- 8 Ekim 2021
- 1.381
- 2.754
Merhabalar güzellikler,
Hep milletin derdine bir şey yazıyorum dedim bugün de kendi derdimi yazayım. Havalardan herhalde bir depresyon halleri geliyor yoksa.
Şimdik kısaca özet geçiyorum sizlere, benim anne baba ayrı. Baba dahil o tarafla görüşmüyorum yani anlayacağınız hayatımda bir annem var. Ben lise yıllarımdan beri kendi paramı kendim kazanırım. Öyle yük olmuşluğum falan yok kimseye. Zaten sonra üniversite, yurtdışına taşın, evlen şimdi de bebişimi bekliyorum. Neyse, annem bu babam kişisinden çok çekti, boşanma falan çok olaylıydı. Tüm bunlardan sonra annemin psikolojisinin çok sağlam kalmadığının farkındayım. Yaptığım hiçbir şeyi beğenmez, sürekli söylenir küçüklüğümden beri. Yani pozitif bir insan değil. Ama annem işte, çok çekti o adamdan aynı zamanda çalıştı, hayata tutundu yine de hakkını ödeyemem.
Ödeyemem de, az da çektirmedi bana. Lise yıllarımda evden kovmalar, babanda kalsan ne olur sanki senin yüzünden evlenemiyorumlar, hayatımı sana harcadımlar, eve gelen sevgilileri kendisinin gitmeleri falan filan.. Kendi kendimi büyüttüm ben.
Neyse geçmiş geçmişte kaldı ben büyüdüm, attım kendimi yurtdışına eşimle tanıştım kurdum hayatımı bir şekilde. Tabi şimdi annem bir samimiyet kurma çabasında. Yani nasıl desem bilmiyorum, eşimin annesi her gün arar sorar hamileyim diye, bir isteğim veya sıkıntım var mı diye. Meyveler alır gönderir eşimle falan. Samimiyetini görebiliyorum anlayacağınız. Kendi annem bu kadar umursamaz, öyle haftada 2 arar nasılsın diye de sormaz pek. Çok ağrılarım var, kist oluştu falan öyle rahat bir hamilelik geçirmiyorum bu arada. Yahu tamam, çocuk değilim öyle aman aman ilgi beklemiyorum zaten. Ama insanın içi bir burkuluyor. Aradığında da değişik değişik konuşuyor, yok kocana söyle(yabancıdır kendisi) bilmem ne hesabında ilişki durumunu evli yapsın kızlar yazar ona. Yahu diyorum ne alaka ya? Benimkisi sever bilgisayar oyunlarını neyse annem diyor git kontrol et başka şeyler yapmasın bilgisayarda. Allahım sabır. Bizim zaten sağlıklı bir ilişkimiz var eşimle, güveniriz birbirimize. Kaldı ki ben hamile hamile böyle saçma şeyleri mi düşüneyim?
Özet geçeyim dedim uzun oldu ama vallahi içim dolmuş yazıcam.
Yok onun iyisini aldır bunun iyisini aldır kocana. Diyorum sen bi karışma hele, kendimiz çalışıp kazanıyoruz biz karar veririz. Ee lafını verince de küsüyor triplere giriyor. Boşver twinky o senin annen, çok üzerine gitme diyorum. Şimdi de doğuma yanıma gelmeyi istiyor, e tabi her şeyi ben karşılamak zorundayım vize, uçak bileti vs. Bir yandan bebişin masraflar benim doğum masrafları bir ton şey kafamda. Annem daha doğru düzgün benimle ilgilenmez ama kaynanama mesaj atıyor ben gelicem onu çok özledim vs. Bana bir kere olsun özledim seni dememiştir. Ya zaten oldu olası sevgisini göstermez de neyse. Yaşadığı yerdeki herkese nispet yaparcasına diyor ben gidicem yurtdışına yanına. Yani şu yaptığı samimi gelmiyor işte. Kendime kızıyorum saçmalama twinky diye ama vallahi samimi gelmiyor ya. Heyecanlı da değilim yanıma gelecek diye çünkü pozitif bir şey göremiyorum. Zaten doğum, lohusalık vs hassas olacağım ters bir laf eder moralim bozulur diye ödüm kopuyor. (Anksiyete bozukluğum var, depresyon geçmişim de. Bu yüzden beni tetikleyecek şeylerden uzak duruyorum.)
Amaaaan neyse, gelsin tabi torunu olacak sonuçta. O da az şeyler yaşamadı zamanında, sevgi görmedi. Ama insan çocuğunu önemsemez mi ya? Öyle yazayım dedim içimde tuta tuta bir hal oldum. Okuduysan buraya kadar teşekkür ederim çiçeğiiim. Bende durumlar böyle. Belki benim göremediğim bir açıdan görürsünüz olayları.
