Nörolojiye git ,problem yoksa psikiyatrın ilaçlarını değiştirir ,mevcut ilaçlara destek ilaç verir falan filan .kendi kendine kurup durma .bunun sonu yok ..tedaviden önce ben de böyleydim .Psikiyatristim her ağrıda doktora koşamazsin başa çıkmayı öğrenmelisin der her seferinde. Ama dediğiniz gibi belki de kaygılar beni migren yaptı. Doktoruma danışacagim nörologa gitme durumunu.
Şuan aklımda olanlar;Tavsiye edebileceginiz bir kitap var mi. Varsa cok sevinim.
Şuan aklımda olanlar;
Robert Leahy - Bilişsel terapi ve uygulamaları (özellikle)
Leo Buscaglia - Yaşamak,sevmek ve öğrenmek ( özellikle)
David Fink - Gerginlikten ve öfkeden çıkış yolları
Bu konuda araştırıp okuduğum çok kitap oldu ama tekrar tekrar açıp okuduğum bu 3 kitap çok değerli.
Benim anksiyetem çok ileri seviyedeydi ve ilaç bağımlılığı tedavisi de gördüm.Bu kitapların çok faydası oldu bana
Şuan aklımda olanlar;
Robert Leahy - Bilişsel terapi ve uygulamaları (özellikle)
Leo Buscaglia - Yaşamak,sevmek ve öğrenmek ( özellikle)
David Fink - Gerginlikten ve öfkeden çıkış yolları
Bu konuda araştırıp okuduğum çok kitap oldu ama tekrar tekrar açıp okuduğum bu 3 kitap çok değerli.
Benim anksiyetem çok ileri seviyedeydi ve ilaç bağımlılığı tedavisi de gördüm.Bu kitapların çok faydası oldu bana
Aynen oyle.Kizlar...
Bu hastalik kendini dinlemek ve sonrasinda kotu senaryolar yazmak gibi birsey mi?
İnşallah ilerlemeden tedavi olacaksın. Bana da keşke ilk zamanlarımda biri seni anlıyorum deseydi. İlk zamanlar bambaşka trajikti çünkü... Takma, yapma, daha genceciksin bu yaşta ne psikiyatrisi ne ilacı. Offff.Iste bende ilk zamanlarimi yasiyorum suan
Kesinlikle diğer çıkış yollarına odaklan. Özellikle bilişsel terapi ve uygulamaları kitabı çok iyi. Sadece anksiyete değil, içeriği diğer kişilik bozuklukları da kapsıyor. Dili biraz ağır, teorik sonuçta ama ben ısrar edip okudum.Benim ki 2 yil once migren ile baslayip son 1 yilda anksiyete ye dondu sanirim.
Pazartesi gunu gidicem doktora muhtemelen ilac baslatacak.
Onun disinda cikis yollari da ariyorum bu sebeple bu kitaplari da mutlaka bulacagim.
İnşallah ilerlemeden tedavi olacaksın. Bana da keşke ilk zamanlarımda biri seni anlıyorum deseydi. İlk zamanlar bambaşka trajikti çünkü... Takma, yapma, daha genceciksin bu yaşta ne psikiyatrisi ne ilacı. Offff.
Herkes doğru tek yanlış ben gibiydim. Yalnız hissediyor insan.
Kesinlikle diğer çıkış yollarına odaklan. Özellikle bilişsel terapi ve uygulamaları kitabı çok iyi. Sadece anksiyete değil, içeriği diğer kişilik bozuklukları da kapsıyor. Dili biraz ağır, teorik sonuçta ama ben ısrar edip okudum.
Yine kendinde araştırabilirsin bu konudaki kitapları, kendine en çok yakın olanı seçebilirsin. Leo buscaglia bana en yakın olanıydı..
İmkanın varsa terapi de al. Ben terapi aldığım dönem; gittiğim 2 psikolog ile de enerjim uyuşmadığı için yarıda bırakmıştım. Ama o şekilde bile faydası çok olmuştu.
Evet işte ben de anlatınca yargılanıyorum bu yüzden susuyorum.Yalniz hissetme kismi o kadar dogru ki.
Anlatacak cok insan var etrafimda ama anlayacak olan yok. Esime bile biraz anlatmak ister gibi oldum anlamayacagini anlayinca vazgectim :)
Dün bir arkadasimla konusurken beni anladigini anladigim icin agladim yaa.
