Aşk mı para mı?

Benim erkek arkadaşımın durumu da çok iyi değil. 1 yıldır tanışıyoruz, 9 aydır çıkıyoruz. 2 ay öncesine kadar asgari ücretle muhasebecilik yapıyordu, ne yemek parasını ne yol parasını vermiyorlardı ama ne ailem ona laf söyledi ne de ben para yüzünden sıkıntı yaptım. 2 ay önce tıbbi mümessillik işine başladı çok şükür eskisinden daha iyi kazancı da, çalışma saatleri ve şartları da daha insanî. Diyeceğim o ki; sabredin. Ben ilçedeyim, o ilde, aramızda 100 km var ve max. haftada 1 gün görüşüyoruz. Ben de görüşemiyoruz diye çok çemkirdim, defalarca ayrılmak istedim ama saçmaydı yani. Pazar günü ailelerimizi tanışırdık, bir şekilde yürüyor iyi ki ayrılmamışız. İş bulunur, para bulunur, yollar aşılır ama gerçek sevgi kolay kolay bulunmaz. Kırmayın birbirinizi.
Erkek arkadaşınız merde yaşıyor? Erkek arkadaşımda 2 ayrı şirkette mümessili olarak çalıştı, 1. Şirket kapandı 2. Şirket ise hem asgari veriyordu hem araba vermiyordu diye ayrıldı
 
Helal ona valla
Ben de annen baban gibi kariyer takıntılı insanlardan nefret ediyorum onlar gibi ailem var egolarını doyurmak adına eş seçiminde önceliğim iyi işi olan aday olmamalı ya
Yakın yaşlardayız bence acele etme ne derlerse desinler kavga et gerekirse
Sevgiline tabiki bulunmaz hint kumaşı muamelesi yapman gerekmiyor ancak aşk da kolay bulunmuyor ,üstelik çocuk da çalışkan. Tembel olsa derim ayrıl ama ekmeğini taştan her türlü çıkaran adam eninde sonunda yolunu tutturur...
İşte yolunu tutturana kadar ben atanana kadar çevreye nasıl, kulağımı kapatacağım onu bilmiyorum çok yoruyorlar
 
para bi şekilde bulunur iki kişisiniz biz ailelerden maddi destek görmedik istemedikte.sıkıntı illakı olacak hayat güllük gülüstanlık değil.
 
Böyle davranmanın nedeni çevre olamaz. Sen buna meyillisin demek ki. Çocuk sana gelebilmekn icin gece taksilere çıkıyor sen iş bulamadın mı diye darliyorsun. Yazıktır günahtır. Sen atanamadın o bunu sana soruyor mu? Sanki evlenmeniz için silah dayamisler kafanıza. Bırakın düşük bir pozisyondan başlasın. 25 yasinda bu kadar sorumlulugunun farkinda olan bir delikanliysa o her turlu helal kaxanir. Belli ki sizin stresinizden o da iyi is bulucam diye atacağı adımları da atamıyor. Çok üzüldüm şu an.
Ailem çevrem bilmeyene kadar hiçbir sorunumuz tartışmamız yoktu. Gayet mutluydum dert ettiğim hiçbir şey yoktu. Ç
 
Merhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
ben eşimi çok sevdim evlendik hamile kaldım beni işten çıkardılar çok zor zamanımızdı ki eşim de işinden ayrılmak zorunda kaldı . bileziklerimi satıp işyeri açtım çok zor günlerden geçtik 3 sene oluyor daha yeni yeni kendimize geliyoruz. Çok zordu ama seni seven biriyse ve çalışmaktan gocunmuyorsa birlikte zorlukların üstesinden gelmek harika bir şey. Ben yaşadım gördüm. Sevgi parayı getirebiliyor ama sevgisiz para da ne bileyim...
 
Benim için para ve sağlık önemli.
Çünkü sevgi uğruna yapılan her fedakarlık hesaplı bir alışverişe çevriliyor zaten.
Emek versen vermeseydin, iyilik etsen etmeseydin diyorlar.
Bencil olmalıyız sencil değil...
 
Merhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
Başlığa cevabım tabi ki para yaş ilerledikçe sorumluluk arttıkça anlıyor insan faturaları aşk ödemiyor bir mutfak alışverişi üstünkörü 2 haftalık 300 tl den fazla bunu da aşk ödemez çocuk olduğu zaman kısmetiyle gelir işte evlilikte keramet vardır hepsi lafta sözler öyle olsaydı bu kadar yoksul olmazdı ha ben demiyorum para için hiç sevmediğin biriyle evlen ama bunla da olmaz işte çok hırslı para kazanacak bir iş bulurla olmuyor o işler günde 50 tl de para kazanmaktır 200 tl de para kazanmaktır para var para var şimdi aileni dinle
 
Bunu diyebilir miyim sence :) ben diyorum, ki tek kötü kelimem için gecelerce uyuyamıyorum acaba ailemi üzdüm mü diye. Bir de böyle ağır bir şeyi nasıl diyin :)

Valla siz o kadar kibarlık yapıyorsunuz, üzülmesinler diye hassas davranıyorsunuz da aileniz size karşı hiç de kibar veya hassas değil. Sizi üzmekten de hiç çekinmiyorlar. “Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğu var üstelik. Bir de biz üzüp üzerine gitmeyelim” demiyorlar. Sadece aileniz de değil, çevreniz de böyleymiş.

Ama siz iki kelime için günlerce uyuyamıyormuşsunuz. Ben tek taraflı bu kadar kibarlığı hiç doğru bulmuyorum.
 
Son düzenleme:
Merhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
Çalışkan ve ekmeğini taştan çıkaran insanları sevin koruyun, adamı ailenize maskara etmeyin.
 
İşte yolunu tutturana kadar ben atanana kadar çevreye nasıl, kulağımı kapatacağım onu bilmiyorum çok yoruyorlar
aile bağlarınız sıkı olmalı ki çok önemsiyorsun annenin babanın dediklerini
ama şunu unutma her ne kadar anne baban da olsa sen artık 25 yaşına gelmiş kocaman bir kızsın
kendi kararını fikirlerini verecek olgunluktasın
ha aklına sevgilinle ilgili başka sorunlar da vardır onlar da takılıyordur ayrılmak zaten istiyorsundru aslında anlarım
ama bu yaşta annenin babanın tesiri altında kalma lütfen kendi kararlarını verirken
ben de aynı hatayı yapıyorum bazen
psikologumun bana önersi vardı bi çizelge yap demişti
mesela atıyorum sevgilinden ayrılmana dair sebepler çizelgesi yapsan
bunlardan kaçı senin fikrin kaçı annenin ya da babanın fikri bu çizelgede çıkarsan
belki daha kararlı olursun onun arkasında durmak konusunda
 
Valla bu sebepten ayrılırsan ömür boyu pişman olursun. Dünyanın gerçeği beşer ihtiyaçların giderilmesi yönünde çıkacak tabi. Aç susuz ömür geçmez ama para 💰 herşey demekte değil. Paran var ama kötü huysuz sinirli 😡 😤 bir kocaya düştün. Hergün hakaret hergün aşağılanma... ne yediğinden anlarsın, ne giydiğinden. Ortayı tutturmak lazım. Hem bu yaşlar çok kritik istikrarlı bir ilişkin varmış. Genelde 25 ten sonra ilişkiler boyut değiştirir daha somut şeyler aranır ve erkekler için kızın yaşı iyice küçülür. Yani artık 30 larında bir erkek 20 lerindeki kadını almak ister. 35 indeki 21-23 lerde, 40 ındaki bir erkek 23lerde. Yani 25 yaş itibarı ile bir kadının seçenekleri azalır yaşıtlarıyla ya da yaşları daha yakın erkeklerle evlenme ihtimali düşer. Ben ciddi ilişkilerini bitiren sonra bi dikiş tututamayıp 35 inde hala bekar çok kadın gördüm. Sonradan ailelerde burnunu soktuğu için pişman oluyor. Ailendir tabi senin için iyisini istiyor ama erkek arkadaşın üni mezunu ve çalışkan, ne iş olsa yapıyor. Yani seni kolay kolay aç bırakmaz. Hem sende yakında iş bulursun. Sadece geçici depresyondasın. Yazık etme ilişkine. Ayrılıp pişman olunca bi daha istedende aynı eskisi gibi olmaz. Umarım sağlıklı ve hayırlı bir karar alabilirsin.
 
