- 2 Nisan 2021
- 889
- 1.350
Üslup yanlış olsa da dediklerinize katılıyorum. Biri çocuk yapmanın bencilce olmayan tek bir nedenini söyeleyemez. Çünkü yoktur. Tüm cümleler çocuk istedim çünkü çok tatlılar, hayatıma anlam katmak istedim, birine bakmak istedim gibi tamamlanır.Kendimi değil aslında, genel olarak insanları önemli görmüyorum. Dünyada 8 milyar insan var, insan sayısı ne kadar çok artarsa dünyadaki pislikler ve kötülükler de o kadar artıyor bunu görmek zor olmamalı. Niye herkesin bu kadar doğurma, üreme merakı olduğunu anlayamıyorum. Düşünün ya yıllarca, defalarca tüp bebek falan deniyorlar, bir sürü yöntemle üremek için uğraşıyorlar. Neden ya neden vallahi anlamıyorum. Sonra da çocuk olunca bakmak zor diye ağlayıp duruyorlar. Hatta yukarıda birisi yazmış çocuktan sonra boşanma noktasına geldik diye. Bu çelişki karşısında delirmemek mümkün mü?
Geçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)
Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.
Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.
Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?
Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.
Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Önceki konunuzu okumuştum. Erkek arkadaşınız ailesiyle farklı bir yaşam tarzına sahip ama onlarada karşı çıkamıyor anladığım kadarıyla. Arada kalmış bir insan.Geçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)
Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.
Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.
Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?
Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.
Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Çocuğun ne suçu var. Herkes yaptığı hatasının bedelini ödemeli. Burda günahsız olan çocukEvlilik dışı doğan çocuktan hayır gelmez benim düşüncem. Ben olsam doğurmazdım.
Annem ogrendiginde hemen evlenmemiz konusunda baski uygulamaya basladi. Babamla aramiz pek yoktur. Ona evlenecegimi haber verdim. “Beraber yasamak istiyoruz ondan hemen evlenicez” yalanini uydurdum. Karnim cikmaya basladiginda da hamile oldugumu soyledim. Evlenmis oldugumdan birsey demedi.Aileniz hemen evlenmenize ne dedi, çocuk doğunca öğrendiler mi bu süreci?
Hayırsızlık çocukta değil senin gibilerdeEvlilik dışı doğan çocuktan hayır gelmez benim düşüncem. Ben olsam doğurmazdım.
O yuzden dindarlara gore yalan dunya zaten..yazdiklarin cok mantikli ama madem buraya geldik, hayata tutunmak icin anlamlandirmaya calisiyoruz. Bu herkeste illa cocuk degildir.. ama ureme istegi icguduseldir.Üslup yanlış olsa da dediklerinize katılıyorum. Biri çocuk yapmanın bencilce olmayan tek bir nedenini söyeleyemez. Çünkü yoktur. Tüm cümleler çocuk istedim çünkü çok tatlılar, hayatıma anlam katmak istedim, birine bakmak istedim gibi tamamlanır.
Mesela ben iyi bir ailede doğdum, rahat bir hayat yaşıyorum ama bu hayatı mantıklı bulmuyorum. Aldırılsam da olurmuş. Zaten ölünce de hayatta bulunmamış gibi olacağım aynı doğmamış gibi. Sizin de bu durumdan farkınız yok. Bu dünyada yapılan her şey savaşlar, tedaviler, güzel bir resim. Hepsi gereksiz, beyhude. Bunu anlamayanların sebebini ölümsüz bakış açısına dayandırıyorum. Dindar insanlar doğurmayı daha mantıklı bulabilir. Gerçi o zaman bile cehenneme gidebilme, acı çekme ihtimali olduğuna inandığın bir çocuğu doğurmak mantıklı değildir de neyse.
Diyelim siz bir aşı yaptınız ve öldünüz. Ne anlamı kaldı. Diyelim o aşıyla biri iyileşti. Kocaman ülkeyi savaştan çıkaracak bir asker. Bir sürü insan sayesinde daha uzun yaşadı ve öldü. Onun sayesinde yaşayanlar da öldü. O da öldü bu da öldü. Cidden hiçbir anlamı yok bu işin. Çok güzel bir söz vardır. Hayat bir hastalıktır her zaman ölümle sonuçlanır.
Anne babamı sever sayarım ama bu kesinlikle beni doğurdukları için değil, aksine bana bakmaları onların zorunluluğu. Bunu yapmazlarsa kötü insanlardır. Buraya gelmeyi ben seçmedim, hiçbir borcum da yok. Girdik buraya işte çıkana kadar takılacağız artık ne yapalım. Kaçımız hayatının mutluluk oranı olan kısmına çok diyebilir. Ben şu ana kadar %10 derim. Gerisi hep çaba, acı ya da boşluk. Bunu başkasına aktarmaya gerek var mı? Gerçekten natalistliğin mantıklı tek bir nedenini göremiyorum.
Bunu yazma sebebim böyle bir düşünce yapısı olduğunu nedenini az biraz açmaktı. Kimseye bir şey kanıtlamaya çalışmıyorum. Herkesin kendi hayatı
Asıl travma kendini istemeyen ve sevmeyen bir baba ile büyümektir. O çocuk mutlu ve huzurlu bir aileyi, gece uyandığında onu sevgiyle koklayacak, sarıp sarmalayacak bir babayı hak etmiyor mu?