Ki ben gercekten kolay kolay aglayabilen biri degilim.
33 yasindayim ilk defa kendimi aciz hissediyorum.
bu kulunClar ve ağrılar için fizik tedavi ye bakinin benim de böyle idi FibromiyaljiymisBir gün burada bunun için konu açacağım hiç aklıma gelmezdi ama artık dayanamıyorum. Gerçekten çok yıprandım ve rahatlamaya ihtiyaç duyuyorum.
Kendimi bildim bileli evhamli, kaygılı bir insanım. Bundan 6 sene kadar önce dayanılmaz kalp krizi geçiriyorum düşüncesiyle doktora gittiğimde anksiyete teşhisi kondu. Antidepresan tedavim 3 yıl kadar sürdü ve ben artık iyileştim diyerek ilacımı bıraktım.
Yaklaşık 1 yıl önce hayatımın en stresli dönemlerinden birinde önce vertigo daha sonra çarpıntı sikayetiyle tekrar doktora gittiğimde anksiyetenin beni tekrar etkisi altına aldığı gerçeği ile yuzlestim yaklaşık 10 aydır da tekrar psikiyatrist ve antidepresan tedavim başladı. Zaman zaman beni etkisi altına alan hastalık hastalığı hallerim devam etse de, arada alınganlıklarla yakın çevreme bunalımlar geçirtsem de şükürler olsun ki çok çok daha iyiydim.
Taa ki 1 hafta önceye kadar...
Yine stresli bir donemdeyim
Sabah uyandığımda baş ağrısı hissettim ve gün içinde ara ara yokladı bu agrı
Ertesi gün hiç ağrım yoktu, sonraki gün yine başladı ve ben kaygılarla başa çıkamamaya başladıkça ağrılarım hiç geçmez oldu.
Ya beynimde bir şey varsa? Kesin beyin kanseriyim düşünceleri beni bırakmıyor.
Geceleri çok rahat uyuyorum ama sabah uyandığımda o ağrı orada. Başımın ya sağ ya sol kısmında oluyor ve geziyor bu ağrı. Gözlerim, hatta bazen disim, kaş üstüm, kulak içim ve ensem zonkluyor, yanıyor. Bu arada boynum ve sırtımda inanılmaz kulunçlar var internet gerilim tipi baş ağrısı olduğuna işaret ediyor ama doktora gidip içimi rahatlatsam mi yoksa kendi kendime mi başa çıksam bilemiyorum.
Psikiyatristime hafta içi gideceğim ama burada yaşayanlardan fikir almak istiyorum. Bu gibi durumları yaşayan var mı ve anksiyeteye nasıl tamamen çözüm bulunur ne olur yardımcı olun.
Ailenizde anksiyete sorunu olan biri var mı? Bence ilacı bırakmak yerine doz azaltımına gitmeliydiniz doktor kontrolünde. Bazı insanlar da depresyona meyillidir mesela doğuştan. Kendinizi kabul edip yolunuza o şekilde devam etmelisiniz.Bir gün burada bunun için konu açacağım hiç aklıma gelmezdi ama artık dayanamıyorum. Gerçekten çok yıprandım ve rahatlamaya ihtiyaç duyuyorum.
Kendimi bildim bileli evhamli, kaygılı bir insanım. Bundan 6 sene kadar önce dayanılmaz kalp krizi geçiriyorum düşüncesiyle doktora gittiğimde anksiyete teşhisi kondu. Antidepresan tedavim 3 yıl kadar sürdü ve ben artık iyileştim diyerek ilacımı bıraktım.
Yaklaşık 1 yıl önce hayatımın en stresli dönemlerinden birinde önce vertigo daha sonra çarpıntı sikayetiyle tekrar doktora gittiğimde anksiyetenin beni tekrar etkisi altına aldığı gerçeği ile yuzlestim yaklaşık 10 aydır da tekrar psikiyatrist ve antidepresan tedavim başladı. Zaman zaman beni etkisi altına alan hastalık hastalığı hallerim devam etse de, arada alınganlıklarla yakın çevreme bunalımlar geçirtsem de şükürler olsun ki çok çok daha iyiydim.
Taa ki 1 hafta önceye kadar...
