Öncelikle herkese hayırlı günler, hızlı hızlı anlatmaya çalışacağım yazım yanlışım olursa affola..
Bana artık birilerinin akıl vermesi için kayıt oldum, yakın çevreme danışmak istemiyorum.
Biz 4 yıllık flört+nişanlılık döneminden sonra evlendik. 2 yıllık evliyiz. Çocukluk aşkım ilk heyecanım herşeyim idi. Hala öyle mi bilmiyorum. Gitmediğimiz şehir gezmedigimiz yer kalmadı 4 senenin neredeyse her günü beraberdik. Ben onun en kıymetlisiyim, kimse (ailesi dahil) tek bir kelime söyleyemez, eleştiremez biri yan gözle bakamaz öyle koruyup kollar eskiden beri. O da benim en kıymetlim, böyle düşündüğüm zaman neden diyorum, neden biz bir aile olmayı başaramıyoruz. Yaşımız mı ufak ondan mı kaynaklanıyor, yoksa herkesin ailesinde mi sıkıntılar oluyor diye düşünüyorum(23-24 yaşındayız) Şöyle bir kısaca konuyu anlatayım; Biz evlendik bir kaç ay herşey güzeldi daha sonra yavaş yavaş herşey berbat bir hal almaya başladı kavgalar gürültüler ayrılıklar vs derken barıştık başka bir eve taşındık (ben hep eski evde büyü olduğuna inandım çünkü bizim senelerdir hayalini kurduğumuz evliliğin böyle sorunlu olması imkansızdı) Yeni evde herşey güzel derken şuan için tek sorunumuz gezmek. Eşim evde yatıp film izleyip vs vakit geçirmek istiyor. Ben dışarı çıkıp gezmek istiyorum haftada 1 gün en azından başka bir yerlere gidebiliriz diye düşünüyorum. He hiç mi gitmiyorsunuz derseniz elbette gidiyoruz ayda 1-2 sefer bazen. Hani normal disari cikiyoruz markete pazara anneme ivira zivira bundan bahsetmiyorum. Ben baska yerlere gidelim romantik vakit gecirelim istiyorum. Geçen hafta cumartesi baliga gittik. Hafta içi konuşurken 'cumartesi akşamı çıkarız ertesi gün rahat uyurum, işe gitmek için erken kalkınca başım ağrıyor sonra dedi bende tamam dedim. Sonra bir kaç gun sonra yanliş hesaplamisiz cumartesi gunu calisiyorum pazar günü gezeriz dedi (cumartesi akşam çıkıyordu işten çünkü) bende onayladim. Pazar günü kalktık kahvaltı falan yaptık sonra yatıp film falan izledik. Sonra o kalktı hazırlandı odaya gitti televizyondan belgesel izledi ben bu arada ağlamıştım o görmedi. Sonra bende yüzümü gözümü silip yanına gittim. Neden ağladın, seni gezmeye götürmüyorum diye mi ağladın dedi gülümseyerek. Bende neden böyle yaptığını sorduğumda içimden gelmiyor dışarı çıkıp gezmek beraber evde film izlemek falan daha iyi geliyormuş. Bende bunun böyle olmayacağını artık yorulduğumu ve kıymetli olmak istemediğimi söyledim. O da benim zaten onun için herşeyden kıymetli olduğumu söyledi. Eskisi kadar sevmiyorum dedi bir ara. Bende bir insan sevmediği bir insanla nasıl aynı yatakta uyur sarılır dedim. O da yanlış anlıyorsun hiç sevmiyorum demedim eskisi kadar çok sevmiyorum dedim seni yine seviyorum dedi.(bizim aşkımız dillere destandı herkes bilir yaşadığımız şehirde) iste oyle konustuk biseyler, ben telefon bakmaya gideyim 1 saat sonra geleceğim sen karar ver dedi. Ve kapı çaldı bir açtım ki işyerinde ki koca köpeği getirmiş cin alsani çok tatlı bir köpek. Dışarı çıktığımız zaman mutlaka gideriz onu sevmeye normal zamanda. Iceri girdiler hadi hazırlan markete gidelim dedi bende hazırlandım kapıya indik dolaştık biraz markete girdi biseyler aldı eve geldik. Biseyler yedik içtik derken bu arada konuştuk ben kararımı verdigimi boşanacağımı söyledim oda tamam dedi 15 gün ayrı deneyelim yapabilirsen davayı açarsın dedi.(kendi açmayı asla kabul etmiyor) Benim bu evde yaşayabileceğimi bütün ihtiyaçlarımı karşılayabileceğini söyledi bende bu evde yaşayamam ailen gelir (üst katta annesiyle kardeşi oturuyor) o da gelemez kimse dedi. Istersen başka begendigin evi tutarız orda yaşarsın dedi (kira elektrik su her şeyi o karsilayacak) ben de böyle birseyi kabul edemeyeceğimi başka bir kızla görüşmeye başlayınca beni unutacagini kızın böyle birseyi istemeyeceğini ben elin kizinin ağzına bağlı yaşayamayacağımı ve ailemin de boyle bir seye izin vermeyecegini söyledim. O da asla başka birisinin olmayacağını banada kimsenin karisamayacagini söyledi. Esyalari bile kim ne aldiysa alacak ona kadar bile konustuk kizlar. Neyse ben gelme dedim o da gelmeyecegini soyledi. Neyse velhasıl kelam pazar gecesi çalışıyordu zaten dün gece de gelmedi. Ama yanina hic kiyafet almadı. Daha önce bu gitgelleri yaşadık zor günler atlattık artık yorulduk. Ben sanki ayrılınca daha mutlu olacakmışım gibi oluyor. Bu ilçeden taşınacağım annem ve kardeşimle(dayılarımızın olduğu ilçeye gidicez) Annemin konudan haberi var adam akilli konusun artik gelirsen bir daha gidemezsin vs dedi arkamdalar her türlü babamda öyle. (Annemle babam ayri ama görüşüyorlar ben annemle konuşurken babamda yanindaydi) neyse işte kızlar kalbim acıyor çok zor geliyor bu evi anıları dağıtmak. Evi boşaltırken hayal ediyorum çok zor çok yanlız hissediyorum kendimi. Pişman olmaktan çok korkuyorum. Hayallerim yarım kaldı içim çok acıyor. Bir yandan güçlüyüm bir yandan ayakta zor duruyorum. Ben ne yapmalıyım bana akıl verin lütfen her kelimenizi dikkate alacağım yardım edin. Çok mu zor boşanmak ayrı kalmak severken. Daha mutlu olur muyum. Çevrenin tepkisi ne olur. Kizlar Ben şuan için eminim kız falan olmadığına öyle heveslerinin olmadığına eşimin. Ama ayrılmayalım demedi bu beni çok üzüyor. Aşırı gururlu bir insan ölse gelip söylemez. Ben ne yapacağım ne yapmalıyım. Artık bazı şeyler birikti bende birazda ondan bu hallerim. Kaldıramıyorum galiba evliliği. Bazen ben neden çamaşır yıkıyorum diyip ağladığımı bilirim yoruldum artık herşeyden. Biraz mutlu olmak istiyorum akıl verin lütfen
Bu arada çocuğumuz yok eşim istemiyor para biriktiriyoruz. Normal zamanlarda napiyorsunuz derseniz eşim çalışıyor ayriyeten araba alım satim işi yapıyor tamirci parçacı o bu derken çoğu zaman iş koşturuyor anlayacağınız.
sanırsın dayak yemiş
makineye atıp asmaya aciziz.. 
