Bunu demek istemezdim ama biraz acı olacakMerhaba hanımlar, 2,5 yıldır evliyim, eşimle tanıdık vasıtasıyla tanıştık görücü usulü gibi oldu. Tanıştık dört ay görüştük ve birbirimize aşık olduk (ya da öyle sandık) eşimin işi gereği izin işleri zor diye nikahı tanıştığımızın beşinci ayı yaptık ( maalesef çok erken ) nikah kıyılır kıyılmaz eşim değişmeye başladı hareketleri davranışları hitapları örn; eşim düğün olmadan benimle birlikte olmak istedi ben istemeyince kız olmadığımı iddia etti yoksa neden istemeyesin gibi laflar söyledi ve dr kontrole gidip öğrenelim diye baskı yaptı bende salaklık edip kabul ettim dr gittik direk doktora kız mı değilmi diye söyleyemedi ( kendini asla dışarıya kötü göstermez) biz birlikte olamıyoruz canı yanıyor diyor dedi doktora doktor muayene etti ve evet bir parça var o acı yapabilir onu alalım isterseniz ya da önce ilaçlar verelim dedi ve çıktık eşim dönüşte bana doktor tanıdıkmı diye bağırmaya başladı ve bana diktirdin mi ifadesini kullandı daha sonra arabayı kuytu bir yere çekip istememe rağmen bana saldırdı sonra özürler diledi ağladı bende affettim (maalesef) ama eşimin tuhaflıkları bitmemişti ablasını düğüne kadar yanında götürmek ve bizim evimizi düzmesini teklif etti haliyle kabul etmedim daha ben kullanmadan dört ay boyunca ablan benim eşyalarımı kullanamaz ben kendi kıyafetlerimi dolaba yerleştiririm ne münasebet dedim ve aramızda kavga oldu bana senden ayrılıyorum alacağımı aldım diyerek bitirdi (salak ben) intihar ettim benim intihar ettiğimi duyunca oda intihar etmiş sonra özürler yalvarmalar derken yine affettim (ailem intiharın iç yüzünü bilmiyordu ama yinede onla olmama karşılardı artık) daha sonra görev yerine gitti düğün yapmak için dört ay sonra geldiğindİ herşey güzeldi evlendik çok kıskanç oldu beni eve kilitliyor, anahtarı alıyor, tek başıma dışarı çıkartmıyordu birlikte çıktığımızda ise kafamı kaldırmama müsade etmiyordu bağırıyor çağırıyordu millete baktığımı iddia ediyordu, perde dahi açamıyordum onun kapattı şekli kendi biliyordu süpürürken süpürge çarpsa akşam perdeyimi açtın diye kavga ediyordu ben hep sabredip susuyordum ama bunların olmadığı zamanlar gayet iyi davranıyordu bende sanıyordum ki beni seviyor ondan kıskanıyor fazla takılmıyordum ( salaklık mı aptallıkmı bilemem ama hemen affediyorum herkesi ) böyle kavgalar sürerken aslında çocuk istemiyrdum ama o çok istiyor diye deniyorduk olmayınca dr gittik pcos hastası olduğumu öğrendim tedavi gördüm tedavi sürecinde olduğumuz zamanlardan bi gün ilk kez bana vurdu ben eşyalarımı topladım tam kapıdan çıkacakken saçlarımdan tutup beni duvara çarptı tekme tokat dayak yedim o sırada ben evden nasıl çıkarmışım sebebi buymuş ben kendimden geçince pişman oldu ağladı yalvardı kendine zarar vermeye başladı kendini öldüreceğini söyledi bende (işte tam burda kendimi tanıyamıyorum ona üzüldüğüm için onun ağlamasına dayanamadığım için affediyorum) ve affettim tabi kalkan el inmez derler defalarca dayak yedim sonra tedavi işe yaradı hamile kaldım hamileyken bile dayak yedim bayıltana kadar döverdi, lohusayken de dayak yedim (anlatınca insan kendine bile sinir oluyor eminim şuan herkes bana gıcık olmuştur ama akıl tutulması mı artık bilmiyorum affet diye ağlayınca ona üzülüyor ve affediyordum) onun ailesine söylemiştim ama kendi aileme söylersem boşanırız diye söyleyemedim birgün oğlum üç dört aylık falanken kavga etmiştik annemi arayıp boşanacağım bilmem ne demişti beni şikayet etmiş annem beni aradı ne oldu boşanıcam falan diyor dedi bende anlattım herşeyi benim mi suç dedim ailem yıkıldı babam hemen polisi ara falan dedi ama dinlemedim çünkü yine özürler dileyip affettirmişti kendini (bu arada kavgalar hep saçma şeylerden çıkıyordu aslında dövmek için sebep arıyordu Diyeyim apartmanda bi kadına selam vermeden geçsem ki kadını tanımıyorum ona bile dayak yemişliğim vardı lohusaydım) Artık ailem diken üstündeydi sürekli korkuyolardı tehtit edildiğimi, beni yastıkla boğmaya çalıştığını, kafama silah dayadığını, boğazıma bıçak dayadığını herşeyi anlatmıştım (perişan ettim ailemi gitmeyeceksen anlatma değil mi) aileme söyleyince değişti hiç dövmüyordu artık ama eşyaları kırmaya heryeri parçalamaya başlamıştı hakaret ve küfürleri siz tahmin edin artık ben susup kenarda sinirinin geçmesini bekliyordum yine bi gün kavga ederken bir ay önce bana kaldırım o... getirsem senden daha iyi karı olurdu bana dedi ve ben o lafından sonra ayrılma kararı aldım ve ona da söyledim tamam dedi ertesi gün hazırlanırken yalvarmaya başlamıştı ağladı kendini öldürmekle tehtit etti yine gidemedim ki ailemi ayaklandırmıştım biletimi almışlardı (eşimin işi gereği 1400 km uzakta yaşıyoruz ailelerle) affettim kendime bile kızarak affettim ama valizlerimi dolaba yerleştirmeye cesaretim bile olmadı güvenmiyordum sürekli ben niye burdayım bu adamdan nefret ediyorum diyordum kendime ama sonra içime merhamet doluyordu sanki vazgeçiyordum. Bu olaydan bikaç gün sonra annesi ve babası geldi yanımıza kurban bayramı arefesi yani ben ayrılacağım diye gelmişler onlar evdeyken de kavga ettik bana bağırmaya başladı bende uzamasın diye bebeğimi alıp başka odaya gittim yanıma gelip beni tartaklamaya başladı annesi de gelmişti bu eş kşisi ailesini görünce daha bir deliriyor, eli omuzumdan kurtuldu ve dudağıma çarptı dudağım patladı kanamaya başladı ben ağlamaya başlayınca annesi ne var bunda kocan o senin hiç mi vurmasın gibi laflar etti elimden telefonumu aldılar baban gelsin seni alsın dedi babası bende verin arıyım babamı dedim ve kendimi yatak odasına kilitleyip polisi aradım o gün polislerle çıktım evden darp raporu uzaklaştırma hepsini aldım beni güvenli bir şekilde aileme ulaştırdılar kucağımda bebeğimle ordan oraya savruldum arefe günü perişan oldum ondan nefret ediyorum ama mesaj atıyor arıyor ağlıyor ona da kıyamıyorum ağlarken görünce yada üzüldüğünü düşününce çok kötü oluyorum ailem affedersen bizi unut diyır ama aklım karışıyor kendime engel olamıyorum psikolojimin bozulduğunu düşünüyor herkes tabi bende öyle düşünüyorum Destek alacağım ama bu aptallığım düzelir mi bilmiyorum bu saplantılı ruh halinden çıkabilirim inşallah.
