Bazen diyorum hiç evlenmesem mi

vivamedusa .!.:

öyle konuları eltinin yanında konuşulmaması gerektiğini söyleyin bence onun tepkisinin sinir bozucu olduğunu ondan öyle bir tepki verdiğinizi. hoş değil iyi niyetli de olsa zaten konunun alakasız kişilerin yanında konuşulması durumu.

Genişletmek için tıkla...

idrakyollariiltihabi .!.:

He gakkoş ikisi de :) görünce mutlaka yazıyorum senin konularına zaten. Boşver yahu sıkma canını. Bende de var bir tane elti. Dün bana ben diğer eltiler gibi değilim asla karışmam ne yapıp ettiğine dedi shsjsjsjjs. Kadın bana karışmıyor olmayı meziyet sanıyor mesela. Sonra idrak "e karışma hakkın yok ki zaten" deyince de vay efendim idrak sivri dilli de bilmem ne. Küçük olanın parmağına alyans takıldığı andan itibaren otomatik olarak yükleniyor elti özellikleri. Tek tip hepsi.

Genişletmek için tıkla...

LezzetliCipetpet .!.:

Canım çok isabetli bir benzetme yaptın, biz de aynı askerlik gibi şafak saydık valla kurtulmak için :)

Sevgiliyken iki kişilik olan aşk nişanlılıkla birden onlarca kişinin dahil olduğu bir karmaşaya dönüşüyor. Nişanlınla sorunun olmasın, sevgin yıpranmasın, saygınızı koruyun yeter. Sonrası zaten evlenince eksi günlere dönüyor bence. Kapını kapattın mı yine aşkınız iki kişilil kalıyor :)

Genişletmek için tıkla...

Astoria .!.:

Merhaba kızlar, aslında bunun konusunu açmayacaktım ama buradan çok sevdiğim bir arkadaşıma konuyu açınca ne kadar dolduğumu fark ettim. Sizden de akıl almak istedim, çünkü ne zaman buraya sorduysam hep isabetli şekilde beni yönlendirdiniz. O yüzden saygısını bozmadan beni yönlendiren, akıl veren herkese teşekkürü bir borç bilirim. Yine yardımlarınızı bekliyorum, çok üzgünüm. Uzun olacak sanırım, çok doldum.

Çoğunuz bilmiyorsunuz, ani bir kararla yaklaşık 1 ay önce nişanlandım. Erkek arkadaşımın (nişanlımın, nişanlım demek bile hala garibime gidiyor neyse) ısrarlarına karşı koyamadım, dedim ne bekleyeceğiz işimiz var gücümüz var. Ama aileleri hızlıca tanıştırıp kendi aramızda diyebileceğimiz bir şekilde nişanlandık (bütün sülaleyi toplamadan), babam kız isteme törenine son dakika yetişti sürekli yurt dışında olduğu için. Acaba diyorum acele işe şeytan mı karıştırdık, neyse konuya gireyim. Eylül'de evlenme niyetimiz vardı ama sarkacak gibi çünkü herkesin bir isteği var, her kafadan bir ses çıkıyor. Babaannem ayrı laf sokuyor falan, yok ne aceleniz vardı da atlı mı kovalıyor da bilmem ne. Oldu artık yani, ne yapalım üstüme gelmenin manası var mı? Annem babamdan çok babaannem karışıyor her işime yahu. Bir de ben burada kirada oturuyorum, kız kardeşimle birlikte. Biz evlendikten sonra o atandığında ben mecburen buradaki işimi bırakıp onunla gitmek zorundayım (özel sektörde çalışıyorum), ayrı gayrı olamayız. Bu evi de kız kardeşime bırakma niyetim vardı eşyasına falan hiç dokunmadan. Kirasını da ben öderim diyordum bir şekilde, belki ailem yardım eder, belki ben de devlete atanırım kadro açılırsa veya gideceğimiz ilde iş bulurum. Bilmiyorum ki, inanın ben de hiç bilmiyorum.

