- 31 Ekim 2014
- 3.782
- 9.370
-
- Konu Sahibi dertli_simge
- #61
Biz USA de mi yaşıyoruz?
Bizimkiler niye normal karşılıyo?
Benim gördüğüm aileler niye normal karşılıyo?
Biz USA de mi yaşıyoruz?Türkiye şartlarında ayrı evde tek yaşamak ve de ailenin bunu normal karşılaması oldukça zor
Her aile kabul etmez demek istedim tabi ki edenler de var istisna olarakBiz USA de mi yaşıyoruz?
Bizimkiler niye normal karşılıyo?
Benim gördüğüm aileler niye normal karşılıyo?
Merhaba kızlar, bir aradan sonra tekrar forumdayım, belki eski depresif konularımı hatırlarsınızİlk konu açtığımda 28 yaşımdaydım, şimdi 30 oldum Hala bekarım, ayrıldığım sözlüm ise nişanlandı yakında düğünü var. İkimizin de hataları oldu ama onun ahı tuttu işte.. Ama biliyor musunuz içim acıdan uyuştu gibi artık, kırık kanatlarımla önüme doğru bakmaya çalışıyorum. Tabi bu süreçte ailemle de tartışmalar yaşadım. Klasik muhafazakar fazla korumacı ailem var. Ezik ve pasif kişiliğimde katkıları oldu sağolsunlar. Ben "siz bana baskı yaptınız, erkeklerle gezme diye üstüme geldiniz ezik oldum. Üniversiteyi ot gibi ilişki yürütmek bilmeden bitirdim, sözlümle ilişkimde hatalar yaptım" diye sızlanırken ailemin cevabı, içimi yakan, ciğerimi delen cevabı şu oldu: ((
-eee, çıksaydın üniversitede erkeklerle, biz başında mıydık???
Şok oldum kızlar. Zamanında baskı yapan ailem mükemmel bir çelişki örneği gösterdi. E madem yapsaydın dicektiniz niye bana baskı uyguladınız, niye ezik yaptınız beni ? Kızlar artık ben 30 yaşındayım ve çok geç oldu biliyorum. Ama aklım yeni başıma geldi. Şunu gördüm ki bu hayatta ailen bile olsa seni senin kadar içten düşünen candan düşünen kimse olamaz, ailen bile kendini düşürür ve sıyırır sonra sen kendini azabınla başbaşa bırakırlar
Ben de artık kendim için birşeyler yapmak istedim kızlar. Ayrı eve çıkma arzusu var içimde, küçük olsun benim olsun. Akşam eve geldiğimde hesaba çekilmeler bitsin, annem odamdaki eşyaları kafasına göre oraya buraya koymasın, küçük olsun benim olsun, bir de kedi alayım seveyim onu.. Bu da benim küçük hayalim( Ki param da var, 21'imden beri çalışıyorum, zorlasan ev bile alabilirim hatta.. Mevzuyu geçen anneme açtım, sert bir tepki verdi.. Tabi ezik olunca böyle olması normal. ( Annem "ayrı eve çıkarsan evlenme şansın söner, hayatta evlenemezsin." dedi. Eee dedim yani? Ben geçmişim evlenmekten kısmetim de yok zaten olmuşum 30. Sonra dedi ki "amcangiller dayıngiller ne der? dedikodunu ederler, orospu oldu derler." İsyan ettim, 30'uma gelmişim hala mı onlara göre yaşıcam dedim ama muhafazakar korumacı ailede böyle, modern bir ailede farklı olurdu Benim hiç arkadaşım yok, annem bunu da söyledi, biriyle çıksan hadi neyse de arkadaşın da yok dedi. Ama en canımı yakan lafı şu oldu: "ben senin niyetini biliyorum sen ayrı evde serbest yaşamak peşindesin." Erkeklerle cinsellik yaşamak istediğimi ima etmesi en çok canımı yakan lafı oldu. Tabi 30'unda bakireyim ya, yuvam olsun isteyemem, tek derdim cinselliktir ((( En çok dalga geçilen şey değlmi zaten 30 yaşında bakire kadın..