Okuduğunuz için teşekkür ederim rabbim kimseyi bu durumlara düşürmesin ben aptallığımdan bunca şeyi yaşadığımı biliyorum sadece paylaşmak rahatlamak istedim
Asla gitmeyi düşünmüyorum zaten ama ona hala neden üzüldüğümü anlayamıyorum nasıl bir akıl tutulması yaşıyorum bilmiyorumBunu demek istemezdim ama biraz acı olacakeğer tekrar aynı hataya düşüp gidersen çok özür diliyorum bu işin sonu cinayetle biter Allah korusun can çıkar huy çıkmaz timsah göz yaşları hep inandırıcı gelmesin sana pişman olan insan hatasını sürekli sürekli tekrarlamaz. Sadist ruhlu karaktersiz insanı daha ne kadar idare edebilirsin görmüyor musun kadın cinayetlerini eşleri tarafından katledilen kadınlar annen seni ne zorluklarla büyütmüştür değer mi hiç . Sana bir şey olsa ailen çocuğun kahrolur. Lütfen aklını başına al ve gitme!
Keşke gerçek olmasaydı hiç bir insan yaşasın istememGerçek olmamanızı diliyorum normal değil çünkü bu yazdiklariniz ve hala ona üzülüyorum falan yazıyorsunuz pes artık. Kendinizi düşünmüyorsunuz madem çocuğunuzu düşünün kendinize gelin
Yok hakaret değil bilakis iltifat inanın.Evet belki öyle belki değil ama lütfen hakaret etmeyin öyle kötü laflar duydumki kaldıramıyorum artık lütfen
Arkadaşım sen canına mı susadın halaa kıyamıyorum diyosun bırak ne yaparsa yapsın öldürsün kendini hoş bir şey yapamaz da..Merhaba hanımlar, 2,5 yıldır evliyim, eşimle tanıdık vasıtasıyla tanıştık görücü usulü gibi oldu. Tanıştık dört ay görüştük ve birbirimize aşık olduk (ya da öyle sandık) eşimin işi gereği izin işleri zor diye nikahı tanıştığımızın beşinci ayı yaptık ( maalesef çok erken ) nikah kıyılır kıyılmaz eşim değişmeye başladı hareketleri davranışları hitapları örn; eşim düğün olmadan benimle birlikte olmak istedi ben istemeyince kız olmadığımı iddia etti yoksa neden istemeyesin gibi laflar söyledi ve dr kontrole gidip öğrenelim diye baskı yaptı bende salaklık edip kabul ettim dr gittik direk doktora kız mı değilmi diye söyleyemedi ( kendini asla dışarıya kötü göstermez) biz birlikte olamıyoruz canı yanıyor diyor dedi doktora doktor muayene etti ve evet bir parça var o acı yapabilir onu alalım isterseniz ya da önce ilaçlar verelim dedi ve çıktık eşim dönüşte bana doktor tanıdıkmı diye bağırmaya başladı ve bana diktirdin mi ifadesini kullandı daha sonra arabayı kuytu bir yere çekip istememe rağmen bana saldırdı sonra özürler diledi ağladı bende affettim (maalesef) ama eşimin tuhaflıkları bitmemişti ablasını düğüne kadar yanında götürmek ve bizim evimizi düzmesini teklif etti haliyle kabul etmedim daha ben kullanmadan dört ay boyunca ablan benim eşyalarımı kullanamaz ben kendi kıyafetlerimi dolaba yerleştiririm ne münasebet dedim ve aramızda kavga oldu bana senden ayrılıyorum alacağımı aldım diyerek bitirdi (salak ben) intihar ettim benim intihar ettiğimi duyunca oda intihar etmiş sonra özürler yalvarmalar derken yine affettim (ailem intiharın iç yüzünü bilmiyordu ama yinede onla olmama karşılardı artık) daha sonra görev yerine gitti düğün yapmak için dört ay sonra geldiğindİ herşey güzeldi evlendik çok kıskanç oldu beni eve kilitliyor, anahtarı alıyor, tek başıma dışarı çıkartmıyordu birlikte çıktığımızda ise kafamı kaldırmama müsade etmiyordu bağırıyor çağırıyordu millete baktığımı iddia ediyordu, perde dahi açamıyordum onun kapattı şekli kendi biliyordu süpürürken süpürge çarpsa akşam perdeyimi açtın diye kavga ediyordu ben hep sabredip susuyordum ama bunların olmadığı zamanlar gayet iyi davranıyordu bende sanıyordum ki beni seviyor ondan kıskanıyor fazla takılmıyordum ( salaklık mı aptallıkmı bilemem ama hemen affediyorum herkesi ) böyle kavgalar sürerken aslında çocuk istemiyrdum ama o çok istiyor diye deniyorduk olmayınca dr gittik pcos hastası olduğumu öğrendim tedavi gördüm tedavi sürecinde olduğumuz zamanlardan bi gün ilk kez bana vurdu ben eşyalarımı topladım tam kapıdan çıkacakken saçlarımdan tutup beni duvara çarptı tekme tokat dayak yedim o sırada ben evden nasıl çıkarmışım sebebi buymuş ben kendimden geçince pişman oldu ağladı yalvardı kendine zarar vermeye başladı kendini öldüreceğini söyledi bende (işte tam burda kendimi tanıyamıyorum ona üzüldüğüm için onun ağlamasına dayanamadığım için affediyorum) ve affettim tabi kalkan el inmez derler defalarca dayak yedim sonra tedavi işe yaradı hamile kaldım hamileyken bile dayak yedim bayıltana kadar döverdi, lohusayken de dayak yedim (anlatınca insan kendine bile sinir oluyor eminim şuan herkes bana gıcık olmuştur ama akıl tutulması mı artık bilmiyorum affet diye ağlayınca ona üzülüyor ve affediyordum) onun ailesine söylemiştim ama kendi aileme söylersem boşanırız diye söyleyemedim birgün oğlum üç dört aylık falanken kavga etmiştik annemi arayıp boşanacağım bilmem ne demişti beni şikayet etmiş annem