- 26 Eylül 2014
- 1.766
- 1.527
- 63
- 29
Gece gece nerden çıktı bu konuşma anlamıyorum...
Her geceki gibi 25 aylık kızımı uyuttum. Ve eşimle mutfakta birseyler atistirirken ve tatlı tatlı sohbet ederken pat diye 'çocuk istiyorum ben' dedi.
Hiiicccc ciddiye almadim ve gülerek 'e odasında uyuyor git al' dedim :)
Ama içimde bir huzursuzluk başladı. Meğer konu çok ciddiymiş
Şöyle ki biz 3 yıldır evliyiz. 25 aylık bir kızım var. Daha 20 yaşındayım ve daha yeni yeni bebek konusunda rahat ettim kızım artık büyüdüğü için. Okul son sınıftayım kpss ve dhbt hazırlanıyorum. Çalışmayı planlıyorum. Keman kursuna gidiyorum 1.5 aydır... arkadaşlarımla daha sosyalim yani yeni yeni tekrar eski anne olmadan önceki gunlerime dönüyorum. Ve söyle ki ben çok anaç bir insan değilim. Yani kızımın bakımını, aktivitesini, oyununu eksiksiz yerine getiriyorum fakat 3-4 çocuğum olsun fikirleri benim hayalim suslemiyor. Bir tane olsun herseyi iyi olsun. Tum ikgi onda olsun. Doya doya buyusun istiyorum.Bebeklere karşı samimi değilim. Yani sokakta gördüğüm ayyyy ne tatlı dediğim çocuk sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Allah içime sunmamış çok çocuk sevgisini ne yapayım. Velhasıl tekrar anne olmaya kesinlikle hazır değilim... ve 30 yaşımdan önce 2. Bebeği cidden istemiyorum..
En az 1 saat esim,2. Bebeğin avantajlarını saydı ben de karşı savunmaya geçerek dezavantajlarını saydım. 2. Çocuğa isim bile düşünüyor o derece istiyor yani..
Ne yapayım ben bu adamı nasıl vazgecireyim. Halbuki kızımız doğunca konuşmuştuk ev aldigimizda 2. Bebeği dusunecektik.
Ha bakmasina gelince çok iyi bebek bakar eşim. Kızım doğduğunda ilk bir sene her gece eşim uyuttu kızımızi. Gece kızımız uyandığında haftada 3-4 gece beni hiç uyandirmadan mamasini verdi bezinin değiştirdi tekrar uyuttu. Hep kendi uykusuz kalıp beni dinlendirdi. Şimdi bile gece uyku vaktinde ben kızımı uyuturum gerisine karışmam. Gece suya falan kalkarsa babası ilgilenir ya da bazı geceler uyanıyor çok sıcak olup terlediginde babası ilgileniyor (uykum fecii agirdir) Banyo yaptırma görevi babanın. Haftada en az 2-3 akşam ben evde dinleneyim diye gezmeye götürür. Hani cidden bakıyor ilgileniyor. Eğer hazır olsam cidden hakediyor 2. Bebeği ama.....
Cidden hiç hazır değilim bebeğe. Tekrar anne olmaya. Hamilelige mide bulantilarina doğuma gaz sancısı, diş ağrısı, uykusuz geceler...
Allah ya Rabbim...
Ne edeyim nasıl vazgeçireyim ben bu adamı
NOT: Çok çocuk sahibi olmak istemememem annelik konusunda yetersiz olduğuma işaret etmez. Bu konuda eleştiri alabileceğimi düşünüyorum da... Kızım dogdugundan beri elimden geldiğince özenle büyütüyorum. Yaptigim hiçbir fedakarliktan gocunmuyorum. Fakat doya doya kızımı buyuteyim tüm ilgim sevgim onda olsun istiyorum...
Her geceki gibi 25 aylık kızımı uyuttum. Ve eşimle mutfakta birseyler atistirirken ve tatlı tatlı sohbet ederken pat diye 'çocuk istiyorum ben' dedi.
Hiiicccc ciddiye almadim ve gülerek 'e odasında uyuyor git al' dedim :)
Ama içimde bir huzursuzluk başladı. Meğer konu çok ciddiymiş
Şöyle ki biz 3 yıldır evliyiz. 25 aylık bir kızım var. Daha 20 yaşındayım ve daha yeni yeni bebek konusunda rahat ettim kızım artık büyüdüğü için. Okul son sınıftayım kpss ve dhbt hazırlanıyorum. Çalışmayı planlıyorum. Keman kursuna gidiyorum 1.5 aydır... arkadaşlarımla daha sosyalim yani yeni yeni tekrar eski anne olmadan önceki gunlerime dönüyorum. Ve söyle ki ben çok anaç bir insan değilim. Yani kızımın bakımını, aktivitesini, oyununu eksiksiz yerine getiriyorum fakat 3-4 çocuğum olsun fikirleri benim hayalim suslemiyor. Bir tane olsun herseyi iyi olsun. Tum ikgi onda olsun. Doya doya buyusun istiyorum.Bebeklere karşı samimi değilim. Yani sokakta gördüğüm ayyyy ne tatlı dediğim çocuk sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Allah içime sunmamış çok çocuk sevgisini ne yapayım. Velhasıl tekrar anne olmaya kesinlikle hazır değilim... ve 30 yaşımdan önce 2. Bebeği cidden istemiyorum..
En az 1 saat esim,2. Bebeğin avantajlarını saydı ben de karşı savunmaya geçerek dezavantajlarını saydım. 2. Çocuğa isim bile düşünüyor o derece istiyor yani..
Ne yapayım ben bu adamı nasıl vazgecireyim. Halbuki kızımız doğunca konuşmuştuk ev aldigimizda 2. Bebeği dusunecektik.
Ha bakmasina gelince çok iyi bebek bakar eşim. Kızım doğduğunda ilk bir sene her gece eşim uyuttu kızımızi. Gece kızımız uyandığında haftada 3-4 gece beni hiç uyandirmadan mamasini verdi bezinin değiştirdi tekrar uyuttu. Hep kendi uykusuz kalıp beni dinlendirdi. Şimdi bile gece uyku vaktinde ben kızımı uyuturum gerisine karışmam. Gece suya falan kalkarsa babası ilgilenir ya da bazı geceler uyanıyor çok sıcak olup terlediginde babası ilgileniyor (uykum fecii agirdir) Banyo yaptırma görevi babanın. Haftada en az 2-3 akşam ben evde dinleneyim diye gezmeye götürür. Hani cidden bakıyor ilgileniyor. Eğer hazır olsam cidden hakediyor 2. Bebeği ama.....
Cidden hiç hazır değilim bebeğe. Tekrar anne olmaya. Hamilelige mide bulantilarina doğuma gaz sancısı, diş ağrısı, uykusuz geceler...
Allah ya Rabbim...
Ne edeyim nasıl vazgeçireyim ben bu adamı
NOT: Çok çocuk sahibi olmak istemememem annelik konusunda yetersiz olduğuma işaret etmez. Bu konuda eleştiri alabileceğimi düşünüyorum da... Kızım dogdugundan beri elimden geldiğince özenle büyütüyorum. Yaptigim hiçbir fedakarliktan gocunmuyorum. Fakat doya doya kızımı buyuteyim tüm ilgim sevgim onda olsun istiyorum...