Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Loğusa kafası bu Koalina, geçeceek.
Biraz delireceksin ama geçecek.
Analığın yarısı deliliktir. :)

Dua et bebeğin kolik çıkmasın, 15 günden sonra belli ediyor kendini.
Benim bebe kolikti; x5 katı delirdim ama geçti. O bile geçiyor. Alışılıyor, düzene giriyor, yeniden uyuyabiliyorsun mesela.

RIVAVIRA .!.:

Tabi anneligin kitabini siz yazdiniz zaten...

Genişletmek için tıkla...

Herkes mükemmel anne,fedakarlıkta zirve.
Herkesin kafasında bir anne modeli var ve o ideal,diğer tüm anneler de ona uymalı.

Anne olmak istememek de neymiş?
Dünyadaki en kutsal duygu.

Yaşın 35 çocuk düşünmüyorsun, cık cık cık,
5-6 yıl sonra istersin ama Allah vermez,
bu dediğimi unutma.

Bebeğini küçükken bakıcıya bırakıp işe gitmekte neymiş?
Olmaz,yasak,yurt dışında öyle yapmıyor kimse,hem ben pedagogum, izin vermiyorum bırakamazsın, canavar mısın sen?

Bebeğime bakmak,uykusuz kalmak beni zorluyor,kendime zaman ayıramıyorum.
Aaa olur mu hiç öyle şey?
Ne şükürsüzsün,kıymetini bil evladının.
Yıllarca çocuk sahibi olmaya uğraşanlara ayıp oluyor hem.

Lohusa sendromunda olabilir miyim?
Öyle bir şey yok ya, uyduruyorlar,
şımarıklığın adı depresyon olmuş.

Güzel ülkemin, güzel kadınları...

Hayirli olsun, ozgurlugume duskunum diyenler 40 dan sonra nasıl hamile kalinir derdiyle uğraşıyor.
Yaslanip cevrende kimse kalmayincahayatin ne anlami varki. Oysa torunlar çocuklar bence gercek mutluluk, umarim cabuk anlatirsin.
Nankörluk oluyor biraz bu tarz dusunce bence, saglikli bir bebekten daha buyuk ne mutluluk olabilir...kiymetini bil

koalina günaydin

Diger konunuda okumustum.Lohusa depresyonu olabilirsin.Gecer ama yine de cocuksuz olacagin zamanlari özleyebilirsin.Hayatin eskisi gibi olmayacak ama bebeginin her dönemi de ayri bir güzellik katacak hayatina.Yani umarim katar:)

bence sen de sonradan cocugunu deli gibi seven annelerden olabilirsin.Hatta ikinciyi de yapmak isteyebilirin.Nedense icimden gecen bu.

Ben depresyonda oldugumu ciktiktan sonra anladim.Ben kizimi cok istemistim.Dogumdan sonra cok mutluydum kizim oldugu icin ama sanki dünyanin renkleri yerinde degildi.Sanki her sey cok saydam bir perdenin arkasindaydi.Kizim 11 aylikken spora basladim ve iste o zaman. renkler eski parlakligina döndü.

Yani su anda daha cok erken.Kendine, esine biraz zaman tani.

derin sularda .!.:

Herkes mükemmel anne,fedakarlıkta zirve.
Herkesin kafasında bir anne modeli var ve o ideal,diğer tüm anneler de ona uymalı.

Anne olmak istememek de neymiş?
Dünyadaki en kutsal duygu.

Yaşın 35 çocuk düşünmüyorsun, cık cık cık,
5-6 yıl sonra istersin ama Allah vermez,
bu dediğimi unutma.

Bebeğini küçükken bakıcıya bırakıp işe gitmekte neymiş?
Olmaz,yasak,yurt dışında öyle yapmıyor kimse,hem ben pedagogum, izin vermiyorum bırakamazsın, canavar mısın sen?

