Arkadaş?

marilyn monroe .!.:

Sızlanıp da çözüm bulmaya yanaşmayan Drama Kraliçelerine tahammül edemiyorum normalde ama çocukluktan kalma bağları o kadar kolay kesip atamıyorsun. bugün de daha doğrusu az önce benzer bir sorun yaşadım. facebooktan çocukluk arkadaşımla yazışıyorum, benimle yaşıt. 7 yaşında bir oğlu var, dünya tatlısı bir çocuk. bıcır bıcır, kızın ailesinin maddi durumu yerinde, ikinci evliliği, ilk evliliği kısa sürdü. eşiyle araları pek iyi değil. adam buna kötü davranıyor, oğlunu seviyor ama işte yani, ancak alsın top koştursun falan, sorsan çocuğun kaçıncı sınıfa gittiğini bilmez. arkadaşım da bana her görüştüğümüzde kocasından yakınır. "benimle şöyle ilgilenmiyor, böyle kavga ettik, bana bağırdı, şöyle küfretti" diye. genelde burada verdiğim tavsiye "memnun değilsen boşa." olur

ama onun huyunu biliyorum, bana konuşur konuşur, iki gün sonra "aşk<3" diye albümler paylaşır kocası ve çocuğuyla. ondan ben de "bir uzmana görünün terapi alın" diye gayet "Sex and the City" tadında öneriler sunuyorum mecburen. üç gün önce eşi şiddet uygulamış hem de oğlunun gözü önünde. ben de dayanamadım artık "bu adamın daha ne yapması lazım, oğlunun gözünün önünde sana vurmuş, çocuğunu dövmesini mi bekliyorsun" diye çıkıştım. bu da "haklısın, boşayacağım, zaten oğlum olmasa bir dakika bile durmazdım" falan diye salladı bol keseden, meğer benim gazımı almış sadece. az önce konuştuk facebooktan konuşma aynen şu: (A: arkadaş M: marilyn)

A: X'in durumuna yorum yapmışsın, kaç aylık oldu bebek, cinsiyeti belli mi?
M: evet, oğlan olacakmış. baby shower'da spiderman kostümü giydireceğim yeğenime.
A: evet ya çok sevimli oluyorlar. yaş da geçti geçiyor, ben de bir tane daha istiyorum.
bu arada 3 -4 dakikalık bir sessizlik var.
A: orada mısın?
M: sen boşanmayacak mıydın, ne çocuğu?
A: ya canım ben sana söylemeyi unuttum, biz konuştuk, çok özür diledi, çok pişman. ben de bir şans daha vereyim dedim.
M: anladım, yalnız bir daha bu tartışmalarınızı çocuğun gözü önünde yapmayın, o olan biteni anlayacak yaşta, kötü etkilenir.
A: haklısın ama K (koca kişisi) bazen biraz duygusuz ve saçma davranabiliyor daha bu sabah bana..... (burada özel bir şey anlatıyor, ona bağırmasıyla ilgili) dedi
M: A.... bana bir daha lütfen anlatma, sen anlatıp rahatlıyorsun ama ben senin için üzülüyorum, o yüzden lütfen evindeki sorunun senin evinde kalsın, bana yansıtma.

bunu yazdıktan sonra cevap gelmedi. sonra annesini aramış ağlayarak anlatmış bana çok kızmış ve kırılmış, annesi de annemi aramış marilyn niye böyle yaptı diye, canını sıkmış kadının. ben de tekrar mesaj attım

M: bir daha benimle bir sorunun olduğunda annen aracılığıyla annemle değil benimle hallet, annemin arkasına saklanmayacak kadar büyüdüm
yazdım, yine cevap yok. beklemiyorum da zaten. ben onu çıkarmadım ama sanırım sabaha kadar onu beni facebook listesinden çıkarır.
böylece bir arkadaşlığımın daha sonuna geldim. eğer beklediğim gibi olur da facebook listesinden çıkarırsa zaten arkadaşlık biter ama çıkarmazsa da sanırım ben bu arkadaşlıkla ilgili tüm sabrımı tükettim.

çünkü bun olaylardan bağımsız olarak aramızda bazı problemler var. benim her seferinde iyi niyetle yaklaşmaya çalıştığım ama onun her seferinde kendi yaşanmamışlıkları yüzünden benden intikam almaya çalıştığı şeyler.
dediğim gibi evli ve bir oğlu var, çok seviyorum. o kendine evli ve çocuklu bir hayatı seçti, çocuk kısmı mükemmel olsa da evlilik kısmında şansı pek yaver gitmedi, sanırım boşanmış olmayı gururuna yediremiyor. ilk evliliğini 19-20 yaşında yaptı 21 yaşında 2. kez evlenip çocuk sahibi oldu. 2 yıllık meslek yüksekokulunu kazanmıştı, bitiremeden ilk evliliğini yaptı. şimdi çalışmıyor.
ben üniversite mezunuyum ve 29 yaşında bekar ve çocuksuz olmamı pek çok kez "yüzüme vurdu" tırnak içine aldım çünkü ben yüzüme vurulmuş gibi hissetmiyorum. tek bir kez öyle hissettim. arada yorum yaparken bahsederim "sözlüm" diye. bilindik ailelerin tanıştığı yüzüklerin takıldığı bir sözlü değildi. uzun süreli bir erkek arkadaş ve onun doğum günü hediyesi olan bir tek taş. ama olmadı biz ayrıldık. "arkadaşım" bunu bana kendi 2 hafta önce yine bir kavga sonrası kocasıyla barışınca "keşke sen de S ile evlenseydin de insanın aşık olduğu insanla evlenmesinin nasıl bir şey olduğunu bilseydin" diye hatırlattı.

ben bugüne kadar hep onun tarafından bakmaya çalıştım, maddi açından iyi ama çocuk sevgisi açısından kötü bir ailede yetişmiş biri bir çeşit tatmin oluyor, aslında beni seviyor (ki sevdiğini cidden düşünüyorum, biz birbirimizin ilk arkadaşıyız) diye avuttum kendimi ama sevginin yetmediği noktaya geldik sanırım.

derdim var da çözümü de belli, sizin kafanızı ve gözünüzü ağrıttım, kusura bakmayın. ben bu arkadaşımla artık arkadaş değilim sanırım. genellikle bu tip sürekli ilişkiyi aşağı doğru esneten insanları arkadaş olarak hayatımda istemem ama dediğim gibi ilk arkadaşım. açıkçası ben geri adım atmamaya kararlıyım. çünkü o noktaya geldim. benim son durağım burasıydı ama bu Orhun Kitabelerinden hallice yazının amacı şu; o benimle iletişime geçmeye çalışırsa ne yapayım, benim içim eskisi gibi yakın olmayı almaz çünkü 2 haftadır artık eminim ki biz yakın falan değilmişiz ama ipleri koparmak çok mu dik bir karar?

