kazanmıyordu. Bir ara 4 ay üst üste ne kira ne faturaları ödedi. Tabi bundan sonra ev sahibi kaç kere gelip kapımıza dayandı. Eşime hakaret ve tehdit etti. Ama bunları hep benim yanımda eşim yokken söylüyordu. Sonra ev sahibi bir gün geldi. Bizimle konuştu. İki ay ićinde evi boşaltmamızı istedi. Eşim o süre içinde hiç bir çaba göstermedi. Hep birilerinden para yardımı bekledi. Sonra 2 ayın dolmasına son bir hafta kala bi yerden para bekliyordu. Nasıl olsa para gelecek diye şimdiye kadar hiç ev arayışına girmeyen adam son bir hafta içinde birden ev arayışına girdi. Sonra o beklediği yerden para gelmeyince hayal kırıklığına uğradı. Üstelik oturduğumuz evde ev sahibine kira borcu vardı. Onu ödemek için bile birinden borç almış. Sonra gün geldi çattı. Eşim evi tutamayınca tekrar beni çocuğumla annemlere yolladı. 3 ay içinde halledecem dedi. Sonra eşyalarımızın bit kısmı annemlere getirdik. Bir kısmını da kaynımlara yolladık. Sonra bana her hafta sana 5.000 tl yollayacağım sen de onları biriktirirsin. 3 ay içinde de evi tutarım dedi. Ama sonra aradan 2 ay geçti. Bana bırak her hafta 5.000 tl yollamayı 1000 tl bile yollamadı. Baktım beni gene oyalıyor ben de daha boşuna ev arayışına falan girme sen yapamayacaksın gene beni oyalayıp duruyorsun. Ben artık sana güvenmiyorum boşanalım bitsin dedim. Sonra o da şimdilik boşanmayı askıya al ben sana kendimi ispat edeceğim dedi. Ben sana artık güvenmiyorum boşuna çabalama dedim. Sonra gittim çekişmeli boşanma davası açtım. Sonra o süreçte tatillerde oğlumu da alıp birkaç sefer yanına annesinin evine götürdü. Oğlum her gittiğinde üzülüyordu. Benden ayrılıp oraya gitmek istemiyordu. Ama babasına da bunu söyleyemiyordu. Oğlumu okuldan aldığım bir gün eşim aradı. Dilekçe ona ulaşmış. Çekişmeli dava aćmışsın buna gerek yoktu anlaşmalı boşanalım dedi. Ben de tamam dedim. Aradan 3 hafta geçti hiç arayıp sormadı. Dün gene çocuğu almaya gelirken telefonda bayağı konuştu. Bak ileride evlenmek istersen ben buna müsaade etmem. Eğer illa evlenicem diyorsan ben o çocuğu senden bir şekilde alırım dedi. Gene barışmak için ikna çabalarına girdi. Bak şu an iyi kazanıyorum. İstersen bayramdan hemen sonra bir ev tutar içindeki eşyaları da yeniledim. Evi de istersen annenlere yakın tutarım diyor. Ama ben kendisine güvenmiyorum. Gene biraraya gelip de bu duruma düşmekten korkuyorum. Dün çocuğu almaya gelirken çocuk benden ayrılırken gene bayağı üzüldü. Ağladı ağlayacaktı. Babasına gelmek istemiyorum da diyemiyor. Ben onu öyle görünce ben de ağladım. Bilmiyorum dünden beri kafam karışık. Bir yanım çocuk için bir şans daha ver belki bu sefer durumu düzeltir diyo. Ama daha önce de böyle sözler vermişti. Bu yüzden bana pek güven vermiyo artık. Bilmiyorum yaa çocuğu her seferinde öyle görünce çok üzülüyorum. O yüzden dünden beri kafam çok karışık. Sizce ne yapmalıyım? Siz bu durumda olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Salon Kadini .!.:

Cocuk okula basladi mi bari onu söyleyin, vallahi siz umrumda degilsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Dertliyim 44 .!.:

Oğlumu okuldan aldığım bir gün eşim aradı.

Genişletmek için tıkla...

