Ben mi kıymet bilmiyorum? Siz olsanız...

RickandMorty

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
4 Mayıs 2016
2.906
7.904
27
Merhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.

Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum

Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.

Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.

Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden
 
Zamanı geri almak isteyeceğin bir noktadasın bence. Şimdiden özür bilmeyen adam evlendikten sonra ne yapar bilemedim. Sevgin de kalmamış, evlendikten sonra çok daha azalıyor sevgi.
Aslında seviyorum ama nasıl diyeyim beni mantığı kalbine üstün gelenler anlar, içim rahat sevemiyorum. Şimdi ayrılsak Allah bilir sürünücem yerlerde ayrılık acısından yalnızlıktan..
haklısınız evlenince hayatın 1736 kat zorlaşması beni tedirgin ediyor ailelelerin işe karışması falan
 
Ben yol yakınken dönmekten yanayım. Zaten birbirinize pek tahammülünüz kalmamış gibi görünüyor. Kendinizi zorlayarak gerçekleştirdiğiniz bir evlilik, kültür farkıyla birlikte çekilmez olacaktır.
Benim yüzümden hep. Ben iyi davransam o belki 10 kat iyi olacak düzelecek herşey, ama içim rahat olmadığı için sevgimi bile bastırıyor mantığım çoğu zaman
 
Merhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.

Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum

Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.

Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.

Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden
Birbirinize daha is ciddiye binmeden tahammülünüzün pek kalmadigini yazmissiniz bu durumda evlendikten sonra tahammül siniriniz sizce ne durumda olur bi düsünün .. bu kadar cok kafaniza takilan sorunlar ve soru isaretleriniz varsa devam etmek ne derece dogru olabilir .. iyi düsünmeniz gerekir .. suan ki kafaniza takilan kültür farki evlendikten sonra gittikce büyüyebilir mutsuz olabilirsiniz
 
Yol yakınken dönmek bence. Üniversite süresinceki 4 sene ile mezun olduktan sonraki 4 senelik ilişkinin boyutu da bir farklı oluyor. Kültür farkı zaten bir sürü sorunu yanında getiriyor ki şimdiden ilişki çatırdamaya başlamış.
 
Kardeşim kendine kekler yapan, mantı açan gayet mantıklı erkek arkadaşını öf ben bunu çekemiyorum beni mutlu etmiyor diye bir çırpıda bıraktı. Sadece sizinki alışkanlık sevmiyorsunuz. Belli ki artık size yük gelmeye başlamış. Bu hissi bilirim. Daha iyisini bulup bulamayacağınızı bilemem. Ama devam ederseniz böyle bir şansınız da olmayacak. İlişki yük haline gelmişse bitirilmesi taraftarıyım ben.
 
Birbirinize daha is ciddiye binmeden tahammülünüzün pek kalmadigini yazmissiniz bu durumda evlendikten sonra tahammül siniriniz sizce ne durumda olur bi düsünün .. bu kadar cok kafaniza takilan sorunlar ve soru isaretleriniz varsa devam etmek ne derece dogru olabilir .. iyi düsünmeniz gerekir .. suan ki kafaniza takilan kültür farki evlendikten sonra gittikce büyüyebilir mutsuz olabilirsiniz
Yani ben tahammül edemiyorum çünkü aşamadığım sorunlar var kendi ailemin tepkisi ne olacak gibi dertler var içimde, bence böyle, o da edemiyor çünkü ben onu çok üzüyorum diye sanırım. Ama ben iyi davransam o da eminim değişirdi.
Haklısınız ya geleceği görmek o kadar zor ki. Arkadaşlarım belki ailen çok iyi karşılayacak onu çok sevecekler falan diyor.

Ayrılmak da bana o kadar zor ZOR geliyor ki bu kadar güçsüz olduğumu bilmiyordum
 
Niye daha iyisini bulamam fikri var kafanızda? Daha iyisini bulmak şart mı ya da? Hayatınızda illa biri mi olmalı? Evlilikte sevgi evet önemli ama mantık daha önemli. Sizin mantığınızda oturmayan bir şeyler var demek... Uzatmamak en iyisi...
 
Aslında seviyorum ama nasıl diyeyim beni mantığı kalbine üstün gelenler anlar, içim rahat sevemiyorum. Şimdi ayrılsak Allah bilir sürünücem yerlerde ayrılık acısından yalnızlıktan..
haklısınız evlenince hayatın 1736 kat zorlaşması beni tedirgin ediyor ailelelerin işe karışması falan


Ben sizi çok iyi anlıyorum ve size hak veriyorum. Tam da düşündüğünüz gibi olacak zaten. Emin olun ayrılık evlilik sonrası yaşayabileceklerinizden daha çekilir cinsten. O yüzden mantığınızı dinleyin. Tecrübe istediğiniz için tecrübelerimden yola çıkarak yazıyorum.
 
