Artılar, eksilerle uzun bir iç döküş.

feliscatus .!.:

Ev vardı aracı çok km yaptığımız ve eskidiği masrafı arttığı için sattık. Bir de eşim İstanbul trafiğinden bıkmıştı bir gün 5 km yolu iki saatte gelince delirdi daha da kullanmam araba diye. Bir yere gideceksek kiralıyoruz.

Genişletmek için tıkla...

KahveCekirdegi7 .!.:

İstanbul’un neresinde oturuyorsunuz eşimiz işe arabayla mı gidiyordu

Genişletmek için tıkla...

feliscatus .!.:

Merhaba, sadece dertleşmek için yazacağım uzun süreli terapi dışında durumumdan bir kurtuluş yok çünkü. Çok büyük pişmanlıklar içindeyim arkadaşlarım, hepsi de geçmişteki seçimlerimle ilgili ve hem kendime hem de aileme inanılmaz öfkeliyim ama gel gör ki neye yarar. 44 yaşım bitiyor, evliyim iç sorunlarım ve hesaplaşmalarım dışında güzel bir hayatım var. Eşim ile uyumlu bir çiftiz, merhametli biridir ve sevip seviliyorum. Kedilerimizle günlerimiz geçiyor güle oynaya.

Beni kemiren geçmişte yapamadıklarım, yaşayamadıklarım ve bundan sonra da yaşayamayacak olmam.

Çok baskıcı ve okumasına rağmen ataerkil hatta cahil bir ailede büyüdüm, herşey yasaktı neredeyse herşey ya da babamın keyfindeydi diyelim. Sürekli manipülasyonla, hakaretlerle büyüdüm evden kavga gürültü eskik olmadı senelerce. Annem çalışmasına rağmen boşanmadı ben de 25 yaşımda ilk erkek arkadaşımla sırf aileden kaçmak için evlendim daha doğrusu babam tarafından itildim. Meğer daha kötü bir cehenneme düşmüşüm kısa süre sonra anladım ama geçti, ite kaka üç sene sürdürdüm ve aldatılmalarım sonucunda boşandım. Ailevi sorunlar, ksııtlamalar artarak devam etti 30’lara gelmiştim neredeyse ama sokağa iş dışı çıkmama izin yoktu çünkü dul kadındım laf olurdu.

Annemin ben sensiz yaşayamam bu evde ölürüm manipülasyonları babamın özgüvenimi yerle bir etmesi derken ben ne ayrı bir eve çıkmayı ne de hayallerimi kovalamayı düşündüm; hayatım işten eve arada denize, sinemaya vs. şeklinde sürdü.

Eşimle 33 yaşımda tanıştım onunla çok gezdik, vizesiz ülkelere gittik, depremden önce Hatay’a gittik aracımızla ama bitti bu sene hepsi.

Evet benim derdim bu çok saçma gelecek belki ama Roma, Paris, Yunan adaları, Berlin… Görmek istiyorum dünya gözüyle. Gel gelelim zor görürüm artık, çünkü 1 euro kabaca 30 tl

20 seneden fazladır asistanım, yöneticilerle çalışmaktan yoruldum biraz dinlendim iş aradım ve maaşı iyi bir yer buldum ancak mülakatta söylenen şeylerler görev tanımı tamamen zıt olduğu için işi bıraktım. Eşim bilgisayar üzerine çalışıyor kendisini geliştirmeye bakıyor ve maaşı 35.000 ucu ucuna geliyor ay sonu ve hep içeriden yiyoruz.

Benim yaşım nedeniyle iş bulmam zor, evimiz kira değil en büyük avantajımız o ama benim hayaller çöpte.

Arabamızı sattık yeniden alamadık, kuş kadar paraya gitti şimdi minimum 1 milyon arabalar. Hiçbişey olmuyor tek maaşla ben de dediğim gibi iş bulamıyorum ha diyince.


Gereksiz romantizm kasmak da istemiyorum sonuçta ülkede buz gibi bir barınma sorunu varken şanslı insanlardanız ama insanın yapmak istediklerini yapamaması içinde ukte kalıyor.