Kızlar annemi hoşgörmeye çalışıyorum sonuçta anadır kutsaldır, beni bu yaşa getirdi. Ayrıca babası okutmamış, ilkokul bitirmiş ev hanımı ve ufku vizyonu belli. Ama bu durum ne kadar böyle devam eder? Canım yanıyor, senelerimi kaybettim zaten yeterince, devamlı geçmişin muhasebesini yapmaktan bıktım.. Ev alayım diyorum ona çok karşı çıkmıyorlar ama diyorlar ki "aman kızım babanla git seni kandırırlar." 30 yaşındayım, üniversite bitirdim iş hayatında nelerini gördüm, hıhı beni kandırırlar evet((
Kızlar uzattım vaktinizi aldım affedin.. Ama o kadar çok dertleşmeye ihtiyacım vardı ki... Doldum ama taşamıyorum işin kötüsü.
İnsanlar böyle yazınca ben kendimi çok istisna bi ortamda yaşıyo gibi hissediyorum kişisel almayınHer aile kabul etmez demek istedim tabi ki edenler de var istisna olarak
Aile şehir dışında olunca iş imkanı da olmayınca o çevrede mecbur izin veriyolar git ayaklarının üzerinde dur diye, ama ailesiyle o evde kalıyoken ve çalışıyoken ben ayrı yaşamak istiyorum düşüncesine normal bakılmıyo malesefİnsanlar böyle yazınca ben kendimi çok istisna bi ortamda yaşıyo gibi hissediyorum kişisel almayın
Daha 4 gün oldu yeni mezun bi arkadaşın ev tutmasına yardımcı olduk. Yalnız başına yaşıyacak, ailesi farklı bi şehirde. Hayır ailesiyle de tanıştık kızlarına yardıma geldiler. Annesi başörtülü bi kadın, karı koca hacca gitmişler falan.
Yani mevzu muhafazakarlık da değil demek ki doğrudan.
Bence de sosyal çevre edinin,turlara gezilere katılın yeni insanlarla tanışın, aileden bişey derlerse ben 30 yaşındayım die o zaman diyin ailenizeaileniz sizi sizden bile fazla düşünür..evet söyleyiş tarzları farklı olabilir ama ömrümüz boyunca hiç karşılık beklemeden bizi koruyan ve seven birtek ailemizdir..ayrı ev tutmak ayrı masraf sonuçta..siz bence biraz sosyalleşin kendinize bol bol arkadaş edinin..
Koca bi maaaaalesef de benden o zaman.Aile şehir dışında olunca iş imkanı da olmayınca o çevrede mecbur izin veriyolar git ayaklarının üzerinde dur diye, ama ailesiyle o evde kalıyoken ve çalışıyoken ben ayrı yaşamak istiyorum düşüncesine normal bakılmıyo malesef
evlenmezsin evde kaldın derler nişanlanırsın anlaşamazsın nişanı atarsın sende bi haltlar var derler hadi evlendin diyelim velev ki boşandın anında dul derler herkes o.pu gözüyle bakmaya başlar sonra talibin olur dul haliyle kuyruk salladı derler yine adın o.puya çıkar bekar kalırsın sen bir haltlar karıştırdın ondan evlenmedin der yine o.pu yaftasını yapıştırırlar ayrı eve çıksan yine aynı ...anlayacağın konu sahibesi dostum türkiyede o.pu olmamak elde değilMerhaba kızlar, bir aradan sonra tekrar forumdayım, belki eski depresif konularımı hatırlarsınızİlk konu açtığımda 28 yaşımdaydım, şimdi 30 oldum Hala bekarım, ayrıldığım sözlüm ise nişanlandı yakında düğünü var. İkimizin de hataları oldu ama onun ahı tuttu işte.. Ama biliyor musunuz içim acıdan uyuştu gibi artık, kırık kanatlarımla önüme doğru bakmaya çalışıyorum. Tabi bu süreçte ailemle de tartışmalar yaşadım. Klasik muhafazakar fazla korumacı ailem var. Ezik ve pasif kişiliğimde katkıları oldu sağolsunlar. Ben "siz bana baskı yaptınız, erkeklerle gezme diye üstüme geldiniz ezik oldum. Üniversiteyi ot gibi ilişki yürütmek bilmeden bitirdim, sözlümle ilişkimde hatalar yaptım" diye sızlanırken ailemin cevabı, içimi yakan, ciğerimi delen cevabı şu oldu: ((
-eee, çıksaydın üniversitede erkeklerle, biz başında mıydık???