Not: okurken baygınlık geçirenler hastane faturalarını yollayabilirler.

Genişletmek için tıkla...

marilyn monroe .!.:

Sızlanıp da çözüm bulmaya yanaşmayan Drama Kraliçelerine tahammül edemiyorum normalde ama çocukluktan kalma bağları o kadar kolay kesip atamıyorsun. bugün de daha doğrusu az önce benzer bir sorun yaşadım. facebooktan çocukluk arkadaşımla yazışıyorum, benimle yaşıt. 7 yaşında bir oğlu var, dünya tatlısı bir çocuk. bıcır bıcır, kızın ailesinin maddi durumu yerinde, ikinci evliliği, ilk evliliği kısa sürdü. eşiyle araları pek iyi değil. adam buna kötü davranıyor, oğlunu seviyor ama işte yani, ancak alsın top koştursun falan, sorsan çocuğun kaçıncı sınıfa gittiğini bilmez. arkadaşım da bana her görüştüğümüzde kocasından yakınır. "benimle şöyle ilgilenmiyor, böyle kavga ettik, bana bağırdı, şöyle küfretti" diye. genelde burada verdiğim tavsiye "memnun değilsen boşa." olur

ama onun huyunu biliyorum, bana konuşur konuşur, iki gün sonra "aşk<3" diye albümler paylaşır kocası ve çocuğuyla. ondan ben de "bir uzmana görünün terapi alın" diye gayet "Sex and the City" tadında öneriler sunuyorum mecburen. üç gün önce eşi şiddet uygulamış hem de oğlunun gözü önünde. ben de dayanamadım artık "bu adamın daha ne yapması lazım, oğlunun gözünün önünde sana vurmuş, çocuğunu dövmesini mi bekliyorsun" diye çıkıştım. bu da "haklısın, boşayacağım, zaten oğlum olmasa bir dakika bile durmazdım" falan diye salladı bol keseden, meğer benim gazımı almış sadece. az önce konuştuk facebooktan konuşma aynen şu: (A: arkadaş M: marilyn)

A: X'in durumuna yorum yapmışsın, kaç aylık oldu bebek, cinsiyeti belli mi?
M: evet, oğlan olacakmış. baby shower'da spiderman kostümü giydireceğim yeğenime.
A: evet ya çok sevimli oluyorlar. yaş da geçti geçiyor, ben de bir tane daha istiyorum.
bu arada 3 -4 dakikalık bir sessizlik var.
A: orada mısın?
M: sen boşanmayacak mıydın, ne çocuğu?
A: ya canım ben sana söylemeyi unuttum, biz konuştuk, çok özür diledi, çok pişman. ben de bir şans daha vereyim dedim.
M: anladım, yalnız bir daha bu tartışmalarınızı çocuğun gözü önünde yapmayın, o olan biteni anlayacak yaşta, kötü etkilenir.
A: haklısın ama K (koca kişisi) bazen biraz duygusuz ve saçma davranabiliyor daha bu sabah bana..... (burada özel bir şey anlatıyor, ona bağırmasıyla ilgili) dedi
M: A.... bana bir daha lütfen anlatma, sen anlatıp rahatlıyorsun ama ben senin için üzülüyorum, o yüzden lütfen evindeki sorunun senin evinde kalsın, bana yansıtma.

bunu yazdıktan sonra cevap gelmedi. sonra annesini aramış ağlayarak anlatmış bana çok kızmış ve kırılmış, annesi de annemi aramış marilyn niye böyle yaptı diye, canını sıkmış kadının. ben de tekrar mesaj attım

M: bir daha benimle bir sorunun olduğunda annen aracılığıyla annemle değil benimle hallet, annemin arkasına saklanmayacak kadar büyüdüm
yazdım, yine cevap yok. beklemiyorum da zaten. ben onu çıkarmadım ama sanırım sabaha kadar onu beni facebook listesinden çıkarır.
böylece bir arkadaşlığımın daha sonuna geldim. eğer beklediğim gibi olur da facebook listesinden çıkarırsa zaten arkadaşlık biter ama çıkarmazsa da sanırım ben bu arkadaşlıkla ilgili tüm sabrımı tükettim.

çünkü bun olaylardan bağımsız olarak aramızda bazı problemler var. benim her seferinde iyi niyetle yaklaşmaya çalıştığım ama onun her seferinde kendi yaşanmamışlıkları yüzünden benden intikam almaya çalıştığı şeyler.
dediğim gibi evli ve bir oğlu var, çok seviyorum. o kendine evli ve çocuklu bir hayatı seçti, çocuk kısmı mükemmel olsa da evlilik kısmında şansı pek yaver gitmedi, sanırım boşanmış olmayı gururuna yediremiyor. ilk evliliğini 19-20 yaşında yaptı 21 yaşında 2. kez evlenip çocuk sahibi oldu. 2 yıllık meslek yüksekokulunu kazanmıştı, bitiremeden ilk evliliğini yaptı. şimdi çalışmıyor.
ben üniversite mezunuyum ve 29 yaşında bekar ve çocuksuz olmamı pek çok kez "yüzüme vurdu" tırnak içine aldım çünkü ben yüzüme vurulmuş gibi hissetmiyorum. tek bir kez öyle hissettim. arada yorum yaparken bahsederim "sözlüm" diye. bilindik ailelerin tanıştığı yüzüklerin takıldığı bir sözlü değildi. uzun süreli bir erkek arkadaş ve onun doğum günü hediyesi olan bir tek taş. ama olmadı biz ayrıldık. "arkadaşım" bunu bana kendi 2 hafta önce yine bir kavga sonrası kocasıyla barışınca "keşke sen de S ile evlenseydin de insanın aşık olduğu insanla evlenmesinin nasıl bir şey olduğunu bilseydin" diye hatırlattı.

ben bugüne kadar hep onun tarafından bakmaya çalıştım, maddi açından iyi ama çocuk sevgisi açısından kötü bir ailede yetişmiş biri bir çeşit tatmin oluyor, aslında beni seviyor (ki sevdiğini cidden düşünüyorum, biz birbirimizin ilk arkadaşıyız) diye avuttum kendimi ama sevginin yetmediği noktaya geldik sanırım.

derdim var da çözümü de belli, sizin kafanızı ve gözünüzü ağrıttım, kusura bakmayın. ben bu arkadaşımla artık arkadaş değilim sanırım. genellikle bu tip sürekli ilişkiyi aşağı doğru esneten insanları arkadaş olarak hayatımda istemem ama dediğim gibi ilk arkadaşım. açıkçası ben geri adım atmamaya kararlıyım. çünkü o noktaya geldim. benim son durağım burasıydı ama bu Orhun Kitabelerinden hallice yazının amacı şu; o benimle iletişime geçmeye çalışırsa ne yapayım, benim içim eskisi gibi yakın olmayı almaz çünkü 2 haftadır artık eminim ki biz yakın falan değilmişiz ama ipleri koparmak çok mu dik bir karar?

