Merhaba kızlar. Ben 21 yaşında İstanbul'da yaşayan biriyim. Erkek arkadaşım var ve evlenme teklifi aldım. Ancak ailemin daha haberi yok.
İlişkimi annem biliyor ama öğrendiğinde 2 ay konuşmadı benimle ve hakkını haram etti. Öyle sürekli ilişki yapan biri de değilim. Bu daha ilk ilişkimdi. Ciddi bir gözle girmiştim bu yola. İlişkimin gidişatı hakkında gizlice teyzemler yoluyla bilgi almaya çalışıyor son zamanlarda. Onu bir türlü anlayamıyorum.
Ayrıca erkek arkadaşım Ankara'da yaşıyor. İşi dolayısıyla orada yaşayacağız mecburen. Ama annem sürekli gitsin bizi bakalım bırakıp gibi gizli sitemler ediyor milletin yanında. Benim de vicdanımla oynuyor.
Ayrıca diğer bir durumum, ailem tarafından 11 yaşımdan beri zorla kapatılıyorum. Ailemden gizli dışarda açığım, evden çıkarken ve girerken kapanıyorum sadece. Babam açılsam kesin reddeder beni. Annem de açılırsan beni/bizi unut, artık hayatında olmayız diye kesin dille konuşmuştu. Teyzelerim ise beni destekliyor. Ailen iki küser sonra barışır diye ama ben bir türlü güvenemiyorum kendime. Hep hayalimdi ailem beni diğer halimle kabul etse, şehir dışına gitmek zorunda olsam da her haftasonu ziyarete gitmek gibi. Ama bu hayalim imkansız gibi.
Bana bu sürecimi nasıl yöneteceğim hakkında tavsiye verir misiniz? Bu yaşımda düşünmekten saçımda beyazlar çıkmaya başladı.
İlişkimi annem biliyor ama öğrendiğinde 2 ay konuşmadı benimle ve hakkını haram etti. Öyle sürekli ilişki yapan biri de değilim. Bu daha ilk ilişkimdi. Ciddi bir gözle girmiştim bu yola. İlişkimin gidişatı hakkında gizlice teyzemler yoluyla bilgi almaya çalışıyor son zamanlarda. Onu bir türlü anlayamıyorum.
Ayrıca erkek arkadaşım Ankara'da yaşıyor. İşi dolayısıyla orada yaşayacağız mecburen. Ama annem sürekli gitsin bizi bakalım bırakıp gibi gizli sitemler ediyor milletin yanında. Benim de vicdanımla oynuyor.
Ayrıca diğer bir durumum, ailem tarafından 11 yaşımdan beri zorla kapatılıyorum. Ailemden gizli dışarda açığım, evden çıkarken ve girerken kapanıyorum sadece. Babam açılsam kesin reddeder beni. Annem de açılırsan beni/bizi unut, artık hayatında olmayız diye kesin dille konuşmuştu. Teyzelerim ise beni destekliyor. Ailen iki küser sonra barışır diye ama ben bir türlü güvenemiyorum kendime. Hep hayalimdi ailem beni diğer halimle kabul etse, şehir dışına gitmek zorunda olsam da her haftasonu ziyarete gitmek gibi. Ama bu hayalim imkansız gibi.
Bana bu sürecimi nasıl yöneteceğim hakkında tavsiye verir misiniz? Bu yaşımda düşünmekten saçımda beyazlar çıkmaya başladı.
