tedaviden sonra eşinden boşanmak istemiyeceksin ki ,
lütfen hayatın tadını çıkar , allahın bir mucizesi oğlunla ve eşinle mutlu ol
On
Onla ilgili olabilir ama boşanma daha çok boşluğa düşersin Ailenle de sıkıntılısın belli ki...Eşine sarıl kıymetini bil.Ona nezih davran.Toparlanmaya çalış..Düştüğün an birşeyler yap toparlanmak için.Boşanma sakın pes etme...O sana bir dayanak farketmiyorsun.Çocuğun da var ne hoş .Ona sahip olamayanlar da var.için kötü olabilir ama toparlan .Böyle anlarda ben dua ederim.Allahım senden başka kimse bana yardım edemez diye çok dua ederim o an.Sonra o yangın gider..Tatile gidin bana güzel gelir .Yurt dışı istiyorum para var gidecek arkadaş yok.Bir can yoldaşım yok.Sarılabileceğim huzur bulabileceğim biri yok..Yakın arkadaşların da olsun mümkünse...Benim o da yok sayılır..
Yani işini değiştirse daha iyi tabi.O konuda haklısın.Ailesine iyi bakamıyor şuan.Niye alıştığı yeri bırakamazmış ki.Acaba o da mı depresyon geçiriyor ki.Bunu güzelce anlatsan.Buna da üzülüyorum desen.
Herkesin başına dönem dönem gelir böyle şeyler, hele hele günümüzde o kadar normal ki. Bu kadar gömme kendini canım.
Elbette güleceksin, yeter ki bu ruh halinin kronikleşmesine izin vermeden önlem al. Bir de yalnız kalmışsın çok, yalnız kalma dertlerini de sevinçlerini de paylaş çevrenle. Kendini buna zorla hatta. Yemek yemeye zorla, düzenli uyumaya zorla. Kısa zamanda göreceksin ki sorunlarını çözebilecek güce kavuşmuşsun. Şimdi evliliğinle ilgili bir karar alma zamanı değil. Önceliğin ruhsal yükünü azaltıp daha berrak düşünebilmek olsun.
Vakit kaybetmeden psikiyatrye gidin derim. Esinizden kendinizden cok cocugunuzu dusunun. Sağlıklı bir birey yetistirmek icin oncelikle kendi sagliginiza dikkat edin. Emin olun psikiyatrye gittiginizde hayatiniz cok değişecek
mümkünse kendinden kurtar oğlunu. yazık çocuğa da
Bu konuyu okuyunca gelecekteki beni gordum sanki.
Calisiyo musun falan bilmiyorum onceden ama bu duygulari tetikleyen en buyuk sey sosyal hayattan uzak kalmak oluyor. Bebekten sonra zamaninin cogunu evde gecirmen de tetikliyor olabilir.
Bir uzmana gitmelisin. Bunları kendi başına çözemezsin. Yalnız şu cinsellikten uzaklaştım konularını anlamıyorum. En büyük kayıp o :))) onu bir an evvel harekete geçirecek yakınlığı göstermelisin eşine :)) Adamlar yaşlanınca bir işe yaramıyorlarmış :))))
mümkünse kendinden kurtar oğlunu. yazık çocuğa da
Idrak sen bu forumda neseli espirili bir kadin olarak dikkatimi ceken bir uyesin
Bir cok yorumuna guluyorum hatta
Boyle bir konu beni sasirtti soylemeden edemicem :)
Bence sen sadece yasadigin hayati kabullenemiyorsun.
Esine karsi guvenden ziyade sevgini tuketmis gibisin, iyi bir insan olduguna inaniyorsun sadece.
Bu sebeple buyuk adimlar atamiyor gibisin
Bosanmaya tesebbus etmek gibi..
Senin ilacin yeni adimlar atmak sadece.
Mesela calisma hayatina donebilsen
Cok iyi olurdu.
Ev insani gercekten miskinlestiriyor.
Ama calisinca mecburen kendine bakiyorsun da, o evden cikiyorsun da.
Suan calismam mumkun degil diyorsun
Dogrudur.
O zaman gelinceye kadar kendine mutlu olacak sebepler yaratmaya calis.