Miss Salvatore .!.:

Evet sanırım okula başlamış. Öyle yazmış konuda .

Genişletmek için tıkla...

Salon Kadini .!.:

Cocuklar arada ziyan oldugunda cok uzuluyorum, hicbir cocuk ebeveynlerinin duygusal calkalanmalariyla bogusmayi haketmiyor.

Genişletmek için tıkla...

Dertliyim 44 .!.:

Merhabalar. Ben yaklaşık 10 yıldır evliyim. 6 yaşında bir oğlum var. Evliliğimizin ilk yıllarında eşim bana karşı güven sarsıcı davranışlarda bulundu. Bileziklerimi ve kolyelerimi, küpelerimi bile benden izinsiz aldı. Yerine koymadı. Benden habersiz benim adıma birkaç sefer kredi çekme girişiminde bulunmuş. Bunu çok sonradan öğrendim.Tabi o zamanlar çocuk yoktu. Kaynanamlarla aynı evde beraber oturuyorduk. Sonra eşimle borçlar ödensin bir an önce ayrı eve çıkalım diye beraber çalıştık. Ama eşimin para biriktirmeyi bırak beraber çalışırken ben işe giderken o evde yatıyordu. Doğru düzgün çalışmıyordu. Üstelik o zamanlar hamileydim ve tek başıma işe giderken o evde yatıyordu. Çalışırken paramı bazen birikim amaçlı gram altına çeviriyorum. Eşim zor durumunda hemen yerine koyucam diye onu alıp bozduruyordu. Amacsonra hićbirini koymadı. Cüzdanımdan bazen benden habersiz para da alıyordu. Sonra çocuk oldu ve işi bıraktım. Çocuk 6 aylıkken çocuğun evde bir çeyreğinin yerinde olmadığını farkettim ve ondan şüphelendim. Kendisine sorunca inkar etti tabi. Benim artık bu olaydan sonra sabrım taştı. O evden çıktıktan sonra aldım çocuğumu yanıma birkaç eşya da alıp gittim babamın evine. Niyetim o an boşanmaktı. Sonra eşim evden gittiğimi duyunca bayağı üzüldü. Kayınvalidem de bayağı üzülmüş. Eşim babamlara geldi. Dönmem için yalvardı bayağı dil döktü. Çok pişmanım dedi. Bir daha yaptığı yanlışları yapmayacağına söz verdi. Ben de çocuğumuz için bir şans daha vermek istedim. Ama ayrı ev tutacak ve bizi bundan sonra mağdur etmeyeceksen anca o zaman barışırız dedim. O da kabul etti. Ve ben sonra 6 ay annemlerde bekledim. Sonra evi tuttu ve bir araya geldik. İlk başlarda güzeldi. Sonra pandemi dönemi başladı. Üç ay hiç çalışmadı evde yatıyordu. Haliyle ne kira ne faturayı ödüyordu. Kaç sefer elektrik kesildi. Sonra biraz işleri açıldı. Fakat gene düzgün çalışmıyordu. Kafasına göre istediği saatte gidip istediği saatte geliyordu. Sonrasında hiç kira ödemeye ödemeye borcu birikti. Su ve doğalgaz borcunu ödemeye ödemeye onların da borcu birikti. Bir gün gelip doğalgaz sayacını söktüler. Tam da kışın ortasında. Çocuğumuz da daha küçüktü. Eşimi aradım durumu anlattım. Bir hafta içinde borcu ödeyip açtıracağım diye bizi annemlere yolladı. Sonra aradan bir hafta geçti. Hallettinmi diye aradım. Yok doğru düzgün para alamadım halledemedim ama 2 hafta içinde söz halledecem dedim. 