Bebeğime bakmak,uykusuz kalmak beni zorluyor,kendime zaman ayıramıyorum.
Aaa olur mu hiç öyle şey?
Ne şükürsüzsün,kıymetini bil evladının.
Yıllarca çocuk sahibi olmaya uğraşanlara ayıp oluyor hem.

Lohusa sendromunda olabilir miyim?
Öyle bir şey yok ya, uyduruyorlar,
şımarıklığın adı depresyon olmuş.

Güzel ülkemin, güzel kadınları...

Genişletmek için tıkla...

Helal olsun, ülkenin "Analık(!)" özetini çıkarmışsın.

Canım beni anneliği ilk öğrendin zaman başlamış daha karnındayken bir ikiz annesi olarak söylüyorum ilk zamanlar tabi çok zor gelir ama büyüdükçe rahatlarsın sana guldugunde sarılıp öptüğünde dünyalara bedeldir şimdi daha çok kucuk sende anlamazsın o da anne demeye başladığında hatırlıyorum ilk kucagima aldiğimda bende öyle hissetmiştim çok zor yeni bir hayata başlamışsın onun içinde zor düşünsene dünyaya yeni gözünü açmış her şey yabancı uyumasi bile sorun gazi var çıkaracak gücü yok tek bildiği sensin belki biraz babasi bebeğine sıkı sıkı sarıl en saf sevgi onda anlayacaksın bunu seni çıkarsız seven tek kisi nefesini daraltma o bebeği isteyen ama kavuşamayan binler var.anliyorum seni çok yorucu uzaktan göründüğü kadar kolay deil elbette ama sabir benim ki ikizidi hayatım çok değişti ev hanımıyım 7/24 onlarlayim şimdi bile bazen beynim dönüyor acabamı diyorum da onlara canımı veririm eminim sende oylesindir şuan çok zor bi donem sakin ve sabırlı olmalısın hem lotusasın hem bebegin çok minik kendini olumsuz fikirlerden arindir

Koalina .!.:

Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle hayirli olsun bebeginiz. Lohusasınız, hassasiyetiniz var şu sıralar anlıyorum. Fakat lütfen yanlış anlamayın ama ben sözlerinizle sizi biraz acımasız buldum. Yani bütün bunları hissetmek için bile 2 hafta çok kısa bir süre. Evet tüm düzen değişiyor. Doğumdan önce tahmin edemiyorsun tüm düzeninin değişeceğini. Fakat herşey bir yana, dünyanın en güzel şeyine sahip olmuşsunuz. Her anne bu zorlukları yaşıyor. Fakat ilk kez sizin kadar negatif konuşanını duydum. Mutlaka geçici bir durum. Lohusalıkta istemsizce böyle hissediyorsunuz. Ama kendinizi güzel yönlerini düşünmeye zorlayın. Çünkü bu şekilde hem siz olumsuz etkilenirsiniz, hem de bebeğiniz. Umarım çabuk toparlarsınız.

hamile kaldığınız günden doğurduğunuz güne kadar hep olumsuz tarafından baktınız istemediğinizi beyninize hep yerleştirdiniz bir sürü konu açtınız ama son yorumlarınızı okudukça aslında bebek istemeyen tarafın siz değil eşiniz olduğunu sizin de bu baskıdan dolayı mutsuz olduğunuzu hissettim.sizinki bence lohusalık depresyonu değil yalnız kalmaktan ve geleceği şekillendirememekten kaynaklanan korku.şu anda doğmuş,size ihtiyacı olan minik bir can var artık şu olumsuz duygularınızı,yakınmalarınızı bir kenara bırakın bunların size kazandırdığı bir şey yok.olumluya odaklanın bence.

ayrıca konuda bazı süper anneler okudum o neydi öyle

ikinci bebek icin ihanet duygusu bende de var, kardessiz olmaz diyorim bir yandan da sevgimi ikiye bolmek ilk bebeğime haksizlikmis, bencillikmis gibi geliyor, neyse ilkini hayirlisiyla opup koklamak nanasip olsun da once

crystal0101 .!.:

Ben 50 gunlukken biraktim ve canavar da degilim. Sozlerinize dikkat edin! Ben tatile yada eglenceye gitmiyorum,bebegimin gelecegi icin calismaya gidiyorum. (Burda bebegini evde birakip gitmek zorunda kalan annelere canavar diyen bir canavar var)

Genişletmek için tıkla...

yurt disindakilerin bu konuda konusmaya hakki yok.Ben almanyadayim.Burda bebek dogduktan sonra 3 yil evde kalma hakkin var.Ilk yil calisan anne maasinin yüze 68 ini alir.Diger iki yil ücretsiz izin sayilir.Ama üc yil boyunca emeklilik sigortan isler.Belli bir ücret üzerinden tam zamanli olarak sigorta primin yatar.Bebekler bir yasindan itibaren krese gider.Devlet calisan anneye krse olanagini saglamak zorundadir.Krese gitmeyen cocuklar icinde cocvok parasi disinda ayda 150 euro para yatirilir 3 yasina kadar.Yani bireylerin cocuk yapmasi sonuna kadar desdeklenir.

SedaGretchen .!.:

Sevgili Koalina, onceki konularina biraz baktim senin ve esinin cocuk mevzusuna bakis acisini biraz daha anlayabilmek adina.
Birkac sene once esinin, yegenlerine sus g.zekali dedigini, eger ilerde bi cocugunuz olur ve de aglarsa agzina corap tikayacagini soyledigini, evdeki kusunuz tvye ciktiginda ona bir seyler firlattigini ve cok kizdigini soylemissin.
Bu tur tavir ve sozleri devam ediyor mu? Ya da hamile oldugunu ogrendiginde sana daha onceki saka olarak soyledigindeki hamileysen eve gelmem gibi bi tavir gosterdi mi sana?
Bebege alisma surecinde eslerin birbirine destegi cok onemli cunku. O yuzden soruyorum.

Genişletmek için tıkla...

Allahim yarabbim, inşallah abartili birsey yoktur ama boyle erkekler baba oolmamali, herkes cocuk yapmasin

Koalina bu süper anne modellerinin konuda sivrileceğini zaten biliyorduk. Çok da takma onları. Kadınların ego savaşının adıdır annelik.
Bunların bir de ilkokul annesi modelleri var. Şimdiden gözümü korkutuyorlar :))

Bırak onlar süper anne, biz orta segment olalım :)

Sadece kendimle ilgili şu detayı vermek istiyorum sana.
Bazen işyerimde boş zamanımda yedeklediğim eski fotoğraflara bakıyorum ve oğlumun en minik hallerine yolculuk ediyorum..

Fotoğraflara bakarken o 1-2 aylık süreçte hissettiklerimi de hatırlıyorum.
O duyguları hatırlıyorum resmen. Ve o anın keyfini çıkaramadığım için şu anda az da olsa pişmanlık duyuyorum. Ama bu o zamanlar yeni anneye öyle gelmiyor malesef.

Sürekli bir bebekten sorumlu olmak, artık hep sana ihtiyacı olduğunu bilmek, kahvaltı bile yapamamak, eşinle beraber sofraya oturup sonuna kadar sorunsuzca yemek yiyememek..
Akşam eşim gelince marketleri dolaşmaya çıkardım o bile iyi gelirdi..

Ve ben hamile kalmadan önce zaten bunların az çok farkındaydım. Ama bunun bir tuşu yok ki bastığın anda her şey rayına otursun..

Emziren, her şeyiyle ilgilenen bendim ama sanki bir şeyler eksikti..

