Bekar Anne Olmak

TheKnack .!.:

Ailem neye tepki verdi bilmiyorum, kendileri de bilmiyorlar. Bugün görüntülü konuştuk, bizi tebrik ettiler. O günkü hallerinden eser yoktu. Toplumun çoğunluğu tarafından onaylanan şekilde işlerin yürümemesi onlarda panik uyandırmış. Darmadağın görünüyordun, senin plansız, tedbirsiz davranıp hayatını mahvettiğini düşündük dedi annem. Babamın sebepleri daha romantik olmuş. Ama sonra ağlayarak gitmeme çok üzülmüşler. Belki ben de bu kadar ani bir haber karşısındaki tepkilerini biraz daha alttan almalıydım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

TheKnack .!.:

Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

MorAnka .!.:

Konu başlığı tuhaf değilmi? Doğurmaya karar verirseniz evlenceksiniz zaten, doğurmamaya karar vereceksenizde anne olmayacaksınız.
Doğurun ve aldırın diye yorumum yok, ama konuda hoşuma gitmeyen birşey var. Bir canlıdan bahsedilmiyor da sanki bir eşyadan söz ediliyor gibi. Kedi yada köpek yavrusu alır gibi artısı eksisi şöyle böyle. Bilmiyorum, böyle duygusuz biri çocuk sahibi olmalımı gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

yolcu90 .!.:

Çok sevindim sizin adınıza

Genişletmek için tıkla...

TheKnack .!.:

Şimdilik zor. Belki normali zaten böyledir daha önce hiç hamile olmadığım için bana zor geliyordur, bilmiyorum. Devam etmeye karar verirsem 9 ay böyle nasıl geçer nasıl dayanırım hiç gözüm kesmiyor. Bebeği öğrendiğimden beri sevgilimle ayrı kalmadık. Çok yardımcı oluyor sağolsun. Garip de bir tarafı var ama o sürekli çevremdeyken kürtaj düşünmek bile vicdan azabı yaratıyor. Her gün her şey daha da zorlaşıyor. Keşke bu bir kabus olsa da uyansam.

Genişletmek için tıkla...

balbocegi35 .!.:

Gerçekten sorumluluk alabilirseniz , o çocuğa sevgi , şefkat ve iyi bir anne olabilecekseniz doğurun. Tüm bu dediklerimi yapacak cesaretiniz yoksa doğurup o masum çocuğu anne sevgisinden mahrum etmeyin. Ben babamdan biliyorum anne diye yanıp tutuşuyor 55 yaşında olmasına rağmen... Annesi küçükken 3/4 yaşlarında babamı ve kardeşi olan bebeği babaannemde bırakmış başkasıyla evlenmiş bir daha da arayıp sormamış . Küçük bebek olan kardeşi bakımsızlıktan vefat etmiş ... Annesini yıllar snra bulmuş ve kapısına gitmiş. Kadın hala babamın yüzüne bakmaz, babam kaç kere bizim karşımızda çocuk gibi ağladığını bilirim , babaannemi arayıp ''anne beni neden sevmedin'' der diğeri ''saçmalama'' der geçer... Anne sevgisi yoksa o çocuklar karanlıkta kaybolur , sevgisizlikten ölürler. Sevginizi veremeyeceğiniz yada karambole doğurunca benimserim , severim belki diye düşünerek o çocukları doğurmayın

Genişletmek için tıkla...

benkeyfimvekahyasi .!.:

Bekar olup sevgilisinden çocuk yapan (!) insanlar bazen ne kadar rahat davranırlarsa davransınlar o çocuğu dünyaya getirmek konusunda bütün cesaretleri kırılıyor toplum yüzünden ve bir cana kıyılıyor. Hayat uzun kimin başına ne geleceği belli olmuyor. Kusura bakmayın ama ayıp sizin ayıp anlayışınıza göre ayıp. Muhafazakar bir insan olarak söylüyorum insanların yaptıkları şeyin size bir zararı yoksa ayıp olduğuna neye göre karar veriyorsunuz? Rızası olan iki yetişkin insanın yaptığı bir eylem onları bağlar. Dine göre derseniz ilk taşı günahsız olanınız atsın.. Biz burada insanları yargılayamayız en fazla akıl verip yol gösterebiliriz böyle bir konuda

Genişletmek için tıkla...

TheKnack .!.:

Tabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.

Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.

Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.

Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.

Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

Buz ruhu .!.:

Ben inançlı bir insan değilim. Dini tabularım, ödül ve cezalarım yok. Akla ve bilime inanırım. İnsanlar yaptıkları şeyin sorumluluğunu aldıkları müddetçe özgürlükleri kısıtlanmamalıdır. Yetişkin bir kadınsınız. Bir çocuğun sorumluluğunu tasiyabileceginize inanıyorum. Ama siz bunu istiyor musunuz? İsteyerek yapıldığında bile hayatınızın büyük şekilde değişeceğini mutlaka biliyorsunuzdur. Evlenmeyip tek başınıza büyütmeye kalksanız burada yazıldığı üzere "aslanlar gibi büyütme" gibi bir durum inanın çok zor. Evlenseniz baba yanınızda ancak siz bu evliliği daha önce düşünmemişsiniz. Bebek için girişmiş olacaksınız. Kariyeri boşver diyenler var ancak bunun ne demek olduğunu gerçekten bildiklerine inanmıyorum. Bu forumda neredeyse herkesin bir kariyeri var. Sizin kariyer algınızın onlarla aynı olduğunu da düşünmüyorum. Sen doğur bir şekilde büyütürsün diyenleri de ciddiye almamanızı tavsiye ederim. Cunku cogu kadın doğumuna gelmeyen, dogum sonrasi destek vermeyen ailelerinden sikayetci. Bebek ve evlilik konusunda mecbur olduğunuzu düşündüğünüz bir adımı asla atmayın. Gerçekten istediğinizden emin olduğunuz şeyleri yapın. Tekrar anne olabilirsiniz. Ya da evliliği başka biriyle evlenmek isteyebilirisniz. Birkaç gün kendinizi dinleyin bence sadece. İstemediğiniz bir şeye girişmeyin lütfen. Siz de bu hayatı yalnızca 1 kez yaşayacaksınız. Kürtaj konusunda ömür boyu akıldan çıkmayacağı yönünde bir algı var. Kendi isteğiyle yapan kadınların %95i pişmanlık duymuyor. Bunu da belirtmek isterim. Dilerim kendiniz icin en dogru karari verirsiniz.

Genişletmek için tıkla...