beni aradı ne oldu boşanıcam falan diyor dedi bende anlattım herşeyi benim mi suç dedim ailem yıkıldı babam hemen polisi ara falan dedi ama dinlemedim çünkü yine özürler dileyip affettirmişti kendini (bu arada kavgalar hep saçma şeylerden çıkıyordu aslında dövmek için sebep arıyordu Diyeyim apartmanda bi kadına selam vermeden geçsem ki kadını tanımıyorum ona bile dayak yemişliğim vardı lohusaydım) Artık ailem diken üstündeydi sürekli korkuyolardı tehtit edildiğimi, beni yastıkla boğmaya çalıştığını, kafama silah dayadığını, boğazıma bıçak dayadığını herşeyi anlatmıştım (perişan ettim ailemi gitmeyeceksen anlatma değil mi) aileme söyleyince değişti hiç dövmüyordu artık ama eşyaları kırmaya heryeri parçalamaya başlamıştı hakaret ve küfürleri siz tahmin edin artık ben susup kenarda sinirinin geçmesini bekliyordum yine bi gün kavga ederken bir ay önce bana kaldırım o... getirsem senden daha iyi karı olurdu bana dedi ve ben o lafından sonra ayrılma kararı aldım ve ona da söyledim tamam dedi ertesi gün hazırlanırken yalvarmaya başlamıştı ağladı kendini öldürmekle tehtit etti yine gidemedim ki ailemi ayaklandırmıştım biletimi almışlardı (eşimin işi gereği 1400 km uzakta yaşıyoruz ailelerle) affettim kendime bile kızarak affettim ama valizlerimi dolaba yerleştirmeye cesaretim bile olmadı güvenmiyordum sürekli ben niye burdayım bu adamdan nefret ediyorum diyordum kendime ama sonra içime merhamet doluyordu sanki vazgeçiyordum. Bu olaydan bikaç gün sonra annesi ve babası geldi yanımıza kurban bayramı arefesi yani ben ayrılacağım diye gelmişler onlar evdeyken de kavga ettik bana bağırmaya başladı bende uzamasın diye bebeğimi alıp başka odaya gittim yanıma gelip beni tartaklamaya başladı annesi de gelmişti bu eş kşisi ailesini görünce daha bir deliriyor, eli omuzumdan kurtuldu ve dudağıma çarptı dudağım patladı kanamaya başladı ben ağlamaya başlayınca annesi ne var bunda kocan o senin hiç mi vurmasın gibi laflar etti elimden telefonumu aldılar baban gelsin seni alsın dedi babası bende verin arıyım babamı dedim ve kendimi yatak odasına kilitleyip polisi aradım o gün polislerle çıktım evden darp raporu uzaklaştırma hepsini aldım beni güvenli bir şekilde aileme ulaştırdılar kucağımda bebeğimle ordan oraya savruldum arefe günü perişan oldum ondan nefret ediyorum ama mesaj atıyor arıyor ağlıyor ona da kıyamıyorum ağlarken görünce yada üzüldüğünü düşününce çok kötü oluyorum ailem affedersen bizi unut diyır ama aklım karışıyor kendime engel olamıyorum psikolojimin bozulduğunu düşünüyor herkes tabi bende öyle düşünüyorum Destek alacağım ama bu aptallığım düzelir mi bilmiyorum bu saplantılı ruh halinden çıkabilirim inşallah.
Okuduğunuz için teşekkür ederim rabbim kimseyi bu durumlara düşürmesin ben aptallığımdan bunca şeyi yaşadığımı biliyorum sadece paylaşmak rahatlamak istedim
SAKIN GERI DONME. TURKIYEDE BIR GUNDE KAC KADIN KATLEDILIYOR HABERLERDE IZLEMESEN BILE SOSYAL MEDYADA SIDDET VE KADIN KATLIAMLARIYLA CALKALANIYORKEN SEN BU ES DEDIGIN ADAMDAN DEFALARCA SIDDET GORUP DEFALARCA AFFETMISSIN. EVE DONDÜGUN GIBI BASKA BIR KAVGADA GÖZÜ DÖNUP SENI ÖLDÜRMEYECEGI NE MALUM? COCUGUN PSIKOLOJISINIDE BOYLE BIR AILE ORTAMI COK ETKILR. KENDINE SAYGIN VAR ISE GERIDE DÖNME OTUR AILENIN YANINDA. ISTERSE INTAHAR ETSIN BUNLARIN HEPSI SENIN GOZUNU BOYAMAK VE AFFETIRMEK YINE AYNISI OLCAK KISIR DONGU BU. AMA DONERSEN BIR SONRA KI KAVGANIZDA YAŞIYACAK KADAR ŞANSLI OLMAYABILIRSIN...Merhaba hanımlar, 2,5 yıldır evliyim, eşimle tanıdık vasıtasıyla tanıştık görücü usulü gibi oldu. Tanıştık dört ay görüştük ve birbirimize aşık olduk (ya da öyle sandık) eşimin işi gereği izin işleri zor diye nikahı tanıştığımızın beşinci ayı yaptık ( maalesef çok erken ) nikah kıyılır kıyılmaz eşim değişmeye başladı hareketleri davranışları hitapları örn; eşim düğün olmadan benimle birlikte olmak istedi ben istemeyince kız olmadığımı iddia etti yoksa neden istemeyesin gibi laflar söyledi ve dr kontrole gidip öğrenelim diye baskı yaptı bende salaklık edip kabul ettim dr gittik direk doktora kız mı değilmi diye söyleyemedi ( kendini asla dışarıya kötü göstermez) biz birlikte olamıyoruz canı yanıyor diyor dedi doktora doktor muayene etti ve evet bir parça var o acı yapabilir onu alalım isterseniz ya da önce ilaçlar verelim dedi ve çıktık eşim dönüşte bana doktor tanıdıkmı diye bağırmaya başladı ve bana diktirdin mi ifadesini kullandı daha sonra arabayı kuytu bir yere çekip istememe rağmen bana saldırdı sonra özürler diledi ağladı bende affettim (maalesef) ama eşimin tuhaflıkları bitmemişti ablasını düğüne kadar yanında götürmek ve bizim evimizi düzmesini teklif etti haliyle kabul etmedim daha ben kullanmadan dört ay boyunca ablan benim eşyalarımı kullanamaz ben kendi kıyafetlerimi dolaba yerleştiririm ne