Merhaba kızlar, bir aradan sonra tekrar forumdayım, belki eski depresif konularımı hatırlarsınız
İlk konu açtığımda 28 yaşımdaydım, şimdi 30 oldum
Hala bekarım, ayrıldığım sözlüm ise nişanlandı yakında düğünü var. İkimizin de hataları oldu ama onun ahı tuttu işte.. Ama biliyor musunuz içim acıdan uyuştu gibi artık, kırık kanatlarımla önüme doğru bakmaya çalışıyorum. Tabi bu süreçte ailemle de tartışmalar yaşadım. Klasik muhafazakar fazla korumacı ailem var. Ezik ve pasif kişiliğimde katkıları oldu sağolsunlar. Ben "siz bana baskı yaptınız, erkeklerle gezme diye üstüme geldiniz ezik oldum. Üniversiteyi ot gibi ilişki yürütmek bilmeden bitirdim, sözlümle ilişkimde hatalar yaptım" diye sızlanırken ailemin cevabı, içimi yakan, ciğerimi delen cevabı şu oldu:
((
-eee, çıksaydın üniversitede erkeklerle, biz başında mıydık???
Şok oldum kızlar. Zamanında baskı yapan ailem mükemmel bir çelişki örneği gösterdi. E madem yapsaydın dicektiniz niye bana baskı uyguladınız, niye ezik yaptınız beni ? Kızlar artık ben 30 yaşındayım ve çok geç oldu biliyorum. Ama aklım yeni başıma geldi. Şunu gördüm ki bu hayatta ailen bile olsa seni senin kadar içten düşünen candan düşünen kimse olamaz, ailen bile kendini düşürür ve sıyırır sonra sen kendini azabınla başbaşa bırakırlar
Ben de artık kendim için birşeyler yapmak istedim kızlar. Ayrı eve çıkma arzusu var içimde, küçük olsun benim olsun. Akşam eve geldiğimde hesaba çekilmeler bitsin, annem odamdaki eşyaları kafasına göre oraya buraya koymasın, küçük olsun benim olsun, bir de kedi alayım seveyim onu.. Bu da benim küçük hayalim
( Ki param da var, 21'imden beri çalışıyorum, zorlasan ev bile alabilirim hatta.. Mevzuyu geçen anneme açtım, sert bir tepki verdi.. Tabi ezik olunca böyle olması normal.
( Annem "ayrı eve çıkarsan evlenme şansın söner, hayatta evlenemezsin." dedi. Eee dedim yani? Ben geçmişim evlenmekten kısmetim de yok zaten olmuşum 30. Sonra dedi ki "amcangiller dayıngiller ne der? dedikodunu ederler, orospu oldu derler." İsyan ettim, 30'uma gelmişim hala mı onlara göre yaşıcam dedim ama muhafazakar korumacı ailede böyle, modern bir ailede farklı olurdu
Benim hiç arkadaşım yok, annem bunu da söyledi, biriyle çıksan hadi neyse de arkadaşın da yok dedi. Ama en canımı yakan lafı şu oldu: "ben senin niyetini biliyorum sen ayrı evde serbest yaşamak peşindesin." Erkeklerle cinsellik yaşamak istediğimi ima etmesi en çok canımı yakan lafı oldu. Tabi 30'unda bakireyim ya, yuvam olsun isteyemem, tek derdim cinselliktir
((( En çok dalga geçilen şey değlmi zaten 30 yaşında bakire kadın..
Kızlar annemi hoşgörmeye çalışıyorum sonuçta anadır kutsaldır, beni bu yaşa getirdi. Ayrıca babası okutmamış, ilkokul bitirmiş ev hanımı ve ufku vizyonu belli. Ama bu durum ne kadar böyle devam eder? Canım yanıyor, senelerimi kaybettim zaten yeterince, devamlı geçmişin muhasebesini yapmaktan bıktım.. Ev alayım diyorum ona çok karşı çıkmıyorlar ama diyorlar ki "aman kızım babanla git seni kandırırlar." 30 yaşındayım, üniversite bitirdim iş hayatında nelerini gördüm, hıhı beni kandırırlar evet
((
Kızlar uzattım vaktinizi aldım affedin.. Ama o kadar çok dertleşmeye ihtiyacım vardı ki... Doldum ama taşamıyorum işin kötüsü.
büyük şehirdesn annem şöyle dıyo dayım böyle düşünür diye takma artık insanların konuşckları hiç bitmezki..sen suan evli mutlu olsanda onlar hep konuşur..hakkında hayrlısı olun inşallah çok mutlu olursun
Az silkenenin, derin bi nefes alın, bi kendinize gelin. 
Şu ana kadar hep başkalarının dediklerine uygun yaşamışsınız da ne olmuş, hayatınızın hangi kısmı güzel geçmiş? Siz degiştirin hayatınızı mutlu olun, onlar ne derlerse desinler ondan sonra.