Yine stresli bir donemdeyim
Sabah uyandığımda baş ağrısı hissettim ve gün içinde ara ara yokladı bu agrı
Ertesi gün hiç ağrım yoktu, sonraki gün yine başladı ve ben kaygılarla başa çıkamamaya başladıkça ağrılarım hiç geçmez oldu.
Ya beynimde bir şey varsa? Kesin beyin kanseriyim düşünceleri beni bırakmıyor.
Geceleri çok rahat uyuyorum ama sabah uyandığımda o ağrı orada. Başımın ya sağ ya sol kısmında oluyor ve geziyor bu ağrı. Gözlerim, hatta bazen disim, kaş üstüm, kulak içim ve ensem zonkluyor, yanıyor. Bu arada boynum ve sırtımda inanılmaz kulunçlar var internet gerilim tipi baş ağrısı olduğuna işaret ediyor ama doktora gidip içimi rahatlatsam mi yoksa kendi kendime mi başa çıksam bilemiyorum.
Psikiyatristime hafta içi gideceğim ama burada yaşayanlardan fikir almak istiyorum. Bu gibi durumları yaşayan var mı ve anksiyeteye nasıl tamamen çözüm bulunur ne olur yardımcı olun.
Evet dediğiniz gibi herkesin anksiyete ettiği konular bambaşka... Ben de güven problemi ve kaybetme korkusu yaşıyorum en çok. Birini kaybetmek, sağlığımı kaybetmek gibi gibi.Kendimi yalnız hissederdim bende yıllardır bu illetle ugraşıyorum tam 5 sene oldu bende hep depresyon hem anskiyete var kendimi hep dipte hissediyorum zerre mutlu değilim hergün içinde ağlama isteği. Ve kendimi sadece ölünce düşüncelerim durucagı için öyle mutlu olucam diye hissediyorum ailem var sevdigim var ama ben yine de mutlu değilim hep bi endişe hep içimde kötü bişey olacak korkusu ve sanırım vertigo bende de başladı aylardır inanılmaz yer ayagımın altından kayar gibi başım dönüyor insanlara tahammülum kalmadı sinirleniyim geriliyim bi kere gün içinde, başım dönmeye başlıyor sizde de böyle mi başladı vertigo? Hangi doktora gittiniz ne ilaç kullandınız? Ben ilacı bu aralar çok düzensiz içiyorum buda beni alt üst etti. Muhtemeln bütün hayatım böyle geçecek belki anne bile olsam mutlu olamıcam bu kaygım endişem gitmeyecek. En çokda en büyük korkumdan biri de yalnız kalmak sanırım o kadar çok terk edildim ki hayatımda biri beni sevmezse nefes alamam ölürüm gibi geliyor birine baglı olmadan yaşamak zor geliyor bana işte herkesin anksiyete ettiği farklı konular var benimkisi yalnızlık hep mutsuz olucam ya bişey olursa ya beş yıldır dile kolay böyle yaşıyorum eger bana da yardımcı olacak birileri varsa yardımlarını bekliyorum hatta sadece böyle olan kişilerle bulusup dertleşedebiliriz.çünkü bizi bizden Baska kimse anlamıyor. Herkese böyle şeyler ergence yada sıradan dertler gibi geliyor kime anlatsam hastalık oldugunu anlamıyor onu da geçtim kimse beynimden 1 salise de film şeridi gibi akan düşünceleri göremez sadece benim gibi olanlar anlar keşke düşüncelerimi susturabilsem..
Size de kolaylıklar dilerim. İlaç kullanıyorum ancak bir işe yaradığını düşünmüyorum... Ben kendimi oyalayabilirsem iyiyim bırakırsam kötüyüm ilaç tamamen etkisiz gibi geliyor...Kimse anlamazzzz..anlatinca sacma derler sukret derler.bunlarin bizde farkindayiz zaten saglikli dusunebiliyor olsak anksiyete yada panik atak olmazdik.ilaca karsi degilim ama ilacsiz cok denedim olmadi.ilk gebeliginde boyke sorunum yoktu.ikinci cocuk icin 3 kez ilaca veda ettim herdefasinda kotuye gittim.birakin ikinciyi olan evladima hayrim kalmadi.cevre baskisi tabiki var hani nerde 2.cocuk diye.ne yasadigimi bilen yok tabi.sizi anlayan biri olursa konusun oyalanin ve engeliniz yoksa bence ilac kullanin.buda bir hastalik bu kabul edilmeli