iki çouklu yorgun bir anne olarak söylüyorum, vicdan sahibi olmak için anne olmaya gerek yok. kimi annelerde vicdanın esamesi de yok, o yüzden gereksiz kutsamayin. 6 aylık bebeği güya ileride bağımsız olması adına ama aslında akşamları kendisi rahat edebilmek için yarım saat ağlatmanin neresi anne olunca anlaşılıyor? 6 aylık bir bebeği terbiye mi edecek? olanı söyleyeyim, anneliginizden zaman kalirsa siz de kendiniz arastirarak bu sonuçları bulursunuz zaten. bebek şansını deneyecek, ağlayacak ağlayacak ağlayacak, benim bir annem vardı diye ümitle bekleyecek, gelen olmayınca da demek ki ben bu dünyada yalnızım diye, yetimhanede buz gibi uykuya dalan çocuklar gibi uykuya dalacak.Bir çok anne adına ama özellikle kendi adıma kalpten söylüyorum. Anne olmadan anlayamazsın.
bu doğru, ama yorulup sinirini yavrucuktan çıkaracaksa, çirkin bir ifadeyle, dogurmasaydi. fakat sadece anneyi kastetmiyorum, babanın da çocuğun yükünü yarı yarıya omuzlamasi gerekBu kadın tek olmasa bu kadar sinirli olmaz buna da eminim. Milletin yanında herkes bebekle ilgilenir ama bir de bu işin perde arkası var. Bebek bakmak sandığınız kadar kolay değil.
Uyku eğitimi vermedim çocuğuma hala sallayarak uyutuyorum iki yaşını geçti.Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta
Sorun şu ki annesi her görüştüğümüzde çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde "uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz de şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çalışan anne olduğu için bağımsız olsun istiyor cocuk. Güvenli bağlanmacılara saydırıyor arada. Çocuk da beşikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben zor tutuyorum kendimi ağlama duyunca gidip kucaklayasım geliyor.
Babası yumuşak yaklaşan ve her şeye yardım eden biri. Anne bakım vermede yalnız değil yani.
Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana. Ama tabii ki sinirlerini germemek için karışmıyoruz.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile çıkarız yani yabancı gibi düşünmeyin. Benim çevremde yeni anne olmadığından burada sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Herkes böyle bir sinir döneminden geçti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten kendi yeğenim gibi görüyorum. Böyle bir durumda nasıl destek olunur? Anneye yapışık olmadan ama böyle ağlayıp da durmadan uyuma yöntemi yok mudur?
Edit: anneyi rahat bırak yorumlarını anlamsız buldum. Geçmişte size karışan kişilere öfkenizi yansıtmak yerine size ne yapılsa hoşunuza giderdi onun tavsiyesini verseniz hepimiz için daha yararlı olur sanki)
Aynen öyle ama bunaldığı zamanalar oluyor insanların ve malesef bu söz söyleniyor bazen. Keşke söylenmese çünkü el kadar bebe. Orada o lafı söylemek anlık rahatlama ve arkasından gelen koca bir vicdan azabı. Evladıma bu lafı nasıl dedim diye gelen büyük pişmanlıkbu doğru, ama yorulup sinirini yavrucuktan çıkaracaksa, çirkin bir ifadeyle, dogurmasaydi. fakat sadece anneyi kastetmiyorum, babanın da çocuğun yükünü yarı yarıya omuzlamasi gerek
İyi de tatlım burda dile getirme var, ilk üç yıl hiç uyumadım diyebilirim, üstelik tam gün çalışıyordum, uykusuzluktan, yorgunluktan ağladigimi, gündüz ortası hayaller gördüğümü bilirim,en fazla atacam kendimi camdan diye sitayiş etmişimdir, bebeğime zarar vermeyi dile getirmeyi bırak, aklımdan bile geçirmedim. Eşimden de duymadım böyle bir cümle. Duysam da ciddi tepki verirdim . Sıradan , boşverilecek , geçilecek bir cümle değil bu.Bu annede sıkıntı var.Aynı sözü bi baba söylese kimse iplemezdi ama anne söyleyince vay hain vay korkunç. Ortalama zekaya sahip herkes kadının uykusuzlukla yorgunlukla mecaz yaparak bir cümle kurduğunu anlar gerçi. Size gelince ne kadar iyi niyetlisiniz ya çok şanslı gerçekten anne. Ama malesef pek yardım edilir sanmam en fazla arada gider bakar kendisine biraz vakit ayırmasını sağlarsınız. Bi kahve içer bi kuaföre gider vs.