Bunları tartışıp duruyoruz ne zamandır. Nişanlımın ailesi emekli olduktan sonra deniz kenarı bir yerde yazlık tarzı bir ev aldılar, orada yaşıyorlar. Burada yaşadıkları evi de nişanlıma bırakıp öyle gitmişler. Yani şu an bahsi geçecek olan evde nişanlım tek kalıyor. Nişanlımın annesi de bizim bunları tartıştığımızı görünce dedi ki bana "Astoriacım isterseniz bu evi size verelim, kız kardeşin de okulu bitene kadar bu evde kalsın, kira vermesin. Ev zaten boş kalacak bari kardeşin otursun öğrenci kız." Bu sırada nişanlımın abisi ve eşi de (eski konularımı okuyanlar bilirler muhteşem "elticiğimi") oradaydılar. Yav eltim (artık eltim diyebilirim sanırım nişanlandığımız için ehehe) bir surat astı, bozulduğunu anlamamak imkansız. Üstüne gülerek şey dedi "Ne kadar cömertsiniz anne". Ilımlı bir ses tonu vardı ama belli alttan alta laf sokuyor bana aklınca. Bizim böyle bir talebimiz olmadı bile yani öyle bir duruma düştük ki sanki ben dedim "Kardeşim bu evde kalsın nooolooorr" diye, kimsenin evine kalmadık dilenci değiliz şükür. Ben de sinirlendim, aptal gibi gittim hırsımı kadından çıkardım. "Yok istemiyoruz, ben evimi bozmayacağım kardeşimin de kirasını çalışır öderim çok şükür" falan Yaşar usta gibi triplere girdim. Keşke az kendime hakim olabilseydim. Kadın çok bozuldu, o günden beri soğuk konuşuyor benimle. Nişanlım bir şey demiyor, konusunu bile açmadı bana bunun yani "Anneme niye öyle davrandın" gibilerinden ama ben çok üzüldüm. Özür dileyecek gibi oldum ama kadın konuşturmadı bile beni. Bazen diyorum hiç evlenmesem mi, şimdiden böyleysek. Nişanı atmayı düşünüyorum. Sonumuz iyi bir yere çıkmıyor gibi.

Buraya kadar sabredip okuyan herkese teşekkür ederim. Olmayacaksa da siz söyleyin olmayacak deyin, ben göremiyorum yolun sonunu.

Genişletmek için tıkla...

sassyassyy .!.:

yanlış anlama ama nişanlın sence de bencil değil mi? henüz uzmanlık alıyordu yanılmıyorsam e bunun zorunlu görevi var ve sen özel sektörde çalışıyorsun gideceğin her yerde aynı şekilde iş bulma imkanın var mı? bence yok. iş bulursun ama bu şartlarda olur mu? e bir süre sonra sen çalışmadığında (ki umarım olmaz öyle bir şey) "benim maaşım ikimize de yeter" diyip çalışmasan da olur mesajını verebilir. ben mi çok kötü düşünüyorum bilmiyorum ama bence evlilik için en önemli şart da bu yani çiftlerin hayatlarını birbirine uydurabilmesi.

ayrıca eltiye kızılmış ama onlara ev verilmiş mi? bilmiyorum ben hiç böyle bir şeye şahit olmadım hayatımda ama ne olursa olsun "size ev vereyim" demek ne alaka yahu? ailenizde çalışan tek kişi sen misin kadının sanki "annen baban kardeşine bakamaz kirasını veremez" gibi konuştuğunu düşündüm ben aynı ortamda bulunsam net olarak eltiye değil kayınvalideye sinirlenirdim. kimsin yani sen bana ev veriyorsun kardeşimin kalması için?

nişan için çok tebrik ederim umarım sorunlar çözülür. olumlu yorum yapamadım çünkü konudan hoş kokular almadım, ben senin yerinde olsam nasıl düşünürdüm dedim ortaya bu çıktı. keşke "takmaaa" diyebilseydim ama tak ve biraz daha düşün en iyisi. :)

Genişletmek için tıkla...

