Bekar Anne Olmak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Önce işi kabul et,sonra evlen bebişini de yap bu bir lütuf,hem kariyer hem çocuk :))Güçlü olursan mutlu olursun.
İşi kabul etmek istediğimden emin değilim. Çok güzel bir teklif olmasına ve her şey harika görünmesine rağmen içimde bir yerlerde bu işle ilgili beni rahatsız eden bir şey vardı. Buradaki hanımların da yardımıyla o şeyin adını koydum. Hayatıma bu kadar müdahale edilecek olması beni rahatsız ediyor. Kendi kararlarımı rahat rahat veremeyecek olmamı işteki tatminim ve kazanacağım para dengeler mi acaba?
 
Evlilik bana iyi gelebilir sanki. Belli bir rutini olması, her sabah yanımda uyanması, sabah uyandığında akşam nerede uyuyacağını bilmek. Böyle de güzeldi, sınırlar koymadık, çok eğlendik çok mutlu olduk. Ama büyüdük de artık, biraz yoruluyor muyuz ne? Yavaşlamaya ihtiyacımız var gibi. Bize iyi gelecek sanırım. Evlilik konusunda tecrübeliler de imzanın her şeyi değiştirmediğini söylüyorlar.
Bana kesinlikle iyi geldi. Yedinci yılımız dolmak üzere dediğim gibi kavgamız olur arada insanız, çocuk da ilk seneler biraz yordu. Ama o biraz törpüledi ben biraz törpüledim. Güzel bir denge kurduk bana göre. Aşağı yukarı günümüz belli. Eskisi gibi gece hayatımız yok. Oğlan anneannede kalmaya ikna olsa belki arada giderdik kaçamak tatile ama onlar da olacak elbet. Hayat zaten sürekli bir döngü. Sorumluluklar her zaman artıyor. Okula başlayınca okul sorumluluğunu alıyorsun ama hayatın eskisi gibi olmasa da güzelleşiyor. İşe giriyorsun pek çok sorumluluk alıyorsun ama yine güzellikler de geliyor. Sevgilin oluyor yine hayatın değişiyor ama güzelleşiyor. Yani elbette çocuk ve evlilik değiştiriyor hayatını, eskisi gibi kalmıyor. Ama yine pek çok güzellikler de geliyor. Güncelleme gibi. Mesela ben şimdi oğlanı uyuttum, burda takılıp çay içeceğim, eşim de oyun oynuyor. Bu sessizliği o kadar seviyorum ki eskiden olsa gümbürtülü bir müzik, arkadaşlar, hiç bir olmasa film olurdu. Ama artık bu dinginliği de arıyorum ben. Zevklerin bile değişiyor, hayatın değişmiş çok mu? Ama bunların hepsi iyi kötü güzel pek çok şey de getirecek beraberinde
 
Evlilik bana iyi gelebilir sanki. Belli bir rutini olması, her sabah yanımda uyanması, sabah uyandığında akşam nerede uyuyacağını bilmek. Böyle de güzeldi, sınırlar koymadık, çok eğlendik çok mutlu olduk. Ama büyüdük de artık, biraz yoruluyor muyuz ne? Yavaşlamaya ihtiyacımız var gibi. Bize iyi gelecek sanırım. Evlilik konusunda tecrübeliler de imzanın her şeyi değiştirmediğini söylüyorlar.

kesinlikle o rutin çok güzel bir şey. Sürekli göçebe olmak bu hafta sonu nerdeyiz kimin evindeyiz. Her cuma planlar. Her cuma işe bavulla gitmem. Tamam bu derbeder hayat 20lerde güzel. 30da çekilmiyor bence.
 
Bence bütün şartlar olumlu, ve sende kendi içinde bu bebek fikrine soğuk değilsin. Yazdıklarından bu çıkıyor. Bebeğini doğurmalı düzenini kurmalısın, onu yok etme bence.

Sevgilin de sende sorumluluk alabilecek insanlar gibi duruyorsunuz. Ailenin ilk tepkisini boşver şok olmuşlardır. Yani olamaz mı olabilir kendş ayakları üzerinde duran bu sorumluluğu alabilecek bir kadınsın, sevgilin desen tepkisi be kadar güzel. Şu gereksiz tabular insanın içini bayıyor.