Haydin öpüldünüz.
Hep milletin derdine bir şey yazıyorum dedim bugün de kendi derdimi yazayım. Havalardan herhalde bir depresyon halleri geliyor yoksa.
Şimdik kısaca özet geçiyorum sizlere, benim anne baba ayrı. Baba dahil o tarafla görüşmüyorum yani anlayacağınız hayatımda bir annem var. Ben lise yıllarımdan beri kendi paramı kendim kazanırım. Öyle yük olmuşluğum falan yok kimseye. Zaten sonra üniversite, yurtdışına taşın, evlen şimdi de bebişimi bekliyorum. Neyse, annem bu babam kişisinden çok çekti, boşanma falan çok olaylıydı. Tüm bunlardan sonra annemin psikolojisinin çok sağlam kalmadığının farkındayım. Yaptığım hiçbir şeyi beğenmez, sürekli söylenir küçüklüğümden beri. Yani pozitif bir insan değil. Ama annem işte, çok çekti o adamdan aynı zamanda çalıştı, hayata tutundu yine de hakkını ödeyemem.
Ödeyemem de, az da çektirmedi bana. Lise yıllarımda evden kovmalar, babanda kalsan ne olur sanki senin yüzünden evlenemiyorumlar, hayatımı sana harcadımlar, eve gelen sevgilileri kendisinin gitmeleri falan filan.. Kendi kendimi büyüttüm ben.
Neyse geçmiş geçmişte kaldı ben büyüdüm, attım kendimi yurtdışına eşimle tanıştım kurdum hayatımı bir şekilde. Tabi şimdi annem bir samimiyet kurma çabasında. Yani nasıl desem bilmiyorum, eşimin annesi her gün arar sorar hamileyim diye, bir isteğim veya sıkıntım var mı diye. Meyveler alır gönderir eşimle falan. Samimiyetini görebiliyorum anlayacağınız. Kendi annem bu kadar umursamaz, öyle haftada 2 arar nasılsın diye de sormaz pek. Çok ağrılarım var, kist oluştu falan öyle rahat bir hamilelik geçirmiyorum bu arada. Yahu tamam, çocuk değilim öyle aman aman ilgi beklemiyorum zaten. Ama insanın içi bir burkuluyor. Aradığında da değişik değişik konuşuyor, yok kocana söyle(yabancıdır kendisi) bilmem ne hesabında ilişki durumunu evli yapsın kızlar yazar ona. Yahu diyorum ne alaka ya? Benimkisi sever bilgisayar oyunlarını neyse annem diyor git kontrol et başka şeyler yapmasın bilgisayarda. Allahım sabır. Bizim zaten sağlıklı bir ilişkimiz var eşimle, güveniriz birbirimize. Kaldı ki ben hamile hamile böyle saçma şeyleri mi düşüneyim?
Özet geçeyim dedim uzun oldu ama vallahi içim dolmuş yazıcam.
Yok onun iyisini aldır bunun iyisini aldır kocana. Diyorum sen bi karışma hele, kendimiz çalışıp kazanıyoruz biz karar veririz. Ee lafını verince de küsüyor triplere giriyor. Boşver twinky o senin annen, çok üzerine gitme diyorum. Şimdi de doğuma yanıma gelmeyi istiyor, e tabi her şeyi ben karşılamak zorundayım vize, uçak bileti vs. Bir yandan bebişin masraflar benim doğum masrafları bir ton şey kafamda. Annem daha doğru düzgün benimle ilgilenmez ama kaynanama mesaj atıyor ben gelicem onu çok özledim vs. Bana bir kere olsun özledim seni dememiştir. Ya zaten oldu olası sevgisini göstermez de neyse. Yaşadığı yerdeki herkese nispet yaparcasına diyor ben gidicem yurtdışına yanına. Yani şu yaptığı samimi gelmiyor işte. Kendime kızıyorum saçmalama twinky diye ama vallahi samimi gelmiyor ya. Heyecanlı da değilim yanıma gelecek diye çünkü pozitif bir şey göremiyorum. Zaten doğum, lohusalık vs hassas olacağım ters bir laf eder moralim bozulur diye ödüm kopuyor. (Anksiyete bozukluğum var, depresyon geçmişim de. Bu yüzden beni tetikleyecek şeylerden uzak duruyorum.)
Amaaaan neyse, gelsin tabi torunu olacak sonuçta. O da az şeyler yaşamadı zamanında, sevgi görmedi. Ama insan çocuğunu önemsemez mi ya? Öyle yazayım dedim içimde tuta tuta bir hal oldum. Okuduysan buraya kadar teşekkür ederim çiçeğiiim. Bende durumlar böyle. Belki benim göremediğim bir açıdan görürsünüz olayları.
Haydin öpüldünüz.