O kadının ne yaşadığını anne olmadan anlamanız çok zor. Elalemin bebeğinin uyku eğitimi sizi ilgilendirmiyor. Kadını rahat bırakın yeter, her şeyi bildiğini sanan insanların tavsiye vermesi annelerin en son isteyeceği şey.Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde " uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben çok zor tutuyorum kendimi müdahale etmemek için.
Babası daha merhametli yaklaşıyor ve her şeye yardım eden biri. Anne yalnız kalmış da değil.
Yani salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
Annelere sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Bu kadar sinirlenmesi normal mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten üzülüyorum.
“Atmak yerine evlatlık verin bari pek layık değilmis zaten cocuk sana” derdim.alıp aşağı atasım geliyor bazen
Elalemin bebeği değil yeğenimiz. Ki zaten empati yapabilmek için soruyorum normal midir herkesin yaşadığı bir şey midir diye. Ben insanları yalniz birakmaya degil destek olmaya inanıyorumO kadının ne yaşadığını anne olmadan anlamanız çok zor. Elalemin bebeğinin uyku eğitimi sizi ilgilendirmiyor. Kadını rahat bırakın yeter, her şeyi bildiğini sanan insanların tavsiye vermesi annelerin en son isteyeceği şey.
Bu arada söylediği söz doğru değil
Bakın sizin desteğinizi istese söyler. Annenin tavrı doğru değil zaten. El kadar bebeye söylediği söz çok yanlış ama siz karışmayın. İyilikle yaklaşacağınız her söz ters teper bu süreçteElalemin bebeği değil yeğenimiz. Ki zaten empati yapabilmek için soruyorum normal midir herkesin yaşadığı bir şey midir diye. Ben insanları yalniz birakmaya degil destek olmaya inanıyorum
Zaten hiçbir şey demiyoruz ki sinirlerini bir de biz bozmayalım diye.Bakın sizin desteğinizi istese söyler. Annenin tavrı doğru değil zaten. El kadar bebeye söylediği söz çok yanlış ama siz karışmayın. İyilikle yaklaşacağınız her söz ters teper bu süreçte
3 senedir uyutma işini binlerce defa yapmış biri olarak diyorum ki benim de pencereden atasım geliyo bazen.Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde " uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben çok zor tutuyorum kendimi müdahale etmemek için.
Babası daha merhametli yaklaşıyor ve her şeye yardım eden biri. Anne yalnız kalmış da değil.
Yani salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
Annelere sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Bu kadar sinirlenmesi normal mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye
sordum gerçekten üzülüyorum.
Bir çok anne adına ama özellikle kendi adıma kalpten söylüyorum. Anne olmadan anlayamazsın.“Atmak yerine evlatlık verin bari pek layık değilmis zaten cocuk sana” derdim.
Valla ana falan degilim, cıkıpta kimse bana ana olmadan anlayamazsın demesin. Bunca yorgunluklara, çilelere ragmen su laf söylenmez. Şeytan bozması ya.
Ferber yöntemiBebeği bir odaya koyup uyuyana kadar yalniz bırakmak ve ağlatmak gerçekten çok gaddarca. Bunu insani olarak değil, okuduğum bildiğim eğitim gereği de söylüyorum. Bu metodu (ismini hatırlamıyorum) doğru bulmuyorum. Bir yaşa kadar temel güven sağlamada kritik dönemdir. İlk bir yıl tek bırakılan bebek ömür boyu güven/ aidiyet/ değersizlik hissi taşıyabilir. Bunu söyleyebilirsiniz. Ama her şeye müdahale edip akıl vermeyin ters teper.