Genişletmek için tıkla...

arduino27 .!.:

Son yıllarda herkeste inanılmaz gezme isteği var. Ben de çok istiyorum hatta istiyordum. Şimdi ise nötrüm. Çünkü yerinde duramamanın, gezip tozmak istemenin; insanın aslında kendini, bu dünyaya geliş amacını arıyor olması olduğunu öğrendim. İnsanoğlu aslına rücu etmek istiyor. Dengeye gelmeye başlayınca geçmişi kabullenmek de kolaylaşmaya başladı, kendimi bir yerlere atma isteği de azaldı. Şu an sadece duruyorum, hatta hiç hareket etmek istemiyorum. Ben de şimdilik böyle bir durum oldu..

Genişletmek için tıkla...

janemarple .!.:

Ayrıca ben bu yurtdışı görme isteğinin zamanımızda bir tür takıntıya dönüştüğünü düşünüyorum, bir zamanlar da ben de yaptım bu takıntıyı. Yeni ülke görmek ufuk açıyordur ama tek ufuk açan şey o değil. Ayrıca üç gün Viyana’ya gitmek Avusturya kültürünü içine yerleştirmiyor eğlenip dönüyorsun işte. Ben o eğlenceler için kendime eziyet etmemeye karar verdim. Siz de etmeyin kedilerinizle eşinizle daha az maliyetli hobiler ilgi alanları bulmaya çalışın sevgiler

Genişletmek için tıkla...

janemarple .!.:

Benim iyi kazandıran ama aşırı stresli bir işim var yaşım da 46. Bu yıl mümkünse bir kaç yıl çalışmamakta karar verdim, eşimin kazandığı sizin eşinizin kazandığından düşük evimiz de kira, bizim de sizin gibi kedlerimiz var. birikimimi kemirerek yaşayacağım. En sevdiğim lüksüm olan terapiyi azaltacağım alışveriş yapmayacağım ve önceki senelerde olduğu gibi yurtdışı tatili de yapmayacağız. Ben de öyle çok ülke gezmedim gitmek istediğim şehirler görmek istediğim müzeler vardı ve çalışmaya devam etsem bunları yapabilirim ama cidden şu çalışma temposunu kaldıramıyorum. O yüzden de yemişim yabancı ülkesini de müzesini de diyorum. Aileden zengin değilsen hem pastam dursun hem karnım doysun olmuyor bir seçim yapmak gerekiyor ne neyi seçsen diğerinin avantajını terkediyorsun dezavantajıyla birlikte. O yüzden benim ya da sizin durumunuzda kendimize acımamızın faydası olmadığını düşünüyorum. Ayrıca ben bu yurtdışı görme isteğinin zamanımızda bir tür takıntıya dönüştüğünü düşünüyorum, bir zamanlar da ben de yaptım bu takıntıyı. Yeni ülke görmek ufuk açıyordur ama tek ufuk açan şey o değil. Ayrıca üç gün Viyana’ya gitmek Avusturya kültürünü içine yerleştirmiyor eğlenip dönüyorsun işte. Ben o eğlenceler için kendime eziyet etmemeye karar verdim. Siz de etmeyin kedilerinizle eşinizle daha az maliyetli hobiler ilgi alanları bulmaya çalışın sevgiler

Genişletmek için tıkla...

feliscatus .!.:

Çok haklısınız hem karnım doysun hem pastam dursun olmuyor maalesef. Evde onuncu senemiz olacak bir boya yaptık ama ikinciyi istiyor, bazı değişiklikler var kafamda yapmak istediğim ve seneye ya bunları yapacağız ya tatile gideceğiz o bütçeyle. Ben evin dekorasyonuna da önem veriyorum yani önem değil de seviyorum evimi güzelleştirmeyi, bazısı eski eşyalarla yaşar rahatsız olmaz gezmesine bakar ben ikisini de istiyorum ne kötü di mi?

