• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bebekten sonra evliliğim,ruh halim..

Aneksenamunnn .!.:
Nasıl kendimi engelleyebilirim diyorum.Ya da tecrübeli beni anlayan empati yapabilen arkadaşların rahatlatıcı yorumlarına ihtiyacım var.Anlayabilirsen.
Genişletmek için tıkla...

:)
Sana şımarık hayatında başarılar.
Şu yazım tarzından bile anlaşılıyorsun.
 
birmuhendisanne .!.:
1 haftalık sezaryen dikişleri ile eğilip yatağın altını sildiğim günler aklıma geldi :) bazı kadınlar çok şanslı ama kapris diz boyu. Elinizdekileri kaybedince anlarsınız ama muhtemelen geç olur. Ben ne yapıyorum diye düşünün derim.
Genişletmek için tıkla...
Elinizdekileri kaybedince derken anlamadım?
 
Ben anlıyorum sizi. Bu psikoloji çok tanıdık😀 Ama bu düşünce yapınız tamamen yeni anne olmaktan, konforlu bir hayattan bebekli, bol koşturmalı, duş almak bir yana saçını bile taramaya fırsat bulamadığın bir hayata dikey geçişin verdiği hissiyat. Geçecek bu düşünceleriniz emin olun. Siz bebeğinize, bebeğiniz de size alışınca geçecek.
Şanslısınız eşiniz bebek bakımına ortak oluyor ki aslında olması gereken bu ama bunu yapmayan bir sürü adam var. Ayrıca yine şanslısınız anneniz yanınızda.
Ben bebek bakımının sırf kadına ait olmadığı ve ebeveyn olarak ortak olması gerektiği düşüncesindeyim. Eşim de bakıma ortak oluyor şükür ama zaman geçtikçe anlıyorsunuz annelik başka. Eş her ne kadar yardım etse de çocuk hep anneyi isteyecek. Baba annenin o annelik hissiyatında olmayacak. Evet çok sevecek bebeğini ama bir analık hissi başka. Düşünsenize anne kokusu deriz çocuklukta baba kokusu demeyiz😀
Sonra her ne kadar destek olsalar da gece emzirmeye yine anne kalkacak. Yani zamanla alışacak ve bakım işinin çoğunun annede olduğunu anlayacaksınız. Ama tüm zorluklarına rağmen annelik inanın çok güzel🙂 Bebeğimin sağlığı yerinde olsun da uykusuz kalırım, yorulurum, hayatımı bir kaç yıl daha ertelerim hiç önemli değil diyor insan. Hele biraz büyüyüp size sevgisini göstersin, yüzünüze bir gülsün tüm yorgunluğu unutacaksınız🥰
Ruh halinizi geçmişteki halime benzettim biraz. O yüzden biraz uzun yazdım😀 Bebeğim şu an 15 aylık ama ilk aylar lohusa kafasıyla sizinkine benzer düşünceler vardı aklımda😀 Sağlıkla büyütün bebeğinizi. Rabbim çocuklarımızın sağlığını korusun.
 
Aneksenamunnn .!.:
1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım
Genişletmek için tıkla...
Doğumdan sonra bebek sorumluluğu yavaş yavaş gelmiyor bir anda yükleniyor. En çok görev anneye düşüyor tabiki insan bocalıyor. Eski hayatından bir anda bebekli hayata geçince adapte olmak zor oluyor ama eşine karşı tavrın yanlış yediği yemeğe bile laf etmen ne bileyim üzücü yani.. Baba olarak 1.5 aylık bebek için yapabileceği şeyler sınırlı ki o üstüne düşeni yapıyor yazdıklarından anladığım kadarıyla. E az 1 yaşına kadar bebeğin senin yaka iğnen :anne: eğer bu tavrından vazgeçmezsen nasıl olsa yardım etsem de göze gelmiyor deyip hiç yapmaz
 
ben konu sahibini çok haksız bulmadım. abarttığı şeyler olmuş ama orası ayrı. anneniz elinden geleni yapıyor en azından hatırına gerginlik çıkarmamak için sakinleşmeyi deneyebilirsiniz.

