- 25 Eylül 2011
- 7.406
- 11.086
Ben bile isteye hamile kaldım ve kaygılarım pişmanlıklarım oldu. Bunları kadınlar ne yazık ki çok da dile getirmediği için o duygu değişimleri insana daha kötü hissettiriyor. Ama doğurur doğurmaz yüce duygular kaplamasa da zamanla oluşan çok başka bir duygu. Bunlar çok doğal. Hiç bir kariyer bence evladın tadını vermiyor. Özellikle emek emek büyütüp karşılığını almaya başladığın o anlarda anlıyorsun. Ben anneliği 3 yaştan sonra tadı çıkarır hale geldim. Şimdi azıcık canım sıkkın olsum bakışımdan anlar gelir sarılır öper, seni çok seviyorum der. Paha biçilmez bir şey. Her zorluğa değiyor yavrunun olması. Bin şükür.Ben sanırım istiyorum. Kendimi böyle bir durumun içinde bulmasam ne zaman ben artık anne olayım derdim bilmiyorum. Ama şimdi fark ediyorum ben iki haftadır hiç keşke olmasaydı demedim. Bol bol kaygılandım ama.
Ayıp bir şey demedim olmayan bir şey demedim, bekar olup Sevgilisinden çocuk yapıp ne yapayım diyen biri çok terbiyeli de! Çocuk sahibi olmak için Yıllarca uğraşan insanları sadece çocuk olsun diye ilişki takvimini sıklaştıran insanları tavşana benzettim diyen ben mi terbiyesiz! Bırakın şu akıl kıtlığınızı yahuTerbiyesizleşmeyin
Siz insanlari yargilamadan önce keni hayatinizla ilgileninAyıp bir şey demedim olmayan bir şey demedim, bekar olup Sevgilisinden çocuk yapıp ne yapayım diyen biri çok terbiyeli de! Çocuk sahibi olmak için Yıllarca uğraşan insanları sadece çocuk olsun diye ilişki takvimini sıklaştıran insanları tavşana benzettim diyen ben mi terbiyesiz! Bırakın şu akıl kıtlığınızı yahu
Herkesin mutsuz olması sizi mutsuz edeceği anlamına gelmez bir can taşıyorsunuz ve aldırmak büyük bir vebal durumunuz müsaitse doğurduktan sonra yardım alarak büyütseniz sonuçta erkek arkadaşınızla şuan zaten evlilikte yaşayacaklarınızı yaşıyorsunuz bir imza mı herşeyi bozacak sanıyorsunuz belki de kucağınıza alınca herşey değişir kimse anne olmak için doğmuyor ama annelik iç güdüsü onunla yaşayınca anlayabilirsinizTabu olan bir konudan bahsedeceğim. Açık açık anlatamayışımın anonim bir platform arayışımın nedeni de bu.
Bekarım ve 8 haftalık hamileyim. İki hafta önce tesadüfen rutin jinekolojik muayenede öğrendim. 30 yaşıma birkaç ay kaldı. Başarılı bir iş kadınıyım. 4 yıllık iyi giden bir ilişkim var. Sevgilimle ayrı evlerde yaşıyoruz ama haftanın bir kısmında o benim evimde bir kısmında ben onun.
Hamilelik uygunsuz bir zamana denk geldi. Tahmin bile edemeyeceğim bir kurumdan harika bir iş teklifi aldım hamilelik haberiyle aynı dönemde. Bana teklif getirmelerinde evli olmamam ve çocuğumun olmaması çok etkiliydi çünkü bu işi kabul edersem çok yoğun çalışmam gerekecek. Anne olmakster miyim şimdiye kadar hiç hayal etmedim. Çocukken evcilik oynarken bile anne olmadım. Çocuk istesem de şimdi isteyeceğimi hiç sanmıyorum. Sevgilim bebeği istiyor. Bir an önce evlenmek istiyor. Zaten evli gibiyiz bebek de olacağına göre evlenelim artık diyor. O çok uzun zamandır evlenmek istiyordu bebek tuz biber oldu. Bana evlilik korkutucu geliyor. Ben büyürken çevremdeki evliler hep bıkkın ve mutsuz oldular. Sevgilim de bunu biliyor, seni bu kadar strese sokacaksa doğumdam sonra evlenelim istersen diyor. Ben anne olabilir miyim buna hazır mıyım bilmiyorum. Bir yandan bu durum iş teklifini tehlikeye sokuyor. Bir daha ne zaman öyle bir teklif alırım bilmiyorum. Öte yandan şartlar da uygun şimdiki işimde de gelirim gayet iyi. Keza sevgiliminki de öyle. Bebeğe bakacak olanak var.