Coconutoil .!.:

Müstakbel kaynanaya neden ayıp olmuş oluyor ben anlamadım. Teklif güzel tamam ama herkesin kabul edeceği cinsten değil. Hani pahalı bir hediye karşısında “hayır bunu kabul edemem” demek gerekir ya, onun gibi. Normal karşıladım ben yaşar usta triplerini :) Hatta ve hatta elticiğinin tepkisi bile normal. Teklif epey cömert ya! Yoksa benim dinim imanım para mı olmuş?

Ya alınma ama gerçekten neden büyüttün ki sen bu olayı? Böyle bir olay karşısında nişan atasın geldiyse belki biraz daha derinlere inmek lazım. Gerçi sen daha iyi bilirsin psikolog hanım :)

Genişletmek için tıkla...

Tzk .!.:

Canım yanlış anlama ama çok kötü bir ilişkiden çıktın ve acini yaşamadan pat diye yeni bir ilişkiye başladın yata bandı olarak kullanmadigina emin misin evliliğe hazır olduğuna emin misin büyütecek bir şey yok ama sen bahane arıyor gibisin

Genişletmek için tıkla...

kukupete .!.:

Eğer eltiniz bu evin olduğu şehirde yaşıyor ve kirada oturuyorlar ise ,onlar dururken bu evin kardeşinize teklif edilmesi çöm abest bana göre.

Genişletmek için tıkla...

Astoria .!.:

Yok, yara bandı olarak insanları kullanmak benim karakterime, ilkelerime yakışmaz. Ben tamamen severek, isteyerek başladım bu ilişkiye.



Yok kendi evleri var onların. Durumları çok iyi.

Genişletmek için tıkla...

Tzk .!.:

Bu kötü bir şey değil ki insalar zaten farkında olmadan yapiyorlar bunu

Genişletmek için tıkla...

Astoria .!.:

Merhaba kızlar, aslında bunun konusunu açmayacaktım ama buradan çok sevdiğim bir arkadaşıma konuyu açınca ne kadar dolduğumu fark ettim. Sizden de akıl almak istedim, çünkü ne zaman buraya sorduysam hep isabetli şekilde beni yönlendirdiniz. O yüzden saygısını bozmadan beni yönlendiren, akıl veren herkese teşekkürü bir borç bilirim. Yine yardımlarınızı bekliyorum, çok üzgünüm. Uzun olacak sanırım, çok doldum.

Çoğunuz bilmiyorsunuz, ani bir kararla yaklaşık 1 ay önce nişanlandım. Erkek arkadaşımın (nişanlımın, nişanlım demek bile hala garibime gidiyor neyse) ısrarlarına karşı koyamadım, dedim ne bekleyeceğiz işimiz var gücümüz var. Ama aileleri hızlıca tanıştırıp kendi aramızda diyebileceğimiz bir şekilde nişanlandık (bütün sülaleyi toplamadan), babam kız isteme törenine son dakika yetişti sürekli yurt dışında olduğu için. Acaba diyorum acele işe şeytan mı karıştırdık, neyse konuya gireyim. Eylül'de evlenme niyetimiz vardı ama sarkacak gibi çünkü herkesin bir isteği var, her kafadan bir ses çıkıyor. Babaannem ayrı laf sokuyor falan, yok ne aceleniz vardı da atlı mı kovalıyor da bilmem ne. Oldu artık yani, ne yapalım üstüme gelmenin manası var mı? Annem babamdan çok babaannem karışıyor her işime yahu. Bir de ben burada kirada oturuyorum, kız kardeşimle birlikte. Biz evlendikten sonra o atandığında ben mecburen buradaki işimi bırakıp onunla gitmek zorundayım (özel sektörde çalışıyorum), ayrı gayrı olamayız. Bu evi de kız kardeşime bırakma niyetim vardı eşyasına falan hiç dokunmadan. Kirasını da ben öderim diyordum bir şekilde, belki ailem yardım eder, belki ben de devlete atanırım kadro açılırsa veya gideceğimiz ilde iş bulurum. Bilmiyorum ki, inanın ben de hiç bilmiyorum.