Mesela disarisi suan cok guzel
Birak usengecligi cik disari hava al.
Kuafore git, biraz alisveris yap..
Oglunla gir bir cafeye kahve ic..
Once ufak mutluluklar pesinde kosmalisin
Buyukleri sonra dusunursun..
Sacma yada degil sebebi ne olursa olsun
Eglenmeyi yeniden ogret kendine.
Bak ben calisiyorum cocugum var
Hayatim cidden aktif diyebilirim
Ama burada ki tatli yarismalarina bile katilmaya basladim ahaha
Cunku cok keyifli..
3 gundur kar yagiyor disarida oynamaktan hasta olucam neredeyse ama olsun yani
Nolacak..
Kendini sadece cocuguna bakmak
Evine yemek yapmak zorunda olan bir kadinmis gibi gorme lutfen.
Bir kere geliyoruz su hayata
Hic birsey icin gec kalmis gibi hissetme.
Once doktora git tedavini ol
Sonra hayata saril..
Suana kadar yasadiklarim olmadi.
Bastan aliyorum deme vakti.
Büyük bir sorun göremedim ben depresyon ve takintidan başka.dr a gidince vereceği ilaçlar duzeltecektir.ilacsiz zor.artik elinizde değil.bir an önce gidin bir kaç aya duzelirsiniz .Bu ruh durumundan bende de daima mevcuttu,mevcut da takıntı vs.yok.anliyorum sizi.cocugum doğunca şiddetli bunalıma girecegimden de eminim.kocaniz seviyomus sizi.ne hayatlar,eşler var.sabredin.korkmayin düzelir her şey.O kadar direndim ki konu açmamak için. Nereden baslayacagimi bile bilmiyorum. Bildiğim bir şey var artık tek basima çözemiyorum.
Üç yıla yakındır evliyim. 16 aylık bir oğlum var. Anlatacağım ya da anlatmam gereken çok travma var lakin ben ifşa olma korkusundan çok fazla detay yazamayacagim. Sadece kendim ve evliligimle ilgili kısmı yazayım.
Kendimi bildim bileli sorunlu bir insandim. Yaşadıklarımin bunda etkisi büyük tabi ama depresif ve karamsar olma eğilimi hep mevcuttu. Dönem dönem tedavi olup tekrar başa sardım. Doğumdan sonra hiç toparlanamadim.
Doğum yaptıktan bir ay sonra eşimin İddaa ve at yarışı bağımlısı olduğunu fark ettim. Esasında bizi borçlara mahkum edecek dönüşü olmayan bir boyutta değildi. Her bağımlılık gibi ara sıra nükseden ancak kontrol altına alınabilen bir tür. Daha doğrusu esim tamamen bilinçsiz değil bu konuda. Kendinin farkında...
Yaklaşık on aydır eşim düzeldi. Önemli bir sağlık sorunu yaşadı ve bu onun için bir dönüm noktası oldu. Onunla konuşmalarımızda "her insan gibi benim de tekrar hata yapma ihtimalim elbette var. Ancak ben evliliğim ve oğlum için savaşıyorum. Basariyorum da senden bir şey istemiyorum sadece yanımda ol" diyor.
Evet şu anki durumumuzda bir tuhaflık yok. Çalışan, sorumluluklarını yerine getiren bir es. Oğluma aşırı düşkün. Tuhaftır ama bana rağmen hala beni seviyor da.
Ancak ben eski ben değilim. Bu durumu takıntı haline getirdim. Tekrar oynayacak mı? Oynarsa ne olacak. Ne yapmalıyım ? Geleceğim yok vs vs. Kendimi öyle bir hale getirdim ki adam espri yapsa "neden böyle mutlusun yoksa yine mı başladın?" Diyorum. Bu arada maddi bir darlığa düşmedik çok fazla. En azından ödenmeyecek borçlar yok. Maaşından yedi zamanında o kadar.
Evliliğim bitme aşamasında. Gulmuyorum daima asik bir suratım var. Cinsel isteğim kalmadi. Yemek bana angarya geliyor. Ve en uzucusu oğlumun yaramazligina bile tahammül edemiyorum. Daima sinirliyim ve bir an önce kıyametin kopmasını istiyorum.
