- 8 Ekim 2021
- 1.381
- 2.754
Var, çalışıyor. Yine de yolluyorum ne bileyim iyi kötü baktı diye. Bendeki vicdan öyle böyle değil işte. Kendime kızdığım nokta da bu.
Neden yolluyorsun, geliri yok mu?
Sağlıkla doğsun bebeğiniz :) bence gelsin anneniz hem torununu görür hemde belki pismanliklari vardır.Merhabalar güzellikler,
Hep milletin derdine bir şey yazıyorum dedim bugün de kendi derdimi yazayım. Havalardan herhalde bir depresyon halleri geliyor yoksa.
Şimdik kısaca özet geçiyorum sizlere, benim anne baba ayrı. Baba dahil o tarafla görüşmüyorum yani anlayacağınız hayatımda bir annem var. Ben lise yıllarımdan beri kendi paramı kendim kazanırım. Öyle yük olmuşluğum falan yok kimseye. Zaten sonra üniversite, yurtdışına taşın, evlen şimdi de bebişimi bekliyorum. Neyse, annem bu babam kişisinden çok çekti, boşanma falan çok olaylıydı. Tüm bunlardan sonra annemin psikolojisinin çok sağlam kalmadığının farkındayım. Yaptığım hiçbir şeyi beğenmez, sürekli söylenir küçüklüğümden beri. Yani pozitif bir insan değil. Ama annem işte, çok çekti o adamdan aynı zamanda çalıştı, hayata tutundu yine de hakkını ödeyemem.
Ödeyemem de, az da çektirmedi bana. Lise yıllarımda evden kovmalar, babanda kalsan ne olur sanki senin yüzünden evlenemiyorumlar, hayatımı sana harcadımlar, eve gelen sevgilileri kendisinin gitmeleri falan filan.. Kendi kendimi büyüttüm ben.
Neyse geçmiş geçmişte kaldı ben büyüdüm, attım kendimi yurtdışına eşimle tanıştım kurdum hayatımı bir şekilde. Tabi şimdi annem bir samimiyet kurma çabasında. Yani nasıl desem bilmiyorum, eşimin annesi her gün arar sorar hamileyim diye, bir isteğim veya sıkıntım var mı diye. Meyveler alır gönderir eşimle falan. Samimiyetini görebiliyorum anlayacağınız. Kendi annem bu kadar umursamaz, öyle haftada 2 arar nasılsın diye de sormaz pek. Çok ağrılarım var, kist oluştu falan öyle rahat bir hamilelik geçirmiyorum bu arada. Yahu tamam, çocuk değilim öyle aman aman ilgi beklemiyorum zaten. Ama insanın içi bir burkuluyor. Aradığında da değişik değişik konuşuyor, yok kocana söyle(yabancıdır kendisi) bilmem ne hesabında ilişki durumunu evli yapsın kızlar yazar ona. Yahu diyorum ne alaka ya? Benimkisi sever bilgisayar oyunlarını neyse annem diyor git kontrol et başka şeyler yapmasın bilgisayarda. Allahım sabır. Bizim zaten sağlıklı bir ilişkimiz var eşimle, güveniriz birbirimize. Kaldı ki ben hamile hamile böyle saçma şeyleri mi düşüneyim?
Özet geçeyim dedim uzun oldu ama vallahi içim dolmuş yazıcam.
Yok onun iyisini aldır bunun iyisini aldır kocana. Diyorum sen bi karışma hele, kendimiz çalışıp kazanıyoruz biz karar veririz. Ee lafını verince de küsüyor triplere giriyor. Boşver twinky o senin annen, çok üzerine gitme diyorum. Şimdi de doğuma yanıma gelmeyi istiyor, e tabi her şeyi ben karşılamak zorundayım vize, uçak bileti vs. Bir yandan bebişin masraflar benim doğum masrafları bir ton şey kafamda. Annem daha doğru düzgün benimle ilgilenmez ama kaynanama mesaj atıyor ben gelicem onu çok özledim vs. Bana bir kere olsun özledim seni dememiştir. Ya zaten oldu olası sevgisini göstermez de neyse. Yaşadığı yerdeki herkese nispet yaparcasına diyor ben gidicem yurtdışına yanına. Yani şu yaptığı samimi gelmiyor işte. Kendime kızıyorum saçmalama twinky diye ama vallahi samimi gelmiyor ya. Heyecanlı da değilim yanıma gelecek diye çünkü pozitif bir şey göremiyorum. Zaten doğum, lohusalık vs hassas olacağım ters bir laf eder moralim bozulur diye ödüm kopuyor. (Anksiyete bozukluğum var, depresyon geçmişim de. Bu yüzden beni tetikleyecek şeylerden uzak duruyorum.)