biz 1,5 aydan sonra çekirdek aile baş başa kaldığımızda eşim çok çok yoğun çalıştığı için sorumluluğun çoğu bendeydi. elinden geleni yaptığı halde sizin eşiniz kadar yapamıyordu. yemeklere hiç karışmıyordu mesela. akşam gelirken hazır bişeyler alıyordu bazen o kadar. ama yaptığı işi suratını asarak ya da tavır yaparak yapmıyordu. işten geldikten sonra her şeye yardım ediyordu. kızımızı uyuttuktan sonra benimlede ilgileniyordu. önemli olan ne kadar iş yaptığı değilde ne tavırla yaptığı. çünkü lohusalıkta ekstra alınganlık oluyor

bence hemen kocan seni boşar, bu kadar şımarıklık fazla gibi yorumlar yapmaya gerek yok. lohusalığım sakin geçti ama ne patlamalar yaşadım sonrasında. kardeşlerimin bile yeter canından bezdirdin adamı dediği noktada eşimin gelip benden özür dilediği zamanlar oldu, seni yeterince anlayamadığım için bende hatalıyım diye. her ilişkinin dinamiği farklı. konu sahibi aşağı yukarı biliyordur eşinin sınırını. adam patlarsada geri çekilir elbet. ama sizin sıkıntınızın bebeğinizi etkileyeceğini sakın göz ardı etmeyin. iyi geleceğini düşünüyorsanız çift terapisine gidebilirsiniz. dengeyi kurmada size yardımcı olur.
 
forewamorrenk .!.:
Ay dur ya gelir şimdi lohusa depresyoncuları :KK70:
Hele 2 tanesi var her yorumuma beğenmedim atıyorlar :KK70:
Genişletmek için tıkla...

Ben aglayan bebege arkasini dönüp cay keyfi yapan lohusa depresyonu görmedim daha.
Konu sahibi belli ki hazirliksiz yakalanmis annelige her konuda. Olabilir insanlik hali. Ama etraftakileri bezdirirse daha da zor duruma düseceginin farkina varmasi lazim🤷‍♀️
 
girlinred .!.:
Bebeğin bu kadar küçükken yaşayabileceğin maksimum rahatlığı annen ve eşin sayesinde yaşıyorsun. İstediğin zaman istediğin şeyleri yapma ihtimalin zaten yok. Bebeği sürekli eşine paslamaya uğraşma, bebekler annelerini arar doğal olarak, kimsenin kucağı seninki gibi olamaz. Hayatının bir daha eskisi gibi olması çok zor.
Genişletmek için tıkla...
Bebeği PASLAMAK??Siz bebeğinizi paslıyorsanız bilemem ben yorulduğumda babasına VERİYORUM
 
Aneksenamunnn .!.:
1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım
Genişletmek için tıkla...
sen cansın biz patlıcanmıyız kahvaltın bile hazırlanıyor üstelik sipariş verip ne yemek istediğini söylüyormuşsun bence sana rahatlık yaramamış
 