Not: okurken baygınlık geçirenler hastane faturalarını yollayabilirler.

Genişletmek için tıkla...

marilyn monroe .!.:

Sızlanıp da çözüm bulmaya yanaşmayan Drama Kraliçelerine tahammül edemiyorum normalde ama çocukluktan kalma bağları o kadar kolay kesip atamıyorsun. bugün de daha doğrusu az önce benzer bir sorun yaşadım. facebooktan çocukluk arkadaşımla yazışıyorum, benimle yaşıt. 7 yaşında bir oğlu var, dünya tatlısı bir çocuk. bıcır bıcır, kızın ailesinin maddi durumu yerinde, ikinci evliliği, ilk evliliği kısa sürdü. eşiyle araları pek iyi değil. adam buna kötü davranıyor, oğlunu seviyor ama işte yani, ancak alsın top koştursun falan, sorsan çocuğun kaçıncı sınıfa gittiğini bilmez. arkadaşım da bana her görüştüğümüzde kocasından yakınır. "benimle şöyle ilgilenmiyor, böyle kavga ettik, bana bağırdı, şöyle küfretti" diye. genelde burada verdiğim tavsiye "memnun değilsen boşa." olur

ama onun huyunu biliyorum, bana konuşur konuşur, iki gün sonra "aşk<3" diye albümler paylaşır kocası ve çocuğuyla. ondan ben de "bir uzmana görünün terapi alın" diye gayet "Sex and the City" tadında öneriler sunuyorum mecburen. üç gün önce eşi şiddet uygulamış hem de oğlunun gözü önünde. ben de dayanamadım artık "bu adamın daha ne yapması lazım, oğlunun gözünün önünde sana vurmuş, çocuğunu dövmesini mi bekliyorsun" diye çıkıştım. bu da "haklısın, boşayacağım, zaten oğlum olmasa bir dakika bile durmazdım" falan diye salladı bol keseden, meğer benim gazımı almış sadece. az önce konuştuk facebooktan konuşma aynen şu: (A: arkadaş M: marilyn)

A: X'in durumuna yorum yapmışsın, kaç aylık oldu bebek, cinsiyeti belli mi?
M: evet, oğlan olacakmış. baby shower'da spiderman kostümü giydireceğim yeğenime.
A: evet ya çok sevimli oluyorlar. yaş da geçti geçiyor, ben de bir tane daha istiyorum.
bu arada 3 -4 dakikalık bir sessizlik var.
A: orada mısın?
M: sen boşanmayacak mıydın, ne çocuğu?
A: ya canım ben sana söylemeyi unuttum, biz konuştuk, çok özür diledi, çok pişman. ben de bir şans daha vereyim dedim.
M: anladım, yalnız bir daha bu tartışmalarınızı çocuğun gözü önünde yapmayın, o olan biteni anlayacak yaşta, kötü etkilenir.
A: haklısın ama K (koca kişisi) bazen biraz duygusuz ve saçma davranabiliyor daha bu sabah bana..... (burada özel bir şey anlatıyor, ona bağırmasıyla ilgili) dedi
M: A.... bana bir daha lütfen anlatma, sen anlatıp rahatlıyorsun ama ben senin için üzülüyorum, o yüzden lütfen evindeki sorunun senin evinde kalsın, bana yansıtma.

bunu yazdıktan sonra cevap gelmedi. sonra annesini aramış ağlayarak anlatmış bana çok kızmış ve kırılmış, annesi de annemi aramış marilyn niye böyle yaptı diye, canını sıkmış kadının. ben de tekrar mesaj attım

M: bir daha benimle bir sorunun olduğunda annen aracılığıyla annemle değil benimle hallet, annemin arkasına saklanmayacak kadar büyüdüm
yazdım, yine cevap yok. beklemiyorum da zaten. ben onu çıkarmadım ama sanırım sabaha kadar onu beni facebook listesinden çıkarır.
böylece bir arkadaşlığımın daha sonuna geldim. eğer beklediğim gibi olur da facebook listesinden çıkarırsa zaten arkadaşlık biter ama çıkarmazsa da sanırım ben bu arkadaşlıkla ilgili tüm sabrımı tükettim.

çünkü bun olaylardan bağımsız olarak aramızda bazı problemler var. benim her seferinde iyi niyetle yaklaşmaya çalıştığım ama onun her seferinde kendi yaşanmamışlıkları yüzünden benden intikam almaya çalıştığı şeyler.
dediğim gibi evli ve bir oğlu var, çok seviyorum. o kendine evli ve çocuklu bir hayatı seçti, çocuk kısmı mükemmel olsa da evlilik kısmında şansı pek yaver gitmedi, sanırım boşanmış olmayı gururuna yediremiyor. ilk evliliğini 19-20 yaşında yaptı 21 yaşında 2. kez evlenip çocuk sahibi oldu. 2 yıllık meslek yüksekokulunu kazanmıştı, bitiremeden ilk evliliğini yaptı. şimdi çalışmıyor.
ben üniversite mezunuyum ve 29 yaşında bekar ve çocuksuz olmamı pek çok kez "yüzüme vurdu" tırnak içine aldım çünkü ben yüzüme vurulmuş gibi hissetmiyorum. tek bir kez öyle hissettim. arada yorum yaparken bahsederim "sözlüm" diye. bilindik ailelerin tanıştığı yüzüklerin takıldığı bir sözlü değildi. uzun süreli bir erkek arkadaş ve onun doğum günü hediyesi olan bir tek taş. ama olmadı biz ayrıldık. "arkadaşım" bunu bana kendi 2 hafta önce yine bir kavga sonrası kocasıyla barışınca "keşke sen de S ile evlenseydin de insanın aşık olduğu insanla evlenmesinin nasıl bir şey olduğunu bilseydin" diye hatırlattı.

