- 24 Ağustos 2017
- 2.345
- 3.703
- 41
Şimdi öyle deselerde eminim doğduktan sonra fikirleri değişecektir :)Babaya güveniyorum ondan eminim. Ailemden gördüğüm tepkiler de bana kötü hissettirdi. Biz bu çocuğu torunumuz olarak kabul etmiyoruz dediler açık ve net bir şekilde. Böyle olunca suçlu hissettim. Yok olmak istedim o an. Arkadaşlarım da annelikle beni bağdaştıramadıklarını söylerler hep. Ama sorumluluk sahibi biriyim de. Her şey çok zor.
Sana verilmiş en guzel hediye suan annelikle ilgili herhanbirsey hissetmemen cok dogal onun varligini hissettikce sevginde buyuyecek emin ol seni cok iyi anliyorum ayni durum degil belki benimde tam son sene okulum bitmeden hamile oldugum ogrendim buyuk yikinti yasadim henuz bi isim bile yoktu binevi istemedim ama babası cok istiyordu nihayetinde 3 yasinda suan kizim ve iyiki diyorum iyiki rabbim bana onu vermis oyle guzel ki milyonlari versem ona yasadigim duygulari hicbir sekilde yasayamam yada sahip olamam bana verilmis en buyuk zenginlik maddi bi sıkıntında yokmus bence kalbinin sesini dinle ve onun dunyaya gelme hakkini elinden almaTabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.
Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.
Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.
Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.
Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
merhaba bende çalışan bir anneyim 30 yaşında evlendim çok kısa bir süre sonra hamile kaldım. çok düzenli ve disiplinli bir iş hayatım vardı ancak hamile kaldıktan sonra iş hayatımda anatomik zorluklar nedeniyle çok sekteye uğradım. iş ile ilgili çok taviz vermek zorunda kaldım çünkü işe gidemiyordum. tabi bu bütün hamilelikler de böyle olmuyor. ben zor geçirdim. kızım doğana kadar da hiç kendimi anne gibi hissetmedim. önceliklerimin hiç bir zaman çocuğumdan yana olacağını düşünmedim . hamilelik öncesinde yaşantım çok aktifti ve sosyal biriydim. doğum yaptıktan sonra "gerçek aşk buymuş." dedim.ve şuan dünyaya getirilmem için bana verilen misyonun anne olmak olduğunu düşünüyorum. gerçekten inanılmaz bir şey. evet çalışan anne için çok zor. kendinden ,diğer aile bireylerinden ,yaşantından ,işinden çocuğun dışında ki her şeyden çok fazla fedakarlık yapıyorsun ama yaptığın bu fedakarlıktan hiç rahatsız olmuyorsun bu fedakarlık bir seni mutlu ediyor. tabi bunun tam tersini de yaşayabilirsin çok küçük ihtimal olsa da. sevgiyle büyüdüysen sevgiyle büyütüyorsun.Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.
Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.
Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.
Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.
Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
İş teklifini bir kenara bırakıp bebeğinizi düşünün nikahsız doğmasın sade bi nikah yapar evlerinizi birleştirirsiniz aileniz tepki vermekte haklı alışılageldik bi durum değil kabullenirler zamanla devletimiz imkan vermiş nikah altında kadınlarımız yarın bir gün ters bir durumla karşılaştığı zaman tüm haklarını kullansınlar diye bunun için. Var nacizene fikrim nikahı ertelemeyin karnınız büyümeden sonra pişman olursunTabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.
Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.
Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.
Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.
Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
İtici bir şeyler var konunuzda ve yorumlarınız da .Yorum yapmayı isterdim ama neye yorum yapacağız ?Ailenize koşa koşa neyi duymaya gittiniz onu da anlamadım.Çocuğu istiyorsanız hemen evlenirsiniz zaten istemiyorsanız gider aldırırsınız .Evlenmek istemiyorsanız da ailenizden ne duymaya gittiniz ne alaka konu saçma sapan .Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.
Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.
Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.
Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.
Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Amerika da yasıyoruz da benim mi haberim yokAilem neye tepki verdi bilmiyorum, kendileri de bilmiyorlar. Bugün görüntülü konuştuk, bizi tebrik ettiler. O günkü hallerinden eser yoktu. Toplumun çoğunluğu tarafından onaylanan şekilde işlerin yürümemesi onlarda panik uyandırmış. Darmadağın görünüyordun, senin plansız, tedbirsiz davranıp hayatını mahvettiğini düşündük dedi annem. Babamın sebepleri daha romantik olmuş. Ama sonra ağlayarak gitmeme çok üzülmüşler. Belki ben de bu kadar ani bir haber karşısındaki tepkilerini biraz daha alttan almalıydım bilmiyorum.
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.
Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.
Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.
Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.
Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Hayatınızda daha birsuru iş firsatlari çıkabilir ben ve eşim çocuk istediğimize rağmen hamile kalamiyorum.. demek istediğim Allah size bir can vermiş bu çok güzel bişey sanırım annelik duygusunu zaten önceden anlayamazsin o zaman anliyabilirsin.. Siz bilirsiniz ama benim düşüncem lütfen Allahin verdiği bir cana kiymaman ilerde bunun için geç olabilir belki pişman da olabilirsiniz..Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.
Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.
Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.
Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.
Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Nikahsız evlilik dışı ilişkiye olan tepkileri yanlış mı?Ailenin tavrını hiç takma ayıp etmişler ama inan doğsun onlar daha çok seveceklerdir
Bebeğin şanslı onu isteyen bir babası var bu zamanda sorumluluk sahibi bir baba eş bulmak çok zor
Benim de mesleğimin başlarında çok idealistimm önceliğim hep işti inan hayat işimizden ibaret değil
Demek ki seni işindeki başarın güdülüyor mutlu ediyor
Ama eğer olursan anne olmak iyi bir eşe sahip olmak da insanı mutlu eder
Kariyerine çocuklu da devam edebilirsin sonuçta
Umarım bebeğin ve kendin için en doğru kararı verebilirsin
bir de hamileliğin zor geçiyorsa erkek arkadaşın yanında olmalı kendi kendine altından kalkmaya çalışıp yorma kendini lütfen
Ayn bncede cocuk rızkıyla gelir rabnim herkeze bizede nasip eder inşÇocuğa bakabilecek imkanınız varsa ve baba adayina da bu konuda güveniyorsanız bence çocuğu doğrun şunu sakın unutmayin şuan kariyeriniz ve maddiyatinizi düşünebilirsiniz okunuda da hakliliginiz var ama rızkinizi veren Allah, emin olun bu firssattan daha iyileri de olucak hayatınız da belkide iyi ki diyeceksiniz burda karar vermek için koşul işiniz olmamalı siz annelik yapabilecek misiniz elimizi karnınıza koyun onu hissedin ona kiyabilecek misiniz yoksa onu sarıp sarmayalacak misiniz bu sorumluluk sizin iyi düşünün
Hayata ve keyfine düşünsün belli ama nereye kadar hazır sevgilin istiyor nasibinde varmış ki gelmiş bebek aldırma günah Bi doğsun bak ne güzel olucak düşüncelerin yaşında 30a gelmiş e yetmez mi
Siz kac yıllık ewlisiniz varmı bebeginiz
Nasıl tanıştığımızı, nasıl aşık olduğumuzu anlatamamamız için hiçbir neden yok bence. Seni istemiyorduk, kararsızdık, çıkış yolu arıyorduk da diyecek değiliz. Çok kesin bir şekilde istemiyorduk gibi bir durum da yok çünkü. Hiç beklemediğimiz bir anda geldin, bize sürpriz yaptın yeterli bir açıklama olur diye düşünüyorum.Birde söyle düşünelim filmi ileri saralım bu bebiş her türlü imkansızlıklara rağmen doğdu yavaş yavaş büyüdü annesi babası olarak gözünüzün önünde gecen uzuun bir süreç hayat bu ya alıştınız sevdiniz hatta o kadar sevdiniz ki kendi canınızdan parça ya can parçasıya sevmelere kıyamadınız el bebek gül bebek büyüttünüz bu güzel ortamın meyvesi büyüdü serpildi gözünüzden kıskanır oldunuz akılbali oldu bu sevindirik sey hani can parçası gözünüzden sakındığınız evlaat deyince içinizden bir daha çıkan değerli şey dedi ki anne siz babamla nasıl tanıştınız bu güzel aşkın hikayesi ben nasıl nasıl oldum...O zaman hayat bütün gerçekliğiyle yüzünüze bir tokat gibi gerçeği haykıracak ...
Yasak aşkın meyvası aslında biz seni istemiyorduk kararsızlık bir çıkış yolu arıyorduk diyebilecek misiniz bu güzelliğe...
Beyler bayanlar bilmem farkında mısınız evlat can parçası diyebilmek için ne çileler çeken insanlar diyemeyenlerde var.
Nananın kocası...
İyi de ailenin haberi varmış ilişkiden zatenNikahsız evlilik dışı ilişkiye olan tepkileri yanlış mı?
Nesi yasak bu aşkın ki yasak aşk meyvesi olsunBirde söyle düşünelim filmi ileri saralım bu bebiş her türlü imkansızlıklara rağmen doğdu yavaş yavaş büyüdü annesi babası olarak gözünüzün önünde gecen uzuun bir süreç hayat bu ya alıştınız sevdiniz hatta o kadar sevdiniz ki kendi canınızdan parça ya can parçasıya sevmelere kıyamadınız el bebek gül bebek büyüttünüz bu güzel ortamın meyvesi büyüdü serpildi gözünüzden kıskanır oldunuz akılbali oldu bu sevindirik sey hani can parçası gözünüzden sakındığınız evlaat deyince içinizden bir daha çıkan değerli şey dedi ki anne siz babamla nasıl tanıştınız bu güzel aşkın hikayesi ben nasıl nasıl oldum...O zaman hayat bütün gerçekliğiyle yüzünüze bir tokat gibi gerçeği haykıracak ...
Yasak aşkın meyvası aslında biz seni istemiyorduk kararsızlık bir çıkış yolu arıyorduk diyebilecek misiniz bu güzelliğe...
Beyler bayanlar bilmem farkında mısınız evlat can parçası diyebilmek için ne çileler çeken insanlar diyemeyenlerde var.
Nananın kocası...