Amaaaan neyse, gelsin tabi torunu olacak sonuçta. O da az şeyler yaşamadı zamanında, sevgi görmedi. Ama insan çocuğunu önemsemez mi ya? Öyle yazayım dedim içimde tuta tuta bir hal oldum. Okuduysan buraya kadar teşekkür ederim çiçeğiiim. Bende durumlar böyle. Belki benim göremediğim bir açıdan görürsünüz olayları.
Haydin öpüldünüz.
Çok koymuyorsa yolla, olduğu yerde tut böylece. Şimdi giden az paran, geçinemeyip yanına gelmeye kalkarsa daha kötü olur.Var, çalışıyor. Yine de yolluyorum ne bileyim iyi kötü baktı diye. Bendeki vicdan öyle böyle değil işte. Kendime kızdığım nokta da bu.
Anladığım kadarıyla duygusal bir anne kız bağınız yok, bu yüzden gerçekten ne düşündüğünüzü annenize net şekilde söyleyebilirsiniz. VMerhabalar güzellikler,
Hep milletin derdine bir şey yazıyorum dedim bugün de kendi derdimi yazayım. Havalardan herhalde bir depresyon halleri geliyor yoksa.
Şimdik kısaca özet geçiyorum sizlere, benim anne baba ayrı. Baba dahil o tarafla görüşmüyorum yani anlayacağınız hayatımda bir annem var. Ben lise yıllarımdan beri kendi paramı kendim kazanırım. Öyle yük olmuşluğum falan yok kimseye. Zaten sonra üniversite, yurtdışına taşın, evlen şimdi de bebişimi bekliyorum. Neyse, annem bu babam kişisinden çok çekti, boşanma falan çok olaylıydı. Tüm bunlardan sonra annemin psikolojisinin çok sağlam kalmadığının farkındayım. Yaptığım hiçbir şeyi beğenmez, sürekli söylenir küçüklüğümden beri. Yani pozitif bir insan değil. Ama annem işte, çok çekti o adamdan aynı zamanda çalıştı, hayata tutundu yine de hakkını ödeyemem.
Ödeyemem de, az da çektirmedi bana. Lise yıllarımda evden kovmalar, babanda kalsan ne olur sanki senin yüzünden evlenemiyorumlar, hayatımı sana harcadımlar, eve gelen sevgilileri kendisinin gitmeleri falan filan.. Kendi kendimi büyüttüm ben.
Neyse geçmiş geçmişte kaldı ben büyüdüm, attım kendimi yurtdışına eşimle tanıştım kurdum hayatımı bir şekilde. Tabi şimdi annem bir samimiyet kurma çabasında. Yani nasıl desem bilmiyorum, eşimin annesi her gün arar sorar hamileyim diye, bir isteğim veya sıkıntım var mı diye. Meyveler alır gönderir eşimle falan. Samimiyetini görebiliyorum anlayacağınız. Kendi annem bu kadar umursamaz, öyle haftada 2 arar nasılsın diye de sormaz pek. Çok ağrılarım var, kist oluştu falan öyle rahat bir hamilelik geçirmiyorum bu arada. Yahu tamam, çocuk değilim öyle aman aman ilgi beklemiyorum zaten. Ama insanın içi bir burkuluyor. Aradığında da değişik değişik konuşuyor, yok kocana söyle(yabancıdır kendisi) bilmem ne hesabında ilişki durumunu evli yapsın kızlar yazar ona. Yahu diyorum ne alaka ya? Benimkisi sever bilgisayar oyunlarını neyse annem diyor git kontrol et başka şeyler yapmasın bilgisayarda. Allahım sabır. Bizim zaten sağlıklı bir ilişkimiz var eşimle, güveniriz birbirimize. Kaldı ki ben hamile hamile böyle saçma şeyleri mi düşüneyim?
Özet geçeyim dedim uzun oldu ama vallahi içim dolmuş yazıcam.
Yok onun iyisini aldır bunun iyisini aldır kocana. Diyorum sen bi karışma hele, kendimiz çalışıp kazanıyoruz biz karar veririz. Ee lafını verince de küsüyor triplere giriyor. Boşver twinky o senin annen, çok üzerine gitme diyorum. Şimdi de doğuma yanıma gelmeyi istiyor, e tabi her şeyi ben karşılamak zorundayım vize, uçak bileti vs. Bir yandan bebişin masraflar benim doğum masrafları bir ton şey kafamda. Annem daha doğru düzgün benimle ilgilenmez ama kaynanama mesaj atıyor ben gelicem onu çok özledim vs. Bana bir kere olsun özledim seni dememiştir. Ya zaten oldu olası sevgisini göstermez de neyse. Yaşadığı yerdeki herkese nispet yaparcasına diyor ben gidicem yurtdışına yanına. Yani şu yaptığı samimi gelmiyor işte. Kendime kızıyorum saçmalama twinky diye ama vallahi samimi gelmiyor ya. Heyecanlı da değilim yanıma gelecek diye çünkü pozitif bir şey göremiyorum. Zaten doğum, lohusalık vs hassas olacağım ters bir laf eder moralim bozulur diye ödüm kopuyor. (Anksiyete bozukluğum var, depresyon geçmişim de. Bu yüzden beni tetikleyecek şeylerden uzak duruyorum.)