Her dönemin zorluğu ayrı bu arada. Düşünsene lohusa sendromunun 1 yıl falan sürdüğünü. Hem ayaklanıp sürekli tehlikenin içinde olan bebeği korumaya çalışıp, hem de sendromlu olmak ne feci bir şey olurdu :)

Sana tavsiyem öyle hissetmesen bile bebeğine daha çok sarıl, daha çok konuş, daha çok bak gözlerine..
İnadına üstüne git bu hissettiklerinin. Benim 2 yıl sonraki aklım bunu diyor :)
İkinciye kısmet inşallah..

İnstagramda annenin.icsesi sayfasını takip et. Anneliğe, lohusalığa dair çok mizahi yaklaşımları var. Ben çok gülüyorum :)

evibebi .!.:

Allahim yarabbim, inşallah abartili birsey yoktur ama boyle erkekler baba oolmamali, herkes cocuk yapmasin

Genişletmek için tıkla...

Evet. Ben de eski konularini okuyunca cok sasirdim.
Bu denli cocuk istemeyen bir erkek ve olursa da sanki esini suclayacak ve onu cocuk yetistirmede yalniz birakacaginin sinyallerini veren bir es, baski olusturur kadinda. Hamile kalsa suclu, bebek olunca yalniz e bi de logusalik.
Belki su an bu tabirlari degismistir esinin. Oyuzden sordum konu sahibine.

Hiç anne olmadım, ama 4 tane yeğenim var.

Ya 6 aydan sonra çok tatlı oluyor bu veletler. Seni tanıdıklarını, sevdiklerini gösteriyorlar, miss gibi kokuyorlar, şebelek şebelek halleri oluyor. Hepsini geçtim, görmesine bilene çocuk yep yeni bir ufuk kazandırıyor. Eğitimle, insan ilişkileriyle, ön yargılarla şartlanmamış çok orjinal bir hayata bakışları var. Senin de onunla birlikte dünyayı yeniden en baştan gören bir çift gözün oluyor.

Zor mu, evet...ama değecek, fazlasıyla değecek.

RIVAVIRA .!.:

Gece bile mi??? Sabahin köründe işe gidecek birinin gece ayakta kalmasi anneligine annelik eklemiyor.

Uykusuz işe gidip yorgun gelen bir anne mi cocukla daha iyi iletisim kurar yoksa uyumuş ve dinlenmiş bir anne olarak mi daha faydali olur cocuga?

Kendini en çok parcalayan en çok anne en super anne kafasini yasiyorsunuz... Cocuk gayet iyi buyudu. :))) Siz kendinizi parcalayin elbette, en iyi anneler.

Ek olarak, Koalinanin kendini aciklama geregi hissetmesi ne kötü. Sanki attim cocugu bi kenara ilgilenmiyorum alisamadim demiş gibi yorumlar gelmiş.
Koalina kuşlarina da özenli bakan bir insandi arada sikayetlensede :)))
Bebegine özen gostermeyecegini, ilgilenmeyecegini hic dusunmedim konusunu okurken.
Ilgilenmeyip kenara atan biri devamli bunu dusunup konu acmazdi zaten süper anaç ve fedakar analar....

Genişletmek için tıkla...

Yeni Doğum yapan arkadaslarıma verdiğim tavsiye ,en azından ilk bir ay yatılı bakıcı alın . O zaman benim taşlanmam lazım ,ne biçim anneyim ben :)

evibebi .!.:

Hayirli olsun, ozgurlugume duskunum diyenler 40 dan sonra nasıl hamile kalinir derdiyle uğraşıyor.
Yaslanip cevrende kimse kalmayincahayatin ne anlami varki. Oysa torunlar çocuklar bence gercek mutluluk, umarim cabuk anlatirsin.
Nankörluk oluyor biraz bu tarz dusunce bence, saglikli bir bebekten daha buyuk ne mutluluk olabilir...kiymetini bil

Genişletmek için tıkla...