ben bugüne kadar hep onun tarafından bakmaya çalıştım, maddi açından iyi ama çocuk sevgisi açısından kötü bir ailede yetişmiş biri bir çeşit tatmin oluyor, aslında beni seviyor (ki sevdiğini cidden düşünüyorum, biz birbirimizin ilk arkadaşıyız) diye avuttum kendimi ama sevginin yetmediği noktaya geldik sanırım.

derdim var da çözümü de belli, sizin kafanızı ve gözünüzü ağrıttım, kusura bakmayın. ben bu arkadaşımla artık arkadaş değilim sanırım. genellikle bu tip sürekli ilişkiyi aşağı doğru esneten insanları arkadaş olarak hayatımda istemem ama dediğim gibi ilk arkadaşım. açıkçası ben geri adım atmamaya kararlıyım. çünkü o noktaya geldim. benim son durağım burasıydı ama bu Orhun Kitabelerinden hallice yazının amacı şu; o benimle iletişime geçmeye çalışırsa ne yapayım, benim içim eskisi gibi yakın olmayı almaz çünkü 2 haftadır artık eminim ki biz yakın falan değilmişiz ama ipleri koparmak çok mu dik bir karar?

Not: okurken baygınlık geçirenler hastane faturalarını yollayabilirler.

Genişletmek için tıkla...

marilyn monroe .!.:

Sızlanıp da çözüm bulmaya yanaşmayan Drama Kraliçelerine tahammül edemiyorum normalde ama çocukluktan kalma bağları o kadar kolay kesip atamıyorsun. bugün de daha doğrusu az önce benzer bir sorun yaşadım. facebooktan çocukluk arkadaşımla yazışıyorum, benimle yaşıt. 7 yaşında bir oğlu var, dünya tatlısı bir çocuk. bıcır bıcır, kızın ailesinin maddi durumu yerinde, ikinci evliliği, ilk evliliği kısa sürdü. eşiyle araları pek iyi değil. adam buna kötü davranıyor, oğlunu seviyor ama işte yani, ancak alsın top koştursun falan, sorsan çocuğun kaçıncı sınıfa gittiğini bilmez. arkadaşım da bana her görüştüğümüzde kocasından yakınır. "benimle şöyle ilgilenmiyor, böyle kavga ettik, bana bağırdı, şöyle küfretti" diye. genelde burada verdiğim tavsiye "memnun değilsen boşa." olur

ama onun huyunu biliyorum, bana konuşur konuşur, iki gün sonra "aşk<3" diye albümler paylaşır kocası ve çocuğuyla. ondan ben de "bir uzmana görünün terapi alın" diye gayet "Sex and the City" tadında öneriler sunuyorum mecburen. üç gün önce eşi şiddet uygulamış hem de oğlunun gözü önünde. ben de dayanamadım artık "bu adamın daha ne yapması lazım, oğlunun gözünün önünde sana vurmuş, çocuğunu dövmesini mi bekliyorsun" diye çıkıştım. bu da "haklısın, boşayacağım, zaten oğlum olmasa bir dakika bile durmazdım" falan diye salladı bol keseden, meğer benim gazımı almış sadece. az önce konuştuk facebooktan konuşma aynen şu: (A: arkadaş M: marilyn)

A: X'in durumuna yorum yapmışsın, kaç aylık oldu bebek, cinsiyeti belli mi?
M: evet, oğlan olacakmış. baby shower'da spiderman kostümü giydireceğim yeğenime.
A: evet ya çok sevimli oluyorlar. yaş da geçti geçiyor, ben de bir tane daha istiyorum.
bu arada 3 -4 dakikalık bir sessizlik var.
A: orada mısın?
M: sen boşanmayacak mıydın, ne çocuğu?
A: ya canım ben sana söylemeyi unuttum, biz konuştuk, çok özür diledi, çok pişman. ben de bir şans daha vereyim dedim.
M: anladım, yalnız bir daha bu tartışmalarınızı çocuğun gözü önünde yapmayın, o olan biteni anlayacak yaşta, kötü etkilenir.
A: haklısın ama K (koca kişisi) bazen biraz duygusuz ve saçma davranabiliyor daha bu sabah bana..... (burada özel bir şey anlatıyor, ona bağırmasıyla ilgili) dedi
M: A.... bana bir daha lütfen anlatma, sen anlatıp rahatlıyorsun ama ben senin için üzülüyorum, o yüzden lütfen evindeki sorunun senin evinde kalsın, bana yansıtma.

bunu yazdıktan sonra cevap gelmedi. sonra annesini aramış ağlayarak anlatmış bana çok kızmış ve kırılmış, annesi de annemi aramış marilyn niye böyle yaptı diye, canını sıkmış kadının. ben de tekrar mesaj attım

M: bir daha benimle bir sorunun olduğunda annen aracılığıyla annemle değil benimle hallet, annemin arkasına saklanmayacak kadar büyüdüm
yazdım, yine cevap yok. beklemiyorum da zaten. ben onu çıkarmadım ama sanırım sabaha kadar onu beni facebook listesinden çıkarır.
böylece bir arkadaşlığımın daha sonuna geldim. eğer beklediğim gibi olur da facebook listesinden çıkarırsa zaten arkadaşlık biter ama çıkarmazsa da sanırım ben bu arkadaşlıkla ilgili tüm sabrımı tükettim.

