Kayınvalidelerin ve kendi annelerimizin torunlarına bakabileceği söylenmiş, yaşlarınız kaç bilmiyorum, 45 yaşındayım henüz kızım bekar, evlenip bebek sahibi olması ortalama 5 yıl desek, eh o zaman ben 50 yaşında olurum demek, arada bir misafirliğe geldiğinde severim ilgilenirim ama sürekli bakamam, gerçekten çocuk dediğiniz gençken bakılıyor, belli bir yaştan sonra yapamıyorsunuz, okey oynarım birkaç saatimi alır, taşlara ve ıstakaya karşı sorumluluğum yok, ıstaka düşüp kırılsa üzülmem ama çocuk dediğiniz sorumluluk, sadece karnını doyurup altını değiştirmekle bitmiyor, annesi babası başındayken düşüp dizini yaralaması başka, ben bakarken düşüp dizini yaralaması başka, sizler kayınvalidenize annenize baktırdığınız da çocuk bir yerini incitse canın sağolsun anne çocuktur düşe kalka büyür mü diyorsunuz yoksa neden biraz daha dikkat etmedin anne mi diyorsunuz ?
Hasta olsa ateşlense soğuk birşey mi içirdik rüzgar da mı bıraktık diye şüpheye düşersiniz veya kendi evlatlarımızı büyüttüğümüz gibi büyütmeye kalksak, kendi çocuk yetiştirme tarzınızın ihlal edildiğini düşünürsünüz, her an peşinde koşmak gerekir, 45-50 yaşındaki bir kadın da çocuk peşinde koşturma kotasını kendi evlatlarının peşinde koşarak doldurmuştur.
Üstelik torun sadece benim kızımın değil damadımın da çocuğu, kızım birşey demese damadım derse, oğlunuz birşey demese ya gelininiz derse, annesinin çocuk bakmasını dahi eleştirenler oluyor, böyle bir durumda karşılıklı kalp kırmaya değer mi?
Yaşlanınca benim çocuğuma bakmayan anneye bakmam diyorsanız o anne size bakmıştı zaten, bir anneye bakmak için önce size, sonra doğan bütün çocuklarınıza bakması mı gerekiyor ?