münasebet dedim ve aramızda kavga oldu bana senden ayrılıyorum alacağımı aldım diyerek bitirdi (salak ben) intihar ettim benim intihar ettiğimi duyunca oda intihar etmiş sonra özürler yalvarmalar derken yine affettim (ailem intiharın iç yüzünü bilmiyordu ama yinede onla olmama karşılardı artık) daha sonra görev yerine gitti düğün yapmak için dört ay sonra geldiğindİ herşey güzeldi evlendik çok kıskanç oldu beni eve kilitliyor, anahtarı alıyor, tek başıma dışarı çıkartmıyordu birlikte çıktığımızda ise kafamı kaldırmama müsade etmiyordu bağırıyor çağırıyordu millete baktığımı iddia ediyordu, perde dahi açamıyordum onun kapattı şekli kendi biliyordu süpürürken süpürge çarpsa akşam perdeyimi açtın diye kavga ediyordu ben hep sabredip susuyordum ama bunların olmadığı zamanlar gayet iyi davranıyordu bende sanıyordum ki beni seviyor ondan kıskanıyor fazla takılmıyordum ( salaklık mı aptallıkmı bilemem ama hemen affediyorum herkesi ) böyle kavgalar sürerken aslında çocuk istemiyrdum ama o çok istiyor diye deniyorduk olmayınca dr gittik pcos hastası olduğumu öğrendim tedavi gördüm tedavi sürecinde olduğumuz zamanlardan bi gün ilk kez bana vurdu ben eşyalarımı topladım tam kapıdan çıkacakken saçlarımdan tutup beni duvara çarptı tekme tokat dayak yedim o sırada ben evden nasıl çıkarmışım sebebi buymuş ben kendimden geçince pişman oldu ağladı yalvardı kendine zarar vermeye başladı kendini öldüreceğini söyledi bende (işte tam burda kendimi tanıyamıyorum ona üzüldüğüm için onun ağlamasına dayanamadığım için affediyorum) ve affettim tabi kalkan el inmez derler defalarca dayak yedim sonra tedavi işe yaradı hamile kaldım hamileyken bile dayak yedim bayıltana kadar döverdi, lohusayken de dayak yedim (anlatınca insan kendine bile sinir oluyor eminim şuan herkes bana gıcık olmuştur ama akıl tutulması mı artık bilmiyorum affet diye ağlayınca ona üzülüyor ve affediyordum) onun ailesine söylemiştim ama kendi aileme söylersem boşanırız diye söyleyemedim birgün oğlum üç dört aylık falanken kavga etmiştik annemi arayıp boşanacağım bilmem ne demişti beni şikayet etmiş annem beni aradı ne oldu boşanıcam falan diyor dedi bende anlattım herşeyi benim mi suç dedim ailem yıkıldı babam hemen polisi ara falan dedi ama dinlemedim çünkü yine özürler dileyip affettirmişti kendini (bu arada kavgalar hep saçma şeylerden çıkıyordu aslında dövmek için sebep arıyordu Diyeyim apartmanda bi kadına selam vermeden geçsem ki kadını tanımıyorum ona bile dayak yemişliğim vardı lohusaydım) Artık ailem diken üstündeydi sürekli korkuyolardı tehtit edildiğimi, beni yastıkla boğmaya çalıştığını, kafama silah dayadığını, boğazıma bıçak dayadığını herşeyi anlatmıştım (perişan ettim ailemi gitmeyeceksen anlatma değil mi) aileme söyleyince değişti hiç dövmüyordu artık ama eşyaları kırmaya heryeri parçalamaya başlamıştı hakaret ve küfürleri siz tahmin edin artık ben susup kenarda sinirinin geçmesini bekliyordum yine bi gün kavga ederken bir ay önce bana kaldırım o... getirsem senden daha iyi karı olurdu bana dedi ve ben o lafından sonra ayrılma kararı aldım ve ona da söyledim tamam dedi ertesi gün hazırlanırken yalvarmaya başlamıştı ağladı kendini öldürmekle tehtit etti yine gidemedim ki ailemi ayaklandırmıştım biletimi almışlardı (eşimin işi gereği 1400 km uzakta yaşıyoruz ailelerle) affettim kendime bile kızarak affettim ama valizlerimi dolaba yerleştirmeye cesaretim bile olmadı güvenmiyordum sürekli ben niye burdayım bu adamdan nefret ediyorum diyordum kendime ama sonra içime merhamet doluyordu sanki vazgeçiyordum. Bu olaydan bikaç gün sonra annesi ve babası geldi yanımıza kurban bayramı arefesi yani ben ayrılacağım diye gelmişler onlar evdeyken de kavga ettik bana bağırmaya başladı bende uzamasın diye bebeğimi alıp başka odaya gittim yanıma gelip beni tartaklamaya başladı annesi de gelmişti bu eş kşisi ailesini görünce daha bir deliriyor, eli omuzumdan kurtuldu ve dudağıma çarptı dudağım patladı kanamaya başladı ben ağlamaya başlayınca annesi ne var bunda kocan o senin hiç mi vurmasın gibi laflar etti elimden telefonumu aldılar baban gelsin seni alsın dedi babası bende verin arıyım babamı dedim ve kendimi yatak odasına kilitleyip polisi aradım o gün polislerle çıktım evden darp raporu uzaklaştırma hepsini aldım beni güvenli bir şekilde aileme ulaştırdılar kucağımda bebeğimle ordan oraya savruldum arefe günü perişan oldum ondan nefret ediyorum ama mesaj atıyor arıyor ağlıyor ona da kıyamıyorum ağlarken görünce yada üzüldüğünü düşününce çok kötü oluyorum ailem affedersen bizi unut diyır ama aklım karışıyor kendime engel olamıyorum psikolojimin bozulduğunu düşünüyor herkes tabi bende öyle düşünüyorum Destek alacağım ama bu aptallığım düzelir mi bilmiyorum bu saplantılı ruh halinden çıkabilirim inşallah.
