- 18 Aralık 2016
- 415
- 488
- 103
- 37
- Konu Sahibi new_yorker
- #1
Arkadaslar merhaba,
Size ciddi olarak ve objektif olarak kendi sorunumdan bahsedecegim, benzer durumda olan ya da cevresinde duyan varsa lutfen yardimci olun.
Ben herseyi cok fazla kafama takan biriyim ama bu normal seviyede degil. Alinganlik degil, bana yapilan bir yanlisi, ozellikle de guvendigim, insan yerine koydugum birinin yaptigi yanlisi kafamda cok fazla buyutuyorum.
Esimle evlenmeden once bir sene nisanli kaldik. O bir sene icerisinde esim yapmadigi iskenceyi birakmadi bana, saymadigi hakaret, laf, kufur kalmadi. Aslinda karakter olarak o seviyede kotu birisi degildi, onceden tanistigimizda oyle degildi, ama o yuzuk takildigi andan itibaren adam kafayi yedi resmen, bambaska biri oldu, bana ve aileme sacma sapan sebeplerden etmedik laf birakmadi. Ben nisanliyken hastanelik oldum, kalp carpintilari gecirdim ama nisani bozamadim, atamadim, iki kez doktora gittim, bir kez psikolog arkadasimla konustum ama olmadi, atamadim nisani. Ozguvenim yoktu, nisandan donmeyi bosanmak kadar kotu saniyordum o zamanlar malesef. Sonra esim son gaz bir de dugunde bana bagirdi cagirdi, bagirdi cagirdi avazi ciktigi kadar, uzerimde gelinlik varken, orda ben cok kotu oldum, bir an var ya beyin kanamasi gecirdigimi dusundum, omrumde duymadim, damadin geline bagirdigini. Ama dugunu bozamadim, evlendim. Kucuk de degildim, 25 yasindaydim, ama her yapilani sineye cektim ve evlendim.
Arkadaslar bes senedir evliyim, esimin her yaptigi, her dedigi, her saydigi laf dun gibi aklimda hala. O kadar etkisinde kaldim ki psikolojik olarak bir anini bile kafamdan atamiyorum. Dugun kelimesinden, dugunlerden nefret ediyorum, sosyal medyada insanlarin dugun fotograflarini gorunce elim ayagim bosaliyor hemen, 5 yildir sadece iki kez dugune gittim, ikisinde de dugun boyunca agladim. Yani o kadar kotu idim cunku ben, gelinligim uzerime kefen oldu yemin ederim.
Cevremdeki butun arkadaslarima nasil bir nisanlilik, nasil bir dugun gecirdigimi anlattim, herkes dinleyip hayret ediyor, herkes nasil nisandan donmedigime hayret ediyor, herkes esimin o zamanlar nasil bu kadar cirkin bir adam olduguna cok sasiriyor, bir kisi yok ya dugunde damadin geline avazi ciktigi kadar bagirdigi.
Bunlari her kavgada esime soyluyorum, her kavgada ortaya dokuyorum, kavga daha da, daha da siddetleniyor, umrumda degil ama o kadar o anin etkisinde kalmisim ki ne yapsam icimden cikmiyor, birden agzimdan dokuluyor hersey, cunku zaten icimde yasiyor o acilar 5 yildir.
Arkadaslar bir de ben o kadar kafayi bozdum ki, surekli kendi kendime konusuyorum. Yani bu normal seviyede degil. Boyle baya baya kendi kendime konusuyorum, el hareketleri yapa yapa hem de, sinirleniyorum, bagirip cagiriyorum bazen, bazen de yine yalnizken, araba surerken falan bagira bagira konusuyorum, hep kafama taktigim konulari ama, ya inanin elimde degil, deli derler boyle birine. Bunlar da hep esim yuzunden, arabada gidecegim yere kadar bagirip cagiriyorum esime (yalnizken yani, o yokken)
Bir iki defa esim gordu, kaynanam gordu, ne yapiyorsun dediler, hic dedim, kv kizim senin aklinda var mi yoksa, ne bu boyle el haraketleri yapa yapa kendi kendine konusuyorsun dedi. Esim de cinlerle mi konusuyorsun falan dedi, ya o seviyede yani, kendime hakim olamiyorum.
Cahil de degilim, master mezunuyum, ama kafaya takmaktan kafayi yedim, sinirlerim falan cok yiprandi. Esim falan umrumda degil de, cocugum var iki yasinda, ona kotu ornek olacagim, o da gorecek boyle konustugumu, bagirdigimi, anlayacak bir terslik oldugunu.
Arkadaslar bana ne tavsiye edersiniz, nedir bu asiri kafaya takma, yapilanlari bir turlu unutamama, kendi kendime bagirmalar, lutfen dalga gecmeden ciddi cevaplar verin. Psikologa gidecegim tamam ama sizler de bir yardimci olun.
Size ciddi olarak ve objektif olarak kendi sorunumdan bahsedecegim, benzer durumda olan ya da cevresinde duyan varsa lutfen yardimci olun.