Destek almak için geçen hafta ailemin yaşadığı şehre gittim. Pek muhafazakar bir aile olmamamıza rağmen çok sert tepkiler aldım. Çok duygusal biri olmamama rağmen ağlayarak eve döndüm.
Yani kafam çok karışık. 2 hafta öncesine kadar böyle bir durumu rüyamda göremezdim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Aldırayım desem o sadece benim çocuğum değil onu isteyen bir babası var. Anne olmak zor ve korkutucu. Tepkilere bakılırsa ailemden destek alamayacağım. Annelik hissetmiyorum ama bebeğe acıyorum. Evlenmem daha iyi mi olur onu da bilmiyorum. Müthiş bir bitkinlik ve mide bulantısı var. Yataktan çıkasım yok. Muhtemelen hayatımın en zor günleri bunları. Benzer şeyler yaşayanınız var mı? Burada bir sürü anne var, bu durum nasıç yönetilir? Akıl almaya ihtiyacım var.
Fikir belirten herkese çok teşekkür ederim. İşyerinde olduğum için pek zamanım olmadı büyük kısmını okuyamadım. İlk fırsatta hepsini okumaya çalışacağım.
Bebeği dünyaya getirmeye karar verirsek evli olmayı tercih etmem daha doğru olur gibi geliyor bebeğin sonraki hayatında karşısına çıkabilecek bazı sorunları önlemek için. Evlilik kısmıyla ilgili kafamı kurcalayan şu, zaten evli gibiyiz sadece imzamız yok. O imzayı atınca çok şey değişiyor mu, büyü bozuluyor mu, ilişki monotonlaşıyor mu?
Bebek hem korkutucu hem de ben istemiyorum bunu da diyemiyorum. Evde gezen minik sevimli bir şey fikri bazen beni gülümsetiyor. Merak ediyorum, onu henüz hiç tanımıyorum. Kız mı erkek mi, gözleri saçları kime benzer, hangi müziklerden hoşlanacak? İçimde yoğun bir merak var. Aynı zamanda bu denli bir sorumluluk kendimi küçücük hissetmeme de neden oluyor. Herkes mi böyle hissediyor, ya ben hiç hazır olamazsam?
Ebeveynlerimle ilgili de ilginç bir şey oldu bugün. Bir hafta geçti onların yanından ayrılalı. O tepkiden sonra hiç konuşmamıştık. İki saat önce işyerine benim adıma bir kargo geldi. Gönderen kısmında annemin adı. İçinde bir sürü örgü oyuncak. Annem oyuncak örmeye bayılır. Sevdiğim kurabiyeler. Babamın meşhur elma reçeli, deniz kabuklarından yaptığı ve benim bayıldığım kolyelerden iki tanesi. Benim bebekliğimden kalan bir kıyafet. Öyle baktım bir süre. Asistanım olmasa orada oturur ağlardım herhalde. Bu durum da beni o kadar duygusal yaptı ki.
Doğurmaya karar verirsem hem hamilelikte hem doğum ve sonrasında yoğun bir desteğe ihtiyacım olacak farkındayım. Bunu da sevgilime açık ve net ifade etmem gerekiyor. Sanırım ailemi de aramam gerekiyor. Tüm bunlar beni çok kaygılandırıyor. İşte böyle karmakarışık duygularım, düşüncelerim. Herkese tekrar çok teşekkür ederim. Okuduğunuz için, yazdığınız için. Bunları anlatabilmek bile kendi başına çok değerli.