Herşey senin için harika olsun 💜
 
Babaya güveniyorum ondan eminim. Ailemden gördüğüm tepkiler de bana kötü hissettirdi. Biz bu çocuğu torunumuz olarak kabul etmiyoruz dediler açık ve net bir şekilde. Böyle olunca suçlu hissettim. Yok olmak istedim o an. Arkadaşlarım da annelikle beni bağdaştıramadıklarını söylerler hep. Ama sorumluluk sahibi biriyim de. Her şey çok zor.
torunları ama gercek bu
 
Hanımlar,
tekrar rica ediyorum dini yorumlar yazmayın veya bekar bir kadın hamile kalıyor aldırmayı düşünüyor başkaları bebeği olsun diye uğraşıyor acı çekiyor gibi kıyaslamalar yapmayın sonu nahoş yorumlara varıyor sonra, ki dini yorum yasak diye de belirtiyoruz, altını çizeyim "dini içerik" tabiri tüm inançları kapsayan genel bir tabirdir.



48 yaşında aranızdan biri, 27 yıllık evli bir kadın, 26 yaşında yetişkin evladı olan bir anne olarak yazıyorum.
Bizlere evlen, doğur vb demek kolaydır, hiçbirimiz diğerinin ne mutsuzluğuna tam olarak ortak olabiliriz ne de dünyaya getireceği bebeğiyle yaşayacaklarına, yapabileceğimiz tek şey yargılamadan kendi hayat tecrübelerimizi, düşüncelerimizi saygı çerçevesinde aktarmaktan öteye gidemez, o yüzden rica ediyorum baskı yapar veya dikte eder gibi yazmayalım.

Üstelik evlilik evet güzeldir ama doğru insanla birlikte olursanız güzeldir, her uzun soluklu ilişki evlilikle sonuçlanınca muhteşem gidecek diye bir şey yoktur, en iyi evlilikler bile zaman gelir iniş çıkışlar yaşar.

Bebek sahibi olmak her kadın için rahimde oluşmaya başladığı andan itibaren içini ısıtan bir duygu olmayabilir, korkabilir, endişelenebilir, tereddüt edebiliriz çünkü insanız ve 1-2 günlük, birkaç aylık bir durumdan bahsetmiyoruz, annelik ömür boyu sorumluluk demektir.

Kaldı ki bir bebeği dünyaya getirdikten sonra anne ve babanın sorumlulukları eşit olsa bile, doğan çocuk dahi yaşadığı mutsuzluk, hissedemediği şefkat de en çok anneyi sorumlu tutar bu da bir gerçektir, anne çocuğun hayatında her zaman daha çok kol kanat geren, daha çok ilgilenmesi istenen, daha çok şefkat göstermesi beklenen kişidir, burada bile evladını terk eden babalara bir söyleniyorsak, evladını bırakan anneye on söyleniyoruz, bir anne evladını nasıl bırakır diyoruz, demek ki bizler de annelere daha fazla sorumluluk yüklüyoruz, öyle ki anneliği kendinden vazgeçmek olarak tanımladığımız da oluyor.

Bunlar benim değil zaman içinde açılmış anne-bebek, anne-evlat ilişkisi içerikli konulardaki çıkarımlar.

T TheKnack sanırım evliliğe de bebeğe de sıcak bakmaya başlamış, hakkında en hayırlısı ne'yse onun olmasını diliyorum, bu süreçte doğru bir karar vermek ve duygularını anlamak için bence uzman yardımı alması da iyi olur.
 
Son düzenleme:
Ayıp bir şey demedim olmayan bir şey demedim, bekar olup Sevgilisinden çocuk yapıp ne yapayım diyen biri çok terbiyeli de! Çocuk sahibi olmak için Yıllarca uğraşan insanları sadece çocuk olsun diye ilişki takvimini sıklaştıran insanları tavşana benzettim diyen ben mi terbiyesiz! Bırakın şu akıl kıtlığınızı yahu😎
Bekar olup cinsel birliktelik yasamanin terbiyesizlik oldugu sizin şahsi hayat gorusunuzdur. Bu devirde insanlari hala bununla.yargilamak asil terbiyesizlik ama yapicak bisey yok, sizin gibiler var evet.
 
Mune siz de mi kurtaji ( yasal zaman icersinde) cinayet olarak goruyorsunuz?? Oyle anladigim icin soruyorum??
Mesajın hangi kısmında benim öyle söylediğim yazıyor acaba?
Lütfen yorumu tekrar okuyun zira alıntıladığınız mesaj fikir beyanı değil uyarı mesajıdır☺️
 
Aileniz neye tepki gösterdi tam olarak onu anlayamadım.
Asla anne olmazdım demiyorsunuz. İlerleyen yıllarda o bebek dogacaksa bgn olması sadece birkaç yıl öne alır durumu. Babası da istiyorsa bence secenegi iz yok.
Derhal nikah kıyıp iş teklifi yapan kişiye durumu acıklayın. Belli olmaz belki de teklifi geri almayacaklar.
Ya da en olmadı mevcut işe devam edersiniz.
Bebek bgn olmasa ileride olsa yine kariyerinize ara vermeniz gerekecektir. Fark yok bence hem daha iyi genc anneolursunuz.
Hayırlı olsun
Ailem neye tepki verdi bilmiyorum, kendileri de bilmiyorlar. Bugün görüntülü konuştuk, bizi tebrik ettiler. O günkü hallerinden eser yoktu. Toplumun çoğunluğu tarafından onaylanan şekilde işlerin yürümemesi onlarda panik uyandırmış. Darmadağın görünüyordun, senin plansız, tedbirsiz davranıp hayatını mahvettiğini düşündük dedi annem. Babamın sebepleri daha romantik olmuş. Ama sonra ağlayarak gitmeme çok üzülmüşler. Belki ben de bu kadar ani bir haber karşısındaki tepkilerini biraz daha alttan almalıydım bilmiyorum.
 
