bir tarafım hep ezik büyüdüm. Şimdi kimsem Yok

lilla .!.:

evet ya doğru size ne..Siz kurmadiniz zaten o cümleleri ben kime diyorumki

Genişletmek için tıkla...

QUEEN1905 .!.:

Burun ameliyatını nasil yaptirdin merak ettim bu kadar zordayken. Ablan da cok dayak yemiş ona da üzüldüm.

Genişletmek için tıkla...

kendinehas .!.:

Benimle polemiğe girmesene Mune @Margarikotin

Genişletmek için tıkla...

Queeennn .!.:

Biraz yanlış anlamışsın onun tabikide ilkleri heyecanlı olacak sonuçta herkes ilk defa yaşıyor örneğin ablamın zamanında oks sınavı vardı tüm aile gitmiştik filan ben SBS'ye girerken babam beni okula bırakıp eve geri dönmüştü ya ne biliyim benim içinde o ilkti. Yada hani tabiki birşeyler olacak ama benim asıl yakındığım ablam gençlik dönemine tam anlamıyla deli çağına girdiğinde ben ergenliğe yeni girmiştim birde erkek kardeşim sürekli hastanedeydi o zamanlar ameliyatla filan uğraşıldı yani ilgisiz büyüdüm ben kasıtlı yaptılar demiyorum ama bana sıra gelmedi büyürken ilgide Şefkatte gelene kadarda ben büyüdüm Bunlar bende iz bıraktı

Genişletmek için tıkla...

freyahel .!.:

Hic arkadasinin olmamasinida onlarin suçu degil.bu acidan bakarsan belki alingan ve kiskanc 1 yapinda olmus olabilir.
Psikolog destegi al icinde cozumleyemiyorsan

Herkes kendi yasadigindan bilir ben ona istinaden yaziyorum sonucta.ilgi sefkat bizde hep esitti.ama buyukluk itibari ile oncelik bendeydi.
He simdi kardesim cok farkli bir konumda ailenin yuzyildir gormedigimiz akrabalari pesinde kosuyor.
Dayi hala amca genis aileyi salla gitsin zaten.
Onlari dusunup sunu bunu dedi diyip bu bahar havasinda bunalima girmene degmez : )

Genişletmek için tıkla...

Queeennn .!.:

İlk defa böyle bir yere ailevi sorunlarımı yazıyorum tavsiye vermeseniz bile içim rahatlasın istiyorum artık. Derdim çilem bitmiyor psikolojim çocukluktan beri bozuk artık kendi ailemi bile çekemiyorum. Aile dediysem şu 2 gün mutlu olup 5 gün kavga kıyamet geçen ailelerden. Hiç bir zaman maddi durumumuz iyi olmadı sürekli sıkıntılar çekti babam hatta şöyle diyim orta okul dönemime kadar babamı doğru düzgün göremezdim işteydi hep. 3 kardeşiz biz ben Ortancayım bir ablam birde erkek kardeşim var. Ablamın gençlik dönemi çok sıkıntılı geçmişti küçük kardeşimde engelliydi ablam ve kardeşimden açıkcası hiç bir zaman bana destek olan bir ailem olamadı çünkü sen hep başının çaresine bakarsın gözüyle bakıldım. İlkokulda herkesin annesi arkadaştı mesela benim kimsem Yok gibiydi kermes düzenlense annem birşey yaparda götürür müyüm yapmazsa beni dışlarlar mı diye düşünürdüm hep. Açıkcası hep dışlanarak büyüdüm hiç istediğim arkadaş grubunun sevilen bir üyesi olamadım bu halada böyle. Küçükken ablam babamdan çok dayak yedi annem sinir krizleri geçirirdi halada geçirir Bunlar benim psikolojimi çok yıpratmış bende sinir hastası olmuşum farkında değilim sürekli kavganın içinde ilgisiz kendi başına büyüyen bir çocuk düşünün. Dedim ya ailem sevmediğinden değil ama bana sıra gelmediğinden ben böyle büyüdüm. İnan'ın öyle günlerim oldu ki lisede 1 lira ile okula gittiğim otobüs parası 1,5 tl idi. Sürekli kendi kendine yetmeye çalışan korkak , çekingen kız oldum. Çok küçükken yine arkadaşlık kurabiliyordum ama büyüdükçe insanlara tahammülüm kalmadı iyice yanlızlaştım. Bırakın arkadaşı aile bile bana iyi gelmiyordu. Yanlızlaştıkça daha kötü oldum ama artık arkadaş edinemediğimi farkettim yani kimseye bir arkadaşlık duygusu bile besleyemez olmuştum bildiğiniz böyle sap gibi yaşıyordum. Arkadaşım olsun istesemde hani böyle sevemiyorum insanları. Hatta çıkarsız koşulsuz sevenlere çok şaşırıyorum. Benim küçükken arkadaşım olduğunda annem hep eve getirme derdi böyle bazen getirirdim ama İnan'ın diken üstünde ablamınkilerse gelir kalırlardı böyle onlar büyük evi dağıtmıyorlar sende büyü seninde gelsin arkadaşların derdi ama büyüdükçe kimsem kalmadı. Annem böyle saçını başını yolardı sinir krizi geçirdiğinde kendini döverdi resmen. Onlar öyle psikolojime etki etmiş ki. Neyse işte anne konusunda maalesef çok şanssızdım hep kardeşimle ilgilenmek durumunda kaldı birde ilk evlat diye sanırım ablam hep ayrı oldu onlar için birşeyler hep ona yapıldı ben 8. Sınıftan beri her yaz tatili çalışırım mesela hem evden uzaklaşmak hem ihtiyaçlarımı karşılamak için. O kadar yıprandım ki artık küçükken ablamı kıskandığımı düşünürdüm büyüyünce ayrım yapıldığını anladım. Üniversitedeyim ailemden uzak bir büyükşehirdeyim İnan'ın bana kaç ayda bir para yollarlar ablamsa evlendi çoluğu çocuğu var yiğenlerime benden çok para vermişlerdir. Bu sadece aile içi değil mesela dayımlar anneannemler hep ablamı sever ve bunu benim gözümün içine sokarak yapar. Ablam hukuk okuyor bende öğretmenlik ablamı sınavlara ben hazırlamıştım gerçekten benim sayemde kazandığını kendide söyler ama kendime gelince yapamadım işte. Mesela Dayım daha geçen dedi ki amaaaan senden bize ne ilerde yardımı olursa bize çocuklarımıza ablanın yardımı olur sen kıytırıkdan bir bölüm okuyorsun ? İnan'ın gözlerim doldu o an yani insan böylesine aşağılanır mı ? Veya ablam evlenirken 2 3 sene önce herkesin içinde x benim ilk yiğenim onun yeri ayrı ben onu veremem evlendiremem demesi filan üzdü. Kısacası aile bireylerimden kimseyle ablamla olan diyalogları olmadı belki ablam cana yakındır ben bu psikoloji yüzünden uzak kalmışımdır bilmiyorum. Aile sevgisi yok destek olacak kimsem yok ilk fırsatta sevgiyi dışarda aradım yanlış sevgililerle iyice kendimi heba ettim şimdi tam evet aradığım insan dedim onunlada daha önce bir konu açmıştım yine maddi sıkıntılardan ötürü monotonlaşmıştı ilişkimiz. Ne yapcam bilmiyorum hiç mutlu olamıyorum. Hep ezilen aşağılanan taraf olmaktan içime atmaktan bıktım. Mutlu olamıyorum sanki mutluluk bana haram. Ne işe elimi atsam elimde kalıyor ben konuştuğumda bile kimse takmıyor dinlemiyor. Hiç arkadaşım Yok. Ablam her fırsat bulduğunda beni yerer ezer. Küçüklükten beri yapar bunu ona göre ben gereksiz biriyim. Belkide gerçekten boş konuşuyorum bilmiyorum ama artık kurtulmak istiyorum. Ablam hergün güzellik merkezlerinde ona buna para bayılıyor kocasının maddi durumu iyi Allah'a şükür bir kerede kardeşim bir ihtiyacın var mı demiyor ama İnan'ın ben her yaz çalıştığımda onuda alışverişe çıkarırdım kendime alıp onu bırakmazdım. Olmuyor işte ne yapsam yaranamıyorum yapmadığım şeyler yada yanlış yaptıklarım göze batıyor. Artık dayanacak gücümde kalmadı zaten.