Amaaaan neyse, gelsin tabi torunu olacak sonuçta. O da az şeyler yaşamadı zamanında, sevgi görmedi. Ama insan çocuğunu önemsemez mi ya? Öyle yazayım dedim içimde tuta tuta bir hal oldum. Okuduysan buraya kadar teşekkür ederim çiçeğiiim. Bende durumlar böyle. Belki benim göremediğim bir açıdan görürsünüz olayları.
Haydin öpüldünüz.
Seni sıkı sıkı basiyorum bagrima. Lohusalikta insan kendine bile katlanamiyo. Bence annen gelmesin olan bi gram psikolojini de onun bavuluna koyar yollarsin
Sağlıkla doğsun bebeğiniz :) bence gelsin anneniz hem torununu görür hemde belki pismanliklari vardır.
Çok koymuyorsa yolla, olduğu yerde tut böylece. Şimdi giden az paran, geçinemeyip yanına gelmeye kalkarsa daha kötü olur.
Bebeği Türkiye'de görmesi daha hayırlı gibi görünüyor. Evlatliginizdan kaybetmezsiniz. Ama benim annem de keşke yanımda olsaydı, çok özendim elaleme diyeceksiniz siz bilirsiniz
Yok yav, olmuyorsun. Hatta pişman oluyorsun, kendine sövüyorsun, kafama s.çm nerden bulaştım yine diye.Bebeği Türkiye'de görmesi daha hayırlı gibi görünüyor. Evlatliginizdan kaybetmezsiniz. Ama benim annem de keşke yanımda olsaydı, çok özendim elaleme diyeceksiniz siz bilirsiniz
Uçağa binip gelecek, bebek daha minicik, her türlü hastalık ve de tabi ki covid. çok riskli buldum. Allah korusun, ama küçücük bir ihmalkarlık ne sonuçlar doğuruyor, yenidoğan bu.
lohusalık zor bir dönem zaten, minicik bebeğinizle sakince geçirin bence. yaa zaten ilk doğunca öyle minik oluyorlar ki işleri güçleri meme emme, uyuma... napacak ki anneniz, eşiniz ev işi yemek vs iyiyse ve anlayışlıysa onla birlikte bakarsınız.
yani o kadar yolu gelecek ama belki doğru dürüst bebişle vakit geçiremeyecek, sizin aşırı hassas bir döneminiz olacak o aralar hem de, üstüne de covid. bence sonra gelsin ya da siz gidin.
Ne kadar sorunlu da olsa anne annedir. Tabiki annenizden vazgeçemezsiniz. Doğum ve sonrasında insan annesine illaki ihtiyaç duyar. Ama yanınızda olup size beklediğiniz desteği vermezse bu sizi daha eksik ve yalniz hissettirecektir. Bebeğiniz doğduktan sonra anneliğin ne demek olduğunu daha iyi anlayacaksınız. Annenizin davranışlarını artık bu hissi bilerek değerlendireceksiniz. Belki daha önce önemsemediğiniz sözleri, tepkileri bile gözünüze batacak. O yüzden o yanınızdayken yasanacaklarin garantisi yok. Baktınız kendinizi gerçekten kötü hissettiniz o zaman siz onun yanına gidersiniz. O yanınızdayken git diyemezsiniz ama siz giderseniz baktınız annenizle olmak iyi gelmiyor istediğiniz an geri dönebilirsiniz.İşte eksikliğini hisseder miyim, getirmedim diye pişman olur muyum ondan emin değilim. Hayatımda bir annem kaldığı için belki de bu kadar bağlıyım kopamıyorum. Başka kimseyle iletişimim yok çünkü. Ama insan bir raddeden sonra kendini düşünmek istiyor.
ben sizi gayet hassas ve düşünceli buldum. annenize elinizden geldiği kadar destek oluyorsunuz, stres olacağı belliyse gelmesin, çünkü iki taraflı gerginlik oluşur. aileyi önemserim ama evlendikten sonra kişinin kendi çekirdek ailesi olduğunu ve onu önde tutması gerektiğini düşünüyorum. ve bebeğinizle ilk anlarınızı güzel, huzurlu hatırlamanızda önemli.
bir arkadaşımın doğumuna annesi gitmişti ve konuştuğumuz zaman, o anlara dair genelde hüzünlü. onun annesi de sizinkine benziyor. kıza ne doğru düzgün yardım etmiş, ne bir tatlı söz, rahatlatma ve destek verme girişiminde bulunmuş. daha da strese girmiş arkadaşım. keşke kendi başıma olsaydım diyor. o anları bir de huzurlu hatırlamak vardı.