Babaya güveniyorum ondan eminim. Ailemden gördüğüm tepkiler de bana kötü hissettirdi. Biz bu çocuğu torunumuz olarak kabul etmiyoruz dediler açık ve net bir şekilde. Böyle olunca suçlu hissettim. Yok olmak istedim o an. Arkadaşlarım da annelikle beni bağdaştıramadıklarını söylerler hep. Ama sorumluluk sahibi biriyim de. Her şey çok zor.
Öyle dediklerine bakma, insanlar neleri neleri kabul ediyorlar .. Doğurduğun zaman senden daha çok seveceklerdir. Ama bunların hiçbirisi önemli değil. Bebeğin ihtiyacı olan tek şey anne ve babasının şevkati. Siz yanında olduktan sonra dünya kabul etmesin ne olacak ki.
 
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Ailenize söyleseydiniz keşke iki ay içinde evlenseniz belli bile olmazı kesinlikle aldırmayın ömür boyu vijdan azabı yaşarsınız savunmasız bir bebeğe kıymayın kalp atışları duyulmuştur bile bebeğinizin kariyeri yine yaparsınız
 
Rasyonel bakmak. Yakın zamanda bir arkadaşımla konuşurken de bunun üzerinde çok durduk. Ben durumu arkadaşıma anlattım. Önceden de anne olmanın artıları eksileri, bu konudaki avantajlarım dezavantajlarım gibi şeyleri not almıştım. Bunu gören arkadaşım çok şaşırdı ve anne olmak için çok duygusuz olduğumu söyledi. Böyle rapor hazırlar gibi annelik olmazmış.
Bu mantıkla bakan insanlar iyi anne olmasaydı ben olmazdım. Ben gayet realist bir insanım. Hiç öyle analık kutsal gibi şeylere de inanmıyorum. Önemli olan iki insanın anne ve baba olmaya maddi manevi hazır olması. Bunun için de epey bekleyerek karar verdim şartları hazırlamak için. Maddi olanağınız zaten varmış. Ben zaman içerisinde babasının desteğiyle daha iyi hissedeceğinize inanıyorum. Bu bebeği hiç istemeseniz ailenizden destek almak için gitmezdiniz bile
 
Birde söyle düşünelim filmi ileri saralım bu bebiş her türlü imkansızlıklara rağmen doğdu yavaş yavaş büyüdü annesi babası olarak gözünüzün önünde gecen uzuun bir süreç hayat bu ya alıştınız sevdiniz hatta o kadar sevdiniz ki kendi canınızdan parça ya can parçasıya sevmelere kıyamadınız el bebek gül bebek büyüttünüz bu güzel ortamın meyvesi büyüdü serpildi gözünüzden kıskanır oldunuz akılbali oldu bu sevindirik sey hani can parçası gözünüzden sakındığınız evlaat deyince içinizden bir daha çıkan değerli şey dedi ki anne siz babamla nasıl tanıştınız bu güzel aşkın hikayesi ben nasıl nasıl oldum...O zaman hayat bütün gerçekliğiyle yüzünüze bir tokat gibi gerçeği haykıracak ...
Yasak aşkın meyvası aslında biz seni istemiyorduk kararsızlık bir çıkış yolu arıyorduk diyebilecek misiniz bu güzelliğe...
Beyler bayanlar bilmem farkında mısınız evlat can parçası diyebilmek için ne çileler çeken insanlar diyemeyenlerde var.

Nananın kocası...
 
Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Çocuğu doğurup doğurmamak senin kararın. Başkalarının fikrine de baskısına da ihtiyacın yok. Maddi açıdan birine bağımlı olsan şartlar elbette farklı olurdu ama doğurmak istersen ille evli olmana da gerek yok. Bu tamamen sana, maddi durumuna ve sosyal çevrene bağlı. Ha bu arada yıllarca evlilikten korkmuş biri olarak evlilik de uygun biriyle olunca çok da korkutucu değil hatta güzel.
 