Bekar olup sevgiliden çocuk yapmak gayet normal. Ama sizi hiç ilgilendirmeyen bir konuda ahlak dersi vermek hiç normal değil. İnsanların sevişmek için belediyenin onayına ihtiyacı olması bence daha saçmaAyıp bir şey demedim olmayan bir şey demedim, bekar olup Sevgilisinden çocuk yapıp ne yapayım diyen biri çok terbiyeli de! Çocuk sahibi olmak için Yıllarca uğraşan insanları sadece çocuk olsun diye ilişki takvimini sıklaştıran insanları tavşana benzettim diyen ben mi terbiyesiz! Bırakın şu akıl kıtlığınızı yahu
Umarım kendin için en doğru kararı verirsinTabi ki böyle bir konuda buradaki insanlar ne derse hemen gidip onu yapacak değilim. Sadece paylaşmaya, anlatmaya ihtiyaç duyuyorum. Tanımadığın insanlara anlatmak daha kolay zaten. Fikir almak güzel ama son kararı verecek benim merak etmeyin :)
Ama tam zamanlı birlikte yaşamıyormuşsunuz. Sıkça birbirinin evinde görüşmek ya da kalmak ile adresinizin bir olması farklı bir his. Evliliğe karşı benzer düşüncelerim benim de var. Ancak artık sizin sevgilinizle birlikte monotonu da seviyor olmanız lazım çünkü uzun süreli bir ilişki. Zaten bir monotonunuz var, rutine bağlanıyor istemesek de bir şeyler. Aynı eve tam zamanlı girmek bundan çok bir şeyi değiştirmeyecektir. Evlilik olmasa da birlikte bir ev kurup düzeninizi birlikte oluşturmamanız okurken bende ilişkinizden tamamen emin olmadığınız hissini oluşturdu.Nedense hep o imzaları atınca tüm büyü bozulacak, ilişki monotonlaşacak gibi düşündüm. Bir de zaten sevdiğim adamla hiçbir engel olmadan birlikte olup hayatı paylaşabiliyorken evliliğe ihtiyaç duymadım diyebilirim. Bunun için evlenirsin sonuçta ama evlenmeden de bu imkanlara sahip olunca hiç evlilik önceliğim olmadı.
Ne diyorsun sen yaAyıp bir şey demedim olmayan bir şey demedim, bekar olup Sevgilisinden çocuk yapıp ne yapayım diyen biri çok terbiyeli de! Çocuk sahibi olmak için Yıllarca uğraşan insanları sadece çocuk olsun diye ilişki takvimini sıklaştıran insanları tavşana benzettim diyen ben mi terbiyesiz! Bırakın şu akıl kıtlığınızı yahu
Kalp atışını çok büyüttüklerini çok romantik davrandıklarını düşünürdüm. O bir eşikmiş gerçekten. O noktaya kadar biraz hikaye gibi geliyorsun. Tamam hamilesin ama bir hareket yok, göbek dümdüz. Ultrason görüntüleri desen bebek formuna girmemiş daha ne olduğunu pek anlamadan geçip giden alacalı şekiller. Kalp atışı çok yoğun duygular yarattı bende. Tam olarak bebek beklediğime ikna oldum. Çok çok garip içimde bir insan daha var kalbi atıyor.