Bir yanım sen bu adamla severek evlendin. Evet belki tekrar edebilecek bir bağımlılığı var ama mücadele ediyor. Su an düzeldi. Boşanmak için hiçbir sebebin yok. Bunun dışında sana hiçbir zarar vermedi derken öteki yanim hayat boyu bu kuşku ile nasıl yasayayim diyor. Delirmiş gibiyim. Zihnim surekli "acaba " diyor. Kişisel bakım namına bir şey kalmadı hayatımda. Sadece uyumak ve bir daha uyanmamak istiyorum. Ayakta kalmamin tek nedeni oğlum...
Elbette psikolojik destek alacağım. Zira doğumdan sonra süren 16 aylık bir depresyonun tek basina cozulmedigini ne yazık ki artık fark ettim.
Lütfen bana bir şey söyleyin. Ben ne yapayım. Duzelmek için olaganca çaba sarf eden ve düzelen bir es, buna rağmen "ya tekrar bozulursa " kuskusuyla evliliği cehenneme çeviren bir ben varım.
Dün akşam bana "bana bir kere gulsen her şey düzelecek " dedi. İçim acıyor bir yandan. Ama hissizlestim ben. Sadece ona karşı değil hiç bir insana karşı bir şey hissetmiyorum. Sanki hisleri alınmış bir ot gibiyim... Ne sevgi ne merhamet ne umut benden geriye hiçbir şey kalmadı. Sadece oğlum. Onun da yaşamsal ihtiyaçlarını mükemmel bir şekilde karşılayıp , duygusal ihtiyaçlarına yanıt veremiyorum. Onunla oyun oynayamiyorum mesela. Patlamak üzere olan bir beynim var çünkü.
Bana bir şey söyleyin. Ben ne yapayım...
Ara sıra herkeste oluyo o eşini sevmiyor sanma,soguma.normal yani.Hele depresyona girince herkes hayatından gitsin,önce eş gitsin istiyor insan.badka türlü dusunmeyin.bu ara düşündüğünüz hiçbir şey gerçek değil.kotu duygularınızı ciddiye almayınEşimi artık sevmediğimi dusunuyorum ben de. Sadece bunun gerçekliğinden çok emin olamıyorum. Bir zamanlar idrak baslikli bu yazın için teşekkür ederim. Espri yeteneğim de libidom ve benliğimle birlikte yok oldu. Umarım geçer ve eskisi gibi olabilirim. Tesekkur ederim.
Sen kendi isteginle cikmiyorsun evden ama inan ciksan havan degisecek.Doğumdan iki ay önce işten ayrıldım ve geri donmedim. Son üç dört aydır da markete gitmek bile zulüm. İstemiyorum... Tamamen izole bir hayat yaşıyorum.
emin ol yaparsın ben 9 yıllık evlilik hayatımda bir yıldır çalısıyorm düşün tam ev hanımıydım bu psikolojiden cıktım
en azından iş hayatı benim kendime bakmamı sagladı baska seylere sarmamamı sagladı
bayagı faydası oldu maddi yat dısında:))
benim kadar cocuguna düşkün biri yoktur cocuguma kıyıp kimseye bırakamadım çalısmadım ama inan pişmanım bazı yönlerden keske daha önce calıssaydım
kızımda maddi sıkıntılar benle beraber cekti şimdi istediğini alıyorm vakit geciriyorz birlikte para var cünkü mutlu oluyorz
demem o ki işe baslayın kendinizi toparlayıp
sonra her gün işe ve kendinize kafa yoracaksınz bu iyi gelir size eve kosturup git yemek yap cocukla ilgilen derken vakit kalmayor kafayı sarmaya
valla benim sürekli mesgul olmam gerekmiş buda iyi oluyor yeminle kafayı sarmıyosun inan bak
sürekli senin gibi sarıyordum düşünüyordm ne olacak ya yine oynarsa ya yine yaparsa hayatım kaydı bittim diyip kafayı hep resetliyor gene basa dönüyordm mutsuz olup hep etrafımdakileride mutsuz ediyordm
eşimi hep cezalandırıp böyle mutsuzum bak ben sende mutlu olmayacaksın gibi yasıyordm vede hakkaten öyleydim yaaa
hep bunalım hep bunalım
inan ruhumu teslim edecektim öyle ruhen dardaydım
kısacası sende yapabilirsin benden emin ol daha iyisin emin ol buna benden iyisin
yapabilirsin bsarırsın eşin degecek biriyse karkter olarak. sana gercekten deger veriyor evinize sana bakıyorsa yani kısacası degecek adamsa onun için yavrun için yap bunu kendine deger ver kendine bak
sen ayaga kalkarsan eşinde kalkar.
