Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...

Aramıza hoş geldiniz. Çok normal şeyler hissediyorsunuz aslında. Yalnız değilsiniz bunu bilin. KK anne grubuna üye misiniz bilmiyorum ama üye değilseniz o başlık altındaki arkadaşlarla dertleşin çok iyi geliyor. Şu an bir yerlerde sizinle aynı şeyleri yaşayan anneler var. Ve insan bütün anneler bunu mu yaşadı diye içinden geçirip şoka giriyor ama öyle. Evlat büyütmek dünyanın en zor işi. Allah sağlık versin bütün evlatlarımıza inşallah.
 
Lohusa sendromu yaşamayan yok mu yaa :KK17: Herkes aynı şeyi yazmış, yapmayın kurban olayım iyice tırstım şuan :KK70:
Uykusuzluktan şikayeti anlıyorum, herşeyi anlıyorum ama "lohusa sendromu bu yaşadığın, herşey çok normal" diyenler bebeğini sevmiyor olmak sizce de normal mi?
Konu sahibi umarım aylar sonra da tekrar konunu günceller, bizi bilgilendirirsin sana diyecek bir sözüm yok çünkü bu konuda hiçbir bilgim yok.
bebeğini tabiki seviyor.yazmış zaten nasıl sevdiğini.konu tam olarak alışma süreci orda sıkıntı var.onun dışında sevgi ve annelikle ilgili sıkıntı yok.
 
Lohusa sendromu yaşamayan yok mu yaa :KK17: Herkes aynı şeyi yazmış, yapmayın kurban olayım iyice tırstım şuan :KK70:
Uykusuzluktan şikayeti anlıyorum, herşeyi anlıyorum ama "lohusa sendromu bu yaşadığın, herşey çok normal" diyenler bebeğini sevmiyor olmak sizce de normal mi?
Konu sahibi umarım aylar sonra da tekrar konunu günceller, bizi bilgilendirirsin sana diyecek bir sözüm yok çünkü bu konuda hiçbir bilgim yok.
bebeğini seviyordur da bağ kurmamıştır henüz belki bilmiyorum. İletişim kuramadığı için bebek kapalı kutu gibi yeni doğduğunda. Bir de aslında lohusa sendromu uykusuzluktan dolayı gelişen bir şey bence 2 gün uyusuz kalsak insanlıktan çıkmıyor muyuz? Çocuktan önce sabah 7 de kalktım diye nemrut ve mutsuz gezdiğimi hatırlıyorum :KK70:. 3. 4. günden sonra en kötü 1 haftadan sonra psikoloji kalmıyor normal olarak :).
 
Ah hocam canım hocam ilk bebekler hep öyledir. Dünya başına yıkıldı sanırsın. Ne desek boş şimdi. Bir dezavantajınız bebeğin kışın doğması. İlk kızımı aralık ayında doğurmuştum. Üç ay dışarı çıkamamak çok zor gelmişti. Uykusuzluğu falan anlatmıyorum bile. İnstagramda bazı anneleri falan takip etmenizi öneririm. Konuya esprilerle yaklaşan, yalnız değilsin mesajını verenler var . İşe yarıyor bende :) sağlıkla büyütün bebeğinizi
 
Lohusa sendromu yaşamayan yok mu yaa :KK17: Herkes aynı şeyi yazmış, yapmayın kurban olayım iyice tırstım şuan :KK70:
Uykusuzluktan şikayeti anlıyorum, herşeyi anlıyorum ama "lohusa sendromu bu yaşadığın, herşey çok normal" diyenler bebeğini sevmiyor olmak sizce de normal mi?
Konu sahibi umarım aylar sonra da tekrar konunu günceller, bizi bilgilendirirsin sana diyecek bir sözüm yok çünkü bu konuda hiçbir bilgim yok.
ben ilk çocuğumda yaşamadım lohusa sendromu çok şükür ki
ama şimdiki hamileliğim ilkine göre daha zor geçtiği için sonrasından korkuyorum açıkcası, çok planlı bir hamilelik de değildi alışmam zaman aldı hamileliğime inşallah sonrası kolay olur :dua:
 
Böyle şımarık konuları gördükçe sinirlerim bozuluyor .
Ben doğum yaparken aynı anda ölü doğum yapan biri vardı..
Bebeği son haftasında ölmuş karnında..
Çektiği doğum açısı,kucağına verilen ölü bebek..onlarca yaptığı bebek hazırlığı..dolu dolu süt olan goguslerinin açısı ile eli boş döndü kadın cağız..