Akıl kıtlığı yaşayan sensin. Saygısız.Ayıp bir şey demedim olmayan bir şey demedim, bekar olup Sevgilisinden çocuk yapıp ne yapayım diyen biri çok terbiyeli de! Çocuk sahibi olmak için Yıllarca uğraşan insanları sadece çocuk olsun diye ilişki takvimini sıklaştıran insanları tavşana benzettim diyen ben mi terbiyesiz! Bırakın şu akıl kıtlığınızı yahu
Teşekkür ederim ben de çok şanslı olduğumu düşünüyorum bu konuda. İleri yaşta sahip olunmuş tek çocuk olmanın avantajı belki de :)Başta tepki verseler de aile konusunda çok şanslısınız. Türkiye'de evlenmeden hamile kalan kızına, böyle tepki veren aile fazlasıyla moderndir. Ben düşünmek bile istemiyorum ailemi. Hediye göndermeleri falan... hasret büyümüşüz medeniyete:'(
Fikir belirten herkese çok teşekkür ederim. İşyerinde olduğum için pek zamanım olmadı büyük kısmını okuyamadım. İlk fırsatta hepsini okumaya çalışacağım.
Bebeği dünyaya getirmeye karar verirsek evli olmayı tercih etmem daha doğru olur gibi geliyor bebeğin sonraki hayatında karşısına çıkabilecek bazı sorunları önlemek için. Evlilik kısmıyla ilgili kafamı kurcalayan şu, zaten evli gibiyiz sadece imzamız yok. O imzayı atınca çok şey değişiyor mu, büyü bozuluyor mu, ilişki monotonlaşıyor mu?
Bebek hem korkutucu hem de ben istemiyorum bunu da diyemiyorum. Evde gezen minik sevimli bir şey fikri bazen beni gülümsetiyor. Merak ediyorum, onu henüz hiç tanımıyorum. Kız mı erkek mi, gözleri saçları kime benzer, hangi müziklerden hoşlanacak? İçimde yoğun bir merak var. Aynı zamanda bu denli bir sorumluluk kendimi küçücük hissetmeme de neden oluyor. Herkes mi böyle hissediyor, ya ben hiç hazır olamazsam?
Ebeveynlerimle ilgili de ilginç bir şey oldu bugün. Bir hafta geçti onların yanından ayrılalı. O tepkiden sonra hiç konuşmamıştık. İki saat önce işyerine benim adıma bir kargo geldi. Gönderen kısmında annemin adı. İçinde bir sürü örgü oyuncak. Annem oyuncak örmeye bayılır. Sevdiğim kurabiyeler. Babamın meşhur elma reçeli, deniz kabuklarından yaptığı ve benim bayıldığım kolyelerden iki tanesi. Benim bebekliğimden kalan bir kıyafet. Öyle baktım bir süre. Asistanım olmasa orada oturur ağlardım herhalde. Bu durum da beni o kadar duygusal yaptı ki.
Doğurmaya karar verirsem hem hamilelikte hem doğum ve sonrasında yoğun bir desteğe ihtiyacım olacak farkındayım. Bunu da sevgilime açık ve net ifade etmem gerekiyor. Sanırım ailemi de aramam gerekiyor. Tüm bunlar beni çok kaygılandırıyor. İşte böyle karmakarışık duygularım, düşüncelerim. Herkese tekrar çok teşekkür ederim. Okuduğunuz için, yazdığınız için. Bunları anlatabilmek bile kendi başına çok değerli.
Ben bile isteye hamile kaldım ve kaygılarım pişmanlıklarım oldu. Bunları kadınlar ne yazık ki çok da dile getirmediği için o duygu değişimleri insana daha kötü hissettiriyor. Ama doğurur doğurmaz yüce duygular kaplamasa da zamanla oluşan çok başka bir duygu. Bunlar çok doğal. Hiç bir kariyer bence evladın tadını vermiyor. Özellikle emek emek büyütüp karşılığını almaya başladığın o anlarda anlıyorsun. Ben anneliği 3 yaştan sonra tadı çıkarır hale geldim. Şimdi azıcık canım sıkkın olsum bakışımdan anlar gelir sarılır öper, seni çok seviyorum der. Paha biçilmez bir şey. Her zorluğa değiyor yavrunun olması. Bin şükür.
Evlilik de güzel bir şey. 7 yıla yakındır evliyim. Biz de sizin gibi özgür bir ilişki yaşamıştık. Ona rağmen evlilik başka güzel. Zorluğu var mı var. Aynı ev, sorumluluklar zorluyor. Ama değer. Yani insanın birbirine güvenmesi, her şeyi paylaşması, aynı yatakta uyuyup uyanması güzel.
