Babamı genç yaşta kaybettim. Babam 43yaşında iken eski eşinden boşanıp 49yaşında annemle evlenmiş ve ben dünyaya gelmişim. Babamın eski eşinden 2 tane çocuğu var. Çocukları babamın yeniden evlenmesini kabul edemediler ve dolayısıyla araları iyi değildi. Babam onları yurtdışında okutmuş meslek sahibi etmiş, çok paralar harcamış.
Sonra babam kanserden vefat etti. Babama annem ve ben baktık, onlar küs oldukları için hiç aramadılar sormadılar.
Babam ben küçük olduğum için ve halen lisede okuyordum benim lehime bir vasiyetname yapmış. Kardeşlerim dava açtılar, mirastan paylarını aldılar, annem de aldı ben ise vasiyet olduğu için %25 fazla aldım.
Sonra bu süreçte abim ve ablam bana yakınlaştılar, tatillerde görüşüyorduk. Bense hak geçmesin diye babamın iyi bir semte 3katlı bir evi vardı, ablam orayı seviyordu annem ise hiç gitmiyordu. O evin tapusunu ben ablamla abime satış göstererek verdim. O sırada annem hastaydı ve anneme söylemedim. Bir de babamın kasada altınları vardı onları olduğu gibi onlara verdim. Yani nereden baksanız toplamda bu ev ve altınlar benim fazladan aldığım %25 hisseyi bence rahatça karşılıyor.
18 sene sonra annem de vefat etti. Bu arada anneme de ben baktım, 8 yıl yatalaktı. Onlar yine arayıp sormadılar. Bu arada annemden önce onların da anneleri vefat etti ve onlar da onun mirasına girdi. Annem vefat edince tek mirasçısı ben olduğum için onun mirası da bana kaldı.
Ablamla abim bu duruma önce hiç sorun çıkarmadılar. 4 yıl sonra ben eşimle tanıştım ve evlendim. İşte ne olduysa o zaman oldu. Abimle ablam onların haklarını yediğimi söylediler. Annemin mirasından onlara da pay vermem gerekiyormuş çünkü o miras anneme onların babalarından kalmış, eğer babam annemle evlenmeseymiş, ben olmasaymışım zaten hepsi onların olacakmış. Ben zaten babamın mirasından %25 fazla almışım bu haksızlıkmış. Bunları ben evlenmeden 3gün önce ablam bana zehir zıkkım bir mail döşeyerek söyledi, biz sana ablalık, abilik yaptık ama sen bize kardeşlik yapmadın diye de yazmış. Çağırmama rağmen nikahıma da gelmediler.
Ben nikahıma 3 gün kala böyle bir şey yapmalarına ve nikahıma gelmeseler bile “biz gelemiyoruz ama sana mutluluklar dileriz” bile dememelerine çok bozuldum. Ben de o güne kadar sözünü bile etmemiştim o gün bir cevap yazdım. Ben size kanuni hissenize ek olarak o evi içindeki değerli antika eşyalarla beraber verdim, babamın altınlarını da verdim. Annemin mirası da kanunlar öyle uygun gördüğü için bana kaldı, annem başkası ile de evlenebilirdi, başka bir çocuğu olabilirdi, satabilirdi ama öyle olmadı. Siz babamız annenizden boşandı ve annemle evlendi diye çok acı çektiniz bunu anlayabiliyorum ama ben size ne versem bu eksiğinizi telefi edemem, siz de benim eksiğimi telafi edemezsiniz çünkü ben ömrüm boyunca doğduğum için kendimi suçlu hissettim. Artık helalleşelim. Tam evleneceğim zaman bunu gündeme getirmeniz de beni üzdü. Diye yazdım. Onlar da bana küstüler.
Şimdi olduğu gibi yazdım, uzun olduğu için affınıza sığınırım ama onları dinleseniz onlar %100 haklı. Bu durumda benim de içim huzursuz ve sormak istiyorum sizce hak geçti mi?