Baba da sorumluluk üstleniyor ama çalıştığı için anne full time bakım veren kişi. Bunu özellikle yazmıştım zaten baba ilgilenmese en başta yapılacak şey onunla konuşmak olurdu. Lakin bu bizim toplumun kanayan yarası olduğu için kadınların kendilerinin böyle bir deneyimi varsa aksine ikna olmuyorlar heraldebu doğru, ama yorulup sinirini yavrucuktan çıkaracaksa, çirkin bir ifadeyle, dogurmasaydi. fakat sadece anneyi kastetmiyorum, babanın da çocuğun yükünü yarı yarıya omuzlamasi gerek
Bu yöntem genel de Almanların uyguladığı bir yöntem ve ise yarıyor ama Türkiye'de pek doğru bulunmuyor. Anne disiplin li demek ki yapacak birşey yokBebeği bir odaya koyup uyuyana kadar yalniz bırakmak ve ağlatmak gerçekten çok gaddarca. Bunu insani olarak değil, okuduğum bildiğim eğitim gereği de söylüyorum. Bu metodu (ismini hatırlamıyorum) doğru bulmuyorum. Bir yaşa kadar temel güven sağlamada kritik dönemdir. İlk bir yıl tek bırakılan bebek ömür boyu güven/ aidiyet/ değersizlik hissi taşıyabilir. Bunu söyleyebilirsiniz. Ama her şeye müdahale edip akıl vermeyin ters teper.
Ya bunu yapan başka bir aileye denk gelmiştim ama cocuk 2 yaşındaydı. Yine ağlamasına üzülmüştüm de bir yandan iyiliği için diyip saygı duymuştum. Yani bu cocuk 4 aylıkken de yine bu şekilde uyutuluyordu fazla küçük geliyor bana.Bu yöntem genel de Almanların uyguladığı bir yöntem ve ise yarıyor ama Türkiye'de pek doğru bulunmuyor. Anne disiplin li demek ki yapacak birşey yok
ben şu anda çalışmıyorum, dolayısıyla elbette eşimden daha fazla bakıyorum. üstelik emziriyorum, açlığını, uykuya dalışını ben sağlıyorum ama eşimin de evde olduğu zamanlar çocukların sorumluluğunu benim kadar almasını bekliyorum olabildigince. anne baba çalışıyorsa durum daha farklı olur tabi. ikna olmayacak bir durum yok :)Baba da sorumluluk üstleniyor ama çalıştığı için anne full time bakım veren kişi. Bunu özellikle yazmıştım zaten baba ilgilenmese en başta yapılacak şey onunla konuşmak olurdu. Lakin bu bizim toplumun kanayan yarası olduğu için kadınların kendilerinin böyle bir deneyimi varsa aksine ikna olmuyorlar heralde
Yok ben size değil alıntı yaptığınız kişiye istinaden söylemiştim. Çünkü yazdığım seylere değil de sanki kendi hayatına yorum yapiyor. Baba destek oluyor diyorum yok eminim yalniz diyor. Bir şey söylemedik sinirleri iyice bozulmasın diye yazmama rağmen hala kadına kötü anne iması yapıp moralini bozmayin rahat bırakın falan dedi defalarca...ben şu anda çalışmıyorum, dolayısıyla elbette eşimden daha fazla bakıyorum. üstelik emziriyorum, açlığını, uykuya dalışını ben sağlıyorum ama eşimin de evde olduğu zamanlar çocukların sorumluluğunu benim kadar almasını bekliyorum olabildigince. anne baba çalışıyorsa durum daha farklı olur tabi. ikna olmayacak bir durum yok :)
ben onu yorumum eksik kalmasın diye söyledim. burada anneler yoruluyor, olabilir, vs denilmiş. yorulmak istemeyen çocuk doğurmasin demiştim. ve buna babalari da dahil ettim. çünkü anne baba olmak yorulmak, uykusuz kalmak demek.
Daha günlükten karnını doyurup bu yöntemi uyguluyorlar... O yüzden üzülme muhtemelen en güzelini annesi karar verir. Bazen disiplin belki de şartYa bunu yapan başka bir aileye denk gelmiştim ama cocuk 2 yaşındaydı. Yine ağlamasına üzülmüştüm de bir yandan iyiliği için diyip saygı duymuştum. Yani bu cocuk 4 aylıkken de yine bu şekilde uyutuluyordu fazla küçük geliyor bana.