Genişletmek için tıkla...

Queeennn .!.:

Terapi şuan için mümkün değil ama elimden geldiğince okulda zaman geçiriyorum

Genişletmek için tıkla...

moraine sedai .!.:

baz


cnm hikayeni okudum. benim sana tavsiyem hayattan istediğin ne varsa önce sen ver ki hayatta sana versin.ablanin iki çocuğu var demişsin ama evine falan hiç gitmediginden bahsetmissin. ablan ne cekiyordur çocuklarını buyuturken.yardimci olmak için git yardım et ilgilen. hayatta talep eden değil de talep edilen ol.bir de böyle dene.ise yaramazsa yine devam et hayatına. dayilarina diyecek hiç bir şey demiyorum. o konuda tamamen haklısın. ben olsam annemin erkek kardeşi der dayı yerine bile koymazdim. bir de bölümün hiç iç açıcı değil. yeniden uni Şansın var sa sonunda rahat is bulabilecegin bir bölüm bitir.evlilik için hiç acele etme.sevgiyi de erkek arkadaslarda falan arama.kopeklerde kredilerde ara bence. nacizane tavsiyelerim. detaylarını bilmem ama hikayenden bu sonuçları çıkardım

Genişletmek için tıkla...

guiding88 .!.:

bol bol aktivtelere katıl evde değilsin okuyosun arkadaş edinemiyorum düşüncesinden vazgeç canım kimse senden üstün değil sende bi bireysin herkes gibi kimseyi büyük görme büyük görürsen ezerler seni aşağıya bak her zaman yukarıya bakma senden beterlerini düşün psikoloğa da git bende bi ara gittim bi kaç hap verdi kullandım biraz iyi geldi ama hemen bıraktım mutlu olmak senin elinde kendine bi düzen kur sadece mücadele et sürekli olumsuz düşünürsen herşey berbat olur

Genişletmek için tıkla...

Queeennn .!.:

Ya aslında benim ki onları üstün görmek değil nasıl anlatsam artık birilerine bir süre sonra tahammülüm kalmıyor iyi hoş ama yani sarmıyorlar mı desem yada böyle kimseyi çekemez duruma gelmişim gibi kendi derdim bana yeter diyorum herhalde bu konuda kendimi anlamıyorum hem arkadaşım olsun istiyorum hemde böyle bir süre sonra herşey batıyor elimde olmadan uzaklaşıyorum

Genişletmek için tıkla...

guiding88 .!.:

psikolojik canım evet bi yardım almayı dene arkadaş istiyosan sabırlı olacaksın karşılıklı olacak herşey hoşgörülü olacaksın yalnız kalırısn yoksa ömür boyu

Genişletmek için tıkla...

Queeennn .!.:

Deniyorum canım şuan var mesela bir kaç arkadaşım ama ne kadar iyiyiz bilmiyorum yani sadece okulda yada yurtta görüşüyoruz. Ben yalnızlığıda alışmış olabilirim belki bu yüzdendir

Genişletmek için tıkla...

Queeennn .!.:

Kim üzülmez ki ben o zamanlar ablam dayak yemesin diye ev telefonunu arardım babamın telefonundan annemler açınca kapatırdım komşular arıyor sansınlar diye işte böyle büyüyünce insanda kapanmayacak yaralar oluşuyor

Genişletmek için tıkla...

Queeennn .!.:

İlk defa böyle bir yere ailevi sorunlarımı yazıyorum tavsiye vermeseniz bile içim rahatlasın istiyorum artık. Derdim çilem bitmiyor psikolojim çocukluktan beri bozuk artık kendi ailemi bile çekemiyorum. Aile dediysem şu 2 gün mutlu olup 5 gün kavga kıyamet geçen ailelerden. Hiç bir zaman maddi durumumuz iyi olmadı sürekli sıkıntılar çekti babam hatta şöyle diyim orta okul dönemime kadar babamı doğru düzgün göremezdim işteydi hep. 3 kardeşiz biz ben Ortancayım bir ablam birde erkek kardeşim var. Ablamın gençlik dönemi çok sıkıntılı geçmişti küçük kardeşimde engelliydi ablam ve kardeşimden açıkcası hiç bir zaman bana destek olan bir ailem olamadı çünkü sen hep başının çaresine bakarsın gözüyle bakıldım. İlkokulda herkesin annesi arkadaştı mesela benim kimsem Yok gibiydi kermes düzenlense annem birşey yaparda götürür müyüm yapmazsa beni dışlarlar mı diye düşünürdüm hep. Açıkcası hep dışlanarak büyüdüm hiç istediğim arkadaş grubunun sevilen bir üyesi olamadım bu halada böyle. Küçükken ablam babamdan çok dayak yedi annem sinir krizleri geçirirdi halada geçirir Bunlar benim psikolojimi çok yıpratmış bende sinir hastası olmuşum farkında değilim sürekli kavganın içinde ilgisiz kendi başına büyüyen bir çocuk düşünün. Dedim ya ailem sevmediğinden değil ama bana sıra gelmediğinden ben böyle büyüdüm. İnan'ın öyle günlerim oldu ki lisede 1 lira ile okula gittiğim otobüs parası 1,5 tl idi. Sürekli kendi kendine yetmeye çalışan korkak , çekingen kız oldum. Çok küçükken yine arkadaşlık kurabiliyordum ama büyüdükçe insanlara tahammülüm kalmadı iyice yanlızlaştım. Bırakın arkadaşı aile bile bana iyi gelmiyordu. Yanlızlaştıkça daha kötü oldum ama artık arkadaş edinemediğimi farkettim yani kimseye bir arkadaşlık duygusu bile besleyemez olmuştum bildiğiniz böyle sap gibi yaşıyordum. Arkadaşım olsun istesemde hani böyle sevemiyorum insanları. Hatta çıkarsız koşulsuz sevenlere çok şaşırıyorum. Benim küçükken arkadaşım olduğunda annem hep eve getirme derdi böyle bazen getirirdim ama İnan'ın diken üstünde ablamınkilerse gelir kalırlardı böyle onlar büyük evi dağıtmıyorlar sende büyü seninde gelsin arkadaşların derdi ama büyüdükçe kimsem kalmadı. Annem böyle saçını başını yolardı sinir krizi geçirdiğinde kendini döverdi resmen. Onlar öyle psikolojime etki etmiş ki. Neyse işte anne konusunda maalesef çok şanssızdım hep kardeşimle ilgilenmek durumunda kaldı birde ilk evlat diye sanırım ablam hep ayrı oldu onlar için birşeyler hep ona yapıldı ben 8. Sınıftan beri her yaz tatili çalışırım mesela hem evden uzaklaşmak hem ihtiyaçlarımı karşılamak için. O kadar yıprandım ki artık küçükken ablamı kıskandığımı düşünürdüm büyüyünce ayrım yapıldığını anladım. Üniversitedeyim ailemden uzak bir büyükşehirdeyim İnan'ın bana kaç ayda bir para yollarlar ablamsa evlendi çoluğu çocuğu var yiğenlerime benden çok para vermişlerdir. Bu sadece aile içi değil mesela dayımlar anneannemler hep ablamı sever ve bunu benim gözümün içine sokarak yapar. Ablam hukuk okuyor bende öğretmenlik ablamı sınavlara ben hazırlamıştım gerçekten benim sayemde kazandığını kendide söyler ama kendime gelince yapamadım işte. Mesela Dayım daha geçen dedi ki amaaaan senden bize ne ilerde yardımı olursa bize çocuklarımıza ablanın yardımı olur sen kıytırıkdan bir bölüm okuyorsun ? İnan'ın gözlerim doldu o an yani insan böylesine aşağılanır mı ? Veya ablam evlenirken 2 3 sene önce herkesin içinde x benim ilk yiğenim onun yeri ayrı ben onu veremem evlendiremem demesi filan üzdü. Kısacası aile bireylerimden kimseyle ablamla olan diyalogları olmadı belki ablam cana yakındır ben bu psikoloji yüzünden uzak kalmışımdır bilmiyorum. Aile sevgisi yok destek olacak kimsem yok ilk fırsatta sevgiyi dışarda aradım yanlış sevgililerle iyice kendimi heba ettim şimdi tam evet aradığım insan dedim onunlada daha önce bir konu açmıştım yine maddi sıkıntılardan ötürü monotonlaşmıştı ilişkimiz. Ne yapcam bilmiyorum hiç mutlu olamıyorum. Hep ezilen aşağılanan taraf olmaktan içime atmaktan bıktım. Mutlu olamıyorum sanki mutluluk bana haram. Ne işe elimi atsam elimde kalıyor ben konuştuğumda bile kimse takmıyor dinlemiyor. Hiç arkadaşım Yok. Ablam her fırsat bulduğunda beni yerer ezer. Küçüklükten beri yapar bunu ona göre ben gereksiz biriyim. Belkide gerçekten boş konuşuyorum bilmiyorum ama artık kurtulmak istiyorum. Ablam hergün güzellik merkezlerinde ona buna para bayılıyor kocasının maddi durumu iyi Allah'a şükür bir kerede kardeşim bir ihtiyacın var mı demiyor ama İnan'ın ben her yaz çalıştığımda onuda alışverişe çıkarırdım kendime alıp onu bırakmazdım. Olmuyor işte ne yapsam yaranamıyorum yapmadığım şeyler yada yanlış yaptıklarım göze batıyor. Artık dayanacak gücümde kalmadı zaten.

