Aynen bu dediğinizi yapın. İçten pazarlıklı kadın işte. Yahu cenazede bile torun bakma lafını ortaya atmak sinsice değil mi? Ayrıca çocuğa bakma delisi olup tv açanlara ayrı sinir oluyorum. Siz kendiniz bakın. Hatta söyleyin geldiklerinde. 3 yıl izne ayrılacağım. 2 almam 1 alırım, 2 yemem 1 yerim ama kendim bakarım deyin. AlışsınAslında bunla ilgili bir olayimiz daha var... Kayınvalidem üzgün bir şekilde artık annesi bakmak ister herhalde bebeklere demiş. Eşim de (cidden dediği gibidir aslında) bakmak istemez kendine ait dünyası var, yoğun olur korona da biterse demiş annemden için. ( Annem çok aktif bir kadın, babamın hastalığında bile kendince yoğunluğu olurdu hep. Yeni şeyler öğrenmeyi çok sever, yazarlıkla ilgilendiği bir grubu var mesela ve daha nicesi. Tamamen çocuk bakımını üstüne almak istemez. Haftada bir anneanne günü yapardı oğlumla babam iyiyken. Tiyatro, sinema, müze, konser ve daha nicesi ne götürürdü. Oğluma ayirirdi gününü, eğlenirlerdi. ben de hak veriyorum anneme. Kimse kimseye güvenip çocuk düşünmemeli)
Kayınvalidem biz o acının içindeyken sen git arada derede anneme de ki ikizler doğunca onlarla ilgilenirsin, sana iyi gelir demiş. Annem acı içinde kafasını iki yana sallamış. Yani kim olsa babamın yerini tutamaz anlamında. Akşam kayınvalidem eşime demiş ki herhalde dediğin gibi cidden bakmak istemiyor demiş. Gözlerinin içi gülüyordu diyor eşim. Bana bunu eşim bir de annesi bakacak diye sevinir şekilde anlatıyor. Ben de kimse bakmayacak. Senin ve benim çocuğumuz senle ben bakacağız dedim.
Ne bileyim bu tarz şeyler biraz uzaklaştırıyor. Bir de bir insan niye bu kadar bebek bakma heveslisi olur onu da anlamıyorum. Oğluma bir yıl sağolsun ben çalışırken baktı. Ama düzenim alt üst oldu. Asla TV izlemeyen çocuğum TV karşısında yemek yemeye başladı. Kayınvalideme de zaten yoruluyor diye birşey diyemedim öyle gittişimdi benim düzenim olsun istiyorum. Korkutuyor beni onun çocuk bakma aşkı.... Bu defa iki yıl ücretsiz iznin yanında bir yıl da memuriyette ücretsiz izne ayrilma hakkım.var artık. Kreşe kadar kendim bakarım.diyorum.insallah... kimseye ihtiyaç duymadan...
Niyetim bu kez Allah biliyor ya herhangi birine tamamen asla bırakmamak.. çok zorda kalırsam iki yaşında kreşe gönderirim. Ama kimseye evde baktirmayacagim inşallah. Yazık filan da olmuyor. Evde TV başında yalniz, etkinliksiz, yeni birşey öğrenmeden çok daha yazık oluyor çocuklara. Üç yıl güzel güzel buyuteyim inşallah sonra miss.. içimi huzursuz eden birşeyler var. Kötüler diyemem asla. Ama bebeklere bakma aşkı beni korkutuyor işteAynen bu dediğinizi yapın. İçten pazarlıklı kadın işte. Yahu cenazede bile torun bakma lafını ortaya atmak sinsice değil mi? Ayrıca çocuğa bakma delisi olup tv açanlara ayrı sinir oluyorum. Siz kendiniz bakın. Hatta söyleyin geldiklerinde. 3 yıl izne ayrılacağım. 2 almam 1 alırım, 2 yemem 1 yerim ama kendim bakarım deyin. Alışsın
Erkek kardeşiniz nerede kalıyor peki? Tatillerde, yazın geldiğinde nerede kalıyordu? Aslında bekar çocuğu varken evini kapatmasına gerek yokmuş.Başınız sağolsun sizlere bol sabırlar diliyorum öncellikle.. Babanızı kaybettiginiz için ve hamile olduğunuz için alingansiniz.. Kayınvalideniz kötü bir şey söylememiş çok doğru haklı bir şey söylemiş annenizin alınıp kırılması herkese söylemesi abartı olmuş.. Bende babamı kaybettim annem kanser tedavisi görüyordu bizede herkes aman evini kapatma sakın evinden çıkma bir kere çıkarsan bir daha giremezsin dediler.. Ama annem hasta ameliyat oldu toparlanamadi babamı kaybettik annem genç diye biz yalnız bırakmadık üç kız kardeşiz erkek kardeşim okuyordu annemi dönüşümlü olarak yanımıza aldık..İlk zamanlar birbirimize destek oluyorduk iyi yaptık sanıyorduk ama zamanla kötü oldu hiçbir şekilde memnun edemiyoruz.. Keşke evimde dursaydim diyip duruyor.. korktuğu için yalnız kalamiyor, ilk zaman evimde kalsaydım alisirdim diyor.. Eşlerimizin yanında rahat hareket edemiyor halbuki damatlar çok iyi çok şükür her dediğini yaparlar dört yıldır bir kere kalbini kırmadılar annem rahatsız olmasın diye odalarına geçerler erkenden ama memnun edemedik... Babamın öldüğüne değil düzenim bozuldu diye ağlıyor şimdi.. Erkek kardeşim okuyor diye bir yakinimiz para vermişti eline bizim yanımızda, kardeşim yok teşekkür ederim dedi al al yetim sevindirmek sevaptır dedi yüzüne 17 yaşında çocuğun yani boş konuşan insanlar olacaktır duymazdan gelin ...Doğum konusunda ise kayinvalidenizden destek alın annenizin kendini toplaması uzun sürecek size faydası olacağını zannetmiyorum arada sevmeye gelsin ama bakım şuan ağır gelir kadincagiza..