6 ay anne bebek bağlanması için çok önemli. Yapılan bence asla doğru değil. Bu alanda çalışan birisi olarak söylüyorum.Merhaba, burada bahsettiğim bebek nişanlımın 6 aylık kız yeğeni. Çok tatlı ve sağlıklı bir bebek, her seferinde özeniyoruz hatta bizim de böyle olur inş diye
Sorun şu ki annesi sürekli çocuğun uyumasıyla ilgili sorun yaşadığını anlatıyor. Hatta bu yüzden geçenlerde " uyumamasına öyle sinirleniyorum ki alıp aşağı atasım geliyor bazen" dedi. Biz şaşırdık, düzelir zamanla falan dedik. Yani dışarıdan desteksiz (sallamadan, pışpışlamadan) bir uyku düzeni yaratmaya çalışıyor ve beşiğe koyduğunda direkt uyusun istiyor. Kucakta uyutmaya karşı. Çocuk da besikte ağlayıp duruyor 30 40 dk. Böyle zamanlarda ben çok zor tutuyorum kendimi müdahale etmemek için.
Babası daha yumuşak yaklaşıyor ve her şeye yardım eden biri. Anne yalnız kalmış da değil.
Yani salonda kalabalıkta sevilip eğlenirken saati geldi birden uyku moduna geçmesini beklemek gerçekçi gelmiyor bana.
Annelere sormak istedim. Uyku eğitiminin böyle mi olmasi gerekir? Bu kadar sinirlenmesi normal mi? Annelik hali mi? Birkac kere bizim yapabileceğimiz bir şey var mi diye sordum gerçekten üzülüyorum. Böyle bir durumda nasıl destek olunur?
Bir çok anne adına ama özellikle kendi adıma kalpten söylüyorum. Anne olmadan anlayamazsın.
Bence işin sonunda öğrenilmis çaresizlik oluyor. Kimsenin gelmeyeceğini öğrenen bebek yorgunluk tan uyuyor.Bebeği bir odaya koyup uyuyana kadar yalniz bırakmak ve ağlatmak gerçekten çok gaddarca. Bunu insani olarak değil, okuduğum bildiğim eğitim gereği de söylüyorum. Bu metodu (ismini hatırlamıyorum) doğru bulmuyorum. Bir yaşa kadar temel güven sağlamada kritik dönemdir. İlk bir yıl tek bırakılan bebek ömür boyu güven/ aidiyet/ değersizlik hissi taşıyabilir. Bunu söyleyebilirsiniz. Ama her şeye müdahale edip akıl vermeyin ters teper.
Bu kadın tek olmasa bu kadar sinirli olmaz buna da eminim. Milletin yanında herkes bebekle ilgilenir ama bir de bu işin perde arkası var. Bebek bakmak sandığınız kadar kolay değil.Zaten hiçbir şey demiyoruz ki sinirlerini bir de biz bozmayalım diye.
Kızım doğduğunda arkadaşım 1 yaşında kızıyla beni ziyarete gelmişti. Çok bunalımlı bir zaman geçiriyomuş kızı uyku konusunda (max 20 dk uyuyomuş) bazen penceren atasım geliyo demişti. Ben de içimden oha artık ne biçim konuşuyor demiştim.“Atmak yerine evlatlık verin bari pek layık değilmis zaten cocuk sana” derdim.
Valla ana falan degilim, cıkıpta kimse bana ana olmadan anlayamazsın demesin. Bunca yorgunluklara, çilelere ragmen su laf söylenmez. Şeytan bozması ya.
O yüzden bebeğe uyku eğitimi vermedim. Mümkün olduğunca yanında oldum yatağında yatmasını sağladım. Zamanla o da uyku düzenini oturttu.Bence işin sonunda öğrenilmis çaresizlik oluyor. Kimsenin gelmeyeceğini öğrenen bebek yorgunluk tan uyuyor.
Uyku eğitimiyle ilgili bir çok metot var. Ha ben bebeğin ağlatılarak uyutulmasına karşıyım( Ferber yöntemi). Ama bir anne çocuğu için bunu uygun görüyorsa da karışmam. Yorum yapmam.Elalemin bebeği değil yeğenimiz. Ki zaten empati yapabilmek için soruyorum normal midir herkesin yaşadığı bir şey midir diye. Ben insanları yalniz birakmaya degil destek olmaya inanıyorum