Olabilir bilemedim cidden kesin bir yargim yok bu konuda. Ben de anne olsam daima kendime bağımlı cocuk yetiştirmek istemem ama vicdan azabı da çekmek istemem valla zor işDaha günlükten karnını doyurup bu yöntemi uyguluyorlar... O yüzden üzülme muhtemelen en güzelini annesi karar verir. Bazen disiplin belki de şart
Çocuk başlı başına bir sorumluluk zaten Canim. Çok zor gerçekten ömür boyu sürecek hemdeOlabilir bilemedim cidden kesin bir yargim yok bu konuda. Ben de anne olsam daima kendime bağımlı cocuk yetiştirmek istemem ama vicdan azabı da çekmek istemem valla zor iş
Aşağı atasım geliyor kısmı dışında anormal bir şey yok. Her anne bebeği için izleyeceği yolu kendi seçer. Ben güvenli bağlanma modelini seçtim mesela ama hangi yöntemin gercekten daha sağlıklı olduğunu garantileyecek bir done yok. Tamamen ailenin şartlarına ve bebeğin karakterine bağlı. Ben evden çalışıyordum. Güvenli bağlanmayı uygulayabildim. Arkadaşımın çok yogun bir iş hayati var ve akrabanız gibi uyku eğitimi verdi. Yani siz dahil kimsenin karışma hakkı yok. Hatta tavsiye vermek bile bir annenin çıldırmasına yol açabilir.Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta
Sorun şu ki annesi her görüştüğümüzde çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde "uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz de şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çalışan anne olduğu için bağımsız olsun istiyor cocuk. Güvenli bağlanmacılara saydırıyor arada. Çocuk da beşikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben zor tutuyorum kendimi ağlama duyunca gidip kucaklayasım geliyor.
Babası yumuşak yaklaşan ve her şeye yardım eden biri. Anane yurtdışında ama gidip geliyor, anne bakım vermede yalnız değil yani.
Salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana. Ama tabii ki sinirlerini germemek için karışmıyoruz.
Yıllardır gidip geliriz, birlikte tatile çıkarız yani yabancı gibi düşünmeyin. Benim çevremde yeni anne olmadığından burada sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Herkes böyle bir sinir döneminden geçti mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten kendi yeğenim gibi görüyorum. Böyle bir durumda nasıl destek olunur? Anneye yapışık olmadan ama böyle ağlayıp da durmadan uyuma yöntemi yok mudur?
Edit: birkaç kitap ismi ve masal anlatan uyku oyuncağı tavsiyesi geldi. Oyuncak fikri mantıklı arada bir şeyler götürüyoruz onu da arasına koyarım. Kitapları nasıl söylerim bilmiyorum henüz. Can sıkmayacak empatik bir üslup gerekiyor
Ne kadar çok varsayım yapmışsınız. Böyle mi yapıyorsunuz diye sorun bari boşuna senaryo yazmamış olursunuz. Ben daha çok bize çağırıyorum değişiklik olur diye. Bizim evde de yaşandı bu olay yani. Onlara da ayda bir uğruyoruz daha çok dışarıda görüştük merak ettiyseniz.Nisanlinizin ablası mi bu kadın yengesi mi?
Ya ben şeye takıldım,bebeği olan insanın evinde zırt pırt,hem de (yarım saat ağlamasını duyacak kadar) saatlerce misafircilik oynamak normal mi?
Ablam bizi bebek uyuma saatinden önce yollardi evden,uyku ritüeli başlayacak diye. Annem babam da zaten ondan bir ses gelmeden uyku saati geldi diye çıkardı evden,erkenden. Ben yatıya kalmadiysam (yılda birkaç kez) ben de uyku saatinde evde olmamaya gayret ederim.
İyi kadın sizi kovmamis. Yani daha ek gıdaya geçmemiş bebegi olan kadın memeleri devamlı açık gezen kadındır, ama ne mümkün,evde koca bir adam , bir de onun nişanlısı... Ya ikibuklum örtü altından emziriyordur bebeğini ya da başka odalarda..
Bence insanlar çocuklu arkadaşlarına,aile üyelerine zirtpirt gitmemeli, davet de edilse vakitlice kalkmalı. İlla kovulmak mi istiyorsunuz anlayamadım, gerçekten düşünmek çok mu zor, 'kadincagiz zaten stres oldu,çocuk canhıraş ağlıyor hala bizimle oturuyor. Bir gitsek de yoluna koysa işini' diye?????