2 hafta sonra gene aynı bahaneyle beni oyalayıp durdu. Öyle öyle 3 ay geçti. Bu sefer ev sahibi bizi evden çıkarıyo dedi. 2 ay da öyle bekledim. Sonra bir ev buldu. Gene bir araya geldik. İlk bir sene kirayı geciktirmeli de olsa düzenli veriyordu. Sonra 1 ay geciktirince ev sahibi iyice gıcık kaptı eşimden. Daha ilk sene bizi çıkartacaktı bizi. Eşimin ikna çabalarıyla bir şekilde orda oturmaya devam ettik. Fakat düzenli çalışmıyordu. Kafasına göre istediği saatte gidip istediği saatte bırakıyordu. Doğru düzgün birşey kazanmıyordu. Bir ara 4 ay üst üste ne kira ne faturaları ödedi. Tabi bundan sonra ev sahibi kaç kere gelip kapımıza dayandı. Eşime hakaret ve tehdit etti. Ama bunları hep benim yanımda eşim yokken söylüyordu. Sonra ev sahibi bir gün geldi. Bizimle konuştu. İki ay ićinde evi boşaltmamızı istedi. Eşim o süre içinde hiç bir çaba göstermedi. Hep birilerinden para yardımı bekledi. Sonra 2 ayın dolmasına son bir hafta kala bi yerden para bekliyordu. Nasıl olsa para gelecek diye şimdiye kadar hiç ev arayışına girmeyen adam son bir hafta içinde birden ev arayışına girdi. Sonra o beklediği yerden para gelmeyince hayal kırıklığına uğradı. Üstelik oturduğumuz evde ev sahibine kira borcu vardı. Onu ödemek için bile birinden borç almış. Sonra gün geldi çattı. Eşim evi tutamayınca tekrar beni çocuğumla annemlere yolladı. 3 ay içinde halledecem dedi. Sonra eşyalarımızın bit kısmı annemlere getirdik. Bir kısmını da kaynımlara yolladık. Sonra bana her hafta sana 5.000 tl yollayacağım sen de onları biriktirirsin. 3 ay içinde de evi tutarım dedi. Ama sonra aradan 2 ay geçti. Bana bırak her hafta 5.000 tl yollamayı 1000 tl bile yollamadı. Baktım beni gene oyalıyor ben de daha boşuna ev arayışına falan girme sen yapamayacaksın gene beni oyalayıp duruyorsun. Ben artık sana güvenmiyorum boşanalım bitsin dedim. Sonra o da şimdilik boşanmayı askıya al ben sana kendimi ispat edeceğim dedi. Ben sana artık güvenmiyorum boşuna çabalama dedim. Sonra gittim çekişmeli boşanma davası açtım. Sonra o süreçte tatillerde oğlumu da alıp birkaç sefer yanına annesinin evine götürdü. Oğlum her gittiğinde üzülüyordu. Benden ayrılıp oraya gitmek istemiyordu. Ama babasına da bunu söyleyemiyordu. Oğlumu okuldan aldığım bir gün eşim aradı. Dilekçe ona ulaşmış. Çekişmeli dava aćmışsın buna gerek yoktu anlaşmalı boşanalım dedi. Ben de tamam dedim. Aradan 3 hafta geçti hiç arayıp sormadı. Dün gene çocuğu almaya gelirken telefonda bayağı konuştu. Bak ileride evlenmek istersen ben buna müsaade etmem. Eğer illa evlenicem diyorsan ben o çocuğu senden bir şekilde alırım dedi. Gene barışmak için ikna çabalarına girdi. Bak şu an iyi kazanıyorum. İstersen bayramdan hemen sonra bir ev tutar içindeki eşyaları da yeniledim. Evi de istersen annenlere yakın tutarım diyor. Ama ben kendisine güvenmiyorum. Gene biraraya gelip de bu duruma düşmekten korkuyorum. Dün çocuğu almaya gelirken çocuk benden ayrılırken gene bayağı üzüldü. Ağladı ağlayacaktı. Babasına gelmek istemiyorum da diyemiyor. Ben onu öyle görünce ben de ağladım. Bilmiyorum dünden beri kafam karışık. Bir yanım çocuk için bir şans daha ver belki bu sefer durumu düzeltir diyo. Ama daha önce de böyle sözler vermişti. Bu yüzden bana pek güven vermiyo artık. Bilmiyorum yaa çocuğu her seferinde öyle görünce çok üzülüyorum. O yüzden dünden beri kafam çok karışık. Sizce ne yapmalıyım? Siz bu durumda olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Dertliyim 44 .!.:

Merhabalar. Ben yaklaşık 10 yıldır evliyim. 6 yaşında bir oğlum var. Evliliğimizin ilk yıllarında eşim bana karşı güven sarsıcı davranışlarda bulundu. Bileziklerimi ve kolyelerimi, küpelerimi bile benden izinsiz aldı. Yerine koymadı. Benden habersiz benim adıma birkaç sefer kredi çekme girişiminde bulunmuş. Bunu çok sonradan öğrendim.Tabi o zamanlar çocuk yoktu. Kaynanamlarla aynı evde beraber oturuyorduk. Sonra eşimle borçlar ödensin bir an önce ayrı eve çıkalım diye beraber çalıştık. Ama eşimin para biriktirmeyi bırak beraber çalışırken ben işe giderken o evde yatıyordu. Doğru düzgün çalışmıyordu. Üstelik o zamanlar hamileydim ve tek başıma işe giderken o evde yatıyordu. Çalışırken paramı bazen birikim amaçlı gram altına çeviriyorum. Eşim zor durumunda hemen yerine koyucam diye onu alıp bozduruyordu. Amacsonra hićbirini koymadı. Cüzdanımdan bazen benden habersiz para da alıyordu. Sonra çocuk oldu ve işi bıraktım. Çocuk 6 aylıkken çocuğun evde bir çeyreğinin yerinde olmadığını farkettim ve ondan şüphelendim. Kendisine sorunca inkar etti tabi. Benim artık bu olaydan sonra sabrım taştı. O evden çıktıktan sonra aldım çocuğumu yanıma birkaç eşya da alıp gittim babamın evine. Niyetim o an boşanmaktı. Sonra eşim evden gittiğimi duyunca bayağı üzüldü. Kayınvalidem de bayağı üzülmüş. Eşim babamlara geldi. Dönmem için yalvardı bayağı dil döktü. Çok pişmanım dedi. Bir daha yaptığı yanlışları yapmayacağına söz verdi. Ben de çocuğumuz için bir şans daha vermek istedim. Ama ayrı ev tutacak ve bizi bundan sonra mağdur etmeyeceksen anca o zaman barışırız dedim. O da kabul etti. Ve ben sonra 6 ay annemlerde bekledim. Sonra evi tuttu ve bir araya geldik. İlk başlarda güzeldi. Sonra pandemi dönemi başladı. Üç ay hiç çalışmadı evde yatıyordu. Haliyle ne kira ne faturayı ödüyordu. Kaç sefer elektrik kesildi. Sonra biraz işleri açıldı. Fakat gene düzgün çalışmıyordu. Kafasına göre istediği saatte gidip istediği saatte geliyordu. Sonrasında hiç kira ödemeye ödemeye borcu birikti. Su ve doğalgaz borcunu ödemeye ödemeye onların da borcu birikti. Bir gün gelip doğalgaz sayacını söktüler. Tam da kışın ortasında. Çocuğumuz da daha küçüktü. Eşimi aradım durumu anlattım. Bir hafta içinde borcu ödeyip açtıracağım diye bizi annemlere yolladı. Sonra aradan bir hafta geçti. Hallettinmi diye aradım. Yok doğru düzgün para alamadım halledemedim ama 2 hafta içinde söz halledecem dedim. 2 hafta sonra gene aynı bahaneyle beni oyalayıp durdu. Öyle öyle 3 ay geçti. Bu sefer ev sahibi bizi evden çıkarıyo dedi. 2 ay da öyle bekledim. Sonra bir ev buldu. Gene bir araya geldik. İlk bir sene kirayı geciktirmeli de olsa düzenli veriyordu. Sonra 1 ay geciktirince ev sahibi iyice gıcık kaptı eşimden. Daha ilk sene bizi çıkartacaktı bizi. Eşimin ikna çabalarıyla bir şekilde orda oturmaya devam ettik. Fakat düzenli çalışmıyordu. Kafasına göre istediği saatte gidip istediği saatte bırakıyordu. Doğru düzgün birşey