çünkü bun olaylardan bağımsız olarak aramızda bazı problemler var. benim her seferinde iyi niyetle yaklaşmaya çalıştığım ama onun her seferinde kendi yaşanmamışlıkları yüzünden benden intikam almaya çalıştığı şeyler.
dediğim gibi evli ve bir oğlu var, çok seviyorum. o kendine evli ve çocuklu bir hayatı seçti, çocuk kısmı mükemmel olsa da evlilik kısmında şansı pek yaver gitmedi, sanırım boşanmış olmayı gururuna yediremiyor. ilk evliliğini 19-20 yaşında yaptı 21 yaşında 2. kez evlenip çocuk sahibi oldu. 2 yıllık meslek yüksekokulunu kazanmıştı, bitiremeden ilk evliliğini yaptı. şimdi çalışmıyor.
ben üniversite mezunuyum ve 29 yaşında bekar ve çocuksuz olmamı pek çok kez "yüzüme vurdu" tırnak içine aldım çünkü ben yüzüme vurulmuş gibi hissetmiyorum. tek bir kez öyle hissettim. arada yorum yaparken bahsederim "sözlüm" diye. bilindik ailelerin tanıştığı yüzüklerin takıldığı bir sözlü değildi. uzun süreli bir erkek arkadaş ve onun doğum günü hediyesi olan bir tek taş. ama olmadı biz ayrıldık. "arkadaşım" bunu bana kendi 2 hafta önce yine bir kavga sonrası kocasıyla barışınca "keşke sen de S ile evlenseydin de insanın aşık olduğu insanla evlenmesinin nasıl bir şey olduğunu bilseydin" diye hatırlattı.

ben bugüne kadar hep onun tarafından bakmaya çalıştım, maddi açından iyi ama çocuk sevgisi açısından kötü bir ailede yetişmiş biri bir çeşit tatmin oluyor, aslında beni seviyor (ki sevdiğini cidden düşünüyorum, biz birbirimizin ilk arkadaşıyız) diye avuttum kendimi ama sevginin yetmediği noktaya geldik sanırım.

derdim var da çözümü de belli, sizin kafanızı ve gözünüzü ağrıttım, kusura bakmayın. ben bu arkadaşımla artık arkadaş değilim sanırım. genellikle bu tip sürekli ilişkiyi aşağı doğru esneten insanları arkadaş olarak hayatımda istemem ama dediğim gibi ilk arkadaşım. açıkçası ben geri adım atmamaya kararlıyım. çünkü o noktaya geldim. benim son durağım burasıydı ama bu Orhun Kitabelerinden hallice yazının amacı şu; o benimle iletişime geçmeye çalışırsa ne yapayım, benim içim eskisi gibi yakın olmayı almaz çünkü 2 haftadır artık eminim ki biz yakın falan değilmişiz ama ipleri koparmak çok mu dik bir karar?

Not: okurken baygınlık geçirenler hastane faturalarını yollayabilirler.

Genişletmek için tıkla...

marilyn monroe .!.:

Sızlanıp da çözüm bulmaya yanaşmayan Drama Kraliçelerine tahammül edemiyorum normalde ama çocukluktan kalma bağları o kadar kolay kesip atamıyorsun. bugün de daha doğrusu az önce benzer bir sorun yaşadım. facebooktan çocukluk arkadaşımla yazışıyorum, benimle yaşıt. 7 yaşında bir oğlu var, dünya tatlısı bir çocuk. bıcır bıcır, kızın ailesinin maddi durumu yerinde, ikinci evliliği, ilk evliliği kısa sürdü. eşiyle araları pek iyi değil. adam buna kötü davranıyor, oğlunu seviyor ama işte yani, ancak alsın top koştursun falan, sorsan çocuğun kaçıncı sınıfa gittiğini bilmez. arkadaşım da bana her görüştüğümüzde kocasından yakınır. "benimle şöyle ilgilenmiyor, böyle kavga ettik, bana bağırdı, şöyle küfretti" diye. genelde burada verdiğim tavsiye "memnun değilsen boşa." olur

ama onun huyunu biliyorum, bana konuşur konuşur, iki gün sonra "aşk<3" diye albümler paylaşır kocası ve çocuğuyla. ondan ben de "bir uzmana görünün terapi alın" diye gayet "Sex and the City" tadında öneriler sunuyorum mecburen. üç gün önce eşi şiddet uygulamış hem de oğlunun gözü önünde. ben de dayanamadım artık "bu adamın daha ne yapması lazım, oğlunun gözünün önünde sana vurmuş, çocuğunu dövmesini mi bekliyorsun" diye çıkıştım. bu da "haklısın, boşayacağım, zaten oğlum olmasa bir dakika bile durmazdım" falan diye salladı bol keseden, meğer benim gazımı almış sadece. az önce konuştuk facebooktan konuşma aynen şu: (A: arkadaş M: marilyn)

A: X'in durumuna yorum yapmışsın, kaç aylık oldu bebek, cinsiyeti belli mi?
M: evet, oğlan olacakmış. baby shower'da spiderman kostümü giydireceğim yeğenime.
A: evet ya çok sevimli oluyorlar. yaş da geçti geçiyor, ben de bir tane daha istiyorum.
bu arada 3 -4 dakikalık bir sessizlik var.
A: orada mısın?
M: sen boşanmayacak mıydın, ne çocuğu?
A: ya canım ben sana söylemeyi unuttum, biz konuştuk, çok özür diledi, çok pişman. ben de bir şans daha vereyim dedim.
M: anladım, yalnız bir daha bu tartışmalarınızı çocuğun gözü önünde yapmayın, o olan biteni anlayacak yaşta, kötü etkilenir.
A: haklısın ama K (koca kişisi) bazen biraz duygusuz ve saçma davranabiliyor daha bu sabah bana..... (burada özel bir şey anlatıyor, ona bağırmasıyla ilgili) dedi
M: A.... bana bir daha lütfen anlatma, sen anlatıp rahatlıyorsun ama ben senin için üzülüyorum, o yüzden lütfen evindeki sorunun senin evinde kalsın, bana yansıtma.

bunu yazdıktan sonra cevap gelmedi. sonra annesini aramış ağlayarak anlatmış bana çok kızmış ve kırılmış, annesi de annemi aramış marilyn niye böyle yaptı diye, canını sıkmış kadının. ben de tekrar mesaj attım

M: bir daha benimle bir sorunun olduğunda annen aracılığıyla annemle değil benimle hallet, annemin arkasına saklanmayacak kadar büyüdüm
yazdım, yine cevap yok. beklemiyorum da zaten. ben onu çıkarmadım ama sanırım sabaha kadar onu beni facebook listesinden çıkarır.
böylece bir arkadaşlığımın daha sonuna geldim. eğer beklediğim gibi olur da facebook listesinden çıkarırsa zaten arkadaşlık biter ama çıkarmazsa da sanırım ben bu arkadaşlıkla ilgili tüm sabrımı tükettim.