Evlilik bana iyi gelebilir sanki. Belli bir rutini olması, her sabah yanımda uyanması, sabah uyandığında akşam nerede uyuyacağını bilmek. Böyle de güzeldi, sınırlar koymadık, çok eğlendik çok mutlu olduk. Ama büyüdük de artık, biraz yoruluyor muyuz ne? Yavaşlamaya ihtiyacımız var gibi. Bize iyi gelecek sanırım. Evlilik konusunda tecrübeliler de imzanın her şeyi değiştirmediğini söylüyorlar.Ama tam zamanlı birlikte yaşamıyormuşsunuz. Sıkça birbirinin evinde görüşmek ya da kalmak ile adresinizin bir olması farklı bir his. Evliliğe karşı benzer düşüncelerim benim de var. Ancak artık sizin sevgilinizle birlikte monotonu da seviyor olmanız lazım çünkü uzun süreli bir ilişki. Zaten bir monotonunuz var, rutine bağlanıyor istemesek de bir şeyler. Aynı eve tam zamanlı girmek bundan çok bir şeyi değiştirmeyecektir. Evlilik olmasa da birlikte bir ev kurup düzeninizi birlikte oluşturmamanız okurken bende ilişkinizden tamamen emin olmadığınız hissini oluşturdu.
Biz de haftanın 4 günü bende yaşıyorduk bir dönem, 3 günü ayrıydık. O bile inanın bana yetmiyordu, gidiyor diye üzülüyordum. 4 yılda ortak düzen oluşturmamak garip geldi, iki tarafın ailesi de bunu onaylar mı fikrim yok tabi sizin durumunuzda. Birliktelik yaşayıp birbirinizde kalmak ikinize de yetmiş anlaşılan, daha fazlasını istememişsiniz.
Benim önerim şu olacak, dikkate alır ya da almazsınız size kalmış, bence pat diye evlenmek şu an içinde bulunduğunuz durumla sizi zorlayabilir. Ailenizin gönderdiği kargo kısmını da okudum, eğer ilişkinizden bağımsız olarak yarın ayrılsanız dahi doğurmak isteyeceğinizi düşünmüyorsanız bu hamileliği devam ettirmemelisiniz. Sadece, tek başınıza ailenizin de desteğiyle, bir babası olmadan da bebeğinize hakkıyla bakabileceğinizi, her şeyine yetebileceğinize, duyarlı bir Dünya vatandaşı yetiştirebileceğinize inanıyorsanız bu hamileliği devam ettirmeniz gerektiğine inanıyorum. Hamileliği devam ettirme kararı verirseniz de şimdilik birlikte yaşamaya başlayarak bir deneme yapabilirsiniz. Büyü imzada değil, aynı anahtarla aynı eve girmek, her gece aynı yatakta uyumak, ikinizin evinin işlerini birlikte yapmakta. Her şey iyi giderse doğuma yakın evlenirsiniz.
Evlilikle ilgili çekincelerinizle birlikte gözünüzü kapatıp açtığınızda evli çocuklu bir kadın olmak, o lohusa psikolojisiyle de birlikte sizi ciddi sorunlara sürükleyebilir. Biliyorum, sevgilinizin bebeği ancak siz bu hamileliği devam ettirip ettirmemeye ve ilişkinize birbirlerinden bağımsız yaklaşmalısınız.
Mune siz de mi kurtaji ( yasal zaman icersinde) cinayet olarak goruyorsunuz?? Oyle anladigim icin soruyorum??Hanımlar,
lütfen rica ediyorum istirham ediyorum konuyu dine, kürtaj cinayettir' e getirmeyin, dini içerik yasaktır.
Kürtaj cinayettir de bebeğini daha anne rahminde kaybedip kürtaj olmak zorunda kalanları bile yaralıyor incitiyor.
Ayrıca konu sahibesini yargılamak hiçbirimize düşmez.