Şok oldum kızlar. Zamanında baskı yapan ailem mükemmel bir çelişki örneği gösterdi. E madem yapsaydın dicektiniz niye bana baskı uyguladınız, niye ezik yaptınız beni ? Kızlar artık ben 30 yaşındayım ve çok geç oldu biliyorum. Ama aklım yeni başıma geldi. Şunu gördüm ki bu hayatta ailen bile olsa seni senin kadar içten düşünen candan düşünen kimse olamaz, ailen bile kendini düşürür ve sıyırır sonra sen kendini azabınla başbaşa bırakırlar
Ben de artık kendim için birşeyler yapmak istedim kızlar. Ayrı eve çıkma arzusu var içimde, küçük olsun benim olsun. Akşam eve geldiğimde hesaba çekilmeler bitsin, annem odamdaki eşyaları kafasına göre oraya buraya koymasın, küçük olsun benim olsun, bir de kedi alayım seveyim onu.. Bu da benim küçük hayalim( Ki param da var, 21'imden beri çalışıyorum, zorlasan ev bile alabilirim hatta.. Mevzuyu geçen anneme açtım, sert bir tepki verdi.. Tabi ezik olunca böyle olması normal. ( Annem "ayrı eve çıkarsan evlenme şansın söner, hayatta evlenemezsin." dedi. Eee dedim yani? Ben geçmişim evlenmekten kısmetim de yok zaten olmuşum 30. Sonra dedi ki "amcangiller dayıngiller ne der? dedikodunu ederler, orospu oldu derler." İsyan ettim, 30'uma gelmişim hala mı onlara göre yaşıcam dedim ama muhafazakar korumacı ailede böyle, modern bir ailede farklı olurdu Benim hiç arkadaşım yok, annem bunu da söyledi, biriyle çıksan hadi neyse de arkadaşın da yok dedi. Ama en canımı yakan lafı şu oldu: "ben senin niyetini biliyorum sen ayrı evde serbest yaşamak peşindesin." Erkeklerle cinsellik yaşamak istediğimi ima etmesi en çok canımı yakan lafı oldu. Tabi 30'unda bakireyim ya, yuvam olsun isteyemem, tek derdim cinselliktir ((( En çok dalga geçilen şey değlmi zaten 30 yaşında bakire kadın..
Kızlar annemi hoşgörmeye çalışıyorum sonuçta anadır kutsaldır, beni bu yaşa getirdi. Ayrıca babası okutmamış, ilkokul bitirmiş ev hanımı ve ufku vizyonu belli. Ama bu durum ne kadar böyle devam eder? Canım yanıyor, senelerimi kaybettim zaten yeterince, devamlı geçmişin muhasebesini yapmaktan bıktım.. Ev alayım diyorum ona çok karşı çıkmıyorlar ama diyorlar ki "aman kızım babanla git seni kandırırlar." 30 yaşındayım, üniversite bitirdim iş hayatında nelerini gördüm, hıhı beni kandırırlar evet((
Kızlar uzattım vaktinizi aldım affedin.. Ama o kadar çok dertleşmeye ihtiyacım vardı ki... Doldum ama taşamıyorum işin kötüsü.
