Merhabalar.
Herkese şimdiden iyi bayramlar. Bu ramazanı o kadar kötü ve üzgün geçirdim ki... Artık gerçekten yıldım babamla uğraşmaktan.
Kısaca dün yaşadığımız olaya gelecek olursam; ben arkadaşlarımla iftara gidecektim sonrasında ise nişanlımla sözleştik bir kahve içer kalkarız dedik. Ben babamın huyunu bildiğimden o gelmeden evden çıkayım dedim. Çünkü kendisi benim bir yerlere gitmemi istemez, nişanlımla buluşmamı istemez ve bir arkadaş çevrem olsun hiç istemez.
Ona göre biz nişanlımla buluşup ona göre hoş olmayan şeyler yapabilirmişiz. El tutmak gibi.
Gelmişim 30yaşına ve babamın muhabbetinde ki basitliğe bakar mısınız ?
Asıl derdi memlekete gidecek ve ben gitmeyeceğimi söyledim. Çünkü memlekette hala benim boşanma konum konuşuluyor :) o derece cehalet içinde yüzen insanlar. Ben gitmeyince başıma annemi dikmeye karar verdi. Sen sahip çık diyerek. Bunu duyunca sadece güldüm. Başıma nöbetçi dikiyor bundan daha fazla bir kadın nasıl aşağılanır ?
Her neyse dün olan olayda ben evden çıkamadan babam geldi . Ben tam çıkacakken annemin yanına gitmiştim( babamın geldiğini bilmeden ) sonrasında babam balondaymış ve bizi konuşurken duymuş. Aman Allahım bir fırladı balkondan. Balkon kapısına bir vurdu kapının kol kısmı kırıldı.
Ben şaşkına döndüm. Sen nereye gidiyorsun ? Ben bıktım senin bu koca merakından. Hiç bir yere gidemezsin falan diye bağırdı. Bende sakin ol baba şu an hata yapıyorsun dedim. Annemde nolur kızım çık yukarıya gitmeyiver dedi. Normalde asla babama papuç bırakmazdım ama anneme kıyamadım. Çıktım yukarıya. Ama asla iftara oturmayacağımı söyledim. Babamda bi hışımla çıktı gitti evden. Arkadaşlarıyla iftar yapacakmış.
Bu arada ben 1 ay evvel çalışmayı bırakmıştım. Şimdi deli gibi iş arayacağım. Çünkü asla ve asla onun parasını istemiyorum.
Hayatıma bakacak olursak cebimde param var , altımda arabam var , çok lüks bir evde yaşıyoruz ama ben bir fanusta gibiyim. Sürekli sanki tüm erkekler beni avlamaya bekliyor gibi davranıyor. Tüm gece üzüntüden uyuyamadım ve karar verdim asla babama gidip bayramlaşmayacağım. Bundan sonra evde de hiç konuşmayı düşünmüyorum.
Hatasını anlasa bile özür dilemeyecek onu da biliyorum. Çünkü yaşlandıkça aynı babasına benzedi. Dedemi hep eleştirirdi birebir aynısı oldu...
Gerçekten imtihanım hiç bitmiyor ve ben artık çok sıkıldım.
Şimdiden okuyan herkese teşekkür ederim....