Kadıncağız bişey dememiş ki .Evini kapatma derler.Evin açık olsun orası senin eşinle cocuklarınla yasadıgın yer demiş.Tamam hamılesınız tamam babanızı kaybettınız ama boş yere alınganlık yapıosunuz.Tamam baktırmama konusunda bişey dıyemem.Keyfınız bılır.Bır kayınvalıde anne gıbı olmaz.Şiş konusundadayaşlılar arada bır ıyı bısey solefıklerını sanıp soluolar.Ablam 2 bebegını kaybettı.Kayınvalıdesı hasta 1 ay 1 ay donuşumlu kalıolar.Ablam mutfakta oğluma dıokı keske senınde bebeğin duraydı.Sankı ablam benegını kaybetmek mı ıstedı .Oluyor ıste boyle seyler .Umarım saglıkla kucagınıza alırsınız .Ama boş yere slınganlık yspmışsınız.Yapmayın.Merhaba hanımlar..
2 ay önce babamı kaybettik... Henüz 55 yaşındaydı. 20 yıldan fazladır kalp hastasıydı. Sık sık hastaneye yattigi olurdu. Ama hep iyilesirdi. Yani hastaydi ama vefatını beklemiyorduk. Hayatımda tanıdığım en harika insandı. Etrafındaki her insan için kurulmuş dünyası vardı ve o dünyanın en önemli insanının karşısındaki insan olduğunu hissettirdi. Hastalığına rağmen çok aktif, pozitif, hayatı da ölümü de düşüne düşüne yaşayan bir insandi. Velhasıl vefatı onu tanıyan herkesi çok üzdü hele de biz ailesini ... Geçmeyen kocaman bir boşluk, ara ara gelen ağlama krizleri ve genel olarak bir düşünmemeye, dua etmeye çalışma halindeyim.. bütün kardeşler evliyiz, annem çok zorlandi babamın eksikligiyle. Hemen yakinimiza taşıdık elimiz hep üstünde... Hepimiz babamın yokluguyla üşümüş civcivler gibi birbirimize sokulduk işte..
Bu durum bizi de biraz daha alıngan yaptı sanıyorum..
Kayınvalidem ve kayinpederim kendi hallerinde hoş insanlar. Ama babamın sosyalliginin tam tersi kayinpederim sessiz sakin, sosyal becerileri çok olmayan ama inanılmaz iyi niyetli çok hoş bir insandir. Kayınvalidemde kendi kültüründe büyümüş ama akıllı bir kadın, baskın bir karakterdir. Severiz birbirimizi. Hiç bir sıkıntımız yok her zorlukta yanımda olmaya çalışır.
Ama işte saniyorum bizim alinganligimizin etkisi var. Babam vefat ettiğinde gelmişti sağolsun başka şehirde yaşamalarına rağmen anneme de iyi niyetle 'evini sakın kapatma' demiş. Ben yoktum o sırada annemlerde. Annemi aradım nasıl ağlıyor. Çok usteleyince ,biri bana evini kapatma dedi çok üzüldüm ben zaten öyle düşünmüyorum ki evimde kalırım ben, dedi. Kim olduğunu da hiç söylemedi. Israr etmeme rağmen demedi.
Yani şu cenaze işlerinde lütfen ama lütfen insanlar boş bogazlik edip abuk sabuk konuşmasınlar. Kimin ne yapacağından kime ne. Acını paylaşıyorum de, iyi dileklerde bulun ve sus! bunu herkes için diyorum. Gerçekten öyle saçma sapan konuşmalarla muhatap olduk ki haddi hesabı yok. "Ay ben eşim şehir dışındayken bile yemeden içmeden kesiliyorum, sen ne yapcan şimdi diyen" kadınlar bile oldu. Amaç nedir yani, zaten kocaman bir acı var ortada. Niye, ne oldu da vefat etti, nesi vardi bile demeyin. Bilmeyin yahu. Ölen ölmüş, giden gitmis. Çok samimi değilseniz sormayın. Samimi olan da zaten ne olduğunu bilir. Öyle büyük bir acı ki tekrar tekrar yaşıyorsun anlatırken. Anlattirmayin acılı insanlara tekrar ve tekrar... Hoş görün onları biraz. İyi dilek yeterli.
Her neyse. Eşime söyledim biri böyle böyle evini kapatma filan demiş canını sıkmış annemin. Kime ne, abuk sabuk konuşuyorlar vs dedim. Eşim birşey demedi. Sonraki gün eşime annem de kim olduğunu soylemiyor canını sıkan kişinin, önemli de değil ama üzüldüm dedim. Bu kez eşim "annem demiş olabilir, onun ifadesine benziyor bu" dedi. Sonra da annesine sordu. Annesi de ,üzülmesin herkese gitsin gelsin ama evi olsun hep diye dedim, dedi. Ben gitmedim onlar bunu konuşurken.muhatap olmak istemedim. Sonra kardeşimden öğrendim ki annem zaten kayinvalidemin yanında ağlamış, yüzü düşmüş onun sözüne. Muhtemelen eşimle de konuştu kayınvalidem benim yanımda da kendilerince konu açtılar ama ben durmadım ortamda.
Bu duruma gıcık oldum gıcık. Başkası dese bu kadar koymaz da, sanki oğlumun evine yerleşme der gibi olmamış mı? Eminim annem de o yüzden alınmıştır. O niyetle kayınvalidem asla demez bilirim, hatta eşime de anneme karsi iyi olması için sürekli tembihliyor. Eşim de gerçekten annesinden ayırt etmez. Ama ben cok alındım bu söze. Hoş olmamış.