Ben olaya biraz daha farklı bir yönden bakacağım.
Arkadaşınız için şunları yazmışsınız:
Hukuk fakültesinde okuyordu,
şanssızlık oldu,okuldan atıldı.
Bir kaç farklı işe girdi,işi rastgitmedi,ayrıldı.

Bazı insanlar ne istediğini bilmez ve sebatsızdır.
Siz çok sevdiğiniz için bu yaşananları 'şanssızlık' şeklinde yanlış yorumluyor olabilir misiniz?
Bir insanın,okul-iş tüm girişimlerinde,
dikiş tutturamamış olması bir tek bana mı garip geldi?
Kaldı ki artık üniversiteden atılmak eskisi kadar kolay değil,durmadan af çıkıyor.
20 yıl önce bıraktıkları,atıldıkları bölümlere dönen insanlar tanıyorum.

Sorunuza cevabım ise,
iki gönül bir olunca samanlık seyran olmuyor ve aşk denilen geçici duygu tek başına karın doyurmuyor.
Sevgi ve anlaşma,bir ilişkiye başlamak için gerek şart olmakla birlikte evlilik yürütmek için yeter şart değil,hele de günümüzde.

Ayrıca ailesinin etkisinde kalan insanların da sağlıklı evlilik yürütmekte zorlandığını gözlemliyorum.
 
Ben olaya biraz daha farklı bir yönden bakacağım.
Arkadaşınız için şunları yazmışsınız:
Hukuk fakültesinde okuyordu,
şanssızlık oldu,okuldan atıldı.
Bir kaç farklı işe girdi,işi rastgitmedi,ayrıldı.

Bazı insanlar ne istediğini bilmez ve sebatsızdır.
Siz çok sevdiğiniz için bu yaşananları 'şanssızlık' şeklinde yanlış yorumluyor olabilir misiniz?
Bir insanın,okul-iş tüm girişimlerinde,
dikiş tutturamamış olması bir tek bana mı garip geldi?
Kaldı ki artık üniversiteden atılmak eskisi kadar kolay değil,durmadan af çıkıyor.
20 yıl önce bıraktıkları,atıldıkları bölümlere dönen insanlar tanıyorum.

Sorunuza cevabım ise,
iki gönül bir olunca samanlık seyran olmuyor ve aşk denilen geçici duygu tek başına karın doyurmuyor.
Sevgi ve anlaşma,bir ilişkiye başlamak için gerek şart olmakla birlikte evlilik yürütmek için yeter şart değil,hele de günümüzde.

Ayrıca ailesinin etkisinde kalan insanların da sağlıklı evlilik yürütmekte zorlandığını gözlemliyorum.
Siyasi nedenlerden atıldığı için hiçbir af kapsamına alınmadı. Dikiş tuttıramama meselesi de şu şekilde, yine benim ve ailem ile alakalı, ailemin beğenmemesi küçğmsemesinden dolayı şunu yaparsam ailen istemez bunu yaparsam maaş az şunu yaparsam evlenemeyiz tarzı nedenler. Yoksa hiçbir işten atılmadı, ya da başarısız olmadı. Çıktığı her işten de patronlar aylarca aradı onu senin gibi elemana ihtiyacımız var diye. Mesele şu ki ya maaşlar asgari evlilik için çok düşük, ya da doğalgaz tesisat, esnaflık tarzı işler asıl ailesinin iş i ve çocukluğundan beri o da çalıştığı için o konularda başarılı ama o işleri ise ailem küçğmsüykr. Dikiş tutturamadı dediğim nokta bu işte, ne yapacağını artık o da bilmiyor ama hala çabalıyor benim için moralini bozmadan. Ama ben sürekli depresyondayım
 