çünkü bun olaylardan bağımsız olarak aramızda bazı problemler var. benim her seferinde iyi niyetle yaklaşmaya çalıştığım ama onun her seferinde kendi yaşanmamışlıkları yüzünden benden intikam almaya çalıştığı şeyler.
dediğim gibi evli ve bir oğlu var, çok seviyorum. o kendine evli ve çocuklu bir hayatı seçti, çocuk kısmı mükemmel olsa da evlilik kısmında şansı pek yaver gitmedi, sanırım boşanmış olmayı gururuna yediremiyor. ilk evliliğini 19-20 yaşında yaptı 21 yaşında 2. kez evlenip çocuk sahibi oldu. 2 yıllık meslek yüksekokulunu kazanmıştı, bitiremeden ilk evliliğini yaptı. şimdi çalışmıyor.
ben üniversite mezunuyum ve 29 yaşında bekar ve çocuksuz olmamı pek çok kez "yüzüme vurdu" tırnak içine aldım çünkü ben yüzüme vurulmuş gibi hissetmiyorum. tek bir kez öyle hissettim. arada yorum yaparken bahsederim "sözlüm" diye. bilindik ailelerin tanıştığı yüzüklerin takıldığı bir sözlü değildi. uzun süreli bir erkek arkadaş ve onun doğum günü hediyesi olan bir tek taş. ama olmadı biz ayrıldık. "arkadaşım" bunu bana kendi 2 hafta önce yine bir kavga sonrası kocasıyla barışınca "keşke sen de S ile evlenseydin de insanın aşık olduğu insanla evlenmesinin nasıl bir şey olduğunu bilseydin" diye hatırlattı.

ben bugüne kadar hep onun tarafından bakmaya çalıştım, maddi açından iyi ama çocuk sevgisi açısından kötü bir ailede yetişmiş biri bir çeşit tatmin oluyor, aslında beni seviyor (ki sevdiğini cidden düşünüyorum, biz birbirimizin ilk arkadaşıyız) diye avuttum kendimi ama sevginin yetmediği noktaya geldik sanırım.

derdim var da çözümü de belli, sizin kafanızı ve gözünüzü ağrıttım, kusura bakmayın. ben bu arkadaşımla artık arkadaş değilim sanırım. genellikle bu tip sürekli ilişkiyi aşağı doğru esneten insanları arkadaş olarak hayatımda istemem ama dediğim gibi ilk arkadaşım. açıkçası ben geri adım atmamaya kararlıyım. çünkü o noktaya geldim. benim son durağım burasıydı ama bu Orhun Kitabelerinden hallice yazının amacı şu; o benimle iletişime geçmeye çalışırsa ne yapayım, benim içim eskisi gibi yakın olmayı almaz çünkü 2 haftadır artık eminim ki biz yakın falan değilmişiz ama ipleri koparmak çok mu dik bir karar?

Not: okurken baygınlık geçirenler hastane faturalarını yollayabilirler.

Genişletmek için tıkla...

marilyn monroe .!.:

Sızlanıp da çözüm bulmaya yanaşmayan Drama Kraliçelerine tahammül edemiyorum normalde ama çocukluktan kalma bağları o kadar kolay kesip atamıyorsun. bugün de daha doğrusu az önce benzer bir sorun yaşadım. facebooktan çocukluk arkadaşımla yazışıyorum, benimle yaşıt. 7 yaşında bir oğlu var, dünya tatlısı bir çocuk. bıcır bıcır, kızın ailesinin maddi durumu yerinde, ikinci evliliği, ilk evliliği kısa sürdü. eşiyle araları pek iyi değil. adam buna kötü davranıyor, oğlunu seviyor ama işte yani, ancak alsın top koştursun falan, sorsan çocuğun kaçıncı sınıfa gittiğini bilmez. arkadaşım da bana her görüştüğümüzde kocasından yakınır. "benimle şöyle ilgilenmiyor, böyle kavga ettik, bana bağırdı, şöyle küfretti" diye. genelde burada verdiğim tavsiye "memnun değilsen boşa." olur

ama onun huyunu biliyorum, bana konuşur konuşur, iki gün sonra "aşk<3" diye albümler paylaşır kocası ve çocuğuyla. ondan ben de "bir uzmana görünün terapi alın" diye gayet "Sex and the City" tadında öneriler sunuyorum mecburen. üç gün önce eşi şiddet uygulamış hem de oğlunun gözü önünde. ben de dayanamadım artık "bu adamın daha ne yapması lazım, oğlunun gözünün önünde sana vurmuş, çocuğunu dövmesini mi bekliyorsun" diye çıkıştım. bu da "haklısın, boşayacağım, zaten oğlum olmasa bir dakika bile durmazdım" falan diye salladı bol keseden, meğer benim gazımı almış sadece. az önce konuştuk facebooktan konuşma aynen şu: (A: arkadaş M: marilyn)

A: X'in durumuna yorum yapmışsın, kaç aylık oldu bebek, cinsiyeti belli mi?
M: evet, oğlan olacakmış. baby shower'da spiderman kostümü giydireceğim yeğenime.
A: evet ya çok sevimli oluyorlar. yaş da geçti geçiyor, ben de bir tane daha istiyorum.
bu arada 3 -4 dakikalık bir sessizlik var.
A: orada mısın?
M: sen boşanmayacak mıydın, ne çocuğu?
A: ya canım ben sana söylemeyi unuttum, biz konuştuk, çok özür diledi, çok pişman. ben de bir şans daha vereyim dedim.
M: anladım, yalnız bir daha bu tartışmalarınızı çocuğun gözü önünde yapmayın, o olan biteni anlayacak yaşta, kötü etkilenir.
A: haklısın ama K (koca kişisi) bazen biraz duygusuz ve saçma davranabiliyor daha bu sabah bana..... (burada özel bir şey anlatıyor, ona bağırmasıyla ilgili) dedi
M: A.... bana bir daha lütfen anlatma, sen anlatıp rahatlıyorsun ama ben senin için üzülüyorum, o yüzden lütfen evindeki sorunun senin evinde kalsın, bana yansıtma.

bunu yazdıktan sonra cevap gelmedi. sonra annesini aramış ağlayarak anlatmış bana çok kızmış ve kırılmış, annesi de annemi aramış marilyn niye böyle yaptı diye, canını sıkmış kadının. ben de tekrar mesaj attım

M: bir daha benimle bir sorunun olduğunda annen aracılığıyla annemle değil benimle hallet, annemin arkasına saklanmayacak kadar büyüdüm
yazdım, yine cevap yok. beklemiyorum da zaten. ben onu çıkarmadım ama sanırım sabaha kadar onu beni facebook listesinden çıkarır.
böylece bir arkadaşlığımın daha sonuna geldim. eğer beklediğim gibi olur da facebook listesinden çıkarırsa zaten arkadaşlık biter ama çıkarmazsa da sanırım ben bu arkadaşlıkla ilgili tüm sabrımı tükettim.

