Bebek istiyorum ama eşim henüz istemiyor.:(

Mutluluki .!.:

daha yeni evlisin 10 sene beklemişsin adamı acele neden ediyorsun hepimiz çocuk isteriz ama mantıklı olmak lazım. kazayla hamile kalanlara diyecek bir şey yok takdiri ilahi. ama gerçekten erken olduğuna inanırsan sendeki bu sabırsızlıkta geçecektir

Genişletmek için tıkla...

DonukPudra .!.:

Ne kadar ilişkiniz uzun da olsa evlilik-aynı çatı altında yaşamak farklı.
daha 4 ay kısa bir süre. Bence eşinize sürekli dile getirirseniz sizden kaçar ,uzaklaşır.
2 sene ideal ve ev alma hayali varmış eşinizin ilk onu gerçekleştirin.
Çocuk masrafları daha doğmadan başlıyor ve katlanarak gidiyor. Maddiyat da önemli maneviyatın yanında.

karı-kocanın istemesi ve hazır olması çok ama çok önemli.

Genişletmek için tıkla...

musmutluluk .!.:

Aynı hislerde birisiyle karşılaşmak güzel :) Sorabilir miyim bir yıldır deniyorsunuz fakat henüz olmadı mı yoksa başka bir sebepten mi?

Genişletmek için tıkla...

gereklisacmalik .!.:

iki tarafında aynı şekilde istemesi lazım, sonuçta çocuk ağır sorumluluğu olan bir olay..

Genişletmek için tıkla...

hazychampagne .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Kısaca kendimden bahsetmem gerekirse; henüz 4 aylık evliyim. 25 yaşındayım ve 10 yıllık bir ilişkinin ardından üniversiteyi bitirir bitirmez dünya evine girdik. Mutluyuz da çok şükür

Evlenmeden önce eşimle olan konuşmalarımızda evliliğimizin 2.yılında bebeğimiz olur gibi hayaller kuruyorduk. Hemen çocuk yapmama konusunda hemfikirdik.
Evlenmeme yakın ise biyolojik saatim mi daha yoğun işlemeye başladı, bir çeşit hormon mu salgıladım artık bilmiyorum içimde çok büyük bir bebek aşkı oluştu.
Yani içime bu sevda aniden düştü ama kendimi hep sakinleştirdim. Evliliğin oturması gerek, birbirimize karı-koca olarak zaman ayırmamız gerek vs. gibi...
Çünkü evlenir evlenmez lak diye çocuk yapanları hiç anlamıyor ve eleştiriyordum önceleri.. (kınadıklarım da hep başıma gelir zaten )

Fakat ilk bir ay bittikten sonra içimdeki bu ateşin çok daha harlı yanmaya başladığını anlayınca küçük küçük eşimi yoklamaya başladım. Eşim ise beklediğim tepkilerin aksini verdi. "Aman Allah korusun, daha 2 senesi var, ev almadan olmaz, henüz çok erken, biz daha genciz" gibi. Hatta öylesine muhabbet olsun diye "bebeğimiz olsa adı ne olur?" gibi masumane konuşmalardan bile itinayla kaçtığını gördüm çok üzüldüm. Ki kendisi yolda çocuk görse seven bir adamdır, çocuklara adeta bayılır, ablasının kızına deli gibi düşkündür. Bense tam tersi çocuklarla iletişimi zayıf, mesleğini bile bu yüzden hakkıyla icra edemeyen bir insandım.

Bende ona hak veriyorum aslında kendimden bile beklemezdim bu konuya bu kadar takacağımı ama olan oldu işte. Çok istiyorum ve şimdi beklemek zorundayım yani bebek yapmak tek kişinin isteğiyle olacak bir şey değil. Belki de bir yıl göz açıp kapayana dek geçer ve eşimde artık kendini denemek için hazır hisseder diye kendimi avutmaya çalışsam da sanki bir yıl sonra da bana aynı mazaretleri sunacak gibi hissediyorum. Sizce bu konuyu o gelip bana "istiyorum tamam"diyene dek kapatmalı mı ve unutmalı mıyım? Yoksa kendi arzumun ne kadar yoğun olduğunu onunla tekrar mı paylaşmalıyım? Siz olsanız ne yapardınız?

Şimdiden fikirler için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

hazychampagne .!.:

Haklısınız benim de hayal kırıklığı yaşamama sebep de zaten onun benden de çok isteyeceğini sanarken öyle olmaması oldu. Bekleyip göreceğiz.:) Sizinde evladınızı Allah sağ salim kucağınıza almayı nasip etsin inşallah. Sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

hazychampagne .!.:

Doğru kendimi erken olduğuna ikna etmeliyim.:) Teşekkürler.