Şimdi de haftaya eşim gidip alıp getirecek. (Onlar da biz de hiç evden çıkmıyoruz. Toplu taşıma kullanmasinlar diye de eşim alıp getirecek yaşadıkları şehirden.) Bana da sürekli telefonda (ikizlere 7 aylık hamileyim. Allah isteyen herkese de nasip etsin en güzel şekilde sahip olmayı) inşallah şişmemişsindir, komşum ikizlere hamileydi kız artık tanınmayacak hale gelmişti. İnşallah öyle olmazsın deyip duruyor. Sinir oluyorum. Kamera açıyoruz bir karnına bakayım, ay aman şişmemişsin, geçen biraz şiş gibiydin diyor. Diyorum ikizlere hamileyim şişe de bilirim, elimde olan birşey değil. Sağlıkla doğsunlar umurumda da değil dedim kaç kez.. yine de lafını ediyor. Aman ikizler doğsun seve seve bakarım diyor (bakar, oğlumda da sağolsun bir yıl ben ise başlamıştım bakmıştı. Annem, babam hasta diye onla ilgilendiği icin bakamazdi çünkü) şimdi içi içini yiyor. Annemdense kendi olmak istiyor biliyorum. Bense kimseyi istemiyorum. Kendimi sirk maymunu gibi hissediyorum. İkizlerin hamileliği, onları emzirirken, onlarla uğraşırken eminim gözü üstümde olacak. Çünkü farklı geliyor..
Kısaca aramın normalde iyi olduğu kayınvalideme hafif hafif alinganliklar yapıyorum
Geldiklerinde samimi olmak istemiyorum. İçimden gelmiyor. Bir de kayınpederime baba demek çok ağır geliyor. Bunla ilgili hiç sıkıntı yaşamamıştım bu zamana kadar. Ama babama hiç benzemeyen, o duyguyu azıcık bile hissettirmeye birine artık baba demek istemiyorum. Ayıp mı olur? Eşim de desem daha mutlu olacak gibi..
Çok uzattım kusura bakmayın. Birazda içimi dökmek gibi oldu.. umarım okuyup, yorumlarimlarinizla yardımcı olursunuz. Teşekkürler.
Uzuntunuzu anlıyorum ama kayınvalıdenızın kayınbabanızın sıze ıyılıkten başka bır seyı olmamış.Merhaba hanımlar..
2 ay önce babamı kaybettik... Henüz 55 yaşındaydı. 20 yıldan fazladır kalp hastasıydı. Sık sık hastaneye yattigi olurdu. Ama hep iyilesirdi. Yani hastaydi ama vefatını beklemiyorduk. Hayatımda tanıdığım en harika insandı. Etrafındaki her insan için kurulmuş dünyası vardı ve o dünyanın en önemli insanının karşısındaki insan olduğunu hissettirdi. Hastalığına rağmen çok aktif, pozitif, hayatı da ölümü de düşüne düşüne yaşayan bir insandi. Velhasıl vefatı onu tanıyan herkesi çok üzdü hele de biz ailesini ... Geçmeyen kocaman bir boşluk, ara ara gelen ağlama krizleri ve genel olarak bir düşünmemeye, dua etmeye çalışma halindeyim.. bütün kardeşler evliyiz, annem çok zorlandi babamın eksikligiyle. Hemen yakinimiza taşıdık elimiz hep üstünde... Hepimiz babamın yokluguyla üşümüş civcivler gibi birbirimize sokulduk işte..
Bu durum bizi de biraz daha alıngan yaptı sanıyorum..
Kayınvalidem ve kayinpederim kendi hallerinde hoş insanlar. Ama babamın sosyalliginin tam tersi kayinpederim sessiz sakin, sosyal becerileri çok olmayan ama inanılmaz iyi niyetli çok hoş bir insandir. Kayınvalidemde kendi kültüründe büyümüş ama akıllı bir kadın, baskın bir karakterdir. Severiz birbirimizi. Hiç bir sıkıntımız yok her zorlukta yanımda olmaya çalışır.
Ama işte saniyorum bizim alinganligimizin etkisi var. Babam vefat ettiğinde gelmişti sağolsun başka şehirde yaşamalarına rağmen anneme de iyi niyetle 'evini sakın kapatma' demiş. Ben yoktum o sırada annemlerde. Annemi aradım nasıl ağlıyor. Çok usteleyince ,biri bana evini kapatma dedi çok üzüldüm ben zaten öyle düşünmüyorum ki evimde kalırım ben, dedi. Kim olduğunu da hiç söylemedi. Israr etmeme rağmen demedi.
Yani şu cenaze işlerinde lütfen ama lütfen insanlar boş bogazlik edip abuk sabuk konuşmasınlar. Kimin ne yapacağından kime ne. Acını paylaşıyorum de, iyi dileklerde bulun ve sus! bunu herkes için diyorum. Gerçekten öyle saçma sapan konuşmalarla muhatap olduk ki haddi hesabı yok. "Ay ben eşim şehir dışındayken bile yemeden içmeden kesiliyorum, sen ne yapcan şimdi diyen" kadınlar bile oldu. Amaç nedir yani, zaten kocaman bir acı var ortada. Niye, ne oldu da vefat etti, nesi vardi bile demeyin. Bilmeyin yahu. Ölen ölmüş, giden gitmis. Çok samimi değilseniz sormayın. Samimi olan da zaten ne olduğunu bilir. Öyle büyük bir acı ki tekrar tekrar yaşıyorsun anlatırken. Anlattirmayin acılı insanlara tekrar ve tekrar... Hoş görün onları biraz. İyi dilek yeterli.
Her neyse. Eşime söyledim biri böyle böyle evini kapatma filan demiş canını sıkmış annemin. Kime ne, abuk sabuk konuşuyorlar vs dedim. Eşim birşey demedi. Sonraki gün eşime annem de kim olduğunu soylemiyor canını sıkan kişinin, önemli de değil ama üzüldüm dedim. Bu kez eşim "annem demiş olabilir, onun ifadesine benziyor bu" dedi. Sonra da annesine sordu. Annesi de ,üzülmesin herkese gitsin gelsin ama evi olsun hep diye dedim, dedi. Ben gitmedim onlar bunu konuşurken.muhatap olmak istemedim. Sonra kardeşimden öğrendim ki annem zaten kayinvalidemin yanında ağlamış, yüzü düşmüş onun sözüne. Muhtemelen eşimle de konuştu kayınvalidem benim yanımda da kendilerince konu açtılar ama ben durmadım ortamda.