Okuduğunuz için teşekkür ederim rabbim kimseyi bu durumlara düşürmesin ben aptallığımdan bunca şeyi yaşadığımı biliyorum sadece paylaşmak rahatlamak istedim
İnsan kötüye çabuk alışıyor ne yazık ki . Kendini üzme bırak beter olsun eceli gelen köpek cami avlusuna işermiş. Asla geri adım atmaAsla gitmeyi düşünmüyorum zaten ama ona hala neden üzüldüğümü anlayamıyorum nasıl bir akıl tutulması yaşıyorum bilmiyorum
Merhaba hanımlar, 2,5 yıldır evliyim, eşimle tanıdık vasıtasıyla tanıştık görücü usulü gibi oldu. Tanıştık dört ay görüştük ve birbirimize aşık olduk (ya da öyle sandık) eşimin işi gereği izin işleri zor diye nikahı tanıştığımızın beşinci ayı yaptık ( maalesef çok erken ) nikah kıyılır kıyılmaz eşim değişmeye başladı hareketleri davranışları hitapları örn; eşim düğün olmadan benimle birlikte olmak istedi ben istemeyince kız olmadığımı iddia etti yoksa neden istemeyesin gibi laflar söyledi ve dr kontrole gidip öğrenelim diye baskı yaptı bende salaklık edip kabul ettim dr gittik direk doktora kız mı değilmi diye söyleyemedi ( kendini asla dışarıya kötü göstermez) biz birlikte olamıyoruz canı yanıyor diyor dedi doktora doktor muayene etti ve evet bir parça var o acı yapabilir onu alalım isterseniz ya da önce ilaçlar verelim dedi ve çıktık eşim dönüşte bana doktor tanıdıkmı diye bağırmaya başladı ve bana diktirdin mi ifadesini kullandı daha sonra arabayı kuytu bir yere çekip istememe rağmen bana saldırdı sonra özürler diledi ağladı bende affettim (maalesef) ama eşimin tuhaflıkları bitmemişti ablasını düğüne kadar yanında götürmek ve bizim evimizi düzmesini teklif etti haliyle kabul etmedim daha ben kullanmadan dört ay boyunca ablan benim eşyalarımı kullanamaz ben kendi kıyafetlerimi dolaba yerleştiririm ne münasebet dedim ve aramızda kavga oldu bana senden ayrılıyorum alacağımı aldım diyerek bitirdi (salak ben) intihar ettim benim intihar ettiğimi duyunca oda intihar etmiş sonra özürler yalvarmalar derken yine affettim (ailem intiharın iç yüzünü bilmiyordu ama yinede onla olmama karşılardı artık) daha sonra görev yerine gitti düğün yapmak için dört ay sonra geldiğindİ herşey güzeldi evlendik çok kıskanç oldu beni eve kilitliyor, anahtarı alıyor, tek başıma dışarı çıkartmıyordu birlikte çıktığımızda ise kafamı kaldırmama müsade etmiyordu bağırıyor çağırıyordu millete baktığımı iddia ediyordu, perde dahi açamıyordum onun kapattı şekli kendi biliyordu süpürürken süpürge çarpsa akşam perdeyimi açtın diye kavga ediyordu ben hep sabredip susuyordum ama bunların olmadığı zamanlar gayet iyi davranıyordu bende sanıyordum ki beni seviyor ondan kıskanıyor fazla takılmıyordum ( salaklık mı aptallıkmı bilemem ama hemen affediyorum herkesi ) böyle kavgalar sürerken aslında çocuk istemiyrdum ama o çok istiyor diye deniyorduk olmayınca dr gittik pcos hastası olduğumu öğrendim tedavi gördüm tedavi sürecinde olduğumuz zamanlardan bi gün ilk kez bana vurdu ben eşyalarımı topladım tam kapıdan çıkacakken saçlarımdan tutup beni duvara çarptı tekme tokat dayak yedim o sırada ben evden nasıl çıkarmışım sebebi buymuş ben kendimden geçince pişman oldu ağladı yalvardı kendine zarar vermeye başladı kendini öldüreceğini söyledi bende (işte tam burda kendimi tanıyamıyorum ona üzüldüğüm için onun ağlamasına dayanamadığım için affediyorum) ve affettim tabi kalkan el inmez derler defalarca dayak yedim sonra tedavi işe yaradı hamile kaldım hamileyken bile dayak yedim bayıltana kadar döverdi, lohusayken de dayak yedim (anlatınca insan kendine bile sinir oluyor eminim şuan herkes bana gıcık olmuştur ama akıl tutulması mı artık bilmiyorum affet diye ağlayınca ona üzülüyor ve affediyordum) onun ailesine söylemiştim ama kendi aileme söylersem boşanırız diye söyleyemedim birgün oğlum üç dört aylık falanken kavga etmiştik annemi arayıp boşanacağım bilmem ne demişti beni şikayet etmiş annem beni aradı ne oldu boşanıcam falan diyor dedi bende anlattım herşeyi benim mi suç dedim ailem yıkıldı babam hemen polisi ara falan dedi ama dinlemedim çünkü yine özürler dileyip affettirmişti kendini (bu arada kavgalar hep saçma şeylerden çıkıyordu aslında dövmek için sebep arıyordu Diyeyim apartmanda bi kadına selam vermeden geçsem ki kadını tanımıyorum ona bile dayak yemişliğim vardı lohusaydım) Artık ailem diken üstündeydi sürekli korkuyolardı tehtit edildiğimi, beni yastıkla boğmaya çalıştığını, kafama silah dayadığını, boğazıma bıçak dayadığını herşeyi anlatmıştım (perişan ettim ailemi gitmeyeceksen anlatma değil mi) aileme söyleyince değişti hiç dövmüyordu artık ama eşyaları kırmaya heryeri parçalamaya başlamıştı hakaret ve küfürleri siz tahmin edin artık ben susup kenarda sinirinin geçmesini bekliyordum yine bi gün kavga ederken bir ay önce bana kaldırım o... getirsem senden daha iyi karı olurdu bana dedi ve ben o lafından sonra ayrılma kararı aldım ve ona da söyledim tamam dedi ertesi gün hazırlanırken yalvarmaya