Ben 10 günlük bebeğime ev sahibim eve ben oturcam taşının diye hir gür çıkarması ile ameliyatli halimle ev toparladım..
Başımda kayinvalide yoktu çünkü o sıra eşimle kavga ediyorlardı ve bebeği görmeye dahi gelmemislerdi.
Annem vardı yanımda..
Ben mecbur 15 günlük bebeğime çıktım annemle İstanbul'a gittim eşim tek başına şehir dışına ( atandığım yere) ev taşıdı.
Maddi manevi çökmüştük.
Annemin evinde o dönem kombinler bozuktu,ablamın evi tadilatliydi..
Kalabalık bı halde bı odada hepimiz kalmak zorundaydik.
2 yeğenime küçüktü..bağırış cagiris sesleri bı yandan bebeğim çok küçük.
Eşim uzakta.
Atandığım yerde bebeğime kim bakacak soruları yüzünden sürümde kesildi üstelik.
Bunların hepsi geride kaldı şükür.
Atlattık.
Şimdi düzenli bı hayatımız var.
Ama halimize sukretmeyi öğrenin .
Açtığınız her konu bebek üzerine.
Ben bebeğinize çok açıyorum.
Ona iyi bı anne olacağınıza hiç inanmıyorum..fazla bencil geliyorsunuz..
Rahatlık canınızı batıyor gibi.
Lohusa depresyonu adı altına altına siginip bu tarz melonkiliye girenleri o yüzden hiç anlamiyorum

EDT,2 aylıkken mecburen doğuya gelip ise başladım..İstanbul'dan uçakla geldim aralık ayiniayinin soğuğunda.
Ve kimim kimsem yoktu bu şehirde..eşim yanıma 7 ay sonra geldi.
Tek başıma ayaklarının üzerinde durdum hem bebeğimi büyüttüm hem işime gittim hem evin babası oldum yanlız kaldım aylarca.
Biraz kendinizden zor hayatları düşünüp motive olun.
Üstelik evliliğinin 4 .yılında anne oldum.
Bizde eşimle çok gezdik ve huzurlu keyifli bir evliliğimiz var şükür.
O günleri bende özlüyorum ama asla geri dönmek istemiyorum .
Sebebi ise kızım..

Size helal olsun diyorum..ne kadar güçlü bir kadınmışsınız.. maşallah mutluluğunuz daim olsun inşallah..
 
bebeğini tabiki seviyor.yazmış zaten nasıl sevdiğini.konu tam olarak alışma süreci orda sıkıntı var.onun dışında sevgi ve annelikle ilgili sıkıntı yok.
Öncelikle belirteyim arkadaşı yargılamak amaçlı yazmadım. Henüz annelik duygusunu bilmiyorum ve haliyle merak ediyorum. Şuan karnımda 3,5 aylık bebeğim ve şuan annemin benden daha çok sevdiğini hissediyorum. Eşim de isteyerek baba oldu ama o da tam olayın farkında değil. Yani öyle göbüşüyle aşk yaşayan bir anne değilim haliyle doğunca ne hissedicem merak ediyorum.
Konuya gelirsek, "Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor." bana çok sevgi sözcüğü gibi gelmedi. Biraz daha "ya ben hayvanları seviyorum aslında ama uzaktan seviyorum, evimde kalan yemeklerle de besliyorum yani cani değilim ben" diyen arkadaşlarıma benzettim. Hayvan benzetmesinden yanlış anlaşılmaz umarım, hayvansever olduğum için insanlar bana karşı genelde böyle savunur.
 
