- 16 Mayıs 2020
- 98
- -12
- 26
-
- Konu Sahibi Bercemkaya
- #1
Son pişmanlık fayda etmez belkide sevgilinden emin olmaman sana bunları düşündürüyordur çocuklara gelince bunun onlarla bir ilgisi yok yanlış düşünüyorsun o konudaLütfen yargılamadan bana fikir verin. 22 yaşındayım ve öğretmenlik okuyorum 2 yıldır bir erkek arkadaşım var ve onunla birlikte olduk sonuç bakire değilim ilk başlarda bu durumu sorun etmiyordum ta ki sevgilim askere gidene kadar şuan askerde ve hala ilişkimiz sürüyor ama bh bakirelik durumu son bir kaç aydır benim canımı sıkmaya başladı nasıl bir hata yaptıgımı anlayıp tövbe ettim allaha sığındım fakat sanki annemin yüzüne bakınca kötü oluyorum suçluluk duygusu çekiyorum beraber olduğum kişi tarafından kandırılmadım ama sanki hiç evlenemeyecekmişim gibi geliyor hiç anne olamayacakmışım gibi geliyor ben bu furumdan nasıl çıkacağım? Bir an kendi kendime diyorum ki sen kendini ezersen öğrencilerini nasıl yetiştireceksin bir an da sen nasıl kirli bir insansjn diyorum kızlar yardım edin nolur çok kötüyüm
Yaşanmış olmuş birşey canım geri dönüşü yok fakat kendini kirli bir insan olarak görmen dogru degil biriyle birliktelik yaşamak seni kirletmez hayatını bu düşüncelerle mahvetme
Çok teşekkür ederim yorumunuz için bende bunhn farkındayım benim nasıl bir insan olduğum düşüncelerimle kişiliğimle kalbimle alakalı ama bir yandan da bilmiyorum hep olumsuz düşünüyorumYaşanmış olmuş birşey canım geri dönüşü yok fakat kendini kirli bir insan olarak görmen dogru degil biriyle birliktelik yaşamak seni kirletmez hayatını bu düşüncelerle mahvetme
Haklısınız çok sagolun çok teşekkür ederim yorumunuz içinO suçluluk duygusu -ailene karşı- kolay kolay geçmiyor canım. Bende aynılarını yaşadım çok pişman oldum tövbe ettim ama sonuç yine hüsran malesef ki. Kendime çok kızdım sonradan. Keşke hiç yaşanmasaydı dedim. Bir kaç yıl sürdü rahat. O suçluluk vicdan azabı ve tuhaf his geçmeyecek. Ta ki aradığım kişiyi bulup evlenene dek bunu yaşadım. Evlendikten sonra ailemin de bildiğini düşünerek kendimi rahatlattım ve bu sancıyı içimden attım sanırım.
Evet tabi ki çok haklısınız tövbe mi ettim ve tövbeme de sadık kalacağımAllah merhametlilerin merhametlisidir. Tövbeleri affedendir. Bütün kalbinle inan. Bence bu rahatlatır seni
Yorumunuz için çok teşekkür ederim haklısınız tabi ki de ben bir zardan ibaret değilim ama bilmiyorum sanki içimde hiç anne olamayacam kimse beni istemeyecek gibi geliyorAilene karşı o şekilde hissetmen çok normal. Ancak hayatının 3-5 damla kanamaya ve bir yırtılmaya bağlı olmadığının bilincine var. İstemişsin, yaşamışsın karşındaki kişide birlikte olup seni bırakmamış. Bundan sonraki sürecte ayrılabilirsiniz de ancak bu dünyanın sonu değil. Seni gerçekten seven biri bekaretine bakmayacaktır. Daha yaşın küçük inan evleneceksin, anne olacaksın. Kendini yıpratma
Sen kendine güven önce. Kendini istenmeyecek biri gibi düşünme. Seni istemeyecek mantıktakileri önce sen isteme. Emin ol doğru insan çıkarsa karsına ne bekarete, ne boşanmış olmana ne de başka bir şeye takılmayacaktır.Yorumunuz için çok teşekkür ederim haklısınız tabi ki de ben bir zardan ibaret değilim ama bilmiyorum sanki içimde hiç anne olamayacam kimse beni istemeyecek gibi geliyor
Çok teşekkür ederim güzel düşüncemiz içinSen kendine güven önce. Kendini istenmeyecek biri gibi düşünme. Seni istemeyecek mantıktakileri önce sen isteme. Emin ol doğru insan çıkarsa karsına ne bekarete, ne boşanmış olmana ne de başka bir şeye takılmayacaktır.
öğretmenlik okuyan yetişkin bir kadınsınız.cinsellik doğal bir ihtiyaçtır, bunu biliyor olmanız lazım.sevgilinizle Allah vermesin ama ayrılabilirsiniz de.Bunda kötü hissedecek, utanacak tövbe edecek ne var?seks alt tarafı.karşılıklı istediniz ve oldu aksi tecavüz olur zaten.hayatınızdaki insan , evleneceğiniz kişi zaten zar beyinli olmasın, sizi siz olduğunuz için sevip saygı duysun.Lütfen yargılamadan bana fikir verin. 22 yaşındayım ve öğretmenlik okuyorum 2 yıldır bir erkek arkadaşım var ve onunla birlikte olduk sonuç bakire değilim ilk başlarda bu durumu sorun etmiyordum ta ki sevgilim askere gidene kadar şuan askerde ve hala ilişkimiz sürüyor ama bh bakirelik durumu son bir kaç aydır benim canımı sıkmaya başladı nasıl bir hata yaptıgımı anlayıp tövbe ettim allaha sığındım fakat sanki annemin yüzüne bakınca kötü oluyorum suçluluk duygusu çekiyorum beraber olduğum kişi tarafından kandırılmadım ama sanki hiç evlenemeyecekmişim gibi geliyor hiç anne olamayacakmışım gibi geliyor ben bu furumdan nasıl çıkacağım? Bir an kendi kendime diyorum ki sen kendini ezersen öğrencilerini nasıl yetiştireceksin bir an da sen nasıl kirli bir insansjn diyorum kızlar yardım edin nolur çok kötüyüm
Olumsuz düşünme öyle kötü şeyleri çagırma hem şuan sevgilinle de sorunun yok ayrıca bakire olmayan herkesin hayatı kötü mü oluyor sende çok güzel bir hayat yaşayabilirsin inan şuan olan sevgilin hayatında olmasa bile yinede umudunu kaybetme dogru insanı bulduğun zaman geçmişin önemi yoktur hayatını yaşa bir kez geliyorsun dünyaya ha olmasa iyiydi ama oldu bu kimsenin hayatını yerle bir edecek bir durum degil bana göreÇok teşekkür ederim yorumunuz için bende bunhn farkındayım benim nasıl bir insan olduğum düşüncelerimle kişiliğimle kalbimle alakalı ama bir yandan da bilmiyorum hep olumsuz düşünüyorum