Genişletmek için tıkla...

guiding88 .!.:

kimse kalıcı olmuyo ki 10 yıllık bi dostum vardı evlendim irtibatımız kesildi istemediğim durumlardan ötürü kendin için yaşıycaksan herkesi mutlu edemezsin sen olduğun gibi ol kimse için de değişme seni sen olduğun için sevenler buyursun gelsin yanına aktivite dedim ya önemse bence hayattan lezzet almaya bak canım

Genişletmek için tıkla...

QUEEN1905 .!.:

Umarim bundan sonra mutlu olursun, o eerkek arkadasina da yuz verme bir de onunla mutsuz olma bence.

Genişletmek için tıkla...

Daughter of your father .!.:

Güzel bir terapiye ihtiyacın var . Neredeyse ablanı kıskanarak büyümüşsün ..anlattığın hayat evet zor etkilerinden kurtulmak imkansız değil .önce SEN i bir tanı. . Isteklerin hedeflerin neler ,nereye yürüyosun, nerden geri donmelisin bunu bi belirle . Sevilme arzusundan da vazgeç .herkes seni sevmek zorunda değil .sevenlerle mutlu ol .üniversite okuyorsun ve bu kadar düşünecek vakti nerden buluyorsun ? Geçmişi sil ,yeni arkadaşlar edin ,çıkar gözetme ,kimseyi kıskanma, kabul gorucem diye sen olmaktan vazgeçme .arkadaşlarınla birlikte ders çalış ,gez ,gündem üzerinden sohbetler aç ,sinemaya git ,kafeye git bir çay iç ,atla bir otobüse hiç görmediğin bir şehri gezmeye git ,ailene küçük hediyeler al .seçenekleri çoğaltmak mümkün ,bütçene göre birşeyler yap .oturup ,millete kurulup kurulup hayatı kendine zindan etme .

Genişletmek için tıkla...

Queeennn .!.:

Canım ablamla annem nerdeyse hergün görüşür genelde ablam gelir haftada 1 2 annemler gider kayınvalidesinde çok yakın oturuyor gelir giderler. Ben şehir dışında olduğum için öyle dedim hani geldiğimde gel oturalım diye çağırmaz. Okul konusunda 3 sene mi vermişken tekrar sıfırdan başlamak beni yorar birde 4. Seneden sonra burs filanda alamıyorum maalesef. Ama dışardan ek bi bölüm yazmayı düşünmüştüm geçen sene gününü kaçırmışım bu sene mutlaka dışardan bir bölüm daha yazıp okumayı düşünüyorum diğer söylediklerinde haklısın valla ne diyim

Genişletmek için tıkla...

Queeennn .!.:

Haklısın söylediklerini yapıcam teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...