Bu duruma gıcık oldum gıcık. Başkası dese bu kadar koymaz da, sanki oğlumun evine yerleşme der gibi olmamış mı? Eminim annem de o yüzden alınmıştır. O niyetle kayınvalidem asla demez bilirim, hatta eşime de anneme karsi iyi olması için sürekli tembihliyor. Eşim de gerçekten annesinden ayırt etmez. Ama ben cok alındım bu söze. Hoş olmamış.
Şimdi de haftaya eşim gidip alıp getirecek. (Onlar da biz de hiç evden çıkmıyoruz. Toplu taşıma kullanmasinlar diye de eşim alıp getirecek yaşadıkları şehirden.) Bana da sürekli telefonda (ikizlere 7 aylık hamileyim. Allah isteyen herkese de nasip etsin en güzel şekilde sahip olmayı) inşallah şişmemişsindir, komşum ikizlere hamileydi kız artık tanınmayacak hale gelmişti. İnşallah öyle olmazsın deyip duruyor. Sinir oluyorum. Kamera açıyoruz bir karnına bakayım, ay aman şişmemişsin, geçen biraz şiş gibiydin diyor. Diyorum ikizlere hamileyim şişe de bilirim, elimde olan birşey değil. Sağlıkla doğsunlar umurumda da değil dedim kaç kez.. yine de lafını ediyor. Aman ikizler doğsun seve seve bakarım diyor (bakar, oğlumda da sağolsun bir yıl ben ise başlamıştım bakmıştı. Annem, babam hasta diye onla ilgilendiği icin bakamazdi çünkü) şimdi içi içini yiyor. Annemdense kendi olmak istiyor biliyorum. Bense kimseyi istemiyorum. Kendimi sirk maymunu gibi hissediyorum. İkizlerin hamileliği, onları emzirirken, onlarla uğraşırken eminim gözü üstümde olacak. Çünkü farklı geliyor..
Kısaca aramın normalde iyi olduğu kayınvalideme hafif hafif alinganliklar yapıyorum
Geldiklerinde samimi olmak istemiyorum. İçimden gelmiyor. Bir de kayınpederime baba demek çok ağır geliyor. Bunla ilgili hiç sıkıntı yaşamamıştım bu zamana kadar. Ama babama hiç benzemeyen, o duyguyu azıcık bile hissettirmeye birine artık baba demek istemiyorum. Ayıp mı olur? Eşim de desem daha mutlu olacak gibi..
Çok uzattım kusura bakmayın. Birazda içimi dökmek gibi oldu.. umarım okuyup, yorumlarimlarinizla yardımcı olursunuz. Teşekkürler.
Kayinvalidenize kayinpederiniz öldüğünde aynısını söylersiniz. Evini kapatmasın.Merhaba hanımlar..
2 ay önce babamı kaybettik... Henüz 55 yaşındaydı. 20 yıldan fazladır kalp hastasıydı. Sık sık hastaneye yattigi olurdu. Ama hep iyilesirdi. Yani hastaydi ama vefatını beklemiyorduk. Hayatımda tanıdığım en harika insandı. Etrafındaki her insan için kurulmuş dünyası vardı ve o dünyanın en önemli insanının karşısındaki insan olduğunu hissettirdi. Hastalığına rağmen çok aktif, pozitif, hayatı da ölümü de düşüne düşüne yaşayan bir insandi. Velhasıl vefatı onu tanıyan herkesi çok üzdü hele de biz ailesini ... Geçmeyen kocaman bir boşluk, ara ara gelen ağlama krizleri ve genel olarak bir düşünmemeye, dua etmeye çalışma halindeyim.. bütün kardeşler evliyiz, annem çok zorlandi babamın eksikligiyle. Hemen yakinimiza taşıdık elimiz hep üstünde... Hepimiz babamın yokluguyla üşümüş civcivler gibi birbirimize sokulduk işte..
Bu durum bizi de biraz daha alıngan yaptı sanıyorum..
Kayınvalidem ve kayinpederim kendi hallerinde hoş insanlar. Ama babamın sosyalliginin tam tersi kayinpederim sessiz sakin, sosyal becerileri çok olmayan ama inanılmaz iyi niyetli çok hoş bir insandir. Kayınvalidemde kendi kültüründe büyümüş ama akıllı bir kadın, baskın bir karakterdir. Severiz birbirimizi. Hiç bir sıkıntımız yok her zorlukta yanımda olmaya çalışır.
Ama işte saniyorum bizim alinganligimizin etkisi var. Babam vefat ettiğinde gelmişti sağolsun başka şehirde yaşamalarına rağmen anneme de iyi niyetle 'evini sakın kapatma' demiş. Ben yoktum o sırada annemlerde. Annemi aradım nasıl ağlıyor. Çok usteleyince ,biri bana evini kapatma dedi çok üzüldüm ben zaten öyle düşünmüyorum ki evimde kalırım ben, dedi. Kim olduğunu da hiç söylemedi. Israr etmeme rağmen demedi.
Yani şu cenaze işlerinde lütfen ama lütfen insanlar boş bogazlik edip abuk sabuk konuşmasınlar. Kimin ne yapacağından kime ne. Acını paylaşıyorum de, iyi dileklerde bulun ve sus! bunu herkes için diyorum. Gerçekten öyle saçma sapan konuşmalarla muhatap olduk ki haddi hesabı yok. "Ay ben eşim şehir dışındayken bile yemeden içmeden kesiliyorum, sen ne yapcan şimdi diyen" kadınlar bile oldu. Amaç nedir yani, zaten kocaman bir acı var ortada. Niye, ne oldu da vefat etti, nesi vardi bile demeyin. Bilmeyin yahu. Ölen ölmüş, giden gitmis. Çok samimi değilseniz sormayın. Samimi olan da zaten ne olduğunu bilir. Öyle büyük bir acı ki tekrar tekrar yaşıyorsun anlatırken. Anlattirmayin acılı insanlara tekrar ve tekrar... Hoş görün onları biraz. İyi dilek yeterli.