başlamıştı ağladı kendini öldürmekle tehtit etti yine gidemedim ki ailemi ayaklandırmıştım biletimi almışlardı (eşimin işi gereği 1400 km uzakta yaşıyoruz ailelerle) affettim kendime bile kızarak affettim ama valizlerimi dolaba yerleştirmeye cesaretim bile olmadı güvenmiyordum sürekli ben niye burdayım bu adamdan nefret ediyorum diyordum kendime ama sonra içime merhamet doluyordu sanki vazgeçiyordum. Bu olaydan bikaç gün sonra annesi ve babası geldi yanımıza kurban bayramı arefesi yani ben ayrılacağım diye gelmişler onlar evdeyken de kavga ettik bana bağırmaya başladı bende uzamasın diye bebeğimi alıp başka odaya gittim yanıma gelip beni tartaklamaya başladı annesi de gelmişti bu eş kşisi ailesini görünce daha bir deliriyor, eli omuzumdan kurtuldu ve dudağıma çarptı dudağım patladı kanamaya başladı ben ağlamaya başlayınca annesi ne var bunda kocan o senin hiç mi vurmasın gibi laflar etti elimden telefonumu aldılar baban gelsin seni alsın dedi babası bende verin arıyım babamı dedim ve kendimi yatak odasına kilitleyip polisi aradım o gün polislerle çıktım evden darp raporu uzaklaştırma hepsini aldım beni güvenli bir şekilde aileme ulaştırdılar kucağımda bebeğimle ordan oraya savruldum arefe günü perişan oldum ondan nefret ediyorum ama mesaj atıyor arıyor ağlıyor ona da kıyamıyorum ağlarken görünce yada üzüldüğünü düşününce çok kötü oluyorum ailem affedersen bizi unut diyır ama aklım karışıyor kendime engel olamıyorum psikolojimin bozulduğunu düşünüyor herkes tabi bende öyle düşünüyorum Destek alacağım ama bu aptallığım düzelir mi bilmiyorum bu saplantılı ruh halinden çıkabilirim inşallah.
Okuduğunuz için teşekkür ederim rabbim kimseyi bu durumlara düşürmesin ben aptallığımdan bunca şeyi yaşadığımı biliyorum sadece paylaşmak rahatlamak istedim
Merhaba hanımlar, 2,5 yıldır evliyim, eşimle tanıdık vasıtasıyla tanıştık görücü usulü gibi oldu. Tanıştık dört ay görüştük ve birbirimize aşık olduk (ya da öyle sandık) eşimin işi gereği izin işleri zor diye nikahı tanıştığımızın beşinci ayı yaptık ( maalesef çok erken ) nikah kıyılır kıyılmaz eşim değişmeye başladı hareketleri davranışları hitapları örn; eşim düğün olmadan benimle birlikte olmak istedi ben istemeyince kız olmadığımı iddia etti yoksa neden istemeyesin gibi laflar söyledi ve dr kontrole gidip öğrenelim diye baskı yaptı bende salaklık edip kabul ettim dr gittik direk doktora kız mı değilmi diye söyleyemedi ( kendini asla dışarıya kötü göstermez) biz birlikte olamıyoruz canı yanıyor diyor dedi doktora doktor muayene etti ve evet bir parça var o acı yapabilir onu alalım isterseniz ya da önce ilaçlar verelim dedi ve çıktık eşim dönüşte bana doktor tanıdıkmı diye bağırmaya başladı ve bana diktirdin mi ifadesini kullandı daha sonra arabayı kuytu bir yere çekip istememe rağmen bana saldırdı sonra özürler diledi ağladı bende affettim (maalesef) ama eşimin tuhaflıkları bitmemişti ablasını düğüne kadar yanında götürmek ve bizim evimizi düzmesini teklif etti haliyle kabul etmedim daha ben kullanmadan dört ay boyunca ablan benim eşyalarımı kullanamaz ben kendi kıyafetlerimi dolaba yerleştiririm ne münasebet dedim ve aramızda kavga oldu bana senden ayrılıyorum alacağımı aldım diyerek bitirdi (salak ben) intihar ettim benim intihar ettiğimi duyunca oda intihar etmiş sonra özürler yalvarmalar derken yine affettim (ailem intiharın iç yüzünü bilmiyordu ama yinede onla olmama karşılardı artık) daha sonra görev yerine gitti düğün yapmak için dört ay sonra geldiğindİ herşey güzeldi evlendik çok kıskanç oldu beni eve kilitliyor, anahtarı alıyor, tek başıma dışarı çıkartmıyordu birlikte çıktığımızda ise kafamı kaldırmama müsade etmiyordu bağırıyor çağırıyordu millete baktığımı iddia ediyordu, perde dahi açamıyordum onun kapattı şekli kendi biliyordu süpürürken süpürge çarpsa akşam perdeyimi açtın diye kavga ediyordu ben hep sabredip susuyordum ama bunların olmadığı zamanlar gayet iyi davranıyordu bende sanıyordum ki beni seviyor ondan kıskanıyor fazla takılmıyordum ( salaklık mı aptallıkmı bilemem ama hemen affediyorum herkesi ) böyle kavgalar sürerken aslında çocuk istemiyrdum ama o çok istiyor diye deniyorduk olmayınca dr gittik pcos hastası olduğumu öğrendim tedavi gördüm tedavi sürecinde olduğumuz zamanlardan bi gün ilk kez bana vurdu ben eşyalarımı topladım tam kapıdan çıkacakken saçlarımdan tutup beni duvara çarptı tekme tokat dayak yedim o sırada ben evden nasıl çıkarmışım sebebi buymuş ben kendimden geçince pişman oldu ağladı yalvardı kendine zarar vermeye başladı kendini öldüreceğini söyledi bende (işte tam burda kendimi tanıyamıyorum ona üzüldüğüm için onun ağlamasına dayanamadığım için affediyorum) ve affettim tabi kalkan el inmez derler defalarca dayak yedim sonra tedavi işe yaradı hamile kaldım hamileyken bile dayak yedim bayıltana kadar döverdi, lohusayken de dayak yedim (anlatınca insan kendine bile sinir oluyor eminim şuan herkes