Yani ben tahammül edemiyorum çünkü aşamadığım sorunlar var kendi ailemin tepkisi ne olacak gibi dertler var içimde, bence böyle, o da edemiyor çünkü ben onu çok üzüyorum diye sanırım. Ama ben iyi davransam o da eminim değişirdi.
Haklısınız ya geleceği görmek o kadar zor ki. Arkadaşlarım belki ailen çok iyi karşılayacak onu çok sevecekler falan diyor.

Ayrılmak da bana o kadar zor ZOR geliyor ki bu kadar güçsüz olduğumu bilmiyordum
Size belki yardimi olur diye söylüyorum ;

Evlilik simdiki yasadiginiz sevgililik dönemi gibi olmaz buna emin olun yani suan sorunlariniz varsa daha sevgiliyken evlendikten sonra bunlar asilmaz hale gelebilir bir cig gibi büyüyebilir .. varsayimlarla yola cikmayin derim ben cünkü hic birseyin garantisi yok .. cok iyi düsünmenizi tavsiye ederim
 
Sırf daha iyisini bulamayabilirim diye bir ilişkiyi devam ettirmenin bir anlamı yok.
Sevgin ve saygın ne derece yüksekse diğer sorunları aşmak için çaban o derece fazla olur.
Artık eskisi gibi hissetmediğin için bunları sorguluyorsun.
Yani sizce hislerimde mi sevgimde mi eksiklik var? Bu hiç aklıma gelmemişti yani sevgimi hiç sorgulamadım hep seviyorum diye düşündüm

Neden daha iyisini bulamayacakmışsınız ,arkadaşlarınızda bi alemmiş,
Diyelim karpuz aldınız kelek çıktı ,aldık bi kere diye yemeye devam edeceksiniz ,
Özür dilemeyi gönül almayı bilmeyenle olmaz ,içinize sinmeyen hiçbir şeyi yapmayın
Ne bileyim dışarıdan mı mükemmel görünüyor herşey acaba.. biraz da aynı arkadaş grubundayız biz ayrılırsak grubumuz da dağılacak belki bunu istemiyorlardır ama samimi arkadaşlarım, böyle içten pazarlıklı yaklaşacaklarını sanmam..
haklısınız her şey içime sinmeli dile kolay bir ömüre evet diyecek yaşlara geldik


Yol yakınken dönmek bence. Üniversite süresinceki 4 sene ile mezun olduktan sonraki 4 senelik ilişkinin boyutu da bir farklı oluyor. Kültür farkı zaten bir sürü sorunu yanında getiriyor ki şimdiden ilişki çatırdamaya başlamış.
inanın hep kavga çıkaran sorun çıkaran düzeni bozan benim.. ilişkiyi çatırdatan da yani. Kafama tüküresim geliyor baştan bu yola girdiğim için. Çok güzel anılar yaşadık biriktirdik evet ama şimdi bu noktada ne anlamı var ayrılacaksam? Baştan düşünsene urfaya gelin olmak ister misin desene kendine.. aptal kafam
Kardeşim kendine kekler yapan, mantı açan gayet mantıklı erkek arkadaşını öf ben bunu çekemiyorum beni mutlu etmiyor diye bir çırpıda bıraktı. Sadece sizinki alışkanlık sevmiyorsunuz. Belli ki artık size yük gelmeye başlamış. Bu hissi bilirim. Daha iyisini bulup bulamayacağınızı bilemem. Ama devam ederseniz böyle bir şansınız da olmayacak. İlişki yük haline gelmişse bitirilmesi taraftarıyım ben.
İyisi de dert değil aslında. Sadece ben mi çok ince eleyip sık dokuyan bir insan oldum onu düşünüyorum
 
Sevgi sadece sevgidir ekmek su yerine geçmez su ekmek. Sen zaten ayrılmak istiyorsun gibi geldi bana fakat belki vefa bekli verdiğin emekler gözünün önüne geliyor. 4 yıl kolay değil gibi gelse de üniversite yıllarım hep silik benim. Bir de 18 yaşında sevdiğin birini 25 yaşındaki aklınla sevmeyebilirsin.
 
Benim nişanlım da doğulu. Bazen birileri arayınca eğer kürtçe konuşacaksa ve yanında ben varsam . Sonra konuşalım der. Bana ayıp olacağını düşündüğü için.
Öte yandan özür bile dilemeyen bir insanın hayatınızda işi ne ?
Yarın bir gün kavga ettiğinizde hiç özür dileyeceğini bile sanmıyorum.
 
Merhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.

Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum

Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.

Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.

Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden
Kültür farkı cok ama cok sorun oluyır en yakın arkadasım yasadı bu sorunu olmuyor acıkcası
 
Merhabalar.. bela gibi bir ilişki var başımda. Hemde 4 yıl oldu.. Ben ankaralıyım sevgilim urfa’lı annesi kürtçe konuşuyor türkçe bilmiyor herkes normal gündelik hayatta aralarında kürtçe konuşuyor zaten, ailesinde oranın kültüründen kopmuş gelmiş tek insan kendisi. Ama oraları sevmiyor da değil. 11 kardeş. İyi insanlar gibi görünüyorlar ablasıyla vs konuştum gayet iyi davranıyor ama tersleri nasıldır bilemem. O tarafta tek sorun kültür farkı. Başka bir sorun yok bana her zaman selam yollarlar halimi hatrımı sorarlar tanımasalar da oğulları sevdiği için severler. Düğün müğün olsa davet ederler, ben gitmem ailem izin vermeyeceği için.

Benim ailem ise küçük 2 kardeşiz, oldukça birbirine bağlı bana çok değer veren benim için en iyisini isteyen insanlar. Bizde babanne dede amca hala kuzenim hepimiz çok yakınız. Babamı da kaybettiğimden beri böyle oldu. Ancak bu ilişkinin ciddiyetini daha aileme açamadım. Öğrenci olduğum evlilik durumu olmadığı için. Çok rahat değiller o konuda. Kısaca bilmiyorlar ve bilseler tepkileri ne olur hiç bilmiyorum

Gelelim ilişkime. Aynı bölümü okuyoruz ikimizde tıp okuyoruz, 4 yıl oldu 2 yıl daha okul var. ilk başlarda hiç sorgulamadan bu ilişkiye başladım çok mutluydum mutluyduk uyumluyduk kavgalar da olsa bi şekil hallediyorduk aramızda. Çocukluk bir de sanırım. Şimdiki aklım o zamanlar yokmuş.
Kendisi çok saygılı sabırlı bana karşı ama alttan alma gönül alma konularında çok yetersiz bence. Hatalı da olsa kendini affettirmek için eeeeen fazla özür diler ötesi yok. Hatasını zor kabul eder birde. Kendinde hiç hata aramaz ben söylemesem farketmez. Kendinde bir hata varsa mutlaka bende de vardır (çoğunlukla) Ayrıca Gururludur bayağı. Mesela sinirle ayrılalım desem asla hayır olmaz demez tamam der öyle gururlu yani, kendni affettirememesi de bundan. Alttan almaz beni o kadar çok, kırılsam hiç konuşmasam mesela o da konuşmaz bi süre sonra normal davranır olayı kapatır sadece sarılmıştır bu şekilde gönlümü almıştır.
Ve biraz da sorumsuz geliyor bana. Sorumluluklarını son anda yapar ben de bundan rahatsız olurum.
Bunlar gibi sevmediğim başka özellikleri var (aklıma gelmiyor)
bunlar dışında benim istediğimi yapmaya çalışır para konularında hep ben de öderim ama bilirim ki ben ödemesem de önemsemez bunu. Kibardır yeri geldikçe romantiktir beni kısıtlamaz dürüsttür asla başka birine bakmayacağını bilirm vs vs yani belki kötü özelliklerinin iki üç katı iyi özelliği de var.

Ama olmuyor kızlar ben eskisi gibi hissetmiyorum. En baş sebep aile kültür farkı olmakla birlikte diğer kötü yanları yüzünden de sürekli ayrılma fikri var aklımda. Seviyorum aslında sevmemem için bir sebep yok ama ailemi üzmemek için sanırım bitirmek istiyorum hata mı ederim bilmiyorum, öyle çok iyi anlaşmıyoruz sürekli ara ara kavga ediyoruz zaten çünkü sabrım kalmadı ona karşı çok tahammülsüzüm ondan emin olmadığım için (o da bana pek katlanmıyor artık hissediyorum) diğer yandan 4 yıl dile kolay Üniversite 1 den beri.. alışkanlık boyutunu aştı artık her gün birlikte vakit geçirmek.. arkadaşlarım ayrılırsam ondan iyisini bulamayacağımı, kıymet bilmeyen bir insan olduğumu söylüyorlar tutuyorlar beni sürekli. Bu da farklı bir etken. Gerçekten ondan iyisini bulamazmışım gibi hissetmeye başladım onlar yüzünden.

Sadece fikrinizi merak ediyorum o yollardan geçmiş insanlar olarak çevrenizde gördüğünüz örnekler vs ne yapmam doğru olur? Yol yakınken dönmek mi? Her şeye rağmen en azından denemek mi
Akıl vermenizi istiyorum çok teşekkürler şimdiden
Herşeyi gurur yapan ve küsen erkekten hayır gelmez omrunuzu onun pesinde koşmakla geçirirsiniz.
 
X