Her neyse. Eşime söyledim biri böyle böyle evini kapatma filan demiş canını sıkmış annemin. Kime ne, abuk sabuk konuşuyorlar vs dedim. Eşim birşey demedi. Sonraki gün eşime annem de kim olduğunu soylemiyor canını sıkan kişinin, önemli de değil ama üzüldüm dedim. Bu kez eşim "annem demiş olabilir, onun ifadesine benziyor bu" dedi. Sonra da annesine sordu. Annesi de ,üzülmesin herkese gitsin gelsin ama evi olsun hep diye dedim, dedi. Ben gitmedim onlar bunu konuşurken.muhatap olmak istemedim. Sonra kardeşimden öğrendim ki annem zaten kayinvalidemin yanında ağlamış, yüzü düşmüş onun sözüne. Muhtemelen eşimle de konuştu kayınvalidem benim yanımda da kendilerince konu açtılar ama ben durmadım ortamda.
Bu duruma gıcık oldum gıcık. Başkası dese bu kadar koymaz da, sanki oğlumun evine yerleşme der gibi olmamış mı? Eminim annem de o yüzden alınmıştır. O niyetle kayınvalidem asla demez bilirim, hatta eşime de anneme karsi iyi olması için sürekli tembihliyor. Eşim de gerçekten annesinden ayırt etmez. Ama ben cok alındım bu söze. Hoş olmamış.
Şimdi de haftaya eşim gidip alıp getirecek. (Onlar da biz de hiç evden çıkmıyoruz. Toplu taşıma kullanmasinlar diye de eşim alıp getirecek yaşadıkları şehirden.) Bana da sürekli telefonda (ikizlere 7 aylık hamileyim. Allah isteyen herkese de nasip etsin en güzel şekilde sahip olmayı) inşallah şişmemişsindir, komşum ikizlere hamileydi kız artık tanınmayacak hale gelmişti. İnşallah öyle olmazsın deyip duruyor. Sinir oluyorum. Kamera açıyoruz bir karnına bakayım, ay aman şişmemişsin, geçen biraz şiş gibiydin diyor. Diyorum ikizlere hamileyim şişe de bilirim, elimde olan birşey değil. Sağlıkla doğsunlar umurumda da değil dedim kaç kez.. yine de lafını ediyor. Aman ikizler doğsun seve seve bakarım diyor (bakar, oğlumda da sağolsun bir yıl ben ise başlamıştım bakmıştı. Annem, babam hasta diye onla ilgilendiği icin bakamazdi çünkü) şimdi içi içini yiyor. Annemdense kendi olmak istiyor biliyorum. Bense kimseyi istemiyorum. Kendimi sirk maymunu gibi hissediyorum. İkizlerin hamileliği, onları emzirirken, onlarla uğraşırken eminim gözü üstümde olacak. Çünkü farklı geliyor..
Kısaca aramın normalde iyi olduğu kayınvalideme hafif hafif alinganliklar yapıyorum
Geldiklerinde samimi olmak istemiyorum. İçimden gelmiyor. Bir de kayınpederime baba demek çok ağır geliyor. Bunla ilgili hiç sıkıntı yaşamamıştım bu zamana kadar. Ama babama hiç benzemeyen, o duyguyu azıcık bile hissettirmeye birine artık baba demek istemiyorum. Ayıp mı olur? Eşim de desem daha mutlu olacak gibi..
Çok uzattım kusura bakmayın. Birazda içimi dökmek gibi oldu.. umarım okuyup, yorumlarimlarinizla yardımcı olursunuz. Teşekkürler.
Merhaba hanımlar..
2 ay önce babamı kaybettik... Henüz 55 yaşındaydı. 20 yıldan fazladır kalp hastasıydı. Sık sık hastaneye yattigi olurdu. Ama hep iyilesirdi. Yani hastaydi ama vefatını beklemiyorduk. Hayatımda tanıdığım en harika insandı. Etrafındaki her insan için kurulmuş dünyası vardı ve o dünyanın en önemli insanının karşısındaki insan olduğunu hissettirdi. Hastalığına rağmen çok aktif, pozitif, hayatı da ölümü de düşüne düşüne yaşayan bir insandi. Velhasıl vefatı onu tanıyan herkesi çok üzdü hele de biz ailesini ... Geçmeyen kocaman bir boşluk, ara ara gelen ağlama krizleri ve genel olarak bir düşünmemeye, dua etmeye çalışma halindeyim.. bütün kardeşler evliyiz, annem çok zorlandi babamın eksikligiyle. Hemen yakinimiza taşıdık elimiz hep üstünde... Hepimiz babamın yokluguyla üşümüş civcivler gibi birbirimize sokulduk işte..
Bu durum bizi de biraz daha alıngan yaptı sanıyorum..
Kayınvalidem ve kayinpederim kendi hallerinde hoş insanlar. Ama babamın sosyalliginin tam tersi kayinpederim sessiz sakin, sosyal becerileri çok olmayan ama inanılmaz iyi niyetli çok hoş bir insandir. Kayınvalidemde kendi kültüründe büyümüş ama akıllı bir kadın, baskın bir karakterdir. Severiz birbirimizi. Hiç bir sıkıntımız yok her zorlukta yanımda olmaya çalışır.
Ama işte saniyorum bizim alinganligimizin etkisi var. Babam vefat ettiğinde gelmişti sağolsun başka şehirde yaşamalarına rağmen anneme de iyi niyetle 'evini sakın kapatma' demiş. Ben yoktum o sırada annemlerde. Annemi aradım nasıl ağlıyor. Çok usteleyince ,biri bana evini kapatma dedi çok üzüldüm ben zaten öyle düşünmüyorum ki evimde kalırım ben, dedi. Kim olduğunu da hiç söylemedi. Israr etmeme rağmen demedi.