bana gıcık olmuştur ama akıl tutulması mı artık bilmiyorum affet diye ağlayınca ona üzülüyor ve affediyordum) onun ailesine söylemiştim ama kendi aileme söylersem boşanırız diye söyleyemedim birgün oğlum üç dört aylık falanken kavga etmiştik annemi arayıp boşanacağım bilmem ne demişti beni şikayet etmiş annem beni aradı ne oldu boşanıcam falan diyor dedi bende anlattım herşeyi benim mi suç dedim ailem yıkıldı babam hemen polisi ara falan dedi ama dinlemedim çünkü yine özürler dileyip affettirmişti kendini (bu arada kavgalar hep saçma şeylerden çıkıyordu aslında dövmek için sebep arıyordu Diyeyim apartmanda bi kadına selam vermeden geçsem ki kadını tanımıyorum ona bile dayak yemişliğim vardı lohusaydım) Artık ailem diken üstündeydi sürekli korkuyolardı tehtit edildiğimi, beni yastıkla boğmaya çalıştığını, kafama silah dayadığını, boğazıma bıçak dayadığını herşeyi anlatmıştım (perişan ettim ailemi gitmeyeceksen anlatma değil mi) aileme söyleyince değişti hiç dövmüyordu artık ama eşyaları kırmaya heryeri parçalamaya başlamıştı hakaret ve küfürleri siz tahmin edin artık ben susup kenarda sinirinin geçmesini bekliyordum yine bi gün kavga ederken bir ay önce bana kaldırım o... getirsem senden daha iyi karı olurdu bana dedi ve ben o lafından sonra ayrılma kararı aldım ve ona da söyledim tamam dedi ertesi gün hazırlanırken yalvarmaya başlamıştı ağladı kendini öldürmekle tehtit etti yine gidemedim ki ailemi ayaklandırmıştım biletimi almışlardı (eşimin işi gereği 1400 km uzakta yaşıyoruz ailelerle) affettim kendime bile kızarak affettim ama valizlerimi dolaba yerleştirmeye cesaretim bile olmadı güvenmiyordum sürekli ben niye burdayım bu adamdan nefret ediyorum diyordum kendime ama sonra içime merhamet doluyordu sanki vazgeçiyordum. Bu olaydan bikaç gün sonra annesi ve babası geldi yanımıza kurban bayramı arefesi yani ben ayrılacağım diye gelmişler onlar evdeyken de kavga ettik bana bağırmaya başladı bende uzamasın diye bebeğimi alıp başka odaya gittim yanıma gelip beni tartaklamaya başladı annesi de gelmişti bu eş kşisi ailesini görünce daha bir deliriyor, eli omuzumdan kurtuldu ve dudağıma çarptı dudağım patladı kanamaya başladı ben ağlamaya başlayınca annesi ne var bunda kocan o senin hiç mi vurmasın gibi laflar etti elimden telefonumu aldılar baban gelsin seni alsın dedi babası bende verin arıyım babamı dedim ve kendimi yatak odasına kilitleyip polisi aradım o gün polislerle çıktım evden darp raporu uzaklaştırma hepsini aldım beni güvenli bir şekilde aileme ulaştırdılar kucağımda bebeğimle ordan oraya savruldum arefe günü perişan oldum ondan nefret ediyorum ama mesaj atıyor arıyor ağlıyor ona da kıyamıyorum ağlarken görünce yada üzüldüğünü düşününce çok kötü oluyorum ailem affedersen bizi unut diyır ama aklım karışıyor kendime engel olamıyorum psikolojimin bozulduğunu düşünüyor herkes tabi bende öyle düşünüyorum Destek alacağım ama bu aptallığım düzelir mi bilmiyorum bu saplantılı ruh halinden çıkabilirim inşallah.
Okuduğunuz için teşekkür ederim rabbim kimseyi bu durumlara düşürmesin ben aptallığımdan bunca şeyi yaşadığımı biliyorum sadece paylaşmak rahatlamak istedim
Baslari okudum sonrasina gerek yok.Ayril kurtul cunku ne yazik ki sizde cocuk olursa belki duzelir diyerek cocuk yapip onu da kendinizi de mahvedecek bir potansiyel var gibiMerhaba hanımlar, 2,5 yıldır evliyim, eşimle tanıdık vasıtasıyla tanıştık görücü usulü gibi oldu. Tanıştık dört ay görüştük ve birbirimize aşık olduk (ya da öyle sandık) eşimin işi gereği izin işleri zor diye nikahı tanıştığımızın beşinci ayı yaptık ( maalesef çok erken ) nikah kıyılır kıyılmaz eşim değişmeye başladı hareketleri davranışları hitapları örn; eşim düğün olmadan benimle birlikte olmak istedi ben istemeyince kız olmadığımı iddia etti yoksa neden istemeyesin gibi laflar söyledi ve dr kontrole gidip öğrenelim diye baskı yaptı bende salaklık edip kabul ettim dr gittik direk doktora kız mı değilmi diye söyleyemedi ( kendini asla dışarıya kötü göstermez) biz birlikte olamıyoruz canı yanıyor diyor dedi doktora doktor muayene etti ve evet bir parça var o acı yapabilir onu alalım isterseniz ya da önce ilaçlar verelim dedi ve çıktık eşim dönüşte bana doktor tanıdıkmı diye bağırmaya başladı ve bana diktirdin mi ifadesini kullandı daha sonra arabayı kuytu bir yere çekip istememe rağmen bana saldırdı sonra özürler diledi ağladı bende affettim (maalesef) ama eşimin tuhaflıkları bitmemişti ablasını düğüne kadar yanında götürmek ve bizim evimizi düzmesini teklif etti haliyle kabul etmedim daha ben kullanmadan dört ay boyunca ablan benim eşyalarımı kullanamaz ben kendi kıyafetlerimi dolaba yerleştiririm ne münasebet dedim ve aramızda kavga oldu bana senden ayrılıyorum alacağımı aldım diyerek bitirdi (salak ben) intihar ettim benim intihar ettiğimi duyunca oda intihar etmiş sonra özürler yalvarmalar derken yine affettim (ailem intiharın iç yüzünü