Brcbrcbrc84 .!.:
Ben anlıyorum sizi. Bu psikoloji çok tanıdık😀 Ama bu düşünce yapınız tamamen yeni anne olmaktan, konforlu bir hayattan bebekli, bol koşturmalı, duş almak bir yana saçını bile taramaya fırsat bulamadığın bir hayata dikey geçişin verdiği hissiyat. Geçecek bu düşünceleriniz emin olun. Siz bebeğinize, bebeğiniz de size alışınca geçecek.
Şanslısınız eşiniz bebek bakımına ortak oluyor ki aslında olması gereken bu ama bunu yapmayan bir sürü adam var. Ayrıca yine şanslısınız anneniz yanınızda.
Ben bebek bakımının sırf kadına ait olmadığı ve ebeveyn olarak ortak olması gerektiği düşüncesindeyim. Eşim de bakıma ortak oluyor şükür ama zaman geçtikçe anlıyorsunuz annelik başka. Eş her ne kadar yardım etse de çocuk hep anneyi isteyecek. Baba annenin o annelik hissiyatında olmayacak. Evet çok sevecek bebeğini ama bir analık hissi başka. Düşünsenize anne kokusu deriz çocuklukta baba kokusu demeyiz😀
Sonra her ne kadar destek olsalar da gece emzirmeye yine anne kalkacak. Yani zamanla alışacak ve bakım işinin çoğunun annede olduğunu anlayacaksınız. Ama tüm zorluklarına rağmen annelik inanın çok güzel🙂 Bebeğimin sağlığı yerinde olsun da uykusuz kalırım, yorulurum, hayatımı bir kaç yıl daha ertelerim hiç önemli değil diyor insan. Hele biraz büyüyüp size sevgisini göstersin, yüzünüze bir gülsün tüm yorgunluğu unutacaksınız🥰
Ruh halinizi geçmişteki halime benzettim biraz. O yüzden biraz uzun yazdım😀 Bebeğim şu an 15 aylık ama ilk aylar lohusa kafasıyla sizinkine benzer düşünceler vardı aklımda😀 Sağlıkla büyütün bebeğinizi. Rabbim çocuklarımızın sağlığını korusun.
Genişletmek için tıkla...
Hayır malesef değil. Konu sahibinin diğer konularına baktım. Kendisi fazlasıyla şımarık biri
 
UnknownMs .!.:
Kusura bakmayın ama bayağı abartmışsınız.
Bence bir an önce kafayı toparlayın,
Her şey de psikolojim iyi değil diyen insanları anlamıyorum kusura bakmayın, sığınmayın şu psikolojinin arkasına,
Bal yiyen baldan usanırmış bir an önce kendinize çeki düzen verin.
Sağlıkla büyüsün kuzucuk
Genişletmek için tıkla...
Psikolojim iyi değil Allah Allah niye sığınayım olanı söylüyoruz herhalde
 
Aneksenamunnn .!.:
Arada derede empati yeteneği olup beni anlayan tecrübeli anneler yol gösterecektir dedim.Ki yararlı yorumlar var beni anlayan yapmamam gerektiğini güzel şekilde söyleyenler.Diğerleri de kendi çapında işte
Genişletmek için tıkla...
Sana şöyle birşey anlatayım belki içinde bulunduğun konumun kıymetini bilip sirkelenirsin.. Erken doğum yaptım . Hazırlıksız yakalandım. Bebeğim küvezde 20 günde 3 kere görebildim pandemi yüzünden.. Evde kendimi işlere verdim sezeryanlı olmama rağmen. Bebeğim çıktı eve geldik inanır mısın oyunçak bebek kadar minicikti.. Ameliyat oldu yine eve geldik.. Sütüm yetmiyor ve bebek bakma konusunda hele prematüre bebek bakmak konusunda bilgim yok. Haliyle ev işi, yemek çok zorlanıyorum.. (Allah razı olsun kayınvalidem bu konularda yardımcı oldu ama bir taraftan da çok kırdı) Eşim elinden geleni yapıyor. Saağolsun hiçbir zaman of demedi .. Bir akşam tavuğu haşladım tenbiyesini vereceğim oğlum ağladı yanına geldim emzriyorum kayınvalidem ve eşim geldi.. Kayınvalidem Baktı dedi ki yemek yapmadın mı? Herşey hazır sadece terbiyesini vereceğim anne çocuk emsin öyle halledeceğim dedim.. E benim oğlum işten geldi aç seni mi bekleyecek dedi. Ne yapabilirm bebeğimi emziriyorum dedim ve bana sen kendi çocuğunu düşünüyorsun ben de kendi çocuğumu düşünüyorum dedi.. Eşim de anne git biz hallederiz dedi de gitti .. O psikolojiyle yuttuğum çok ama çok şeyler oldu.. migrenden ilaç kullanmak zorunda kaldm bebeğimi 3 gün emiziremedim 3 gün boyunca herşeyin acısını ağlamaktan çıkarttım.. Ağladım durdum bebeğimi aldm. Eşim geldi gitti bana mısın demedim.. Enazından bu şekilde üzerine gelen kimse yok. Herkes seni anlayışla karşılıyor.. ben de çok nazlı büyüdüm. Bir ev en küçüğü ve tek kız çocuğuydum.. Bu biraz nazdan ziyade karaktere de bakıyor.. Keşke bende senin gibi rahat olabilseydim... Herkes senin yaşadığın şu rahatlığı yaşamayı isterdi emin ol. Eşinin kıymetini bil. Bir gün patlar o zaman anlamak için geç kalmış olursun.
 