Öncelikle belirteyim arkadaşı yargılamak amaçlı yazmadım. Henüz annelik duygusunu bilmiyorum ve haliyle merak ediyorum. Şuan karnımda 3,5 aylık bebeğim ve şuan annemin benden daha çok sevdiğini hissediyorum. Eşim de isteyerek baba oldu ama o da tam olayın farkında değil. Yani öyle göbüşüyle aşk yaşayan bir anne değilim haliyle doğunca ne hissedicem merak ediyorum.
Konuya gelirsek, "Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor." bana çok sevgi sözcüğü gibi gelmedi. Biraz daha "ya ben hayvanları seviyorum aslında ama uzaktan seviyorum, evimde kalan yemeklerle de besliyorum yani cani değilim ben" diyen arkadaşlarıma benzettim. Hayvan benzetmesinden yanlış anlaşılmaz umarım, hayvansever olduğum için insanlar bana karşı genelde böyle savunur.
sende bir anne adayı olduğu için yazdım.tırstım demişsin ya o açıdan yazdım.ama olumsuz anlamışsın sanırım yorumumu.
 
ben ilk çocuğumda yaşamadım lohusa sendromu çok şükür ki
ama şimdiki hamileliğim ilkine göre daha zor geçtiği için sonrasından korkuyorum açıkcası, çok planlı bir hamilelik de değildi alışmam zaman aldı hamileliğime inşallah sonrası kolay olur :dua:
sonrası kolay oluyor.benim öyle olmuştu ikincide
 
bebeğini seviyordur da bağ kurmamıştır henüz belki bilmiyorum. İletişim kuramadığı için bebek kapalı kutu gibi yeni doğduğunda. Bir de aslında lohusa sendromu uykusuzluktan dolayı gelişen bir şey bence 2 gün uyusuz kalsak insanlıktan çıkmıyor muyuz? Çocuktan önce sabah 7 de kalktım diye nemrut ve mutsuz gezdiğimi hatırlıyorum :KK70:. 3. 4. günden sonra en kötü 1 haftadan sonra psikoloji kalmıyor normal olarak :).
Benim bi arkadaşım da anlatmıştı bebeği kolik bebekmiş. Bakmışlar bu kafayı tırlatacak, annesi gelmiş, bakıcı tutmuşlar geçmiş :-) 1 haftaysa bişi değilmiş yaa :anne:
 
ben ilk çocuğumda yaşamadım lohusa sendromu çok şükür ki
ama şimdiki hamileliğim ilkine göre daha zor geçtiği için sonrasından korkuyorum açıkcası, çok planlı bir hamilelik de değildi alışmam zaman aldı hamileliğime inşallah sonrası kolay olur :dua:
yaşamayanların da olduğuna sevindim en azından:KK5:
 
Lohusa sendromu yaşamayan yok mu yaa :KK17: Herkes aynı şeyi yazmış, yapmayın kurban olayım iyice tırstım şuan :KK70:
Uykusuzluktan şikayeti anlıyorum, herşeyi anlıyorum ama "lohusa sendromu bu yaşadığın, herşey çok normal" diyenler bebeğini sevmiyor olmak sizce de normal mi?
Konu sahibi umarım aylar sonra da tekrar konunu günceller, bizi bilgilendirirsin sana diyecek bir sözüm yok çünkü bu konuda hiçbir bilgim yok.
Lohusa sendromu bebeğini sevmemek değil ki yetememek korkusu.herkes lohusa sendromu olmuyor elbette.buraya olanlar yazmış.genelde ilk bebekde olur ikincide bilirsin geçeceğini
 
üşenmedim bütün yorumları okudum.

ben yardım için bile olsa birilerinin gelmesine gerek olmadığını düşünüyorum.
lohusa hüznünü pekiştiriyor bence evde başkalarının olması.
"Hiçbir şey eskisi gibi değil ve ben bu hayatı tek başına yönetemiyorum" fikrini aşılıyor..
babanın yeni hayata dahil olmasını engelliyor.
anne çocuk ve anneanne/babaanne bir takım oluyor sanki..
baba yalnız kalıyor. uzak kalıyor.