Anneyim.Cok dikkat edyirum 2.ye hamile kalmamaya.Cunku maddi manevi yetemem.Kazara kalirsam buyuk konusmayayim aldiririm diyorum Tabi bu benim kararim.Evli olmama ragmen.Bir kaza oldu diye omur boyu cocuga cektirilmez.Geçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)
Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.
Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.
Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?
Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.
Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Sizin daha önce konunuzu görmüstüm, sizin adam sikintili bir insan oldugu icin sahsen doguramazdim bu benim sahsen fikrim. Evlilik disi cocuk muhabeti kesinlikle deginmiyorum. Kendin mutsuzsaniz cocugu mutsuz etmeye hakkiniz olmadiginizi düsünüyorum bilemiyorum eksileri artilari var da, cok karisik siz önce adamla acik acik konusun herseyi ondan sonra kendi basiniza karar verirsiniz bizim dememizle yorum yapmamizla bakacaginizi sanmiyorum. Allah yardimciniz olsun ne diyeyim bu kumara benzer gibi birsey olmus ailenize de üzüldüm acikcasi.Geçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)
Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.
Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.
Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?
Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.
Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Ben ailemi karşıma almamGeçen açtığım konuda erkek arkadaşımın kültürel farklardan dolayı ilişkimizi sakladığını ve korunduğumuz halde hamile kaldığımı söylemiştim. (Özetle)
Durum biraz değişti ve aldığım yorumlar çok faydalı oldu bana açıkçası. Erkek arkadaşım istersem doğurabileceğimi, yanında olacağımı söyledi. Öğrendiğim günden beri ağlıyorum.
Kültürel farkların yanında ikimiz için de erken bir hamilelik var ama ben aldırmak istemiyorum. Sonuçta bir can. Ama duygusal davranıp çocuğun mutsuz olması riskine, bencilliğe gider mi bilmiyorum. Çünkü kimse ben mutsuz bir yuva kurucam diyerek kurmuyor, ne harika insanlar yürütemiyor bu işi.
Biraz yorum, ama gerçekten beni anlayan bu ikilemi yargılamayacak insanlardan. Siz olsanız doğurur muydunuz? Maddi, ailevi olarak hazır değilken bile? Arkadaşım da çok istekli değil, ama ultrason görüntüsüne bakarken bir garip oldu, gördüm. Yine de çocuklardan hoşlanmayan biri, zamanla değişir mi bu?
Özellikle anne olanlar, anneliği tatmış olanlar cevap verirse çok iyi olur benim için.
Maddi durumumuz orta/orta üstü. Aylık büyük bir harcama olduğunda zorlanıyoruz, benim işim daha iyi ama süreçte ne kadar işime odaklanabilirim bilmiyorum. Hamilelik, lohusalık… Zor.
Çocukluğum çeşitli travmalar ve üzüntülerle geçti. Aslında anne-baba olma isteği hep kişinin kendi egosunu tatmin etme isteğindendir. Ha bir de ben yaşlanınca bakanım olsun dedikleri içindir. Bak sevdiğim adamdan bir çocuğum oldu yaşasın demek içindir. Ya diyorum bazen beni yapmanız bu kadar önemli miydi diye. Bir ebeveynlik sınavı açılsa çoğu kişi sınavı geçemez. Gerçekten layığıyla ebeveyn olabilenlerin sayısı çok az.Kendimi değil aslında, genel olarak insanları önemli görmüyorum. Dünyada 8 milyar insan var, insan sayısı ne kadar çok artarsa dünyadaki pislikler ve kötülükler de o kadar artıyor bunu görmek zor olmamalı. Niye herkesin bu kadar doğurma, üreme merakı olduğunu anlayamıyorum. Düşünün ya yıllarca, defalarca tüp bebek falan deniyorlar, bir sürü yöntemle üremek için uğraşıyorlar. Neden ya neden vallahi anlamıyorum. Sonra da çocuk olunca bakmak zor diye ağlayıp duruyorlar. Hatta yukarıda birisi yazmış çocuktan sonra boşanma noktasına geldik diye. Bu çelişki karşısında delirmemek mümkün mü?
Konunun başından beri her 3 mesajınızdan birinde ad hominem yapıyorsunuz. Kendinize de bir bakın benceHanımefendi niye ad hominem yapıyorsunuz, sizin söylediğinizle benim dediğimin ne alakası var? Ben her kötülük yapan insan evlilik dışı çocuk mu diyorum? Her türlü insan var zaten, ben kendi gözlemimi söylüyorum. Ne boş konuşuyorsunuz ya vallahi duyar kasacağım diye bu kadar uğraşmayın.
Nasıl bok gibi bi hayatınız oldu bilmiyorum ama üzülmeye başladım.Vallahi sinirlenmeye başlamıştım kahkaha attırdınız bana bu yorumla teşekkür ederim size. Çocuğunuz o kadar güzel şeyler yaşayacak ki, arkanızdan çok dua edecek iyiki annem beni bu dünyaya getirmiş diye (!).