sen bu yuvayı ayakta tutacak kişisin yuvayı dişi kus yapar
sen salarsan eşinde salar
benim moralim biraz bozuk olsun kızım yavrum benim üzülür mutsuz olur pusar ssssiz sessiz oturur onu o hale getiremem getirmem getirttirmem
onu halde görsem ben dahada mutsuz olurum
şimdi anladınmı ben önce kızım için sonra kendim için sonra eşim için yasıyorum
Tedavi olmalisin. Burada yazilacaklarla sana yardim edilemez. Kısır dönguye girmiş düşüncelerin, beynine hükmedemiyorsun artık değil mi? Kesinlikle psikiyatri.. psikolog degil.
Büyük bir sorun göremedim ben depresyon ve takintidan başka.dr a gidince vereceği ilaçlar duzeltecektir.ilacsiz zor.artik elinizde değil.bir an önce gidin bir kaç aya duzelirsiniz .Bu ruh durumundan bende de daima mevcuttu,mevcut da takıntı vs.yok.anliyorum sizi.cocugum doğunca şiddetli bunalıma girecegimden de eminim.kocaniz seviyomus sizi.ne hayatlar,eşler var.sabredin.korkmayin düzelir her şey.
Ara sıra herkeste oluyo o eşini sevmiyor sanma,soguma.normal yani.Hele depresyona girince herkes hayatından gitsin,önce eş gitsin istiyor insan.badka türlü dusunmeyin.bu ara düşündüğünüz hiçbir şey gerçek değil.kotu duygularınızı ciddiye almayın
Şu ara karar almak için en berbat zaman, hele ki boşanma gibi köklü bir değişiklik için, tedavine odaklan, hala olmuyo diyosan boşanırsın
ahahahaha :) bir sevgilim var işinde çok iyi. Normal vücutlu değil de kaslı olsa var ya dünya yıkılsa umurumda değil :)))))))Ben de anlamıyordum eskiden. Hayat çok güzel seks falan diye dolanirdim hatta. Şimdi sanıyorum biri uykudayken üreme organlarima kezzap atmış. Sıfır istek, sıfır his. Uzun süre eşimi sucladim kesin ondan kaynaklı diye. Bir müddet de demek ki artık sevmiyorum ondan dolayı öldü libidom dedim. Ancak ekrandaki kaslı abilere "her daim bacinizim" hissiyle yaklaşınca bende bir sorun olduğunu anladım
ahahahaha :) bir sevgilim var işinde çok iyi. Normal vücutlu değil de kaslı olsa var ya dünya yıkılsa umurumda değil :)))))))
Ben de bir maaşla yaşıyorum. eşimin de bir maaşı var. O kendi parasını biriktiriyor. Bana da tavsiyesi paranı biriktir şeklinde. Çok da pinti :)) En iyi ihtimalle emekli ikramiyemle 1 odalı bir ev alabileceğim. Şimdi aldığım maaş da geçinmek ve yılda bir tatil için yeterli :) Ama minik çikolatalı fıstığın mutlu olmayan hakkı var diyorum ve veriyorum eğlenceye coşkuyu :))) Umarım her şeyi istediğin gibi düzeltebilirsin.Sevgiliyken hep seks tabi. Doğalgaz faturası dolaba asiliyken hayatımdaki tek fantezi de son ödeme tarihinden önce onu ödemek oluyor. Allam çok bedbahtim.
Depresyona girmissiniz. Bir psikologla konussaniz.O kadar direndim ki konu açmamak için. Nereden baslayacagimi bile bilmiyorum. Bildiğim bir şey var artık tek basima çözemiyorum.
