Araba Sevdası

luluness .!.:

Biz 3.5 yıldır birlikteyiz ve son 1 yıldır da nişanlıyız. Nişanlanmadan önce ekonomik mevzular arada açılsa da çok fazla takmıyorduk. Nişanlandıktan sonra sürekli bu konularda kavga etmeye başladık. Sebebi; arabalar. Arabası sürekli masraf çıkarıyor. Satıyor başka bir araba alıyor, o daha büyük masraf çıkarıyor. Kaza yapıyor yine bir masraf. Evlenmemize 2 ay var ve hem büyük bir kredi hem de kredi kartına bir yığın borcu var. Bu durumda neredeyse bütün masrafları ben çekiyorum. Ev arıyoruz şu sıralar. Depozitosu, kirası, emlakçı masrafı falan bunları karşılayacak bir kuruşu yok. Hepsi bende doğal olarak bu noktada. Benim de etim ne budum ne. O kadar mutsuzum ki. Arabasını satmak asla istemiyor. Sat dediğimde yüzü düşüyor. Açık açık da söylüyor zaten satmak istemediğini. Ben de istemiyorum satsın, sonuçta kolaylık ama gömü mü bulacağız? Nasıl hallolacak bunca masraf?

Bir de umursamaz bir annesi var. Evlenmeye iki ay kalmış gibi davranmıyor asla. Sürekli tatilde. İzmirden arsa aldılar karı koca onunla uğraşıyorlar. Ne arıyor ne soruyor ne ev arayışımıza katılıyor. Oturup ailemle asla konuşmuyorlar ne yapacağız ne edeceğiz diye çünkü büyük ihtimalle kendine yakıştıramıyor bizi. Kızılcık şerbeti diye biz.

Nişanlım yukarıda en son bahsettiğim gibi kazada perte çıkardı arabayı. 60-70k borca girdi. Araba hala tamirde olduğu için ev de arayamıyoruz aktif bir şekilde. Babamla annemle arıyorum ben. Sanki kendime öğrenci evi bakıyorum. Kendime diyorum ki bazen bu şimdi böyleyse ileride de böyle olacaktır. Ateşe atma kendini. Sürekli düşünüyorum, düşünüyorum ve düşünüyorum. Kafayı yemek üzereyim. Yol yakınken bu defteri kapatsam mı?

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Onun en azından bu kadar borcu yoktur

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Konuştum babamla . Nişanlım genel olarak mülayim,anlayışlı ve tatlı biridir. O yüzden ailem seviyor ve güveniyor ona. Onun annesi babası ayrı ve babasıyla görüşmüyor. Annesi başkasıyla evli. Biraz kendi kendine büyümüş bir çocuk. Bu yüzden olsa gerek bizimkiler benimsedi ve sorumluluk hissetti sanırım. Zamanla her şey hallolur, biz arkanızdayız temalı konuşmalar yaptılar bana. Bu da ağırıma gidiyor maalesef. Nereye kadar arkamızda olabilir bu insanlar? Hatta niye arkamızda olsunlar? Bizim halledebilmemiz lazım her şeyi.

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Biz 3.5 yıldır birlikteyiz ve son 1 yıldır da nişanlıyız. Nişanlanmadan önce ekonomik mevzular arada açılsa da çok fazla takmıyorduk. Nişanlandıktan sonra sürekli bu konularda kavga etmeye başladık. Sebebi; arabalar. Arabası sürekli masraf çıkarıyor. Satıyor başka bir araba alıyor, o daha büyük masraf çıkarıyor. Kaza yapıyor yine bir masraf. Evlenmemize 2 ay var ve hem büyük bir kredi hem de kredi kartına bir yığın borcu var. Bu durumda neredeyse bütün masrafları ben çekiyorum. Ev arıyoruz şu sıralar. Depozitosu, kirası, emlakçı masrafı falan bunları karşılayacak bir kuruşu yok. Hepsi bende doğal olarak bu noktada. Benim de etim ne budum ne. O kadar mutsuzum ki. Arabasını satmak asla istemiyor. Sat dediğimde yüzü düşüyor. Açık açık da söylüyor zaten satmak istemediğini. Ben de istemiyorum satsın, sonuçta kolaylık ama gömü mü bulacağız? Nasıl hallolacak bunca masraf?

Bir de umursamaz bir annesi var. Evlenmeye iki ay kalmış gibi davranmıyor asla. Sürekli tatilde. İzmirden arsa aldılar karı koca onunla uğraşıyorlar. Ne arıyor ne soruyor ne ev arayışımıza katılıyor. Oturup ailemle asla konuşmuyorlar ne yapacağız ne edeceğiz diye çünkü büyük ihtimalle kendine yakıştıramıyor bizi. Kızılcık şerbeti diye biz.

Nişanlım yukarıda en son bahsettiğim gibi kazada perte çıkardı arabayı. 60-70k borca girdi. Araba hala tamirde olduğu için ev de arayamıyoruz aktif bir şekilde. Babamla annemle arıyorum ben. Sanki kendime öğrenci evi bakıyorum. Kendime diyorum ki bazen bu şimdi böyleyse ileride de böyle olacaktır. Ateşe atma kendini. Sürekli düşünüyorum, düşünüyorum ve düşünüyorum. Kafayı yemek üzereyim. Yol yakınken bu defteri kapatsam mı?