Merhaba kızlar, bir aradan sonra tekrar forumdayım, belki eski depresif konularımı hatırlarsınızİlk konu açtığımda 28 yaşımdaydım, şimdi 30 oldum Hala bekarım, ayrıldığım sözlüm ise nişanlandı yakında düğünü var. İkimizin de hataları oldu ama onun ahı tuttu işte.. Ama biliyor musunuz içim acıdan uyuştu gibi artık, kırık kanatlarımla önüme doğru bakmaya çalışıyorum. Tabi bu süreçte ailemle de tartışmalar yaşadım. Klasik muhafazakar fazla korumacı ailem var. Ezik ve pasif kişiliğimde katkıları oldu sağolsunlar. Ben "siz bana baskı yaptınız, erkeklerle gezme diye üstüme geldiniz ezik oldum. Üniversiteyi ot gibi ilişki yürütmek bilmeden bitirdim, sözlümle ilişkimde hatalar yaptım" diye sızlanırken ailemin cevabı, içimi yakan, ciğerimi delen cevabı şu oldu: ((
-eee, çıksaydın üniversitede erkeklerle, biz başında mıydık???
Şok oldum kızlar. Zamanında baskı yapan ailem mükemmel bir çelişki örneği gösterdi. E madem yapsaydın dicektiniz niye bana baskı uyguladınız, niye ezik yaptınız beni ? Kızlar artık ben 30 yaşındayım ve çok geç oldu biliyorum. Ama aklım yeni başıma geldi. Şunu gördüm ki bu hayatta ailen bile olsa seni senin kadar içten düşünen candan düşünen kimse olamaz, ailen bile kendini düşürür ve sıyırır sonra sen kendini azabınla başbaşa bırakırlar
Ben de artık kendim için birşeyler yapmak istedim kızlar. Ayrı eve çıkma arzusu var içimde, küçük olsun benim olsun. Akşam eve geldiğimde hesaba çekilmeler bitsin, annem odamdaki eşyaları kafasına göre oraya buraya koymasın, küçük olsun benim olsun, bir de kedi alayım seveyim onu.. Bu da benim küçük hayalim( Ki param da var, 21'imden beri çalışıyorum, zorlasan ev bile alabilirim hatta.. Mevzuyu geçen anneme açtım, sert bir tepki verdi.. Tabi ezik olunca böyle olması normal. ( Annem "ayrı eve çıkarsan evlenme şansın söner, hayatta evlenemezsin." dedi. Eee dedim yani? Ben geçmişim evlenmekten kısmetim de yok zaten olmuşum 30. Sonra dedi ki "amcangiller dayıngiller ne der? dedikodunu ederler, orospu oldu derler." İsyan ettim, 30'uma gelmişim hala mı onlara göre yaşıcam dedim ama muhafazakar korumacı ailede böyle, modern bir ailede farklı olurdu Benim hiç arkadaşım yok, annem bunu da söyledi, biriyle çıksan hadi neyse de arkadaşın da yok dedi. Ama en canımı yakan lafı şu oldu: "ben senin niyetini biliyorum sen ayrı evde serbest yaşamak peşindesin." Erkeklerle cinsellik yaşamak istediğimi ima etmesi en çok canımı yakan lafı oldu. Tabi 30'unda bakireyim ya, yuvam olsun isteyemem, tek derdim cinselliktir ((( En çok dalga geçilen şey değlmi zaten 30 yaşında bakire kadın..
Kızlar annemi hoşgörmeye çalışıyorum sonuçta anadır kutsaldır, beni bu yaşa getirdi. Ayrıca babası okutmamış, ilkokul bitirmiş ev hanımı ve ufku vizyonu belli. Ama bu durum ne kadar böyle devam eder? Canım yanıyor, senelerimi kaybettim zaten yeterince, devamlı geçmişin muhasebesini yapmaktan bıktım.. Ev alayım diyorum ona çok karşı çıkmıyorlar ama diyorlar ki "aman kızım babanla git seni kandırırlar." 30 yaşındayım, üniversite bitirdim iş hayatında nelerini gördüm, hıhı beni kandırırlar evet((
Kızlar uzattım vaktinizi aldım affedin.. Ama o kadar çok dertleşmeye ihtiyacım vardı ki... Doldum ama taşamıyorum işin kötüsü.