Uyku eğitimine gelince , benim ablam da verdi. Ama eve gelip gitmek bilmeyen misafiri kovma yetisine sahip olduğu için uyku saatinden bir saat önce tüm evin ışıkları sondurulup derin bir sessizliğe büründü, sonra yatağına koyup (ilk zamanlar şarkı,sonradan masal) okuyup o uykuya dalana kadar yanındaki koltukta,gerekirse sadece elini tutup ama asgari cümle kurarak uyuttu. Çok da memnun, çocuk en azından saatini biliyor, geceye kadar ayakta duran çocuklardan değil. Erken yatıp erken kalkıyor...
Belki o kadınin da normalde yöntemi böyle daha insancıl, daha evdeki hayatı durdurup uyutma yolundadır ama bebeği uyutmaya çalıştığını göre göre gitmeyen misafir yüzünden yapamamıştır
Nisanlinizin ablası mi bu kadın yengesi mi?
Ya ben şeye takıldım,bebeği olan insanın evinde zırt pırt,hem de (yarım saat ağlamasını duyacak kadar) saatlerce misafircilik oynamak normal mi?
Ablam bizi bebek uyuma saatinden önce yollardi evden,uyku ritüeli başlayacak diye. Annem babam da zaten ondan bir ses gelmeden uyku saati geldi diye çıkardı evden,erkenden. Ben yatıya kalmadiysam (yılda birkaç kez) ben de uyku saatinde evde olmamaya gayret ederim.
İyi kadın sizi kovmamis. Yani daha ek gıdaya geçmemiş bebegi olan kadın memeleri devamlı açık gezen kadındır, ama ne mümkün,evde koca bir adam , bir de onun nişanlısı... Ya ikibuklum örtü altından emziriyordur bebeğini ya da başka odalarda..
Bence insanlar çocuklu arkadaşlarına,aile üyelerine zirtpirt gitmemeli, davet de edilse vakitlice kalkmalı. İlla kovulmak mi istiyorsunuz anlayamadım, gerçekten düşünmek çok mu zor, 'kadincagiz zaten stres oldu,çocuk canhıraş ağlıyor hala bizimle oturuyor. Bir gitsek de yoluna koysa işini' diye?????
Uyku eğitimine gelince , benim ablam da verdi. Ama eve gelip gitmek bilmeyen misafiri kovma yetisine sahip olduğu için uyku saatinden bir saat önce tüm evin ışıkları sondurulup derin bir sessizliğe büründü, sonra yatağına koyup (ilk zamanlar şarkı,sonradan masal) okuyup o uykuya dalana kadar yanındaki koltukta,gerekirse sadece elini tutup ama asgari cümle kurarak uyuttu. Çok da memnun, çocuk en azından saatini biliyor, geceye kadar ayakta duran çocuklardan değil. Erken yatıp erken kalkıyor...
Belki o kadınin da normalde yöntemi böyle daha insancıl, daha evdeki hayatı durdurup uyutma yolundadır ama bebeği uyutmaya çalıştığını göre göre gitmeyen misafir yüzünden yapamamıştır
Bu yöntemi onaylamadığımı diğer mesajımda söyledim ama belirtmeden geçmeyeyim yöntem sizin anlattığınız gibi değil. En serti feber yöntemi olsa da tamamen çocuğu terk etme üzerine değil.iki çouklu yorgun bir anne olarak söylüyorum, vicdan sahibi olmak için anne olmaya gerek yok. kimi annelerde vicdanın esamesi de yok, o yüzden gereksiz kutsamayin. 6 aylık bebeği güya ileride bağımsız olması adına ama aslında akşamları kendisi rahat edebilmek için yarım saat ağlatmanin neresi anne olunca anlaşılıyor? 6 aylık bir bebeği terbiye mi edecek? olanı söyleyeyim, anneliginizden zaman kalirsa siz de kendiniz arastirarak bu sonuçları bulursunuz zaten. bebek şansını deneyecek, ağlayacak ağlayacak ağlayacak, benim bir annem vardı diye ümitle bekleyecek, gelen olmayınca da demek ki ben bu dünyada yalnızım diye, yetimhanede buz gibi uykuya dalan çocuklar gibi uykuya dalacak.
Yoo sadece olmayan şeyleri varsayıp kendi yazıp kendi hüküm vermiş. Her gün her hafta gidiyormuşuz geceye kadar kalıyormuşuz gibi dehşetli hikayelercok farkli bir yonden bakmissin her zamanki gibi,
cok da hak verdim.