- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.804
Valla ilk cocugumda bende gidemiyordum.. ama sanirim biraz bakis acimla ilgisi varmis, sonradan anladim bunu. Cocuk gik dese cok fazla dramatize ediyordum filan. Ilk aylar nasil gecti Allah biliyor… ama en kucukte aliyordumaslinda ilk dört yaşında hatırlamadığımiz dönem kişiliğimizi oluşturuyor. hatirlamadigimiz ama aslında asla unutamadığımiz dönem diye geçiyor.
saatlerce ilgisiz ağlatmak iyi değil ama günümüzde anneler aksama kadar tuvalete bile gidemedim diyor ya bana da bu kadarı fazla geliyor mesela. yahu bağırsak problemi yoksa tuvalete gitmek ne kadar sürecek. yazıktır o böbreklere o mesaneye, iki dakika ağlasın ama git tuvalete. asıl kendi başına harekete geçince isler karışıyor, kendine zarar verecek her şeyi yapabilir.
ama kimseye karıştım mi hayır, ister gitsin tuvalete ister içinde patlasın. kendi bilir. eger sözüm ise yaramayacaksa hiç nefesimi boşa harcamam
Kucagimda o agliyordu ben anca pispisliyordum, emziriordum vs. Ilkinde ne yaptiysam aynisini yapiyordum aslinda
Ama kendimi ilk cocugumdaki gibi skmadim, fark orda bence birazda..
Mesela ilk cocukta herseye dr a gotururken digerlerinde alistim bazi seylere ve panik yapmadim. Hasta olunca uzulmek yerine.. hasta olunca bagisikligi gucleniyor dedim. Yani biraz bakis acim degisti aslinda… tuvalete gidemezken buyuk oglumda sonrakilerde dus yapar hale geldim.