- 5 Eylül 2015
- 1.150
- 3.481
sahsen benimle evlenmeyen adamin cocugunu dogurmam bir defa o cocuga karsi sorumluluk hissederim babasindan dogan haklarini almasi gerekir
sahsen benimle evlenmeyen adamin cocugunu dogurmam bir defa o cocuga karsi sorumluluk hissederim babasindan dogan haklarini almasi gerekirErkek arkadaşınız güvenilecek bir tarafı yok. İlla evlilik akdi kurulsun demiyorum ama arkanızda sapasağlam duracak biri de değil.
Bebeğin, çocuğun, ergenin her zaman anneye de babaya da ihtiyacı var. Kendimden biliyorum. Ben bu ilişkide bir bebeğin doğmasına razı olmazdım ya.
Ben sizi bir üyeye benzettim ama hadi bakalım. Ben yönetime bildireyim de onlar gerekeni yaparlar muhakkak. Bakalım bir işler var mı sizde.Çizgiyi aştığımı düşünmüyorum. Arkasından dua etsin diye çocuk büyütüp bencil olmadığını iddia eden biri için gayet de sakinim aslında. İnsanların ikiyüzlülüğüne sinirleniyorum ben.
Bende otri biri vardı bu kadar kindar,olumsuz kötü bakan ama ismini unuttum sen bildirirsinBen sizi bir üyeye benzettim ama hadi bakalım. Ben yönetime bildireyim de onlar gerekeni yaparlar muhakkak. Bakalım bir işler var mı sizde.
Prezervatifi iliskinin en basinda takmamis ve dogum kontrol hapini saati saatine kullanmamissa mumkun.Ben de sormuştum, başka bir üye gelip doğum kontrol hapı, prezervatife rağmen hamile kaldığını söyledi.
cocugu babaasiz buyutebileceginize inaniyorsaniz o gucuk3ndi izde buluyorsaniz dogurun çünkü partneriniz istemeye istemeye evet demek durumunda kaliyor gonulsuz yapilan islerin sonunu da biliyoruz.Tek basinaliga raziysaniz yapin çocuğu gözealamiyorsaniz kimseye guvenip de cocuk yapmayinGeçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)
Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.
Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.
Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?
Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.
Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Bilmem, delip geçmiştir belki. Konusuna bakın.Prezervatifi iliskinin en basinda takmamis ve dogum kontrol hapini saati saatine kullanmamissa mumkun.
Bu durumda sucu bu yöntemlere atmamak lazım.
Adamın öyle niyeti yokki kadının sağlık problemi var diye beraber olmuş nasılsa çocuk olmaz.olunca da sıvışti .Eski konunuzu hatirliyorum. Siz doguma giderken sevgiliniz baska bir kadinla nikah salonuna gidecek kapasitede birisi. Dogurunca yaninizda olacaksa simdiden sizi ailesiyle tanistirsin. Ne kadar sözünün eriymis sizde görürsünüz.
ya niye cocuktan hayir gelmesin hastamisin nesin p.ç falan diye cocuk taslayan birileri vardi bi turk filminde ordaki tiplemeler gibi milletin asabini bozma ya sey dedigin et parcasina firsat verilirse sahane bir cocuk olabilir cok da hayirli olabilir beyni olan birinin gozetiminde yetisirse tabi sahsi durumunuza gore mi yorumluyorsunuz ozaman haklisinizDoğurursan hayır gelmez, doğurma diyorum. Önce okuduğunuzu anlayın.
Evlilik dışı doğan çocuktan hayır gelmez derken tam olarak neyi anlatmak istediniz?Evlilik dışı doğan çocuktan hayır gelmez benim düşüncem. Ben olsam doğurmazdım.
dogal olan ureme soy devam ettirme icgudusu tanrinin insanlara bahsettigi butun hormanlar sacma sapan aptalca bi sen zeki ve bencil degilsin kibire bak urememek istemeni kutlayasi geliyor insaninÇizgiyi aştığımı düşünmüyorum. Arkasından dua etsin diye çocuk büyütüp bencil olmadığını iddia eden biri için gayet de sakinim aslında. İnsanların ikiyüzlülüğüne sinirleniyorum ben.
Ben olsam dogururdum.Sartlariniz kötü değil ve anne olmak şu hayatta yaptığım en muhteşem şeydi.Cocuk sevmemek farklı ama kendi çocuğunuz diyebilirim ki dünya aşktan tersine dönüyorGeçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)
Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.
Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.
Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?
Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.
Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Tanrı hayvanlara da aynı hormonları, aynı üreme içgüdüsünü veriyor değil mi? Bu içgüdüyü kutsamanın ne anlamı var o zaman? Çok özel veya insanoğluna özgü bir şey değil bu.dogal olan ureme soy devam ettirme icgudusu tanrinin insanlara bahsettigi butun hormanlar sacma sapan aptalca bi sen zeki ve bencil degilsin kibire bak urememek istemeni kutlayasi geliyor insanin
Durumunuz çok yönlü ele alınması gereken bir konu.Sağlık problemlerinizden bahsettiniz,eğer hamileliğiniz sağlığınızı riske atacaksa önce kendinizi düşünmelisiniz.Hic bir şey sağlığınızdan daha önemli değil.Hamilelik geçirmek sağlığınız açısından sorun olmayacaksa ve anne olmak için ( sağlık açısından) başka bir şansınız yoksa tabiiki düşünün.Yalnız hamileliğin özellikle son dönemi,lohusalık dönemi çok çok hassa yaşanır.Gercek anlamda baba adayı, babanın ilgisine ihtiyaç duyulan dönemdir.Sizin anlattığınız ilişkide baba bir gelecek vadetmiyor yani sizin ve çocuğun hayatında ne zamana kadar olacak belirsiz.O yüzden bu ihtimali göz önünde bulundurmanız lazım maddi kısmını geçiyorum manevi olarak çocuk büyütmek çok zordur.İstersen doğur derken belki vicdanen kendini rahatlatmak istemiştir,sizin kararınızla hamilelik sonlanırsa topu size atmış olacak.Geçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)
Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.
Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.
Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?
Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.
Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Hepsini yazın derken yazarak düşünün anlamında söyledim:)Durumunuz çok yönlü ele alınması gereken bir konu.Sağlık problemlerinizden bahsettiniz,eğer hamileliğiniz sağlığınızı riske atacaksa önce kendinizi düşünmelisiniz.Hic bir şey sağlığınızdan daha önemli değil.Hamilelik geçirmek sağlığınız açısından sorun olmayacaksa ve anne olmak için ( sağlık açısından) başka bir şansınız yoksa tabiiki düşünün.Yalnız hamileliğin özellikle son dönemi,lohusalık dönemi çok çok hassa yaşanır.Gercek anlamda baba adayı, babanın ilgisine ihtiyaç duyulan dönemdir.Sizin anlattığınız ilişkide baba bir gelecek vadetmiyor yani sizin ve çocuğun hayatında ne zamana kadar olacak belirsiz.O yüzden bu ihtimali göz önünde bulundurmanız lazım maddi kısmını geçiyorum manevi olarak çocuk büyütmek çok zordur.İstersen doğur derken belki vicdanen kendini rahatlatmak istemiştir,sizin kararınızla hamilelik sonlanırsa topu size atmış olacak.
Çocukları sevmemek bir ölçüt değil,insan her şartta kendi çocuğunu sever ve anne baba olunca çocuk algısı değişir.
Kültürel fark derken yöre, eğitim,yaşam tarzı bilemiyorum ne yaşıyorsunuz ama dile getirdiginize göre ciddi bir uyum sorunu var.Ailenizde ayrı bir faktör.İlişkinizin mevcut durumunu göz önüne alarak bekar anne olmak artı ,ekşi,ne getirir,ne götürür hepsini yazın.Sağlıklı düşünün, anlık duygusallığa kapılmayın.
Benim şahsi fikrim bir bebek dünyaya gelecekse anne baba karşılıklı olarak istemeli ve resmi bir evlilik çatısı altında bebek dünyaya gelmelidir.
Hayat sizin,dilerim kendiniz için en doğru kararı alırsınız
Böyle bir konuda gelen yorumlara göre karar almazsınız diye ümit ediyorum. Bu anlık heveslerle alabileceğiniz bir karar değil. Bir çocuk dünyaya getirmek hayat boyu sürecek bir sorumluluğu üstlenmek demek oluyor. Koşullar yeterince olgunlaşmadan hatta bebeğin babasının net bir görüşü olmadan sadece kendi isteğinize dayanarak bu kadar büyük bir karar almanız hiç sağlıklı olmaz. Anne adayı maddi manevi hazır olmadığı sürece dünyaya gelen çocukların mutlu bir çocukluk yaşadığını düşünmüyorum.Geçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)
Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.
Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.
Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?
Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.
Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Üremek istemeyebilirsiniz, içten içe gereksiz olduğunu da düşünebilirsiniz bunlar doğal şeyler. Ben de sıcak değilimdir konuya hoş belki de kısırımdır bilemem bunu. Sizin tepki almanız fikirlerinizden değil aslında, üsluptan. Söylemek istediğinizi açıklayamadıkça çorba oldu. Kendi fikrinizi parlatmak için karşıt fikirleri ezmenize gerek yok. Bazıları romantik düşünür, bazıları içgüdüsel bazıları mantıklı.Tanrı hayvanlara da aynı hormonları, aynı üreme içgüdüsünü veriyor değil mi? Bu içgüdüyü kutsamanın ne anlamı var o zaman? Çok özel veya insanoğluna özgü bir şey değil bu.