Bunları tartışıp duruyoruz ne zamandır. Nişanlımın ailesi emekli olduktan sonra deniz kenarı bir yerde yazlık tarzı bir ev aldılar, orada yaşıyorlar. Burada yaşadıkları evi de nişanlıma bırakıp öyle gitmişler. Yani şu an bahsi geçecek olan evde nişanlım tek kalıyor. Nişanlımın annesi de bizim bunları tartıştığımızı görünce dedi ki bana "Astoriacım isterseniz bu evi size verelim, kız kardeşin de okulu bitene kadar bu evde kalsın, kira vermesin. Ev zaten boş kalacak bari kardeşin otursun öğrenci kız." Bu sırada nişanlımın abisi ve eşi de (eski konularımı okuyanlar bilirler muhteşem "elticiğimi") oradaydılar. Yav eltim (artık eltim diyebilirim sanırım nişanlandığımız için ehehe) bir surat astı, bozulduğunu anlamamak imkansız. Üstüne gülerek şey dedi "Ne kadar cömertsiniz anne". Ilımlı bir ses tonu vardı ama belli alttan alta laf sokuyor bana aklınca. Bizim böyle bir talebimiz olmadı bile yani öyle bir duruma düştük ki sanki ben dedim "Kardeşim bu evde kalsın nooolooorr" diye, kimsenin evine kalmadık dilenci değiliz şükür. Ben de sinirlendim, aptal gibi gittim hırsımı kadından çıkardım. "Yok istemiyoruz, ben evimi bozmayacağım kardeşimin de kirasını çalışır öderim çok şükür" falan Yaşar usta gibi triplere girdim. Keşke az kendime hakim olabilseydim. Kadın çok bozuldu, o günden beri soğuk konuşuyor benimle. Nişanlım bir şey demiyor, konusunu bile açmadı bana bunun yani "Anneme niye öyle davrandın" gibilerinden ama ben çok üzüldüm. Özür dileyecek gibi oldum ama kadın konuşturmadı bile beni. Bazen diyorum hiç evlenmesem mi, şimdiden böyleysek. Nişanı atmayı düşünüyorum. Sonumuz iyi bir yere çıkmıyor gibi.

Buraya kadar sabredip okuyan herkese teşekkür ederim. Olmayacaksa da siz söyleyin olmayacak deyin, ben göremiyorum yolun sonunu.

Genişletmek için tıkla...

Hifaa .!.:

Devamlı bişey olacak gibi diken ustundesin galiba bu yüzden bu gerginliğin :)) az sakin ol bence oluruna birak

Genişletmek için tıkla...

Astoria .!.:

Evet, benzer tepkileri görecek miyim, böyle soğukluklar, laf sokmalar hep mi yaşanacak gibi. Denemeye çalışırım, çok teşekkür ederim. :)

Genişletmek için tıkla...

Mavisaclikadin .!.:

Bence kalbinizi kirdiysam ozur dilerim diyebilirsiniz veya demeye cekiniyorsaniz bir hediye alın gidin yanına zaten affeder. Nisan heyecanından kalbinizi kırdım kusura bakmayın diyebilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

sunsea .!.:

Bence Nisan, adet ve ceşitli seramonilere hazır değilsiniz. (babaannenizin karıstıgını söylediniz) Sizin kafanızda evlenmek hayat Birliği idi ama bir yanda yapılacaklar Bi yandan aileler.Bunlar cok zor seyler ve insanın özgür ruhuna aykırı. Bunların etrafında kendi kendinizi olumsuz etkiliyor olabilir misiniz ? Stres altında insan cok dogru kararlar alamayabilir. Anladıgım kadarıyla kendi kararlarınızı net bir sekilde veriyorsunuz zaten, neyi isteyip neyi istemediğinize göre karar verip biraz akısına bırakabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Astoria .!.:

Merhaba kızlar, aslında bunun konusunu açmayacaktım ama buradan çok sevdiğim bir arkadaşıma konuyu açınca ne kadar dolduğumu fark ettim. Sizden de akıl almak istedim, çünkü ne zaman buraya sorduysam hep isabetli şekilde beni yönlendirdiniz. O yüzden saygısını bozmadan beni yönlendiren, akıl veren herkese teşekkürü bir borç bilirim. Yine yardımlarınızı bekliyorum, çok üzgünüm. Uzun olacak sanırım, çok doldum.