kazanmıyordu. Bir ara 4 ay üst üste ne kira ne faturaları ödedi. Tabi bundan sonra ev sahibi kaç kere gelip kapımıza dayandı. Eşime hakaret ve tehdit etti. Ama bunları hep benim yanımda eşim yokken söylüyordu. Sonra ev sahibi bir gün geldi. Bizimle konuştu. İki ay ićinde evi boşaltmamızı istedi. Eşim o süre içinde hiç bir çaba göstermedi. Hep birilerinden para yardımı bekledi. Sonra 2 ayın dolmasına son bir hafta kala bi yerden para bekliyordu. Nasıl olsa para gelecek diye şimdiye kadar hiç ev arayışına girmeyen adam son bir hafta içinde birden ev arayışına girdi. Sonra o beklediği yerden para gelmeyince hayal kırıklığına uğradı. Üstelik oturduğumuz evde ev sahibine kira borcu vardı. Onu ödemek için bile birinden borç almış. Sonra gün geldi çattı. Eşim evi tutamayınca tekrar beni çocuğumla annemlere yolladı. 3 ay içinde halledecem dedi. Sonra eşyalarımızın bit kısmı annemlere getirdik. Bir kısmını da kaynımlara yolladık. Sonra bana her hafta sana 5.000 tl yollayacağım sen de onları biriktirirsin. 3 ay içinde de evi tutarım dedi. Ama sonra aradan 2 ay geçti. Bana bırak her hafta 5.000 tl yollamayı 1000 tl bile yollamadı. Baktım beni gene oyalıyor ben de daha boşuna ev arayışına falan girme sen yapamayacaksın gene beni oyalayıp duruyorsun. Ben artık sana güvenmiyorum boşanalım bitsin dedim. Sonra o da şimdilik boşanmayı askıya al ben sana kendimi ispat edeceğim dedi. Ben sana artık güvenmiyorum boşuna çabalama dedim. Sonra gittim çekişmeli boşanma davası açtım. Sonra o süreçte tatillerde oğlumu da alıp birkaç sefer yanına annesinin evine götürdü. Oğlum her gittiğinde üzülüyordu. Benden ayrılıp oraya gitmek istemiyordu. Ama babasına da bunu söyleyemiyordu. Oğlumu okuldan aldığım bir gün eşim aradı. Dilekçe ona ulaşmış. Çekişmeli dava aćmışsın buna gerek yoktu anlaşmalı boşanalım dedi. Ben de tamam dedim. Aradan 3 hafta geçti hiç arayıp sormadı. Dün gene çocuğu almaya gelirken telefonda bayağı konuştu. Bak ileride evlenmek istersen ben buna müsaade etmem. Eğer illa evlenicem diyorsan ben o çocuğu senden bir şekilde alırım dedi. Gene barışmak için ikna çabalarına girdi. Bak şu an iyi kazanıyorum. İstersen bayramdan hemen sonra bir ev tutar içindeki eşyaları da yeniledim. Evi de istersen annenlere yakın tutarım diyor. Ama ben kendisine güvenmiyorum. Gene biraraya gelip de bu duruma düşmekten korkuyorum. Dün çocuğu almaya gelirken çocuk benden ayrılırken gene bayağı üzüldü. Ağladı ağlayacaktı. Babasına gelmek istemiyorum da diyemiyor. Ben onu öyle görünce ben de ağladım. Bilmiyorum dünden beri kafam karışık. Bir yanım çocuk için bir şans daha ver belki bu sefer durumu düzeltir diyo. Ama daha önce de böyle sözler vermişti. Bu yüzden bana pek güven vermiyo artık. Bilmiyorum yaa çocuğu her seferinde öyle görünce çok üzülüyorum. O yüzden dünden beri kafam çok karışık. Sizce ne yapmalıyım? Siz bu durumda olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Dertliyim 44 .!.:

Evet farkındayım zaten evdeyken de babasına çok düşkün değildi. Fakat bu şekilde psikolojisi iyice bozulacak diye korkuyorum. Öte yandan çocuğun fotoğrafını hiç yollamıyorsun çocuğumun büyüdüğünü göremiyorum. Çocuk beni neden hiç aramıyor bu şekilde beni unutuyo diye psikolojik baskı yapıyo

Genişletmek için tıkla...

Dertliyim 44 .!.:

Merhabalar. Ben yaklaşık 10 yıldır evliyim. 6 yaşında bir oğlum var. Evliliğimizin ilk yıllarında eşim bana karşı güven sarsıcı davranışlarda bulundu. Bileziklerimi ve kolyelerimi, küpelerimi bile benden izinsiz aldı. Yerine koymadı. Benden habersiz benim adıma birkaç sefer kredi çekme girişiminde bulunmuş. Bunu çok sonradan öğrendim.Tabi o zamanlar çocuk yoktu. Kaynanamlarla aynı evde beraber oturuyorduk. Sonra eşimle borçlar ödensin bir an önce ayrı eve çıkalım diye beraber çalıştık. Ama eşimin para biriktirmeyi bırak beraber çalışırken ben işe giderken o evde yatıyordu. Doğru düzgün çalışmıyordu. Üstelik o zamanlar hamileydim ve tek başıma işe giderken o evde yatıyordu. Çalışırken paramı bazen birikim amaçlı gram altına çeviriyorum. Eşim zor durumunda hemen yerine koyucam diye onu alıp bozduruyordu. Amacsonra hićbirini koymadı. Cüzdanımdan bazen benden habersiz para da alıyordu. Sonra çocuk oldu ve işi bıraktım. Çocuk 6 aylıkken çocuğun evde bir çeyreğinin yerinde olmadığını farkettim ve ondan şüphelendim. Kendisine sorunca inkar etti tabi. Benim artık bu olaydan sonra sabrım taştı. O evden çıktıktan sonra aldım çocuğumu yanıma birkaç eşya da alıp gittim babamın evine. Niyetim o an boşanmaktı. Sonra eşim evden gittiğimi duyunca bayağı üzüldü. Kayınvalidem de bayağı üzülmüş. Eşim babamlara geldi. Dönmem için yalvardı bayağı dil döktü. Çok pişmanım dedi. Bir daha yaptığı yanlışları yapmayacağına söz verdi. Ben de çocuğumuz için bir şans daha vermek istedim. Ama ayrı ev tutacak ve bizi bundan sonra mağdur etmeyeceksen anca o zaman barışırız dedim. O da kabul etti. Ve ben sonra 6 ay annemlerde bekledim. Sonra evi tuttu ve bir araya geldik. İlk başlarda güzeldi. Sonra pandemi dönemi başladı. Üç ay hiç çalışmadı evde yatıyordu. Haliyle ne kira ne faturayı ödüyordu. Kaç sefer elektrik kesildi. Sonra biraz işleri açıldı. Fakat gene düzgün çalışmıyordu. Kafasına göre istediği saatte gidip istediği saatte geliyordu. Sonrasında hiç kira ödemeye ödemeye borcu birikti. Su ve doğalgaz borcunu ödemeye ödemeye onların da borcu birikti. Bir gün gelip doğalgaz sayacını söktüler. Tam da kışın ortasında. Çocuğumuz da daha küçüktü. Eşimi aradım durumu anlattım. Bir hafta içinde borcu ödeyip açtıracağım diye bizi annemlere yolladı. Sonra aradan bir hafta geçti. Hallettinmi diye aradım. Yok doğru düzgün para alamadım halledemedim ama 2 hafta içinde söz halledecem dedim. 