Yani şu cenaze işlerinde lütfen ama lütfen insanlar boş bogazlik edip abuk sabuk konuşmasınlar. Kimin ne yapacağından kime ne. Acını paylaşıyorum de, iyi dileklerde bulun ve sus! bunu herkes için diyorum. Gerçekten öyle saçma sapan konuşmalarla muhatap olduk ki haddi hesabı yok. "Ay ben eşim şehir dışındayken bile yemeden içmeden kesiliyorum, sen ne yapcan şimdi diyen" kadınlar bile oldu. Amaç nedir yani, zaten kocaman bir acı var ortada. Niye, ne oldu da vefat etti, nesi vardi bile demeyin. Bilmeyin yahu. Ölen ölmüş, giden gitmis. Çok samimi değilseniz sormayın. Samimi olan da zaten ne olduğunu bilir. Öyle büyük bir acı ki tekrar tekrar yaşıyorsun anlatırken. Anlattirmayin acılı insanlara tekrar ve tekrar... Hoş görün onları biraz. İyi dilek yeterli.
Her neyse. Eşime söyledim biri böyle böyle evini kapatma filan demiş canını sıkmış annemin. Kime ne, abuk sabuk konuşuyorlar vs dedim. Eşim birşey demedi. Sonraki gün eşime annem de kim olduğunu soylemiyor canını sıkan kişinin, önemli de değil ama üzüldüm dedim. Bu kez eşim "annem demiş olabilir, onun ifadesine benziyor bu" dedi. Sonra da annesine sordu. Annesi de ,üzülmesin herkese gitsin gelsin ama evi olsun hep diye dedim, dedi. Ben gitmedim onlar bunu konuşurken.muhatap olmak istemedim. Sonra kardeşimden öğrendim ki annem zaten kayinvalidemin yanında ağlamış, yüzü düşmüş onun sözüne. Muhtemelen eşimle de konuştu kayınvalidem benim yanımda da kendilerince konu açtılar ama ben durmadım ortamda.
Bu duruma gıcık oldum gıcık. Başkası dese bu kadar koymaz da, sanki oğlumun evine yerleşme der gibi olmamış mı? Eminim annem de o yüzden alınmıştır. O niyetle kayınvalidem asla demez bilirim, hatta eşime de anneme karsi iyi olması için sürekli tembihliyor. Eşim de gerçekten annesinden ayırt etmez. Ama ben cok alındım bu söze. Hoş olmamış.
Şimdi de haftaya eşim gidip alıp getirecek. (Onlar da biz de hiç evden çıkmıyoruz. Toplu taşıma kullanmasinlar diye de eşim alıp getirecek yaşadıkları şehirden.) Bana da sürekli telefonda (ikizlere 7 aylık hamileyim. Allah isteyen herkese de nasip etsin en güzel şekilde sahip olmayı) inşallah şişmemişsindir, komşum ikizlere hamileydi kız artık tanınmayacak hale gelmişti. İnşallah öyle olmazsın deyip duruyor. Sinir oluyorum. Kamera açıyoruz bir karnına bakayım, ay aman şişmemişsin, geçen biraz şiş gibiydin diyor. Diyorum ikizlere hamileyim şişe de bilirim, elimde olan birşey değil. Sağlıkla doğsunlar umurumda da değil dedim kaç kez.. yine de lafını ediyor. Aman ikizler doğsun seve seve bakarım diyor (bakar, oğlumda da sağolsun bir yıl ben ise başlamıştım bakmıştı. Annem, babam hasta diye onla ilgilendiği icin bakamazdi çünkü) şimdi içi içini yiyor. Annemdense kendi olmak istiyor biliyorum. Bense kimseyi istemiyorum. Kendimi sirk maymunu gibi hissediyorum. İkizlerin hamileliği, onları emzirirken, onlarla uğraşırken eminim gözü üstümde olacak. Çünkü farklı geliyor..
Kısaca aramın normalde iyi olduğu kayınvalideme hafif hafif alinganliklar yapıyorum
Geldiklerinde samimi olmak istemiyorum. İçimden gelmiyor. Bir de kayınpederime baba demek çok ağır geliyor. Bunla ilgili hiç sıkıntı yaşamamıştım bu zamana kadar. Ama babama hiç benzemeyen, o duyguyu azıcık bile hissettirmeye birine artık baba demek istemiyorum. Ayıp mı olur? Eşim de desem daha mutlu olacak gibi..
Çok uzattım kusura bakmayın. Birazda içimi dökmek gibi oldu.. umarım okuyup, yorumlarimlarinizla yardımcı olursunuz. Teşekkürler.
Ağzım açik kaldi. Nasil bir kayınvalidedir o? Cok merak ettim ne oldu da hizaya geldiler? Ozel değilse soyleyebilir misiniz?Maalsef her k.validede var bu ...annelerimize bu evin kendi evleri olduğu hissini vermek...benimkide çok yapıyor. Annem bişey demiyor ne desin
Hatta yeni doğum yapmışım konuşayım yatakta yatıyorum annemler geldi k.val.bişeyi bahane etti burası benim evim kalkın gidin dedi güya espri yaptı...bende sen benim ailemi kovamazsın burası benim evim dedim.....
Ohoooo Allahım nasıl bir gündü galiba hayatının en zor gecesiydi....kadın ağlayarak yukarı çıktı kocası peşinden ...kıyamet kopuyor eşim çağırıldı pısırık ağzını açamamış belli aşağı geldi k.peder duvarları yumrukluyor
ALIN BUNU GÖTÜRÜN ADAM EDİN diye bas bas bağırıyor annem babam çok kötü oldular 1 haftanın doğurmuşuyum sezeryan birde...karısı bayılmış güyakaynanam sıkışınca bayılma numarası yapmayı pek severdi eskiden artık yapmıyor...neyse annem çok kötü oldu kızım ne olur özür dike bitsin falan ağladı babam yine öyle cahillerdi o zamanlar çok...hiçbirşeye sesleri çıkmazdı şimdi k.pederin yüzüne bakmıyor sürekli tersleniyor hatta en son annemlere gitmişler kovmadan veter etmiş babam üstüne vazife olmayan konularda yorum yaptığı için...neyse benim pısırık sessiz zaten ağzını açmıyor ödü patlar babadan o kadar olmasada hala öyle...
