Merhaba. Henüz küçük bir oğlum var. Bir bakıcımız var ve bazen gerçekten abartıyor muyum yoksa o mu insanı deli edecek cinsten karar veremiyorum. Bir kere yemeğe tuz atarken yakaladım direkt nazik şekilde söyledim. Oyun matını kaldırıyor tüm oyuncakları topluyor süpürdükten sonra geri sermiyor. Kaç kere uyardım. Ben anlamıyorum bu bakış açısını yıl kaç olmuş aman ev toplu olsun kafasında. Tatlı bir insan aslında, evde poğaça kek yapar bize de getirir. Samimi biri, oğlumu da seviyor farkındayım. Ama yarım yamalak, kelimenin tam anlamıyla görünen yerleri temizliyor paspaslıyor. Hadi bu bir kenara, oğlumun yemeğini uyuduğunda yap diyorum. Duyuyorum bir süre sonra oğlumla konuşurken hadi gel yemeğini yapalım diyor. Sesleniyorum uyuduğunda yapın diye. Bir saat sonra tekrar aynı şeyi duydum bugün. Mutfağa gittim oğlumu yere koymuş çorba karıştırıyor. Hani uyuyunca yapacaktık dedim. Çeşitli bahaneler işte aç kalmasın diye de bilmem ne… e dedim daha o uyuyacak falan. Ben birebir ilgilenilmesini oynanmasını istiyorum aksi halde akşam bende yere koyup yemeğini yapabilirim dedim. Aşk olsun oynatmıyor muyum çocuğumdan ayırmıyorum falan dedi. Ama bende şalterler attı tabi bir değil iki değil. Oğlum uyuduktan sonra oturdu resmen. Sonra da fazla mı tepki verdim diye düşündüm. Ama bu düpedüz kendi bildiğini yapmak gibi geliyor bir yandan kötü niyetli değil farkındayım. Sonlandırsam mı bilmiyorum düşünceleriniz nedir?
Halbuki bize ne güzel gökten yağıyor