Haklısınız ev almak benim de önceliğim ama çocuğu ev olursa olur diye bi sebebe bağlamak istemiyorum. Çünkü evimiz 5 yıl da olmayabilir 10 yılda kader kısmet. Ben galiba eşimden bende çok istiyorum orta yolu bulalım gibi bir yaklaşım bekledim kestirip atmasını değil böyle olunca da daha fazla taktım bu konuya ama haklısınız. Burdaki fikirlerden sonra en az bir yıl daha bu konuyu açmama kararı aldım. teşekkürler.


canım ben ilk aydan sonra istemeye başladım eşimi ikna etmem 4. ayda oldu ama biz hiç korunmadık. 4aydan sonra ikimizde istemeye başladık 6. aya kadar olmayınca ben şüphelendim doktora gittik biraz sorunlarımız çıktı doktor rahim filmi falan çekti beni rahim filminden sonraki ay hamile kaldım ama düşükle sonuçlandı. şimdi tekrar istiyoruz ama olmuyor. rabbim nezaman nasip edecek bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

juno_dreamer .!.:

canım bende aynen senin gibiydim. bende çocuklarla iletişimi sıfır olan biriydim ama evlenince biyolojik saat işlemeye başladı dediğin gibi ve ben çok istemeye başladım özellikle 6 aydan sonra ama eşimin tavrı açık ve netti hemen istemiodu. ilk başlarda baya bi alındım kırıldım darıldım. dediğin gibi o da yolda çocuk görse kucaklar sever ya niye kendi çocuğu olsun istemio kesin beni sevmio falan moduna bile girmiştim ki alakası yokmuş. erkekleri biz hep düz mantık görüorz ama inan kafalarında kurdukları planları bizim gibi açık açık anlatmadıkları için ne düşündüklerini anlamak zor oluo. arada sürekli bebek bebek bebek diye başının etini yeme taktiğini denedim boşuna daha çok gerildik ve kavga ettik boşu boşuna. hatta ufak bi kaza olmuştu yanlış alarm veren bi idrar testiyle hemen hastaneye koşmuştuk. sonuçlar çıkana kadar geçen konuşmada hazır değilim ama gelirsede evladımdır hoşgelir demişti ama hiç heyecan ve mutluluk yoktu hatta korku ve telaş vardı gözlerinde. o zaman anlamıştım o daha hazır diildi baba olmaya. ben nasılki 1 sene önce daha hazır diildiysem anne olmaya o da hazır diildi o anda. bende konuyu kapattım. biz bi yılı doldurduktan sonra planlarımıza kendisi bebeği katmaya başladı bebeğimiz olursa şöyle yaparız böyle yaparız diye hatta ben arada dur bakalım yeni iş değiştirdim bi kariyerime odaklanayım falan diye oyalamaya başlamıştım. ben bide doğum kontrol hapı kullanıodum. adetimin başladığının ikinci günü hapı alıp kullanmaya başlıodum. bi gün işe giderken yine ilacı almam lazım eczaneden evden çıkarkende sölemiştim almamız lazım die tamam dedi hep aldığımız eczanenin ordan durmadan geçti hayırdır dedim güldü. o gün ben çocuk istiorm demiş oldu bana =) şimdi çok şükür 20 haftalık hamileyim. heyecanla bebğimizi bekliorz. Sağlıkla kucağıma alacağım günü heyecanla bekliorm. neyse uzun oldu farkındayım ama eminim senin eşinde hazır olunca sana söyleyecektir bi şekilde ama sakın üsteleme daha çok inat yapıp isticei varsa soğutabilirsin benden tavsiye =)

Genişletmek için tıkla...

kararsiz_2013 .!.:

Bence ask ve bu hayatinda baslayan yeni dönemin heycani ile bunu istiyorsun, ama yine beklemeni tavsiye ederim. Evlilikte neyin ne oldugunu anlamak icin, herseyini rayina oturtmasi icin en az 1-2 sene gerekiyor.

Bebekler cok tatli, ama cok büyük bir sorumluluk. Gece uyuyamasin, hep süt yada bez degistirme olayi, kolik olayina hic girmiyorum bile. Gezmek daha zor oluyor, hersey bebege endeksli. Kalkip mesela sadece cantani alip aksam yürüyüsu yapamazsin ve öyle bircok sey. Ki buda dogumdan sonraki seyler, dogum öncesi mide bulantilar var, herseyi yiyememe, kilo almak, cinselligi tam yasamamak,...