evet hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
ama her şeye farklı bir gözle bakmaya da alışıyor insan.
iki hafta o kadar kısa bir zaman ki durup düşünmek için..
hele bir 40 çıksın.. Tıbben de önemli bir süre zaten..
Üçüncü ayın sonunda evde yavaştan düzen oturuyor.
O düzenler sürekli değişiyor ama, olsun :)

ilk doğumumda hastaneye, eve çok gelen giden oldu.
normal doğum yaptım, sütüm de yavaş geldi ama gayet yeterliydi
hepsinin ilk sorusu "emiyor mu? idi.
bebeğim ben bırakır bırakmaz ağlıyordu.
normal ama zor bir doğumdu, çok yorulmuş bitkin düşmüştüm. belki yavrum da bendeki kaygıyı hissediyordu.
bilmiyorum..
annemin ve eşimin gözlerine yalvarır gibi bakıyordum her yorumdan sonra, "bak süt yetmiyormuş mama alalım" diye.
hastaneden eve gelip de annemin "hadi sen git biraz dolaş bunaldın hastanede, 5-10 dakika açık hava iyi gelir" demesi üzerine dışarı çıktığımda, yürümeyi bile yeni öğreniyor gibiydim.
"nasıl konuşuluyordu? merhaba diye selamlaşıyorduk.. markette aldıklarımı kasaya götüreceğim, hah kredi kardıyla ödeme yapıyorum"
abartmıyorum, zihnimde her şey sıfırlanmış gibiydi.
öyle savunmasız, öyle telaşlıydım..
bir de emzirmenin bu kadar zor olduğunu kimse söylememişti..
biraz acır kızarır filan demişlerdi, ama. ben doğumda bile öyle acı çekmedim.
iki ay boyunca her emzirmem adeta seremoniydi..

geçti..
geçiyor..
geçecek..
 
20 gün önce gebelik zehirlenmesi yaşadım yüksek tansiyon yüzünden 30+4de doğuma alındım bebeğim iki gün yaşadı ben iki gün yoğun bakımda kaldım odada üç gün kaldım şimdi hala dikiş yerlerim ağrıyor böbreklerde kalıcı hasar bıraktı tansiyonym kontrol altına alınmaya çalışılıyor ama tek şey isterdim bir kere kucağıma almayı olmadı kısmet değilmiş o yüzden çok sarıl çok kucakla bebeğini ve benim için öp onu minik ayaklarından
Rabbim inşallah tekrar sağlıkla hayırlısıyla bi evladınız olmasını nasip eder..
 
Evet herkes yapı olarak anaç olmuyor maalesef.Bir iki gün yorgun olursun hasta olursun birinden yardım istersin anlarım ama ben sabaha kadar fosur fosur uyuyum oyuncak bebek gibi sadece seviyim, oynayım bakıcının kucağına atıveriyim.Annelik fedakarlık ister.O kadar kolay olsaydı doğuran herkes anne olurdu yetiştirme yurtlarıda çocuk dolu olmazdı zaten.

Tabi anneligin kitabini siz yazdiniz zaten...
 
Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...


Merak etmeyin hepsi geçiyor. 8 aylık oğlum var , ilk doğum yaptığım da bildiğiniz pişman oldum bebek için erkenmiş daha diye düşündüm. Normal doğum yaptım iki hafta oturamadım nasıl canım yanıyor anlatamam. bebek ağlıyor bir yandan hep meme de, dışarı çıkamıyorum evde daralıyorum her gün ağlıyordum. Şimdi o günler geri de kaldı büyüdükçe nasıl şükrediyorum, kendi kendine oyun oynuyor, her gün yeni bir şey keşfediyor, etrafa gülücükler saçıyor, gelip sarılıyor şirinlik yapıyor, hatta anne diyo bazen için yağları eriyor. Emzirmek bile artık keyifli.. Tek sıkıntımız uykusuzluk hala deliksiz uykuya hasretim :KK43:
 
X