- 28 Mart 2025
- 119
- 36
- 13
- 20
- Konu Sahibi kivircik2005
- #1
Merhaba . Ben galiba kafayı yedim. Bende hayal kurma hastalığı ve dikkat eksikliği var. Küçükken arkadaşlarım tarafından hep dışlandım. İlkokul ve ortaokul yıllarım böyle oldu. Hal böyle olunca bende sosyallesemez enerjimi atamazdim. Okuldan geldiğim zaman ilk işim ayna karşısına geçmek olurdu. Yatak odasında kocaman aynalar var bizim evde o aynanın karşısına geçer 2 3 saat annem babam eve gelene kadar kendi kendime konuşurdum sanki karşımda arkadaşım var gibi. Zamanla anne babama yakalanınca bende bu sefer hayaller kurmaya başladım. Ayna karşısında konuşma sıktığım azaldı ama devam ediyordu. Bu sefer de annemin telefonunu gizli gizli alırdım. Kulağıma yaklastirirdim müzik eşiğinde kendimi süper kahramanmış veya da çizgi filmdeki bir karaktermis gibi hayal edip saatlerce odada koşturur koltuktan koltuğa zıpladım. O zamanlar 11 12 yaslarindaydım şu an 20 yaşındayım ve bu huyumdan hala vazgeçemiyorum. Ya sabaha kadar ayna karşısında kendi kendime konuşuyorum ya da kulağıma kulaklık takıp avuç kadar odanın içinde transa geçmiş gibi bir o yana bir bu yana yürümeye başlıyorum .Yeniden üniversite sınavına hazırlanıyorum şu lanet psikolojim yüzünden. Ama dersin başına geçtikten 5dk sonra kulağımda kulaklık kendimi doktor, avukat veya da farklı meslekten biri gibi hayal edip kendi kendime sabaha kadar dönüyorum. Bunu farkettiğimde kendimden o kadar utanıyorum ki . Böyle yatağa çöküp cenin pozisyonu alıyorum ben napıyorum diye Dikkatim 0. 10 dk youtube videosu izleyemiyorum, odaklanamıyorum sürekli ayaklarımı sallıyorum veya da telefona bakıyorum.
Saç koparma huyum da var . Onu da annemden gördüm. O üzüldüğü zaman saclarini koparırdı. Bende ona baka baka aynısı oldum . Kafamı yastığa koyamıyorum saç diplerim acıyor.
Babama baba psikologa gitmek istiyorum dediğim zaman senin de derdin yok , işin gücün yok , elin boş kendine yeni dert arıyorsun diyor. 50 yasinda ama bir görseniz yeni yetme ergen gibi .O hayatı benden daha iyi biliyormuş, kazık kadar olmuş benimle sidik yarıştırıyor .
Annem tarafından ise çok zorbalandım. Ortaokulda ,okuldan gelince neden ev temizliği yapmadın diye süpürge sapıyla döverdi. Çok çirkinsin, yüzün sivilce dolu ,bacakların tavuk bacağı gibi , göğüslerin, burnun büyük diye sürekli zorbalandim . Bir gün arkadaşlarım bana doğum günü sürprizi yapmislar fotoğraf cektik .Anneme gösterdim ,sen pis mi kokuyordun da arkadaşların senin yanina yaklasmadilar uzak durdular dedi. Öylece kalakaldım cevap veremedim. Bütün keyfim kaçtı. Yine günlerden bir gün anneme hoşlandığım çocuğun fotosunu gösterdim basladi bana saydırmaya , sen kilolusun o cocuk zatif senin yüzün sivilce dolu sen şoylesin gene hevesimin içine etti . Beninle ne derdi var bilmiyorum , asla sarılmaz öpmez ateşlendiğimde ateşimi bile ölçmez .
Babam da bir gün karşıma geçip ben zayıfım annen zayıf sen niye bu kadar kilolusun dedi.
O zamanlar daha 13 14 yaşındayım bedenim daha yeni yeni oluşmaya başlıyordu beni sürekli böyle zorbaladilar bu da bana yeme bozukluğu olarak geri döndü.
Yaşıtlarım gezip tozarken Ben böyle saçma sapan şeylerle uğraşıyorum. Artık uykularım bile huzursuz , sınava az kalınca iyice arttı bu huylarım. Sanırım stres ve kaygıyla baş etme yöntemim bu .
Biraz uzun yazdım kusura bakmayın. Gece gece cok doldum
Saç koparma huyum da var . Onu da annemden gördüm. O üzüldüğü zaman saclarini koparırdı. Bende ona baka baka aynısı oldum . Kafamı yastığa koyamıyorum saç diplerim acıyor.
Babama baba psikologa gitmek istiyorum dediğim zaman senin de derdin yok , işin gücün yok , elin boş kendine yeni dert arıyorsun diyor. 50 yasinda ama bir görseniz yeni yetme ergen gibi .O hayatı benden daha iyi biliyormuş, kazık kadar olmuş benimle sidik yarıştırıyor .
Annem tarafından ise çok zorbalandım. Ortaokulda ,okuldan gelince neden ev temizliği yapmadın diye süpürge sapıyla döverdi. Çok çirkinsin, yüzün sivilce dolu ,bacakların tavuk bacağı gibi , göğüslerin, burnun büyük diye sürekli zorbalandim . Bir gün arkadaşlarım bana doğum günü sürprizi yapmislar fotoğraf cektik .Anneme gösterdim ,sen pis mi kokuyordun da arkadaşların senin yanina yaklasmadilar uzak durdular dedi. Öylece kalakaldım cevap veremedim. Bütün keyfim kaçtı. Yine günlerden bir gün anneme hoşlandığım çocuğun fotosunu gösterdim basladi bana saydırmaya , sen kilolusun o cocuk zatif senin yüzün sivilce dolu sen şoylesin gene hevesimin içine etti . Beninle ne derdi var bilmiyorum , asla sarılmaz öpmez ateşlendiğimde ateşimi bile ölçmez .
Babam da bir gün karşıma geçip ben zayıfım annen zayıf sen niye bu kadar kilolusun dedi.
O zamanlar daha 13 14 yaşındayım bedenim daha yeni yeni oluşmaya başlıyordu beni sürekli böyle zorbaladilar bu da bana yeme bozukluğu olarak geri döndü.
Yaşıtlarım gezip tozarken Ben böyle saçma sapan şeylerle uğraşıyorum. Artık uykularım bile huzursuz , sınava az kalınca iyice arttı bu huylarım. Sanırım stres ve kaygıyla baş etme yöntemim bu .
Biraz uzun yazdım kusura bakmayın. Gece gece cok doldum
Son düzenleme:
hepimiz aile konusunda şanslı olamayabiliriz ama bugünümüzü şekillendirmek bizim elimizde, sen de ilk adımlarını atıyorsun gibi düşün. umarım zamanla koşacaksın.