Çoğunuz bilmiyorsunuz, ani bir kararla yaklaşık 1 ay önce nişanlandım. Erkek arkadaşımın (nişanlımın, nişanlım demek bile hala garibime gidiyor neyse) ısrarlarına karşı koyamadım, dedim ne bekleyeceğiz işimiz var gücümüz var. Ama aileleri hızlıca tanıştırıp kendi aramızda diyebileceğimiz bir şekilde nişanlandık (bütün sülaleyi toplamadan), babam kız isteme törenine son dakika yetişti sürekli yurt dışında olduğu için. Acaba diyorum acele işe şeytan mı karıştırdık, neyse konuya gireyim. Eylül'de evlenme niyetimiz vardı ama sarkacak gibi çünkü herkesin bir isteği var, her kafadan bir ses çıkıyor. Babaannem ayrı laf sokuyor falan, yok ne aceleniz vardı da atlı mı kovalıyor da bilmem ne. Oldu artık yani, ne yapalım üstüme gelmenin manası var mı? Annem babamdan çok babaannem karışıyor her işime yahu. Bir de ben burada kirada oturuyorum, kız kardeşimle birlikte. Biz evlendikten sonra o atandığında ben mecburen buradaki işimi bırakıp onunla gitmek zorundayım (özel sektörde çalışıyorum), ayrı gayrı olamayız. Bu evi de kız kardeşime bırakma niyetim vardı eşyasına falan hiç dokunmadan. Kirasını da ben öderim diyordum bir şekilde, belki ailem yardım eder, belki ben de devlete atanırım kadro açılırsa veya gideceğimiz ilde iş bulurum. Bilmiyorum ki, inanın ben de hiç bilmiyorum.

Bunları tartışıp duruyoruz ne zamandır. Nişanlımın ailesi emekli olduktan sonra deniz kenarı bir yerde yazlık tarzı bir ev aldılar, orada yaşıyorlar. Burada yaşadıkları evi de nişanlıma bırakıp öyle gitmişler. Yani şu an bahsi geçecek olan evde nişanlım tek kalıyor. Nişanlımın annesi de bizim bunları tartıştığımızı görünce dedi ki bana "Astoriacım isterseniz bu evi size verelim, kız kardeşin de okulu bitene kadar bu evde kalsın, kira vermesin. Ev zaten boş kalacak bari kardeşin otursun öğrenci kız." Bu sırada nişanlımın abisi ve eşi de (eski konularımı okuyanlar bilirler muhteşem "elticiğimi") oradaydılar. Yav eltim (artık eltim diyebilirim sanırım nişanlandığımız için ehehe) bir surat astı, bozulduğunu anlamamak imkansız. Üstüne gülerek şey dedi "Ne kadar cömertsiniz anne". Ilımlı bir ses tonu vardı ama belli alttan alta laf sokuyor bana aklınca. Bizim böyle bir talebimiz olmadı bile yani öyle bir duruma düştük ki sanki ben dedim "Kardeşim bu evde kalsın nooolooorr" diye, kimsenin evine kalmadık dilenci değiliz şükür. Ben de sinirlendim, aptal gibi gittim hırsımı kadından çıkardım. "Yok istemiyoruz, ben evimi bozmayacağım kardeşimin de kirasını çalışır öderim çok şükür" falan Yaşar usta gibi triplere girdim. Keşke az kendime hakim olabilseydim. Kadın çok bozuldu, o günden beri soğuk konuşuyor benimle. Nişanlım bir şey demiyor, konusunu bile açmadı bana bunun yani "Anneme niye öyle davrandın" gibilerinden ama ben çok üzüldüm. Özür dileyecek gibi oldum ama kadın konuşturmadı bile beni. Bazen diyorum hiç evlenmesem mi, şimdiden böyleysek. Nişanı atmayı düşünüyorum. Sonumuz iyi bir yere çıkmıyor gibi.

Buraya kadar sabredip okuyan herkese teşekkür ederim. Olmayacaksa da siz söyleyin olmayacak deyin, ben göremiyorum yolun sonunu.

Genişletmek için tıkla...