giggles .!.:
Sizden beklediğim tarzda bir konu olmuş yine.
Umarım en kısa zamanda hayattaki bu kaprisli tarzınızı değiştirirsiniz.
Çok bir tavsiyem yok sadece burada bile hep aynı tarz devam ettiğinizi fark edin istedim.
Siz yazmasaydın o zaman demeden ben kendimi paylayayım önden 😂😂
Genişletmek için tıkla...
😂😂
 
İlk zamanlar insan kocasına cidden sarıyor ne yapsa batıyor. Çünkü hayatının tamamen değiştiğini kabullenemiyorsun, yeni hayatını sevmiyorsun haliyle hayatı daha az değişen eşin gözüne batıyor. Ama bu geçici. Zamanla her şey kolaylaşacak, aranız düzelecek yine kırıp döküp aranızda kırgınlıklar bırakmayın.
İlk bir sene çok zor. İkinci yıl nispeten zor ama 2,5 3 yaştan sonra hayat düzene giriyor. Yeni hayatını seviyorsun. Daha az yoruluyorsun. Hormonlar düzene giriyor. Biraz sabır.
 
Pamukannesi83 .!.:
Zannediyorum ki aslinda istekli anne olmadiniz. Esinizin bu kadar kaprisli birini de anne yapmasi. Bilemedim yani. Hepinize kolay gelsin. Ek not: Babayi terbiye ediyim diye cocugu da bosuna aglatip durmayin bos yere
Genişletmek için tıkla...
Ne alakası var ya çocuğu aç bıraktım demedim uykuya dalamadığı için ağlıyordu nitekim babasında uyudu.Bilerek hangi anne çocuğunu ağlatır.Ne kadar vicdansızsınız bu durumdayken anneliğimden vuruyorsunuz.Yazık.Ayrıca hayvanlar terbiye edilir.Benim eşimi terbiye etmek haddime değil.
 
Yahu herkesin hayat standardi bir diil. Kimi 6 cocukla gundelige gider doner evinin isini yapar gık demez kimi bi kap yemek yapti diye yorulur, kahvesi önüne gelmiyor diye sinirlenir. Herkesin derdi kendine gore buyuk niye kendinizle kiyasliosunuz rahat buyutulmustur :) normal herkes eziyet cekerek mi gelmeliydi belli bi yasa kadar. Bence herkes bunlari aslinda dert edebilicek kadar düşünebilmeli. Zeki bi insan degilsen zaten mutlu olmak sukretmek cok kolay.
 
aijoo .!.:
Benim eşim 6.5 yildir 2 3 kez kahvalti hazirladi diye sofra da yediklerimi bogazima dizecek laf sokmalari yapti. İki iş yaparsa 10 gun laf soyler. Daha az once 2 kucuk cocukla anca 2 odayi temizledim pertim cikti. Ne yapalim? Annemde yok yanimda kayinvalidem de. En azindan 2 kisiden destek aliyosunuz. Biraz da siz toleransli olmayi deneyin. Mesela sizde tesekkur ediyormusunuz? Gorevi deyip daha cok kulp mu buluyosunuz? Tesekkur etmek karsindaki kisiyi iyi hissettirir. Size yardimci olabildiklerini gorunce onlarda mutlu olurlar. Ama sizde bunu hissettirin. Bebek kucukken emzirme ozellikle cok zor geliyor. Ama onun size ihtiyaci var suan. Baskasina değil
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ediyorum gönlünü de alıyorum.Ama sonra yine aynıyım😟
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back