Ayıp bir şey demedim olmayan bir şey demedim, bekar olup Sevgilisinden çocuk yapıp ne yapayım diyen biri çok terbiyeli de! Çocuk sahibi olmak için Yıllarca uğraşan insanları sadece çocuk olsun diye ilişki takvimini sıklaştıran insanları tavşana benzettim diyen ben mi terbiyesiz! Bırakın şu akıl kıtlığınızı yahu😎
Bekar olup sevgilisinden çocuk yapan (!) insanlar bazen ne kadar rahat davranırlarsa davransınlar o çocuğu dünyaya getirmek konusunda bütün cesaretleri kırılıyor toplum yüzünden ve bir cana kıyılıyor. Hayat uzun kimin başına ne geleceği belli olmuyor. Kusura bakmayın ama ayıp sizin ayıp anlayışınıza göre ayıp. Muhafazakar bir insan olarak söylüyorum insanların yaptıkları şeyin size bir zararı yoksa ayıp olduğuna neye göre karar veriyorsunuz? Rızası olan iki yetişkin insanın yaptığı bir eylem onları bağlar. Dine göre derseniz ilk taşı günahsız olanınız atsın.. Biz burada insanları yargılayamayız en fazla akıl verip yol gösterebiliriz böyle bir konuda
 
Sunu sorun kendinize : "Hayatimin herhangi bir doneminde cocuk sahibi olmak istiyor muyum?" Eger istiyorsaniz erken olmasi daha iyi. Yas ilerledikce cocuk sahibi olmak da zorlasiyor, cocuga tahammul etmek de. Ama kesinlikle cocuk sahibi olmaya karsiysaniz, icinizden hic gelmiyorsa, cocuklari sevmiyorsaniz kurtaji dusunebilirsiniz. Ama yorumlarinizdan oyle dusunmediginizi goruyorum. Ben aldirmamanizdan yanayim.
Ailenizi cok dusunmeyin. Ailelerin zamanla kabul etmeyecegi pek bir sey yok, baska tepki vermeleri cok dogal degil mi?
 
Bu ilişkinin neresi yasak aşk onu anlayamadım? Anne baba siz nasıl tanıştınızın cevabını da ben nasıl oldumun cevabını da gayet verebilirler. Bunda ayıp olan ne var. Annem kendi kardeşime ben ikinciyi (yani kendisini) düşünmüyordum aslında ablan cok isteyince sen oldun diyor ve buna gülüp geçebiliyoruz. Benim annem şimdi kardeşimi sevmiyor mu? Gerçekler tokat gibi yüzüne de çarpmadı, eğlendik iyi ki olmuşsun dedik geçtik. Nananın kocası bence saçma bir mesaj olmuş bu. Herkesin gerçekliği kendine farklıdır lütfen zaten kararsız olan bir kadını böyle gereksiz kaba tabirle doğmamış çocuğa don biçerek üzmeyelim.
 
İşi kabul etmek istediğimden emin değilim. Çok güzel bir teklif olmasına ve her şey harika görünmesine rağmen içimde bir yerlerde bu işle ilgili beni rahatsız eden bir şey vardı. Buradaki hanımların da yardımıyla o şeyin adını koydum. Hayatıma bu kadar müdahale edilecek olması beni rahatsız ediyor. Kendi kararlarımı rahat rahat veremeyecek olmamı işteki tatminim ve kazanacağım para dengeler mi acaba?
Paranın her dengeyi sağladığını düşünüyor musun?Önce bunu kendine sor cevabı sende çünkü,onun dışında iş içine gerçekden! sinmemişse zaten olmaması gerekiyordur.Hayat cesurları sever...Her karanında mutluluk seninle olsun.
 
Bu ilişkinin neresi yasak aşk onu anlayamadım? Anne baba siz nasıl tanıştınızın cevabını da ben nasıl oldumun cevabını da gayet verebilirler. Bunda ayıp olan ne var. Annem kendi kardeşime ben ikinciyi (yani kendisini) düşünmüyordum aslında ablan cok isteyince sen oldun diyor ve buna gülüp geçebiliyoruz. Benim annem şimdi kardeşimi sevmiyor mu? Gerçekler tokat gibi yüzüne de çarpmadı, eğlendik iyi ki olmuşsun dedik geçtik. Nananın kocası bence saçma bir mesaj olmuş bu. Herkesin gerçekliği kendine farklıdır lütfen zaten kararsız olan bir kadını böyle gereksiz kaba tabirle doğmamış çocuğa don biçerek üzmeyelim.
 
Aldirin ya da aldirmayin demek kimseye dusmez ama keske daha once anlama imkaniniz olsaydi dusunme suresi acisindan simdi 8 haftalik olmus 5. Haftalarda anlasilsaydi psikolojik destek esliginde daha karar verirdiniz.
Hakkinizda umarim hayirlisi olur.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X