Önce birbirinize biraz doyun, keyif alin, tatile gidin. Kisacasi hatiralar olusturun. Bagimsiz güclu olsun ki bu yukarda yazdigim sorumluluklari tasiyin.

Genişletmek için tıkla...

Martle .!.:

canım ben de 2 aylık evliyim ben evlenmeden önce de söyledim eşime en az 1 sene istemiyorum çocuk diye. o başlarda çok istiyordu ama düzenimizi oturtmamız,birbirimize alışmamız ve rahat hareket edebilmemiz açısından sonradan vazgeçti. yiğenim nedendeyse elimde büyüdü diyebilirim anladım ki çocuk sadece agucuktan ibaret değil. eşinle güzelce vakit geçir. gezmeyi sevmiyormuşsun evde aktivite yaratın. film izleyin. ne biliim tatil günlerinizde geç kalkın. her anlamda birbirin,ze doyun bence ki içinizde uhde kalmasın. ha bu arada çocuğu tabiki bende istiyorum ama açıkçası vakti zamanı geldiğinde.

Genişletmek için tıkla...

hazychampagne .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Kısaca kendimden bahsetmem gerekirse; henüz 4 aylık evliyim. 25 yaşındayım ve 10 yıllık bir ilişkinin ardından üniversiteyi bitirir bitirmez dünya evine girdik. Mutluyuz da çok şükür

Evlenmeden önce eşimle olan konuşmalarımızda evliliğimizin 2.yılında bebeğimiz olur gibi hayaller kuruyorduk. Hemen çocuk yapmama konusunda hemfikirdik.
Evlenmeme yakın ise biyolojik saatim mi daha yoğun işlemeye başladı, bir çeşit hormon mu salgıladım artık bilmiyorum içimde çok büyük bir bebek aşkı oluştu.
Yani içime bu sevda aniden düştü ama kendimi hep sakinleştirdim. Evliliğin oturması gerek, birbirimize karı-koca olarak zaman ayırmamız gerek vs. gibi...
Çünkü evlenir evlenmez lak diye çocuk yapanları hiç anlamıyor ve eleştiriyordum önceleri.. (kınadıklarım da hep başıma gelir zaten )

Fakat ilk bir ay bittikten sonra içimdeki bu ateşin çok daha harlı yanmaya başladığını anlayınca küçük küçük eşimi yoklamaya başladım. Eşim ise beklediğim tepkilerin aksini verdi. "Aman Allah korusun, daha 2 senesi var, ev almadan olmaz, henüz çok erken, biz daha genciz" gibi. Hatta öylesine muhabbet olsun diye "bebeğimiz olsa adı ne olur?" gibi masumane konuşmalardan bile itinayla kaçtığını gördüm çok üzüldüm. Ki kendisi yolda çocuk görse seven bir adamdır, çocuklara adeta bayılır, ablasının kızına deli gibi düşkündür. Bense tam tersi çocuklarla iletişimi zayıf, mesleğini bile bu yüzden hakkıyla icra edemeyen bir insandım.

Bende ona hak veriyorum aslında kendimden bile beklemezdim bu konuya bu kadar takacağımı ama olan oldu işte. Çok istiyorum ve şimdi beklemek zorundayım yani bebek yapmak tek kişinin isteğiyle olacak bir şey değil. Belki de bir yıl göz açıp kapayana dek geçer ve eşimde artık kendini denemek için hazır hisseder diye kendimi avutmaya çalışsam da sanki bir yıl sonra da bana aynı mazaretleri sunacak gibi hissediyorum. Sizce bu konuyu o gelip bana "istiyorum tamam"diyene dek kapatmalı mı ve unutmalı mıyım? Yoksa kendi arzumun ne kadar yoğun olduğunu onunla tekrar mı paylaşmalıyım? Siz olsanız ne yapardınız?

