Bu konuyu buraya açmadan önce, bdv'de aldatılma başlıklarını okumuştum günlerce. Ağlaya ağlaya o yazanlarla dertleşiyormuşum gibi gelmişti. Belki benim gibi birileri vardır, açıp eski konulara bakıp kendi derdini düşünüyordur. Onlar için yazıyorum.
Olayın üstünden ay geçti. Bu arada durmadı o herif. Sürekli bi yerlerden aramaya devam etti, ailesi, arkadaşları ve hatta patronu dahil herkesi araya sokmaya çalıştı. Elbette insanlara "ben aldattım" demiyor, bir hata yaptım diyor, tanıyan tanımayan herkes de arayıp "yahu bu çocuk çok üzgün, bi kerelik affet" diyor. Aaay içim kıyıldı resmen. Yok intihar ediyormuş, yok kız şizofrenmiş her şeyi o planlamış.
sanırsın filmlerde yaşıyoruz, beyimiz de kızların aklını başından alan brad pitt!!
Beni psikolojik olarak çok yıprattı bu süreç. Bildiğiniz taciz aslında ev basmalar filan. Ama affetmedim. Yeri geldi neler yaptığını anlattım arayanlara, yeri geldi kapattım telefonu ama bir biçimde dayandım. AF-FET-ME-DİM!
Spora başladım onun yerine
şu kendi kendine öğren setlerinden alıp fransızca öğrenmeye başladım. En kötüsü bile olsa, yani ne bileyim benim kaderim de yalnız yazılmış olsa bile ne yapmalı diye düşündüm. Eh, en azından mutlu, akıllı, işi gücü yerinde insan olayım dedim.
Öyle. Gereksiz bi mesaj oldu, inşallah kızmazsınız milletin ne dertleri var diye. Bu sefer de aldatılmanın, ısrarlı takibin (tacizin yani) sonunda nasıl kurtuldum mesajı oluversin. Burayı okuyan, buradan kendine dert arkadaşı bulanlar, merak etmeyin su akıyor yolunu buluyor. Elimde olsa konu başlığını bile "ooooh be kurtuldum" olarak değiştiririm. Hepinize güzellikler dilerim.