bilmiyordu ama yinede onla olmama karşılardı artık) daha sonra görev yerine gitti düğün yapmak için dört ay sonra geldiğindİ herşey güzeldi evlendik çok kıskanç oldu beni eve kilitliyor, anahtarı alıyor, tek başıma dışarı çıkartmıyordu birlikte çıktığımızda ise kafamı kaldırmama müsade etmiyordu bağırıyor çağırıyordu millete baktığımı iddia ediyordu, perde dahi açamıyordum onun kapattı şekli kendi biliyordu süpürürken süpürge çarpsa akşam perdeyimi açtın diye kavga ediyordu ben hep sabredip susuyordum ama bunların olmadığı zamanlar gayet iyi davranıyordu bende sanıyordum ki beni seviyor ondan kıskanıyor fazla takılmıyordum ( salaklık mı aptallıkmı bilemem ama hemen affediyorum herkesi ) böyle kavgalar sürerken aslında çocuk istemiyrdum ama o çok istiyor diye deniyorduk olmayınca dr gittik pcos hastası olduğumu öğrendim tedavi gördüm tedavi sürecinde olduğumuz zamanlardan bi gün ilk kez bana vurdu ben eşyalarımı topladım tam kapıdan çıkacakken saçlarımdan tutup beni duvara çarptı tekme tokat dayak yedim o sırada ben evden nasıl çıkarmışım sebebi buymuş ben kendimden geçince pişman oldu ağladı yalvardı kendine zarar vermeye başladı kendini öldüreceğini söyledi bende (işte tam burda kendimi tanıyamıyorum ona üzüldüğüm için onun ağlamasına dayanamadığım için affediyorum) ve affettim tabi kalkan el inmez derler defalarca dayak yedim sonra tedavi işe yaradı hamile kaldım hamileyken bile dayak yedim bayıltana kadar döverdi, lohusayken de dayak yedim (anlatınca insan kendine bile sinir oluyor eminim şuan herkes bana gıcık olmuştur ama akıl tutulması mı artık bilmiyorum affet diye ağlayınca ona üzülüyor ve affediyordum) onun ailesine söylemiştim ama kendi aileme söylersem boşanırız diye söyleyemedim birgün oğlum üç dört aylık falanken kavga etmiştik annemi arayıp boşanacağım bilmem ne demişti beni şikayet etmiş annem beni aradı ne oldu boşanıcam falan diyor dedi bende anlattım herşeyi benim mi suç dedim ailem yıkıldı babam hemen polisi ara falan dedi ama dinlemedim çünkü yine özürler dileyip affettirmişti kendini (bu arada kavgalar hep saçma şeylerden çıkıyordu aslında dövmek için sebep arıyordu Diyeyim apartmanda bi kadına selam vermeden geçsem ki kadını tanımıyorum ona bile dayak yemişliğim vardı lohusaydım) Artık ailem diken üstündeydi sürekli korkuyolardı tehtit edildiğimi, beni yastıkla boğmaya çalıştığını, kafama silah dayadığını, boğazıma bıçak dayadığını herşeyi anlatmıştım (perişan ettim ailemi gitmeyeceksen anlatma değil mi) aileme söyleyince değişti hiç dövmüyordu artık ama eşyaları kırmaya heryeri parçalamaya başlamıştı hakaret ve küfürleri siz tahmin edin artık ben susup kenarda sinirinin geçmesini bekliyordum yine bi gün kavga ederken bir ay önce bana kaldırım o... getirsem senden daha iyi karı olurdu bana dedi ve ben o lafından sonra ayrılma kararı aldım ve ona da söyledim tamam dedi ertesi gün hazırlanırken yalvarmaya başlamıştı ağladı kendini öldürmekle tehtit etti yine gidemedim ki ailemi ayaklandırmıştım biletimi almışlardı (eşimin işi gereği 1400 km uzakta yaşıyoruz ailelerle) affettim kendime bile kızarak affettim ama valizlerimi dolaba yerleştirmeye cesaretim bile olmadı güvenmiyordum sürekli ben niye burdayım bu adamdan nefret ediyorum diyordum kendime ama sonra içime merhamet doluyordu sanki vazgeçiyordum. Bu olaydan bikaç gün sonra annesi ve babası geldi yanımıza kurban bayramı arefesi yani ben ayrılacağım diye gelmişler onlar evdeyken de kavga ettik bana bağırmaya başladı bende uzamasın diye bebeğimi alıp başka odaya gittim yanıma gelip beni tartaklamaya başladı annesi de gelmişti bu eş kşisi ailesini görünce daha bir deliriyor, eli omuzumdan kurtuldu ve dudağıma çarptı dudağım patladı kanamaya başladı ben ağlamaya başlayınca annesi ne var bunda kocan o senin hiç mi vurmasın gibi laflar etti elimden telefonumu aldılar baban gelsin seni alsın dedi babası bende verin arıyım babamı dedim ve kendimi yatak odasına kilitleyip polisi aradım o gün polislerle çıktım evden darp raporu uzaklaştırma hepsini aldım beni güvenli bir şekilde aileme ulaştırdılar kucağımda bebeğimle ordan oraya savruldum arefe günü perişan oldum ondan nefret ediyorum ama mesaj atıyor arıyor ağlıyor ona da kıyamıyorum ağlarken görünce yada üzüldüğünü düşününce çok kötü oluyorum ailem affedersen bizi unut diyır ama aklım karışıyor kendime engel olamıyorum psikolojimin bozulduğunu düşünüyor herkes tabi bende öyle düşünüyorum Destek alacağım ama bu aptallığım düzelir mi bilmiyorum bu saplantılı ruh halinden çıkabilirim inşallah.
Okuduğunuz için teşekkür ederim rabbim kimseyi bu durumlara düşürmesin ben aptallığımdan bunca şeyi yaşadığımı biliyorum sadece paylaşmak rahatlamak istedim
Cocuk yoktur diye umit etmistimGerçek olmamanızı diliyorum normal değil çünkü bu yazdiklariniz ve hala ona üzülüyorum falan yazıyorsunuz pes artık. Kendinizi düşünmüyorsunuz madem çocuğunuzu düşünün kendinize gelin