çünkü bun olaylardan bağımsız olarak aramızda bazı problemler var. benim her seferinde iyi niyetle yaklaşmaya çalıştığım ama onun her seferinde kendi yaşanmamışlıkları yüzünden benden intikam almaya çalıştığı şeyler.
dediğim gibi evli ve bir oğlu var, çok seviyorum. o kendine evli ve çocuklu bir hayatı seçti, çocuk kısmı mükemmel olsa da evlilik kısmında şansı pek yaver gitmedi, sanırım boşanmış olmayı gururuna yediremiyor. ilk evliliğini 19-20 yaşında yaptı 21 yaşında 2. kez evlenip çocuk sahibi oldu. 2 yıllık meslek yüksekokulunu kazanmıştı, bitiremeden ilk evliliğini yaptı. şimdi çalışmıyor.
ben üniversite mezunuyum ve 29 yaşında bekar ve çocuksuz olmamı pek çok kez "yüzüme vurdu" tırnak içine aldım çünkü ben yüzüme vurulmuş gibi hissetmiyorum. tek bir kez öyle hissettim. arada yorum yaparken bahsederim "sözlüm" diye. bilindik ailelerin tanıştığı yüzüklerin takıldığı bir sözlü değildi. uzun süreli bir erkek arkadaş ve onun doğum günü hediyesi olan bir tek taş. ama olmadı biz ayrıldık. "arkadaşım" bunu bana kendi 2 hafta önce yine bir kavga sonrası kocasıyla barışınca "keşke sen de S ile evlenseydin de insanın aşık olduğu insanla evlenmesinin nasıl bir şey olduğunu bilseydin" diye hatırlattı.

ben bugüne kadar hep onun tarafından bakmaya çalıştım, maddi açından iyi ama çocuk sevgisi açısından kötü bir ailede yetişmiş biri bir çeşit tatmin oluyor, aslında beni seviyor (ki sevdiğini cidden düşünüyorum, biz birbirimizin ilk arkadaşıyız) diye avuttum kendimi ama sevginin yetmediği noktaya geldik sanırım.

derdim var da çözümü de belli, sizin kafanızı ve gözünüzü ağrıttım, kusura bakmayın. ben bu arkadaşımla artık arkadaş değilim sanırım. genellikle bu tip sürekli ilişkiyi aşağı doğru esneten insanları arkadaş olarak hayatımda istemem ama dediğim gibi ilk arkadaşım. açıkçası ben geri adım atmamaya kararlıyım. çünkü o noktaya geldim. benim son durağım burasıydı ama bu Orhun Kitabelerinden hallice yazının amacı şu; o benimle iletişime geçmeye çalışırsa ne yapayım, benim içim eskisi gibi yakın olmayı almaz çünkü 2 haftadır artık eminim ki biz yakın falan değilmişiz ama ipleri koparmak çok mu dik bir karar?

Not: okurken baygınlık geçirenler hastane faturalarını yollayabilirler.

Genişletmek için tıkla...

muzurtilki .!.:

ben de gelebilir miyim yaw?

Genişletmek için tıkla...

buyur gel, gayfeler benden

Kova hatunu .!.:

aynı benim arkadaşımın yaşadıklarına benziyor...birde şiddet de vardı off neler neler ama bir saatten sonra gördüm ki böyle gelmiş gidecek...artık çekirdek kola eşliğinde dinliyordum :)
kendisine saygısı yoktu ben daha fazla ne yapabilirdim...?
arkadaşın da buna izin verdiği için malesef ki yapabileceğin pek bir şey yok...
ya dert dinlemeye devam ya da uzaklaştır....
kararını ona göre ver bu sefer...o bu hayatı böyle deneyimlemek istiyor...

Genişletmek için tıkla...

athenenoctua .!.:

kadının yanlışlarını ve kusura bakma aptallıgına doymamasını yazmakla bitiremem... o kısmı geciyorum o yuzden.

fakat senin de bence hataların olmuş,
mesela en basta asıl düsündügün ve dogru olduguna inandıgın seyleri arkadaslıgını kaybetme pahasına neden hic soylemedin, neden uzun suredir hep poh pohladın, onun bdv'deki bazı üyeler gibi konu acıp önce kocasına sövüp sonra da canım kocişime kimse laf söyleyemez sacmalıklarına neden seyirci kaldın? bu sorular ve türevlerini kendine de sormussundur muhtemelen.
bosanmayacagını bildigin icin psikolog tavsiye etmissin, tamam,
ama 2.cocuktan bahsettiginde lafını esirgemeyip böye bir cumlenin saglıklı bir aklın ürünü olamayacagını da anlatman daha iyi olurdu bence,
esinden darp görmeyi kanıksadıgı bir hayatın icinde cocuklarını da kendi eziyetine maruz bıraktıgını vs gerekirse en agır sözlerle anlatsaydın keske. o noktadan sonra gorusmeyi kesiyorsa da kendi bilir.
ayrıca anneni aramasına vs bosuna sinirlenmissin, oyle birinden tam da beklenilecek davranıs bu, kendi sorunlarını çözmeye gücü olsaydı ve yüzlesmekten kacmasaydı önce cocugu icin cabalardı.

konuyu okurken düşündügüm tek şey o cocuk oldu...
o yuzden de arkadasınla küs, bir daha yüzüne bakma diyemeyecegim cünkü uygulamasa dahi ona mantıklı bir sekilde yol gosterecek kisiler de cevresinde sayılıdır muhtemelen.
bugun söylediklerini yapmaya korkabilir, sacmalayabilir fakat yarın aynılarını tekrarladıgında "evet lan, ben neden bu pis herifi cekiyorum ki, marilyn yalnız yasıyor ama mutlu... demek ki bu hayatın sonu degil, ben de yapabilirim" diyebilir,
belki benim bu yazdıgım o kadın icin imkansız bir cumle ama zamanın ne gosterecegini bilemeyiz,
hatta bu dogrultuda seni kıskanıyorsa dahi kötü düsünmem, belki ornek teskil edersin, yasadıgı sorunların üstünü kapatmak yerine benim neyim eksik? diyerek tüm o sacmalıklardan sıyrılmasına vesile olursun.

facebooktan sildigini yazmıssın... zaten baglarınız kopmus artık.
fakat olur da geri donerse arkadaslıgınız icin, kendin icin veya onun şahsı icin ne yapabilirim diye düsünme cok, diyecegin her olumlu veya olumsuz cümle cocuk icin olsun... zaten dinler ise kendisini de kurtarmıs olur.

