Benim cocukken bi arkadasim vardi, cok yakin arkadastik, yani herseyimizi paylasirdik en azindan ben herseyimi paylasirdim bi kardes gibi görürdüm onu. 10 yasimdan 16 yasima kadar sürdü arkadasligimiz. Sonra bi gün baskalarindan onun benim arkamdan kötü konustugunu, sürekli kendisiyle beni kiyasladigini, yani mesela hep bunu soruyomus baskalarina "zipzip mi güzel sence yoksa benmi?". Hep beni cekistiriyomus ayrica alayli bi sekilde hakkimda konusup baskalarinin benim hakkimda kötü düsünmelerini saglamaya calisiyomus. Ben bunlari duyunca sok oldum ve ondan hemen uzaklastim, o kadar büyük bir hayal kirikligiydiki bugün de dahil olmak üzere artik hic bir kadina fazla yaklasamiyorum (dostluk anlaminda) yaklasmak isteyenlerede istem disi hep mesafeli davraniyorum, sanirim bende büyük bi travma yaratmis. Bu halimden nasil kurtulucam bilmiyorum. Bende sevgilimle sanki karsimda bi kiz arkadas varmis gibi herseyimi, yani normalde sevgiliyle paylasilmicak seyleri paylasiyorum. Sagolsun cok iyi biri ama yinede kendimi cok yanliz hissediyorum. mafoldumben