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Biz 3.5 yıldır birlikteyiz ve son 1 yıldır da nişanlıyız. Nişanlanmadan önce ekonomik mevzular arada açılsa da çok fazla takmıyorduk. Nişanlandıktan sonra sürekli bu konularda kavga etmeye başladık. Sebebi; arabalar. Arabası sürekli masraf çıkarıyor. Satıyor başka bir araba alıyor, o daha büyük masraf çıkarıyor. Kaza yapıyor yine bir masraf. Evlenmemize 2 ay var ve hem büyük bir kredi hem de kredi kartına bir yığın borcu var. Bu durumda neredeyse bütün masrafları ben çekiyorum. Ev arıyoruz şu sıralar. Depozitosu, kirası, emlakçı masrafı falan bunları karşılayacak bir kuruşu yok. Hepsi bende doğal olarak bu noktada. Benim de etim ne budum ne. O kadar mutsuzum ki. Arabasını satmak asla istemiyor. Sat dediğimde yüzü düşüyor. Açık açık da söylüyor zaten satmak istemediğini. Ben de istemiyorum satsın, sonuçta kolaylık ama gömü mü bulacağız? Nasıl hallolacak bunca masraf?

Bir de umursamaz bir annesi var. Evlenmeye iki ay kalmış gibi davranmıyor asla. Sürekli tatilde. İzmirden arsa aldılar karı koca onunla uğraşıyorlar. Ne arıyor ne soruyor ne ev arayışımıza katılıyor. Oturup ailemle asla konuşmuyorlar ne yapacağız ne edeceğiz diye çünkü büyük ihtimalle kendine yakıştıramıyor bizi. Kızılcık şerbeti diye biz.

Nişanlım yukarıda en son bahsettiğim gibi kazada perte çıkardı arabayı. 60-70k borca girdi. Araba hala tamirde olduğu için ev de arayamıyoruz aktif bir şekilde. Babamla annemle arıyorum ben. Sanki kendime öğrenci evi bakıyorum. Kendime diyorum ki bazen bu şimdi böyleyse ileride de böyle olacaktır. Ateşe atma kendini. Sürekli düşünüyorum, düşünüyorum ve düşünüyorum. Kafayı yemek üzereyim. Yol yakınken bu defteri kapatsam mı?

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Konuştum babamla . Nişanlım genel olarak mülayim,anlayışlı ve tatlı biridir. O yüzden ailem seviyor ve güveniyor ona. Onun annesi babası ayrı ve babasıyla görüşmüyor. Annesi başkasıyla evli. Biraz kendi kendine büyümüş bir çocuk. Bu yüzden olsa gerek bizimkiler benimsedi ve sorumluluk hissetti sanırım. Zamanla her şey hallolur, biz arkanızdayız temalı konuşmalar yaptılar bana. Bu da ağırıma gidiyor maalesef. Nereye kadar arkamızda olabilir bu insanlar? Hatta niye arkamızda olsunlar? Bizim halledebilmemiz lazım her şeyi.

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Ben 30 yaşındayım, o da 27 yaşında.

Sahibindenden ev bakıyor arada, henüz aksiyon almadı. Genel olarak ailelerimiz zıt kültürlerden ama bizim kafa yapımız aynı. Bu konuyu benim ailem asla dert etmiyor ama belli ki diğer tarafta sorun var.

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Düğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.

Genişletmek için tıkla...

okuryazarokumazyazmaz .!.:

Kızdığında da dicek ki, sen sattırdın, senin yüzünden oldu. Sadece araba satmakla olmaz ki bu iş bir ömür geçecek. Bi aklımı başına alsın bu oğlan ya

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Düğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

En çok da böyle şeyleri görünce üzülüyorum. Millete neler neler yapılıyor bizim erkek tarafı yalnızca iki küçük ev aleti ve kahve makinesi aldı. Geri kalan her şeyi ben yaptım. Beyaz eşyaları da ben aldım babaannemin evine koydum.

Dediğiniz gibi çabalayan kadınsa değersizleşiyor. Nasıl olsa o halleder gözüyle bakıyor ve daha da salıyor poposunu.

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Düğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Evet aynısını dedim. Suratı beş karış olacak. Sürekli canım sıkılıyor, keşke arabam olsa şöyle gezerdik böyle yapardık bir sürü laf. Bunları da dinlemek istemiyorum ama ben gece gündüz çalışıp, varımı yoğumu katarak biriktirdiklerimi neden onun dandiri arabası için feda edeyim?

Genişletmek için tıkla...

luluness .!.:

Düğün yapmayacağız zaten, ben de o da başından beri istemiyoruz. Az önce yine konuştuk bu konuyu. Ev tutuldu. Gelecek ayın kirasını nasıl ödeyeceğiz dedi. Ben de hiç mi paran yok, yoksa neden evleniyoruz dedim. Daha evin eşyaları alınacak. Çok küçük ayrıntılar bile dünya para. Benim işe girdiğimden beri biriktirdiğim bir miktar var, o da bunu biliyor. Onları neden kullanmıyoruz dedi. Ben de zaten birçok şeyi benim aldığımı kendisinin bir arabayı satmayı aklına bile getirmediğini söyledim. O da tamam satıyorum ama sakın yarın öbür gün arabamız yok, bi yere gidemiyoruz deme bana dedi. Anında morali bozuldu. Anlayamıyorum evi benim mi dayayıp döşememi bekliyor. İnsan hiç mi gocunmaz bundan? Annesinden para,destek istemeye çekiniyor benden istemeye hiç çekinmiyor. Kafayı yiyeceğim. Keşke ölsem ve bitse bu süreç diyorum.

Genişletmek için tıkla...