Neyse beni zorla yukarı çıkardılar annemle gittik bu balkona oturmuş bizi görünce kafasını çevirdi tripler de hala....özür dikerim ma suçum yok bunu bil dedim..herkesi idare edip susuyorsun bana patladın dedim.kızı obsesif anneye saldırma huyu vardı babadan hep saklardı kaynanam kaynım eltim azına eder onlarida hep saklardı kaynım şeker hastası diye ona düşkün dür ....hıncını hep benden alır kocasını hep bana bazende eşime karşı doldurur kaynanalık egosunu bizden tatmin ederdi...
Neyse özrünü diledim indim aşağı annemle babam sabaha kadar gitmediler bebeğe baktı annem...ama sabah gittiler.bu konu aylarca sürdü aylarca ezdiler beni taki çok daha büyük bir olay patlayana kadar...o daha uzun hiç girmeyeyim
Bana gerçekten çok çektirdiler ama Allahın adaleti şaşmaz...onlarada damat çektirdi...diğer gelinleri oğlu hala çektiriyor....ne diyeyim
Merhaba hanımlar..
2 ay önce babamı kaybettik... Henüz 55 yaşındaydı. 20 yıldan fazladır kalp hastasıydı. Sık sık hastaneye yattigi olurdu. Ama hep iyilesirdi. Yani hastaydi ama vefatını beklemiyorduk. Hayatımda tanıdığım en harika insandı. Etrafındaki her insan için kurulmuş dünyası vardı ve o dünyanın en önemli insanının karşısındaki insan olduğunu hissettirdi. Hastalığına rağmen çok aktif, pozitif, hayatı da ölümü de düşüne düşüne yaşayan bir insandi. Velhasıl vefatı onu tanıyan herkesi çok üzdü hele de biz ailesini ... Geçmeyen kocaman bir boşluk, ara ara gelen ağlama krizleri ve genel olarak bir düşünmemeye, dua etmeye çalışma halindeyim.. bütün kardeşler evliyiz, annem çok zorlandi babamın eksikligiyle. Hemen yakinimiza taşıdık elimiz hep üstünde... Hepimiz babamın yokluguyla üşümüş civcivler gibi birbirimize sokulduk işte..
Bu durum bizi de biraz daha alıngan yaptı sanıyorum..
Kayınvalidem ve kayinpederim kendi hallerinde hoş insanlar. Ama babamın sosyalliginin tam tersi kayinpederim sessiz sakin, sosyal becerileri çok olmayan ama inanılmaz iyi niyetli çok hoş bir insandir. Kayınvalidemde kendi kültüründe büyümüş ama akıllı bir kadın, baskın bir karakterdir. Severiz birbirimizi. Hiç bir sıkıntımız yok her zorlukta yanımda olmaya çalışır.
Ama işte saniyorum bizim alinganligimizin etkisi var. Babam vefat ettiğinde gelmişti sağolsun başka şehirde yaşamalarına rağmen anneme de iyi niyetle 'evini sakın kapatma' demiş. Ben yoktum o sırada annemlerde. Annemi aradım nasıl ağlıyor. Çok usteleyince ,biri bana evini kapatma dedi çok üzüldüm ben zaten öyle düşünmüyorum ki evimde kalırım ben, dedi. Kim olduğunu da hiç söylemedi. Israr etmeme rağmen demedi.
Yani şu cenaze işlerinde lütfen ama lütfen insanlar boş bogazlik edip abuk sabuk konuşmasınlar. Kimin ne yapacağından kime ne. Acını paylaşıyorum de, iyi dileklerde bulun ve sus! bunu herkes için diyorum. Gerçekten öyle saçma sapan konuşmalarla muhatap olduk ki haddi hesabı yok. "Ay ben eşim şehir dışındayken bile yemeden içmeden kesiliyorum, sen ne yapcan şimdi diyen" kadınlar bile oldu. Amaç nedir yani, zaten kocaman bir acı var ortada. Niye, ne oldu da vefat etti, nesi vardi bile demeyin. Bilmeyin yahu. Ölen ölmüş, giden gitmis. Çok samimi değilseniz sormayın. Samimi olan da zaten ne olduğunu bilir. Öyle büyük bir acı ki tekrar tekrar yaşıyorsun anlatırken. Anlattirmayin acılı insanlara tekrar ve tekrar... Hoş görün onları biraz. İyi dilek yeterli.
Her neyse. Eşime söyledim biri böyle böyle evini kapatma filan demiş canını sıkmış annemin. Kime ne, abuk sabuk konuşuyorlar vs dedim. Eşim birşey demedi. Sonraki gün eşime annem de kim olduğunu soylemiyor canını sıkan kişinin, önemli de değil ama üzüldüm dedim. Bu kez eşim "annem demiş olabilir, onun ifadesine benziyor bu" dedi. Sonra da annesine sordu. Annesi de ,üzülmesin herkese gitsin gelsin ama evi olsun hep diye dedim, dedi. Ben gitmedim onlar bunu konuşurken.muhatap olmak istemedim. Sonra kardeşimden öğrendim ki annem zaten kayinvalidemin yanında ağlamış, yüzü düşmüş onun sözüne. Muhtemelen eşimle de konuştu kayınvalidem benim yanımda da kendilerince konu açtılar ama ben durmadım ortamda.
Bu duruma gıcık oldum gıcık. Başkası dese bu kadar koymaz da, sanki oğlumun evine yerleşme der gibi olmamış mı? Eminim annem de o yüzden alınmıştır. O niyetle kayınvalidem asla demez bilirim, hatta eşime de anneme karsi iyi olması için sürekli tembihliyor. Eşim de gerçekten annesinden ayırt etmez. Ama ben cok alındım bu söze. Hoş olmamış.