Genişletmek için tıkla...

notredam .!.:

Bu konuyu bende çok düşünüyorum, çünkü yalnızım ve gezerek içimdeki bir şeyi bastırdığımı düşünüyorum konu sahibinin dediği yerlerin dışında 10ülkeye daha gittim ama inanın başlamadan önceki heyecanım yoktu çok anlam yüklediğimi hissettim ben bir şey arıyorum bu hayattta ve gezerek bastırıyorum biliyorum sizce ne olabilir bu ? Dengeye gelmek nasıl oluyor yardımcı olur musunuz

Genişletmek için tıkla...

feliscatus .!.:

Haklısınız, eskiden böyle değildi yani bu kadar değildi. Şimdi kendini ve dünyayı keşfetmek = gezmek, görmek oldu. Haksız da bulamıyorum bu düşünceyi çünkü bir tarihi eseri bir müzeyi gezdiğimde bile çok etkileniyorum ve kendime bir şeyler katmış gibi hissediyorum. Elbette bu %100 doğru diyemem, keza benim de üzüntüm esasen kendi isteklerimi gerçekleştirmemiş olmak.

Genişletmek için tıkla...

feliscatus .!.:

Merhaba, sadece dertleşmek için yazacağım uzun süreli terapi dışında durumumdan bir kurtuluş yok çünkü. Çok büyük pişmanlıklar içindeyim arkadaşlarım, hepsi de geçmişteki seçimlerimle ilgili ve hem kendime hem de aileme inanılmaz öfkeliyim ama gel gör ki neye yarar. 44 yaşım bitiyor, evliyim iç sorunlarım ve hesaplaşmalarım dışında güzel bir hayatım var. Eşim ile uyumlu bir çiftiz, merhametli biridir ve sevip seviliyorum. Kedilerimizle günlerimiz geçiyor güle oynaya.

Beni kemiren geçmişte yapamadıklarım, yaşayamadıklarım ve bundan sonra da yaşayamayacak olmam.

Çok baskıcı ve okumasına rağmen ataerkil hatta cahil bir ailede büyüdüm, herşey yasaktı neredeyse herşey ya da babamın keyfindeydi diyelim. Sürekli manipülasyonla, hakaretlerle büyüdüm evden kavga gürültü eskik olmadı senelerce. Annem çalışmasına rağmen boşanmadı ben de 25 yaşımda ilk erkek arkadaşımla sırf aileden kaçmak için evlendim daha doğrusu babam tarafından itildim. Meğer daha kötü bir cehenneme düşmüşüm kısa süre sonra anladım ama geçti, ite kaka üç sene sürdürdüm ve aldatılmalarım sonucunda boşandım. Ailevi sorunlar, ksııtlamalar artarak devam etti 30’lara gelmiştim neredeyse ama sokağa iş dışı çıkmama izin yoktu çünkü dul kadındım laf olurdu.

Annemin ben sensiz yaşayamam bu evde ölürüm manipülasyonları babamın özgüvenimi yerle bir etmesi derken ben ne ayrı bir eve çıkmayı ne de hayallerimi kovalamayı düşündüm; hayatım işten eve arada denize, sinemaya vs. şeklinde sürdü.

Eşimle 33 yaşımda tanıştım onunla çok gezdik, vizesiz ülkelere gittik, depremden önce Hatay’a gittik aracımızla ama bitti bu sene hepsi.

Evet benim derdim bu çok saçma gelecek belki ama Roma, Paris, Yunan adaları, Berlin… Görmek istiyorum dünya gözüyle. Gel gelelim zor görürüm artık, çünkü 1 euro kabaca 30 tl

20 seneden fazladır asistanım, yöneticilerle çalışmaktan yoruldum biraz dinlendim iş aradım ve maaşı iyi bir yer buldum ancak mülakatta söylenen şeylerler görev tanımı tamamen zıt olduğu için işi bıraktım. Eşim bilgisayar üzerine çalışıyor kendisini geliştirmeye bakıyor ve maaşı 35.000 ucu ucuna geliyor ay sonu ve hep içeriden yiyoruz.

Benim yaşım nedeniyle iş bulmam zor, evimiz kira değil en büyük avantajımız o ama benim hayaller çöpte.

Arabamızı sattık yeniden alamadık, kuş kadar paraya gitti şimdi minimum 1 milyon arabalar. Hiçbişey olmuyor tek maaşla ben de dediğim gibi iş bulamıyorum ha diyince.


Gereksiz romantizm kasmak da istemiyorum sonuçta ülkede buz gibi bir barınma sorunu varken şanslı insanlardanız ama insanın yapmak istediklerini yapamaması içinde ukte kalıyor.