Üç yıla yakındır evliyim. 16 aylık bir oğlum var. Anlatacağım ya da anlatmam gereken çok travma var lakin ben ifşa olma korkusundan çok fazla detay yazamayacagim. Sadece kendim ve evliligimle ilgili kısmı yazayım.
Kendimi bildim bileli sorunlu bir insandim. Yaşadıklarımin bunda etkisi büyük tabi ama depresif ve karamsar olma eğilimi hep mevcuttu. Dönem dönem tedavi olup tekrar başa sardım. Doğumdan sonra hiç toparlanamadim.
Doğum yaptıktan bir ay sonra eşimin İddaa ve at yarışı bağımlısı olduğunu fark ettim. Esasında bizi borçlara mahkum edecek dönüşü olmayan bir boyutta değildi. Her bağımlılık gibi ara sıra nükseden ancak kontrol altına alınabilen bir tür. Daha doğrusu esim tamamen bilinçsiz değil bu konuda. Kendinin farkında...
Yaklaşık on aydır eşim düzeldi. Önemli bir sağlık sorunu yaşadı ve bu onun için bir dönüm noktası oldu. Onunla konuşmalarımızda "her insan gibi benim de tekrar hata yapma ihtimalim elbette var. Ancak ben evliliğim ve oğlum için savaşıyorum. Basariyorum da senden bir şey istemiyorum sadece yanımda ol" diyor.
Evet şu anki durumumuzda bir tuhaflık yok. Çalışan, sorumluluklarını yerine getiren bir es. Oğluma aşırı düşkün. Tuhaftır ama bana rağmen hala beni seviyor da.
Ancak ben eski ben değilim. Bu durumu takıntı haline getirdim. Tekrar oynayacak mı? Oynarsa ne olacak. Ne yapmalıyım ? Geleceğim yok vs vs. Kendimi öyle bir hale getirdim ki adam espri yapsa "neden böyle mutlusun yoksa yine mı başladın?" Diyorum. Bu arada maddi bir darlığa düşmedik çok fazla. En azından ödenmeyecek borçlar yok. Maaşından yedi zamanında o kadar.
Evliliğim bitme aşamasında. Gulmuyorum daima asik bir suratım var. Cinsel isteğim kalmadi. Yemek bana angarya geliyor. Ve en uzucusu oğlumun yaramazligina bile tahammül edemiyorum. Daima sinirliyim ve bir an önce kıyametin kopmasını istiyorum.
Bir yanım sen bu adamla severek evlendin. Evet belki tekrar edebilecek bir bağımlılığı var ama mücadele ediyor. Su an düzeldi. Boşanmak için hiçbir sebebin yok. Bunun dışında sana hiçbir zarar vermedi derken öteki yanim hayat boyu bu kuşku ile nasıl yasayayim diyor. Delirmiş gibiyim. Zihnim surekli "acaba " diyor. Kişisel bakım namına bir şey kalmadı hayatımda. Sadece uyumak ve bir daha uyanmamak istiyorum. Ayakta kalmamin tek nedeni oğlum...
Elbette psikolojik destek alacağım. Zira doğumdan sonra süren 16 aylık bir depresyonun tek basina cozulmedigini ne yazık ki artık fark ettim.
Lütfen bana bir şey söyleyin. Ben ne yapayım. Duzelmek için olaganca çaba sarf eden ve düzelen bir es, buna rağmen "ya tekrar bozulursa " kuskusuyla evliliği cehenneme çeviren bir ben varım.
Dün akşam bana "bana bir kere gulsen her şey düzelecek " dedi. İçim acıyor bir yandan. Ama hissizlestim ben. Sadece ona karşı değil hiç bir insana karşı bir şey hissetmiyorum. Sanki hisleri alınmış bir ot gibiyim... Ne sevgi ne merhamet ne umut benden geriye hiçbir şey kalmadı. Sadece oğlum. Onun da yaşamsal ihtiyaçlarını mükemmel bir şekilde karşılayıp , duygusal ihtiyaçlarına yanıt veremiyorum. Onunla oyun oynayamiyorum mesela. Patlamak üzere olan bir beynim var çünkü.
Bana bir şey söyleyin. Ben ne yapayım...