Aynen öyle. Bana bu teklif gelse mesela. “Ay valla mı dur ben seçecem çiçeğimi” derim çok da mutlu olurum..
bu ayın başında yıldönümümüz vardı. Yemeğe gidelim dedi ben de diyetteyim diye “boşa yemeğe para vermeyelim çocukları tatlı yemeye götürelim olur mu” dedim..
hatta şöyle bir çiçek konusu oldu. Çiçeksiz geldi eve eşim. “ ooo beyefendi 12 yıl bitti diye çiçek gelmiyor mu artık” dedim güldüm. O da “internetten sipariş vermek istemedim,görerek sipariş ettim çiçekçi hazırlıyor biz çıkmadan gelir,nasıl lafını yedin ama” dedi güldü.
O arada kapı çaldı geldi çiçek. “Bak böyle mahcup olursun bekle kadın bekle” dedi gülüştük çobuklarla. Hatta kızım “baba annem hep böyle ödevleri bile bizim söylememizi beklemiyor hemen yapmadın mı yoksa diyor. Galiba annem bize güvenmiyor” dedi. Baya konu üzerine sohbet ettik.
Çiçeği unutmuş olsaydı,müsait olamadım giderken yaptıralım mı bir çiçek dese de çok mutlu kabul ederdim.
Kahveciye de gitmek olurdu, evde durmak da olurdu her şey olurdu.
Ama hem benim zaten heveslerim yok çok önemsemem deyip yapılmaya çalışan her şeye bahane bulmak huzursuzluk için bi çaba bence.