Merhaba arkadaşlar.
Hem hayat koşullarının bu kadar zorlaşması, hem de atanamamam, iş bulamamam bunalımı ile artık psikolojim bozuldu ve doğru kararlar veremez hale geldim. Her şeyi saldım ne oluyorsa olsun moduna girdim ve çıkamıyorum. Var mı aynı durumda olan?
Erkek arkadaşım var 25 yaşına girecek, ünv i bitirdi. Çok çalışkan, çok hırslı ve başarılı esasında. Ama ülke şartları mı dersin, şansızlık mı dersin bir türlü iyi bir yerde tutunamadı. Çocukluğundan beri çalıştığı için bir çok işten anlıyor ve haftasını dahil sürekli çalışır mutlaka para kazanacak Bi şeyler bulur. Fakat düzen yok, iyi bir iş yok. Şirketlere giriyor başarılı olmasına rağmen sürekli eleman çıkarma durumları oluyor. Kendi işimi dükkan vs açayım dedi, şuanki durumda biraz riskli. Babası tesisat doğalgaz ustası, çocukluktan beri ilgisi olduğu için uğraşmış şuan baya iyi o işte, ama o kadar ünv okudu bitirdi başarılı da Bi çocuk, o işte çalışması içime sinmiyor.
Ailem maddiyat yüzünden istemiyor. Kötü yorumlar beni daha da üzüyor artık, bitirme aşamasına geldim çünkü sürekli insanların Olumsuz konuşması psikolojimi bozdu. Bitireyim artık ne oluyorsa olsun moduna girdim. Yoruldum artık sanırım. Umudumu yitirdim ben. Ben de atanamıyorum zaten. Evet evliliğin acelesi yok beklememiz lazım. Şuan evlenmek gibi bir isteğim de yok. Ama beni yoran ailem, çevrem,söylenen laflar. Zaten işsizlik atanamama, belirsizlikler yoruyor üzüyor yeterince. Kaygı bozukluğum var üstelik. Bu psikoloji ile ilişkimi yaşayamacak hale geldim artık.
Aynı durumu yaşayanlar nasıl bir yol izledi bahsederlerse sevinirim?
Sizin durumunuz da olan herkes kaygı bozukluğu yaşıyor Zaten. Elalemin dedikleri için falan ilişki mi bitirilir üstelik adam tembel iş tutmaz vs olsa bi dk durma derdim
 
aile bağlarınız sıkı olmalı ki çok önemsiyorsun annenin babanın dediklerini
ama şunu unutma her ne kadar anne baban da olsa sen artık 25 yaşına gelmiş kocaman bir kızsın
kendi kararını fikirlerini verecek olgunluktasın
ha aklına sevgilinle ilgili başka sorunlar da vardır onlar da takılıyordur ayrılmak zaten istiyorsundru aslında anlarım
ama bu yaşta annenin babanın tesiri altında kalma lütfen kendi kararlarını verirken
ben de aynı hatayı yapıyorum bazen
psikologumun bana önersi vardı bi çizelge yap demişti
mesela atıyorum sevgilinden ayrılmana dair sebepler çizelgesi yapsan
bunlardan kaçı senin fikrin kaçı annenin ya da babanın fikri bu çizelgede çıkarsan
belki daha kararlı olursun onun arkasında durmak konusunda
Ailem in dediği şey işte şu kuzenin şu ablan doktorla evlendi mühendisle evlendi öğretmenle evlendi sen esnaf mı alacaksın ya da garanti olmayan illerde çalışan birini bize yakıştırıyorcmusun tarzı küçümseyici konuşuyorlar. Elbette ailem benim için en güzelini istiyor. Belki çoğu aile ister kızı doktorla mühendisle evlensin ama kimse ailem kadar abarrmıyordur diye düşünüyorum. O kadar mutsuz oluyorlar ki böyle durumlarda. Küçümseöiyorum ama bize denk değiller diyor
 
Ailem in dediği şey işte şu kuzenin şu ablan doktorla evlendi mühendisle evlendi öğretmenle evlendi sen esnaf mı alacaksın ya da garanti olmayan illerde çalışan birini bize yakıştırıyorcmusun tarzı küçümseyici konuşuyorlar. Elbette ailem benim için en güzelini istiyor. Belki çoğu aile ister kızı doktorla mühendisle evlensin ama kimse ailem kadar abarrmıyordur diye düşünüyorum. O kadar mutsuz oluyorlar ki böyle durumlarda. Küçümseöiyorum ama bize denk değiller diyor
sen kendine doktor alaydın madem öyle de geç :KK70:
çok ciddiyim bunları dert etme ya lütfen
bu arada bizimkiler de aynı böyle ya aynı kardeşimi mühendis sevgilisinden ayırdılar sana denk değil diye
kız kardeşim doktor ve doktor buldu sonra onunla evlendi.şimdi ailemle görüşmüyor yüzümüze bile bakmıyor damat bey, hatta babama hakaret bile etti bi zaman
 
X