Ben herseyi cok fazla kafama takan biriyim ama bu normal seviyede degil. Alinganlik degil, bana yapilan bir yanlisi, ozellikle de guvendigim, insan yerine koydugum birinin yaptigi yanlisi kafamda cok fazla buyutuyorum.
Esimle evlenmeden once bir sene nisanli kaldik. O bir sene icerisinde esim yapmadigi iskenceyi birakmadi bana, saymadigi hakaret, laf, kufur kalmadi. Aslinda karakter olarak o seviyede kotu birisi degildi, onceden tanistigimizda oyle degildi, ama o yuzuk takildigi andan itibaren adam kafayi yedi resmen, bambaska biri oldu, bana ve aileme sacma sapan sebeplerden etmedik laf birakmadi. Ben nisanliyken hastanelik oldum, kalp carpintilari gecirdim ama nisani bozamadim, atamadim, iki kez doktora gittim, bir kez psikolog arkadasimla konustum ama olmadi, atamadim nisani. Ozguvenim yoktu, nisandan donmeyi bosanmak kadar kotu saniyordum o zamanlar malesef. Sonra esim son gaz bir de dugunde bana bagirdi cagirdi, bagirdi cagirdi avazi ciktigi kadar, uzerimde gelinlik varken, orda ben cok kotu oldum, bir an var ya beyin kanamasi gecirdigimi dusundum, omrumde duymadim, damadin geline bagirdigini. Ama dugunu bozamadim, evlendim. Kucuk de degildim, 25 yasindaydim, ama her yapilani sineye cektim ve evlendim.
Arkadaslar bes senedir evliyim, esimin her yaptigi, her dedigi, her saydigi laf dun gibi aklimda hala. O kadar etkisinde kaldim ki psikolojik olarak bir anini bile kafamdan atamiyorum. Dugun kelimesinden, dugunlerden nefret ediyorum, sosyal medyada insanlarin dugun fotograflarini gorunce elim ayagim bosaliyor hemen, 5 yildir sadece iki kez dugune gittim, ikisinde de dugun boyunca agladim. Yani o kadar kotu idim cunku ben, gelinligim uzerime kefen oldu yemin ederim.
Cevremdeki butun arkadaslarima nasil bir nisanlilik, nasil bir dugun gecirdigimi anlattim, herkes dinleyip hayret ediyor, herkes nasil nisandan donmedigime hayret ediyor, herkes esimin o zamanlar nasil bu kadar cirkin bir adam olduguna cok sasiriyor, bir kisi yok ya dugunde damadin geline avazi ciktigi kadar bagirdigi.
Bunlari her kavgada esime soyluyorum, her kavgada ortaya dokuyorum, kavga daha da, daha da siddetleniyor, umrumda degil ama o kadar o anin etkisinde kalmisim ki ne yapsam icimden cikmiyor, birden agzimdan dokuluyor hersey, cunku zaten icimde yasiyor o acilar 5 yildir.
Arkadaslar bir de ben o kadar kafayi bozdum ki, surekli kendi kendime konusuyorum. Yani bu normal seviyede degil. Boyle baya baya kendi kendime konusuyorum, el hareketleri yapa yapa hem de, sinirleniyorum, bagirip cagiriyorum bazen, bazen de yine yalnizken, araba surerken falan bagira bagira konusuyorum, hep kafama taktigim konulari ama, ya inanin elimde degil, deli derler boyle birine. Bunlar da hep esim yuzunden, arabada gidecegim yere kadar bagirip cagiriyorum esime (yalnizken yani, o yokken)
Bir iki defa esim gordu, kaynanam gordu, ne yapiyorsun dediler, hic dedim, kv kizim senin aklinda var mi yoksa, ne bu boyle el haraketleri yapa yapa kendi kendine konusuyorsun dedi. Esim de cinlerle mi konusuyorsun falan dedi, ya o seviyede yani, kendime hakim olamiyorum.
Cahil de degilim, master mezunuyum, ama kafaya takmaktan kafayi yedim, sinirlerim falan cok yiprandi. Esim falan umrumda degil de, cocugum var iki yasinda, ona kotu ornek olacagim, o da gorecek boyle konustugumu, bagirdigimi, anlayacak bir terslik oldugunu.
Arkadaslar bana ne tavsiye edersiniz, nedir bu asiri kafaya takma, yapilanlari bir turlu unutamama, kendi kendime bagirmalar, lutfen dalga gecmeden ciddi cevaplar verin. Psikologa gidecegim tamam ama sizler de bir yardimci olun.
kendi kendime bir muhabbet sorma 
kafa dengi kimse olmadığından kendimizle konuşuyoruz (canım kendim 
) o yüzden bu abartılacak bir durum değil bence ama eşine kızgınlığın konusunda şunu söyleyeyim o kötü anları unutmaya çalış çünkü o günün gerginligiyle yapmıştır mutlaka bilinçli olduğunu sanmıyorum ben unutmayıp sürekli dile getirdiginde daha da kötü bir hal alacak, esin sinirlenecek sen ona karşı kin besleyeceksin evliliğiniz zarar görür sadece o yüzden bazı şeyleri unutmak gerek