Tüm torunlar dedelerinin ninelerinin yanında mı? Babaannemin 2 torunu var biri yurtdışında senede 1 zor görebiliyor, ben de uzağım anca telefondan...Anneannemin 12 torunu var, kendi çocukları dışında hepsinin hayat gailesi var öyle mıç mıç değiliz, küçükken zaman boldu bir araya gelirdik şimdi nerde...

Bayram seyran oluyor, ziyaretler bitse de dinlensem diyorum, boş muhabbetler, yorgun bir zihin ve beden...Maalesef durum böyle.

Sırf yaşlanınca tek olmayayım diye çocuk yapılmaz.

Koalina .!.:

Selam herkese. Doğum yapalı 2 hafta oldu. İlk bir kaç gün ne olduğunu anlamadık geçti gitti ama günler geçtikçe anne olmak ve bebek bakımı bana ağır gelmeye bşladı. Kayınvalidem ve annem dönüşümlü kalıyorlar, ev işlerinde yardımcılar sağolsunlar. Bebeğim de çok sevmli, büyük bir aşk olmadı henüz ama seviyorum tabii ki, minik elleri, muhtaç hali içimi acıtıyor. Ama ben eski hayatımı çok özlüyorum, eşimi özlüyorum, deliksiz uyumayı özlüyorum, eşimle dizi izlerken uyuyakalmayı özlüyorum. Herkes geçecek diyor ama çok ruhum daralıyor, sanki büyük br hata yapmışım ve dönüşü yokmuş gibi geliyor. Bebeği bırakıp bir kaç kere dışrı çıktık, o uyuyunca ben de uyuyorum, rahatlatacak her şeyi yapıyorum ama eski düzenimi düzenimi çok özlüyorum.
Evde sürekli meme açık gezmek, pijama veya eşofmanla dolaşmak, uzun bir banyo sefası için vakit bulamamak çok sıkıcı. Bir yandan da sadece bana muhtaç bebeğime karşı vicdan azabı içinde kalmak çok can yakıcı. Her gün ağlamaktan sinirim bozuldu.
Eşim de hiç bir şey hissetmiyor bebeğe karşı, bana da manevi destek olamıyor. Acaba hiç mi bir şey hissetmeyecek hep böyle mi olacak, hayatım düzene girecek mi, 2 ay sonra işe başlayınca tempoyu kaldırabilecek miyim...

Genişletmek için tıkla...

Bu yaşadıklarının hepsi normal şeyler unutma zamanla bebeğine adapte olacaksın hormonların seviyesinden kaynaklı da olabiliyor evet eski günler gibi olmuyor ama bebeğiniz büyüdükçe ve size tepkiler vermeye gülümsemelere başlayınca ona biraz daha ısınıyorsunuz yaşadıklarınızın hepsi normal ilk anne olan her kadının yaşadığı hisler

https://onedio.com/haber/lohusa-dep...n-bilmenizi-istedigi-sarsici-gercekler-854051

Koalina

armenizmir .!.:

34 yaşımda 5 yıllık evli ve bu korkular yüzünden çocuk yapamayan biri olarak, kararımın doğru olduğunu okuduğum bir konu olmuş, teşekkürler. Size de sabırlar diliyorum, herkes bir şekilde yıllar içerisinde alışıyor öyle görüyoruz umarım sizin de uzun sürmez.

Genişletmek için tıkla...

Ama hayat böyle geçmez ki .Ben ikiz annesi olarak tek bebek büyütmenin ne kadar da kolay olduğunu düşünüyorum.Herşeyi 2 kez hatta defalarca yapmıyorsun.O yüzden korkulacak bir şey yok.Eşinle mutluysan en güzeli çocuklu ev.Biz eşimle çocuklar için 2 yıl ayrı odalarda yattık sırf onlar birbirini uyandırmasın diye.Çok sabır isteye süreçlerden geçtik ama hepsi geçecek hemen büyüyorlar ki zaten.Korkmayın derim zaman çok çabuk geçiyor yaş ilerleyince insan daha sabırsız ve çabuk yoruluyor