kaydirigubbakcemile3 sorun orada işte canım, inşallah mümkün olduğunca geç olur, ben böyle de iyiyim de, erkek arkadaşımın ilk evliliği oalcak, keşke diyorum o da boşanmış olaydı ama ne yapayım adamı evlendirip boşatıp sonra mı alsam nikahıma :tomato: tamam kaçtım
şimdi 3 yaşında bir kızım var işsizim eşim kariyerinin zirvesinde maddi durumu oldukça iyi yaklaşık 1 senedir çalışmıyorum, sanki bana karşı davranışları iyice değişdi gibi geliyor bana kızımla aynı muameleyi yapıyor çocukmuşum gibi onun arzu ettiği şeyleri yapınca hi sorun yok bir tekine itiraz ettiğim zaman dünya başıma yıkılıyor pisikolojik yardım alıyorum ne yapacağımı bilemiyorum kızım babasına çok düşkün ben bu saatten sonra ailemin yanına dönemem tek başıma yaşamaya mali gücüm yetmez kendimle birlikde kızımıda maceraya atmak istemiyorum iş arıyorum yok kpss ye girdim 70 den de yukarıda aldım atama falan yok ailem herkes eşime tapıyor çünkü onların yanında bildiğin bir melek eğer ayrılırsam herkes bana cephe alacak ömür boyu bu vıdı vıdıyı çekebilirmiyim ayrılmak için illa kötümü olmak gerek geceyle gündüz kadar başka insanlarız biz ve anlaşamıyoruz kendimi köşeye sıkışmış hissediyorum hergün kendimden daha çok nefret ediyorum böyle aşağılanmaya boyun eğdiğim için, eşime sorarsan ben herşeyin sorumlusuyum ne iyi bir eş ne anne olabildim her hareketime ağzımdan çıkacak her lafa dikkat eder oldum ben benden gittim artık boşanamayacağım herhalde ölsemde kurtulsam, bende bu şans varken ölmemde 100 yaşıma kadar yaşarım sayısaldan falan bir para çıksın yarın avukatı arayacağım :)) ne yapalım artık iş bunlara kaldı :)(
((