Genişletmek için tıkla...

La Lune .!.:

Uzun ama çok kolay okunur bir yazı olmuş.

Konuya gelirsek insanlar radikal çözümler değil avutulmak istiyorlar. Ben de çözüm karşıda dururken "herkesin kocası böyle canım ama o seni seviyooo" gibi sığ yorumlar yapamıyorum. 10 yıllık arkadaşlığım buna benzer bir mesele ile bitmişti. Adam alyans takmıyor, bizim kızı çok aşırı kıskanıyordu. Telefonlarını dinletecek kadar. -hakimdi-
Bende bunlar konusunda dikkatli olmasını söyledim sonra arkadaşlığımız bitti.

Karakterim bu görmezden gelemiyorum. Bence doğrusunu yapmışsın. Biterse de üzülme, senin hayatının bir tercih olduğunu fark edemeyecek sığ bir insanı kaybetmek fazla bir şey fark ettirmez.

Genişletmek için tıkla...

kardeem .!.:

Basle kargayı oysun gözünü dedikleri bu olsa gerek. Aman kocam dövdü, aman küfür etti, aman ilgilenmedi gideyim marilyne anlatayım da ben rahatlayım, o kudursun bana akıllar versin sonra ben ona beşinci sınıf arkadaşlığı gibi şımarıklık yapayım.
Sen realist olduğun için arkadaşta kocasız bir dünya düşünemediği için, senin bu zamana kadar kendini akıl vericem diye yırtman boşa gitmiş.
Eğer arkadaşın aranızı düzeltmek için uğraşırsa sen akıllı bir kadınsın gereken konuşmayı yapıp olduğu yere gömüceğini biliyorum. Barışsanız bile arkadaşlık yine "koca derdi" anlatmaktan öteye geçmeyecek.
Senin için soğuksa ve daha fazla bu derdi dinleyemeyeceğini düşünüyorsan son bir şans verme derim.
Ama sen bu kıza gerçekten değer veriyorsan ve özlerim diyorsan arkadaşınla konuşup evinin derdini artık sana anlatmamasına bu şekilde arkadaşlığınızın bozulacağına ikna edebilirsen bir şans ver derim. Bazen insan böyle sinir bozucu da olsa bir arkadaşını kaybedince üzülüyor ve özlüyor. Ben de yaşadım böyle bir durum gerçekten saçma olayları olan bir arkadaşımdı ama hala özlerim onu keşke şans verseymişim derim hala...
Dipnot: Ola ki arkadaşlığınız devam etti fikirlerine değer vermeyen birine yaklaşman gereken tavrı iyi tartmanı öneririm.
Uzun oldu kusura bakma :)

Genişletmek için tıkla...

ojess .!.:

Okurken kendimi gördüm bu hikaye de :) hiç sıkılmadan okudum yaşadıklarım geldi aklıma yıllar geçince o tanıdığımız insanlar değişiyor aslında biz de değişiyoruz ve uyuşmazlıklar illaki oluyor çok yakın arkadaşsanız alın karşınıza ve bu yazdıklarınızı ona anlatın anlarsa ne ala anlamazsa yolun açık olsun dersiniz bence çok yakın arkadaşlıklar da açıkca konuşamadığınız hiç bir şey olamaz dostunuzla .Allah beterin den saklasın benim burda çok taşlandığım bir konum vardı çok yakın arkadaşım ile ilgili keşke yanılsaydım ama malesef bitmesi gerekiyorsa bitiyor

Genişletmek için tıkla...

nazlideniz .!.:

Bazı kadınlar o an ki psikolojiyle sayar sayar sinirden herşeyi söyler,ama sinir geçince olaya farklı açıdan bakar ve her şeyi unutur.Burda açılan konularda da vardır.Kocasını öküz hayvan şu bu boşanacağım diye yazar.Siniri geçince ya da tatlı söz duyunca savunmaya geçer.

O yüzden,her ne olursa olsun,her ne yaşıyorsa yaşasın onun hayATI.Siz evlilikleriyle arkadaş değisliniz.Çocukluktan gelen bir arkadaşlık var.Derdini anlatırsa paylaşırsa dinlersin.Gelgeç akıllıysa,ya da duygusal geçişleri varsa yorum yapma dinle geç.Karıştıkça,akıl verdikçe kötü olursun.Ya da çok mu huzursuz oluyorsun mesafe candır.

Genişletmek için tıkla...

Kedilerinefendisi .!.:

Lütfen ilişkini bitir seviyora inanma bende de vardı aynısından zaman kaybı inan bana yarın bi gün evlenir mutlu olursan asıl o zaman yandın bu arkadasın seni topa tutar gözü kalır ben 2.şansı verdim olmadı hiç gerek yok uzaklaş.

Genişletmek için tıkla...

zeytinagaci .!.:

bu ne ya? arkadaşınız azıcık olgun olmalı.
bence doğru karar merhaba merhaba seviyesine düşürmek.

Genişletmek için tıkla...

miracle92 .!.:

bu tarz olaylar benimde çok başıma geliyor ama takmamayı öğrendim zamanla. misal, yakın arkadaşlarımdan biri yazın evlendi. evlenmeden önce çok sorunlar yaşadılar adamla daha sevgiliyken. kaç kere aldatıldı, üzerine adam bir de yüzsüz hem aldatıyor hem suçu kıza atıyor, hem de bir kadın için o kadar gurur kırıcı şeyler söylüyor ki. neyse her kavgasında gelirdi benim yanıma ağlardı, sonra beraber kızardık adama, asla barışmıcam derdi. neticesinde o kişiyle evlendi işte. ama ne yapabilirim ki evlendi diye arkadaşlığımı da bitiremem netice de bu onun hayatı üzülecekse de kendi üzülecek, sevinecekse de kendi sevinecek. ben sadece dışarıdan bir göz olarak ona objektif yorumlar yapıp aklını başına getirmeye çalışırım, gerisi yine ona kalmış ister beni dinler ister beni dinlemez. bugün kocasından bir darbe yiyip üzülse yine ilk yanına koşanlardan olurum. sanırım ben öyle kolay kolay arkadaşlıklarımı bitiremiyorum.

Genişletmek için tıkla...