- 24 Nisan 2020
- 1.324
- 4.419
- 83
- 45
- Konu Sahibi feliscatus
-
- #1
Merhaba, sadece dertleşmek için yazacağım uzun süreli terapi dışında durumumdan bir kurtuluş yok çünkü. Çok büyük pişmanlıklar içindeyim arkadaşlarım, hepsi de geçmişteki seçimlerimle ilgili ve hem kendime hem de aileme inanılmaz öfkeliyim ama gel gör ki neye yarar. 44 yaşım bitiyor, evliyim iç sorunlarım ve hesaplaşmalarım dışında güzel bir hayatım var. Eşim ile uyumlu bir çiftiz, merhametli biridir ve sevip seviliyorum. Kedilerimizle günlerimiz geçiyor güle oynaya.
Beni kemiren geçmişte yapamadıklarım, yaşayamadıklarım ve bundan sonra da yaşayamayacak olmam.
Çok baskıcı ve okumasına rağmen ataerkil hatta cahil bir ailede büyüdüm, herşey yasaktı neredeyse herşey ya da babamın keyfindeydi diyelim. Sürekli manipülasyonla, hakaretlerle büyüdüm evden kavga gürültü eskik olmadı senelerce. Annem çalışmasına rağmen boşanmadı ben de 25 yaşımda ilk erkek arkadaşımla sırf aileden kaçmak için evlendim daha doğrusu babam tarafından itildim. Meğer daha kötü bir cehenneme düşmüşüm kısa süre sonra anladım ama geçti, ite kaka üç sene sürdürdüm ve aldatılmalarım sonucunda boşandım. Ailevi sorunlar, ksııtlamalar artarak devam etti 30’lara gelmiştim neredeyse ama sokağa iş dışı çıkmama izin yoktu çünkü dul kadındım laf olurdu.
Annemin ben sensiz yaşayamam bu evde ölürüm manipülasyonları babamın özgüvenimi yerle bir etmesi derken ben ne ayrı bir eve çıkmayı ne de hayallerimi kovalamayı düşündüm; hayatım işten eve arada denize, sinemaya vs. şeklinde sürdü.
Eşimle 33 yaşımda tanıştım onunla çok gezdik, vizesiz ülkelere gittik, depremden önce Hatay’a gittik aracımızla ama bitti bu sene hepsi.
Evet benim derdim bu çok saçma gelecek belki ama Roma, Paris, Yunan adaları, Berlin… Görmek istiyorum dünya gözüyle. Gel gelelim zor görürüm artık, çünkü 1 euro kabaca 30 tl
20 seneden fazladır asistanım, yöneticilerle çalışmaktan yoruldum biraz dinlendim iş aradım ve maaşı iyi bir yer buldum ancak mülakatta söylenen şeylerler görev tanımı tamamen zıt olduğu için işi bıraktım. Eşim bilgisayar üzerine çalışıyor kendisini geliştirmeye bakıyor ve maaşı 35.000 ucu ucuna geliyor ay sonu ve hep içeriden yiyoruz.
Benim yaşım nedeniyle iş bulmam zor, evimiz kira değil en büyük avantajımız o ama benim hayaller çöpte.
Arabamızı sattık yeniden alamadık, kuş kadar paraya gitti şimdi minimum 1 milyon arabalar. Hiçbişey olmuyor tek maaşla ben de dediğim gibi iş bulamıyorum ha diyince.
Gereksiz romantizm kasmak da istemiyorum sonuçta ülkede buz gibi bir barınma sorunu varken şanslı insanlardanız ama insanın yapmak istediklerini yapamaması içinde ukte kalıyor.
Beni kemiren geçmişte yapamadıklarım, yaşayamadıklarım ve bundan sonra da yaşayamayacak olmam.
Çok baskıcı ve okumasına rağmen ataerkil hatta cahil bir ailede büyüdüm, herşey yasaktı neredeyse herşey ya da babamın keyfindeydi diyelim. Sürekli manipülasyonla, hakaretlerle büyüdüm evden kavga gürültü eskik olmadı senelerce. Annem çalışmasına rağmen boşanmadı ben de 25 yaşımda ilk erkek arkadaşımla sırf aileden kaçmak için evlendim daha doğrusu babam tarafından itildim. Meğer daha kötü bir cehenneme düşmüşüm kısa süre sonra anladım ama geçti, ite kaka üç sene sürdürdüm ve aldatılmalarım sonucunda boşandım. Ailevi sorunlar, ksııtlamalar artarak devam etti 30’lara gelmiştim neredeyse ama sokağa iş dışı çıkmama izin yoktu çünkü dul kadındım laf olurdu.
Annemin ben sensiz yaşayamam bu evde ölürüm manipülasyonları babamın özgüvenimi yerle bir etmesi derken ben ne ayrı bir eve çıkmayı ne de hayallerimi kovalamayı düşündüm; hayatım işten eve arada denize, sinemaya vs. şeklinde sürdü.
Eşimle 33 yaşımda tanıştım onunla çok gezdik, vizesiz ülkelere gittik, depremden önce Hatay’a gittik aracımızla ama bitti bu sene hepsi.
Evet benim derdim bu çok saçma gelecek belki ama Roma, Paris, Yunan adaları, Berlin… Görmek istiyorum dünya gözüyle. Gel gelelim zor görürüm artık, çünkü 1 euro kabaca 30 tl
20 seneden fazladır asistanım, yöneticilerle çalışmaktan yoruldum biraz dinlendim iş aradım ve maaşı iyi bir yer buldum ancak mülakatta söylenen şeylerler görev tanımı tamamen zıt olduğu için işi bıraktım. Eşim bilgisayar üzerine çalışıyor kendisini geliştirmeye bakıyor ve maaşı 35.000 ucu ucuna geliyor ay sonu ve hep içeriden yiyoruz.
Benim yaşım nedeniyle iş bulmam zor, evimiz kira değil en büyük avantajımız o ama benim hayaller çöpte.
Arabamızı sattık yeniden alamadık, kuş kadar paraya gitti şimdi minimum 1 milyon arabalar. Hiçbişey olmuyor tek maaşla ben de dediğim gibi iş bulamıyorum ha diyince.
Gereksiz romantizm kasmak da istemiyorum sonuçta ülkede buz gibi bir barınma sorunu varken şanslı insanlardanız ama insanın yapmak istediklerini yapamaması içinde ukte kalıyor.