Genişletmek için tıkla...

sookiestackhouse .!.:

Bu konuya, sukredin, allah baska dert vermesin, saglikli olduktan sonra gerisi onemli degil vs yazacak arkadaslara da ben bi salin bizi demek istiyorum. Daha 4-5 sene once Orta ust sinif bir hayat surerken simdi orta sinif bile degilim. Artan maaslarla bir de. Ek bi borcumuz da olmadi. Seyahat bende de ukde de benim en takildigim sey mesela. Azcik mutfak konusunda ilgiliyim. benim dolabimdan cesit cesit unlarim(badem vs) orjinal vanilya esanslarim(yurt disindan alinmis), belcika cikolatasi, cesitli asya soslari(miso vs), en az 5 cesit ithal peynir(atistirmalik icin) birinci kalite tereyagim kuru etlerim vs eksik olmazdi. Bitince rahatca gider alirdim. Parmesan olmadan makarna yenir mi falan diyecek seviyedeydim:) bunlar ulkede cogu insana gore simariklik ama esimle ikimiz cok iyi okullar bitirip iyi islerde calisip cok sukur guzel bi hayat kurduk diye dusunuyorduk. Bu restoran acilmis hadi bu hafta deneyelim. Ya da arkadaslari toplayip mangal yapalim diyebiliyorduk. Et ve ickiler bizden() kendiniz getirin demek ayipti cunku. Simdi o hayatimin yerinde yeller esiyor. Ayni isleri yapiyoruz veya borclanmadik. Ama ne oldu? Ulke tepetaklak oldu. Artik bulgur yiyebiliyor musun sukret diyen insanlarin arasinda sukur ede ede hayatimizi devam ettiriyoruz ama zaten uc kurusluk zevklerimiz vardi ya! Onlari da elimizden aldilar. Biz de tv karsisinda elma portakal cekirdek yiyenlerdeniz artik. Vize almaya usendigim icin avrupaya gitmedigim gunlere lanet olsun diyorum. En azindan daha cok yer gormus olurdum. Simdi kendi ulkem benden bi pasaport icin cikar 8 kagit diyor. Yenilemedim bile. (Ben de dolmusum icimi doktum iyi oldu:) sagol konu sahibi:))))

Genişletmek için tıkla...

janemarple .!.:

Benim iyi kazandıran ama aşırı stresli bir işim var yaşım da 46. Bu yıl mümkünse bir kaç yıl çalışmamakta karar verdim, eşimin kazandığı sizin eşinizin kazandığından düşük evimiz de kira, bizim de sizin gibi kedlerimiz var. birikimimi kemirerek yaşayacağım. En sevdiğim lüksüm olan terapiyi azaltacağım alışveriş yapmayacağım ve önceki senelerde olduğu gibi yurtdışı tatili de yapmayacağız. Ben de öyle çok ülke gezmedim gitmek istediğim şehirler görmek istediğim müzeler vardı ve çalışmaya devam etsem bunları yapabilirim ama cidden şu çalışma temposunu kaldıramıyorum. O yüzden de yemişim yabancı ülkesini de müzesini de diyorum. Aileden zengin değilsen hem pastam dursun hem karnım doysun olmuyor bir seçim yapmak gerekiyor ne neyi seçsen diğerinin avantajını terkediyorsun dezavantajıyla birlikte. O yüzden benim ya da sizin durumunuzda kendimize acımamızın faydası olmadığını düşünüyorum. Ayrıca ben bu yurtdışı görme isteğinin zamanımızda bir tür takıntıya dönüştüğünü düşünüyorum, bir zamanlar da ben de yaptım bu takıntıyı. Yeni ülke görmek ufuk açıyordur ama tek ufuk açan şey o değil. Ayrıca üç gün Viyana’ya gitmek Avusturya kültürünü içine yerleştirmiyor eğlenip dönüyorsun işte. Ben o eğlenceler için kendime eziyet etmemeye karar verdim. Siz de etmeyin kedilerinizle eşinizle daha az maliyetli hobiler ilgi alanları bulmaya çalışın sevgiler

Genişletmek için tıkla...

whitesneaker .!.:

Ne olsun mesela dertlenmesi için kolu bacağı mı kopsun ? İnsanın ruhen kötü hissetmesinin de bir dert olabileceğini neden kabullenmiyorsunuz ?

Genişletmek için tıkla...