Şimdi de haftaya eşim gidip alıp getirecek. (Onlar da biz de hiç evden çıkmıyoruz. Toplu taşıma kullanmasinlar diye de eşim alıp getirecek yaşadıkları şehirden.) Bana da sürekli telefonda (ikizlere 7 aylık hamileyim. Allah isteyen herkese de nasip etsin en güzel şekilde sahip olmayı) inşallah şişmemişsindir, komşum ikizlere hamileydi kız artık tanınmayacak hale gelmişti. İnşallah öyle olmazsın deyip duruyor. Sinir oluyorum. Kamera açıyoruz bir karnına bakayım, ay aman şişmemişsin, geçen biraz şiş gibiydin diyor. Diyorum ikizlere hamileyim şişe de bilirim, elimde olan birşey değil. Sağlıkla doğsunlar umurumda da değil dedim kaç kez.. yine de lafını ediyor. Aman ikizler doğsun seve seve bakarım diyor (bakar, oğlumda da sağolsun bir yıl ben ise başlamıştım bakmıştı. Annem, babam hasta diye onla ilgilendiği icin bakamazdi çünkü) şimdi içi içini yiyor. Annemdense kendi olmak istiyor biliyorum. Bense kimseyi istemiyorum. Kendimi sirk maymunu gibi hissediyorum. İkizlerin hamileliği, onları emzirirken, onlarla uğraşırken eminim gözü üstümde olacak. Çünkü farklı geliyor..
Kısaca aramın normalde iyi olduğu kayınvalideme hafif hafif alinganliklar yapıyorum
Geldiklerinde samimi olmak istemiyorum. İçimden gelmiyor. Bir de kayınpederime baba demek çok ağır geliyor. Bunla ilgili hiç sıkıntı yaşamamıştım bu zamana kadar. Ama babama hiç benzemeyen, o duyguyu azıcık bile hissettirmeye birine artık baba demek istemiyorum. Ayıp mı olur? Eşim de desem daha mutlu olacak gibi..
Çok uzattım kusura bakmayın. Birazda içimi dökmek gibi oldu.. umarım okuyup, yorumlarimlarinizla yardımcı olursunuz. Teşekkürler.
Tabiki anlatayım....aradan 2 3 yıl Geçti kızları evlendi....obsesif zaten yani sorunlu...damat bir taraftan ailesi bir taraftan haklı olarak kızınız şöyle saygısız böyle terbiyesiz....ki öyledir görümcem...3 yıl evli kaldı 3 yıl boyunca uyku uyumadı ana babası..hep sorun hep sorun...sürekli telefonla arayıp şikayet ediyor damat geitrio bırakıp gidiyor aylarca almıyor bunlar zorla götürüp bırakıyor sonra birdaha...kısacası hayatları cehenneme döndü...birden bire anlayışlı kayınvalide oldu güya kızının kaynanası kötü o iyi...halbuki kadın çok idare etti görümcemi...anasına yaptığı sözlü şiddeti kaynanasına da yapıyordu....daha neler neler...birgün damadın annesiyle konuşurken dengesiz demiş damadı için annesineAğzım açik kaldi. Nasil bir kayınvalidedir o? Cok merak ettim ne oldu da hizaya geldiler? Ozel değilse soyleyebilir misiniz?
Sır kapisi izliyorum sandim. Ilahi adaletin bu kadar net tecelli ettiğini görmüş olduk.Tabiki anlatayım....aradan 2 3 yıl Geçti kızları evlendi....obsesif zaten yani sorunlu...damat bir taraftan ailesi bir taraftan haklı olarak kızınız şöyle saygısız böyle terbiyesiz....ki öyledir görümcem...3 yıl evli kaldı 3 yıl boyunca uyku uyumadı ana babası..hep sorun hep sorun...sürekli telefonla arayıp şikayet ediyor damat geitrio bırakıp gidiyor aylarca almıyor bunlar zorla götürüp bırakıyor sonra birdaha...kısacası hayatları cehenneme döndü...birden bire anlayışlı kayınvalide oldu güya kızının kaynanası kötü o iyi...halbuki kadın çok idare etti görümcemi...anasına yaptığı sözlü şiddeti kaynanasına da yapıyordu....daha neler neler...birgün damadın annesiyle konuşurken dengesiz demiş damadı için annesine
Kadın bunu olay yaptısonra bana iftira attı bilmem ne günlerce üzüldü...Yani bana yaptıklarını kızının evliliğinde misliyle yaşadı
Sonra k.peder ben kime ne yaptımda bunlar başıma geldi kimseye bir kötülük yapmadık kimsenin kötülüğünü istemedik falan diye aylarca dövüldü durdu yine de bana yaptıklarınızı çekiyorsunuz demedim ,içten içe oh olsun dedim ama. Yalan yok...beni az ağlatmadılar
Neyse kız boşandı çocuk babada kaldı k.validem istemedi o zamanlar kız hasta onamı bakayım çocuğamı dedi...kızda zaten evlenme meraklısı çocuk be de kalırsa bidaha evlenemem diye istemedi velayeti....Masumlar apartmanı gülben gibi kendisi. Kim alacaksa ...
Sonra görümcem hayatı zehir etti anne babasına
Allahın ya benim canımı al ya onunki ni demesine bile şahit oldum k.validemin....o derece
Bununla kalmadı benim ahlarım ..
Diğer oğlu ve gelini yüzlerine bakmıyor bunların aynı binada olmamıza rağmen.birgün k.peder niye gelmiyorsunuz yüzümü görmek istemiyorsanız gidin bu binadan gibi bi şeyler söyle di oğluna
Oğlu şeker hastası bu arada...gelin bir kalktı ayağa biktim sizden o.çocukları.....diye feryat figan hepsi şok tabi ağızlarını açamadılar oğullarını bırakıp gitmesin diye....eşim kovdu evden kimse benim anama babama laf söyleyemez falan.....s.k.t. git dedi yengesine...sonra anasıyla babası aşağı indi gelini ikna etti alttan aldılar ha eltim bunun vebalini çok çekti sonrasında o ayrı...ama olsun onlarada çektirdi
Yani durumlar böyle şimdi köydeler gelemediler korona dan ...bu yıl hac çıkmıştı gidemedilerde nasip olmadı...
Onlarsız ilk kez kış geçiriyorum
Eşimle hiç tartışmıyoruz maşallah
Hayat böyle çok güzel