Merhaba kızlar.
Son mesajım için özür dilerim hepinizden.Emzikli,lohusa,hamile bi sürü insanın psikolojisini bozdum.İnsan o dönemlerde sağlıklı düşünemeden uzaklaşıyor sevdiklerinden.
Tam olarak atlatamasam da büyük kısmını geride bıraktım sıkıntımın.Düğün telaşı iyice artınca fırsat kalmadı onu fazla irdelemeye.
Çeyiz yerleştirme,eksikler,giyilecek elbiseler falan derken koşturuyorum sürekli kızımla.
Bu arada onun da 6.ay karma aşıları ateş yaptı 3 gün.38i geçince acile gittik.Düşürdüler 2 saatte.O kocaman hastane yatağında, sadece beziyle çırılçıplak oturup ıslak bez tenine dokundukça ağlayışı ciğerimi parçaladı.Nefesim kesildi onu öyle görünce.Rabbim bütün bebeklere sağlık ver.Başta sarı şekerimiz olmak üzere bütün hasta bebeklere şifa ver
(((( Ne kadar zor bişeymiş o ağlarken onun için bişey yapamamak..
((((((((((((((
Onun dışında kızım artık desteksiz oturuyor,bişeyi vermeyince yada elinden alınca kaşlarını çatarak kızıyor-söyleniyor,dün ilk kez annanne dedi
dedeler,babalar,anneler,memeler çoğaldı.Simli pullu ışıltılı bişey gördümü beni bile unutuyor
Yabancılarda durmuyor alışıncaya kadar.Suyu veriyorum içmiyor.Zorlamak istemiyorum ama her mamadan sonra ver demişti dru.1 yudumu zor alıyor
(
Aşının ateşi,düğün telaşı derken uyku düzenimizde epey sarsıldı.Günde 4-5saatlik uykuyla yaşıyorum artık.O da bölük pörçük maalesef.Allah güç kuvvet versin de atlatayım şu telaşı.
Ayak ağrılarım arş-ı alaya çıktı.Topallayarak yürümek,ayağımı sürümek,oturunca kalkamamak,kalkınca oturamamak çok zoruma gidiyor artık.Bi işin ucundan tutuyum istiyorum,kızıma bile yetişemediğim anlar oluyor maalesef.
Utanıyorum bunu söylemekten ama daha kızıma ek gıda hazırlıklarını bile araştıramadım
(((((( Üstelik yoğurt çalmayı da beceremiyorum.Hiç yapmamıştım bu zamana kadar.Annem gelince o çalıyor.Ertesi gün yine yok
(( Ne tam bi ev kadınıyım,ne tam bir iş kadınıyım,ne tam bir eşim,ne de anne....En çok da anne olamamak zoruma gidiyor
(((
Sık sık gelemeyebilirim koşturmacadan.Hepinizi öpüyorum.