2 hafta sonra gene aynı bahaneyle beni oyalayıp durdu. Öyle öyle 3 ay geçti. Bu sefer ev sahibi bizi evden çıkarıyo dedi. 2 ay da öyle bekledim. Sonra bir ev buldu. Gene bir araya geldik. İlk bir sene kirayı geciktirmeli de olsa düzenli veriyordu. Sonra 1 ay geciktirince ev sahibi iyice gıcık kaptı eşimden. Daha ilk sene bizi çıkartacaktı bizi. Eşimin ikna çabalarıyla bir şekilde orda oturmaya devam ettik. Fakat düzenli çalışmıyordu. Kafasına göre istediği saatte gidip istediği saatte bırakıyordu. Doğru düzgün birşey kazanmıyordu. Bir ara 4 ay üst üste ne kira ne faturaları ödedi. Tabi bundan sonra ev sahibi kaç kere gelip kapımıza dayandı. Eşime hakaret ve tehdit etti. Ama bunları hep benim yanımda eşim yokken söylüyordu. Sonra ev sahibi bir gün geldi. Bizimle konuştu. İki ay ićinde evi boşaltmamızı istedi. Eşim o süre içinde hiç bir çaba göstermedi. Hep birilerinden para yardımı bekledi. Sonra 2 ayın dolmasına son bir hafta kala bi yerden para bekliyordu. Nasıl olsa para gelecek diye şimdiye kadar hiç ev arayışına girmeyen adam son bir hafta içinde birden ev arayışına girdi. Sonra o beklediği yerden para gelmeyince hayal kırıklığına uğradı. Üstelik oturduğumuz evde ev sahibine kira borcu vardı. Onu ödemek için bile birinden borç almış. Sonra gün geldi çattı. Eşim evi tutamayınca tekrar beni çocuğumla annemlere yolladı. 3 ay içinde halledecem dedi. Sonra eşyalarımızın bit kısmı annemlere getirdik. Bir kısmını da kaynımlara yolladık. Sonra bana her hafta sana 5.000 tl yollayacağım sen de onları biriktirirsin. 3 ay içinde de evi tutarım dedi. Ama sonra aradan 2 ay geçti. Bana bırak her hafta 5.000 tl yollamayı 1000 tl bile yollamadı. Baktım beni gene oyalıyor ben de daha boşuna ev arayışına falan girme sen yapamayacaksın gene beni oyalayıp duruyorsun. Ben artık sana güvenmiyorum boşanalım bitsin dedim. Sonra o da şimdilik boşanmayı askıya al ben sana kendimi ispat edeceğim dedi. Ben sana artık güvenmiyorum boşuna çabalama dedim. Sonra gittim çekişmeli boşanma davası açtım. Sonra o süreçte tatillerde oğlumu da alıp birkaç sefer yanına annesinin evine götürdü. Oğlum her gittiğinde üzülüyordu. Benden ayrılıp oraya gitmek istemiyordu. Ama babasına da bunu söyleyemiyordu. Oğlumu okuldan aldığım bir gün eşim aradı. Dilekçe ona ulaşmış. Çekişmeli dava aćmışsın buna gerek yoktu anlaşmalı boşanalım dedi. Ben de tamam dedim. Aradan 3 hafta geçti hiç arayıp sormadı. Dün gene çocuğu almaya gelirken telefonda bayağı konuştu. Bak ileride evlenmek istersen ben buna müsaade etmem. Eğer illa evlenicem diyorsan ben o çocuğu senden bir şekilde alırım dedi. Gene barışmak için ikna çabalarına girdi. Bak şu an iyi kazanıyorum. İstersen bayramdan hemen sonra bir ev tutar içindeki eşyaları da yeniledim. Evi de istersen annenlere yakın tutarım diyor. Ama ben kendisine güvenmiyorum. Gene biraraya gelip de bu duruma düşmekten korkuyorum. Dün çocuğu almaya gelirken çocuk benden ayrılırken gene bayağı üzüldü. Ağladı ağlayacaktı. Babasına gelmek istemiyorum da diyemiyor. Ben onu öyle görünce ben de ağladım. Bilmiyorum dünden beri kafam karışık. Bir yanım çocuk için bir şans daha ver belki bu sefer durumu düzeltir diyo. Ama daha önce de böyle sözler vermişti. Bu yüzden bana pek güven vermiyo artık. Bilmiyorum yaa çocuğu her seferinde öyle görünce çok üzülüyorum. O yüzden dünden beri kafam çok karışık. Sizce ne yapmalıyım? Siz bu durumda olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...