Şimdiden fikirler için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

ciko07 .!.:

Biz esimle en basindan istiyorduk.
Esimde istekliydi cocuk konusunda hatta nisanliyken konusmuslugumuz vardi bu konuda o ikiz olsun falan diye espiride yapardi hatta evlendikten 4.ayimizda hamile kaldim tabi o 4 ay gecmedi bi olmuyo diye yaslara büründğüm oldu :)
Rabbim saglikli bi erkek evlat verdi bize smdi bi oğlum var :)
Ikinci oğluma hamileyim
Rabbim tez zamanda sanada nasip etsin insallah .
Diyecegim su esin belki biraz evliligi denemek sennle vakit gecirmek istiyodr o yuzden hemen cocuk fikrine karsi olablir.
Ama hemende her isteyince hamile kalamaynlar da var yani 2 yil sonunda sap diye kalacaginizn garantiside yok .
Rabbimin isi biraz bekleseniz bile süreyi fazla uzatmayin bu arada dogum kntrl hapi kullaniyo iseniz yunurtaliklari tembellestiriyorms hamile kalmayi zorlastiryor diye bliyorum dikkat edin

Genişletmek için tıkla...

winter_is_coming .!.:

Eşinin tepkisi haklı, şöyle ki;
Erkekler direk biz gibi evlenince bizim annelige yakin hissettiğimiz gibi babalığa yakin hissedemiyorlar. İster istemez bir geçim derdi ve gelecek kaygısı var, onlarda daha yoğun hatta. Daha garanticiler bu konuda.Benim eşim su an cok istiyor aslında, olursa sevinir ama iş durumlarindan dolayı aslında istemiyor da. Karmaşık bizimkisi.
Eger eşin de tam olarak hazir hissetmeden bebek sahibi olursanız adam nasıl içinden gelerek size yardım etsin. Aynı şeyin sizin başınıza geldiğini düşünün. Üstelik anne dokuz ay kademe kademee buna hazirlanirken, baba adayinda salgılanan hormonlar da olmayacak maalesef. Erkekler bebekle yaşadıkça baba olduklarını idrak ediyorlar. Baştan da karar almissiniz ama tavsiyem su. Gidin bir kadin dogumcuya çocuk sahibi olmak için herhangi bir sorununuz var mı öğrenin, esinizde gitsin bir dr.a spermlerine falan baktirsin. Baktiniz hic sorun yok devam edin korunmaya. Ben ilk dört ay korundum, sonra iki kere kaza ile korunamadim, baktim bebek olmuyor, merak ettim neden hamile kalamadım diye. Millet cunku korundugu halde hamile kaliyor.Dr.a gittim. Sorunlar çıktı. Bir buçuk senedir de olmuyor.
Siz de bilmeden korunmak yerine arastirmanizi yapin oyle korunun. Ya istediğiniz zaman da bebek olmazsa.?

Genişletmek için tıkla...

hazychampagne .!.:

Keyifle okudum teşekkür ederim öncelikle:) Umarım olaylar bizde de sizde olduğu gibi gelişir.
Çünkü onun çok iyi bir baba olacağını tahmin edebiliyorum o da inşallah benim ona güvendiğim kadar kendine güvenebilir bir an önce.:)
Kucak dolusu sevgiler.

Genişletmek için tıkla...

zeytinagaci .!.:

Ben de 25 yaşındayım
eşim 30
10. Senemizi kutladık daha geçen gün

3.5 yılı geçti evlendiğimiz
Ama eşim bi ara ima bile etse bütün sinirim tepeme çıkıyor içim sıkılıyordu.
Evliliğimin bazı borçlarımız dışında bir sıkıntısı yok aslında. Yani dünyada iyi baba olmayı milyonlarca erkekten daha iyi yapabilecek biri eşim. Böyle istemediğime baknayın bence ben de özverili bir anne olurum
AMA istemiyorum ki!
Sadece kendimden sorumlu olayım istiyorum. Çocuk isteği nedendir bilmem hep reglimin birinci günü oluşur içimde sonra hemen geçer
Dikkatli korunmama rağmen paranoyalar yaparım ya olursa diye.
Hele ki eşim ismi şu olur dese ya da yolda gördüğü bi bebeğe gülümsese falan eyvah çocuk istiyor paniği yaşarım.
Bu istememe hali ne żamana kadar sürer bilmiyorum. Ama eşime ya hiç istemezsem dedim. Bi tane olsa iyi olmaz mı dedi. Ama istemezsen de zorla olacak hali yok ben senle çocuk için evlenmedim dedi.
Bir gün isteyeceğimi umuyorum. Ama o bir gün 4-5 sene içinde değil sanırım :)

Lütfen ima baskı vs yapmayın
Hazır hissetmeyince bu isteğiniz karşıdakine kabus gibi gelebiliyor.

Genişletmek için tıkla...

Wurstria .!.:

Kapat yani konuyu, uzatmanın mantığı yok.

Genişletmek için tıkla...