Annemle anlaşamıyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Cok teşekkür ederim değerli yorumunuz icin
 
Ben böyleyim bilmiyorum kim ne yaparsa yapsin iki gün sonra unutuyorum acıyorum yazıktır diyorum doğru söylüyorsunuz ben kendime değer vermedim ki hiç eşim versin hiç kimseden bisey görmedim hep verici oldum hayatta ve kaybediyorum akillanmiyorum ilaçlar kullandım olmadı bıraktım
 
Ne kadar güzel. Özelde de çalışabilirsiniz. Ögretmen oldugunuz halde, size bu cocuklugu yaşatan sizi bu psikolojiye sokan insanlari niye hala hayatinizda tutuyorsunuz? Iyice üzüldüm

Siz kendi ögrenciniz olsaydiniz, kendinize ne ögütler verirdiniz yalnuzca buna odaklanin. Her olayda yalnızca kendinizi düşünün. Adim adim, her minik, büyük olayda, kendinizi esirgeyin, kendinizi iyi tutun, kendinizi koruyun. Sevgiler, saygilar ögretmenim❤
 
O anayı da babayı da eşi de çıkarırım hayatımdan on saniye bile arkama bakmam. Yastıkla çocuk boğmaya kalkmak nedir yahu, nasıl bir ailedir bu. Eşinizde onlardan çok farklı değil, kurtarın kendinizi bunlardan
 
Bordo beremle okudum Şimdi yazayım konuyu okurken ilerleyen 0.75 astigmatım gerilediğinde yorumları da okurum.
Ben olsaydım ne yapardım?

1- O anne ve baba ile ilişkimi keser öldüklerinde mezarlarına bile gitmezdim
2- Kayınvalidesinden yüz bularak karısını ezen işkence eden o ruh hastası psikopat pislikten tek celsede boşanırdım.
3-Çocuklukta yaşatılan düğümleri çözecek profesyonellikte bir terapistten destek alırdım (tercihen EMDR’de uzman)
4- Yeni bir semtte yeni bir şehirde bana eski hayatımı hatırlatmayan herhangi bir coğrafi mesafede yeni bir hayat kurardım.

Bu adımlar zor ama imkansız değil yeter ki maddi manevi gücünüz olsun.
Bunların dışında hiçbir çözüm işe yaramaz. Asla sabredip sessiz kalıp düzeltebileceğiniz şeyler değil.
Bu hasta ikili sizi zamanla hasta eder ömrünüzü yer bitirirler. Kendinize değer verin ve uzaklaşın.
 
Of ne uzun yazmissiniz dayanamadim boyle anne babanin ustune boyle koca mi buldunuz birde? Kocayi bosayin ailenizden uzakta kendinize bir hayat kurun hersey nasil duzelir guzellesir o zaman gorursunuz.
Anne baba böyle olduğu için eş seçimi de o yönde olmuş bence. O kadar travmatik büyütülmüş ki normal olanın bu olduğunu sanmış. Konu sahibi bu konuda en az suçlanacak kişi. Bizim yorumlarımız yeni bir pencere açar umarım. Şu an biz hiç tanımadığımız yolda görsek bilmeden geçip gideceğimiz bir kadına ailesinden daha fazla değer veriyoruz belki de. İçime oturdu Umarım konu sahibi buraya geçirdiği dönüşümü yazar ve bir kadın daha kurtuldu diye seviniriz.
 
Ćok teşekkür ederim güzel yorumunuz için sağolun var olun çocukluğumda birçok çeşit travma yaşadım herşey şimdi çıkıyor isyerindayken bazı çocuk davranışları zorbalığı aile baskısı gören öğrenciler beni hep geçmişe götürüyor o çocuğu alıp ciğerime basıyorum çok yıpratıyoruz mutlu da oluyordum tabi fakat hep anılar peşimi bırakmıyor oyüzden kaçıyorum bu mesleği yapmak istemiyorum o özgüven cesaret güçlü duruş yok hele eve tıkladıktan sonra komple psikolojim bozuldu dışarı çıkamaz oldum bir komşum var sürekli Bi dedikodu dışarı adımımı attığımda beni yakalıyor hemen başlıyor dır dır inanın herseyden bıktım çok soğudum kırıldım
 
Annem hep dövüp kızıyordu babam her akşam eve geliyor bıkmış usanmis oyüzden onunda psikolojisi bozulmuş annemin zaten hepten bozuk oyüzden yastıkla boğazım sende bende kurtulayım hiç unutmuyorum ama onları görünce içim cız ediyor başlarına kötülük gelse mahfolurum eşimde anneme hakaret ettim diye kızdı yoksa onunla çok iyiydik annemin yanlis anlaması yüzünden kavga ettik ve ben esimede çok ağır küfür ettim benim tek suçum annemle tartışmaya girmeyeceksin bu halde ve eşime hiçbir sır vermedim annemle üç dört kez oldu yanında tartıştık oyüzden böyle oldu eşimin hakkında yemek istemiyorum çünkü biz severek evlendik o burda değil Allahı burda doğru konuşmak lazım iyilikleride cok oldu ama uzun zamandır cinsellik yaşayamıyoruz 2 yila yakin oldu korkuyorum olmuyor o ayrı bir sorun başka her konuda iyi davrandı şimdiye kadar k.kartini bu ara kullandım belki borçtan dolayı istemedi çok kullanmamı bilmiyorum benim tek suçum annemle tartismayacaktim eşimin yaninda hakaret etmeyecektim ama öyle noktaya geldim ki tutamadım kendimi
 
Doğru ailem bana küçük bir değerde eşimde veriyor cekiniyordu
 
Bakın okumuş öğretmen olmuş bir hanımsınız. Rica ediyorum gözünüzü açın. Kendinizi suçlamayı bırakın. Empati kurmayı abartmayın. Pek çok mesajda merhametli olduğunuzu söylemişsiniz. Merhamet değil bu. Size öyle bir çocukluk yaşatmışlar, şiddetin her türlüsü ile öyle boyun eğdirmişler ki onlara karşı düşünceleriniz sağlıklı değil.
Bu merhametli ya da sessiz sakin olmakla, mizaçla açıklanabilecek şey değil. Sizi sindirmişler özgüven bırakmamışlar. Bakın hastalanmışsınız vücudunuzdan çıkmış (çok geçmiş olsun) ama açık konuşayım yarın öbür gün mental olarak bir yıkım yaşarsınız ipler kopar.
Algınızı bozmuşlar inanamıyorum yazdıklarınıza. Şimdi biz size “çok büyütmüşsün onlar haklı” desek inanacak kadar çarpık bakıyorsunuz olaya.
Ameliyat sonrası nekahet döneminiz biter bitmez bir şekilde psikolojik tedaviye başlamanız şart.
Psikolog videosu izlemenin hiçbir anlamı yok o sizi tedavi etmez. Bir kitabın bir belgeselin verdiği genel kültürü verir. Acilen uzun soluklu bir terapi şart size. Allah korusun hiç istemem ama siz bunu kendiniz için başlatmazsanız, “merhametli” olduğunuz için ses çıkaramadığınız anneniz ve kocanız zaten sizi hastanelik edecek. Birikip birikip sinir krizi olarak ortaya çıkacak. Alarm veriyorsunuz lütfen gözünüzü açın.
 
Eşim sadece tek suçu annemle aramızı kizistirmak beni bu halde anlamamasıydi anneme hakaret ettiğim için yanında oyüzden çok kızdı ağır konuştum çünkü annemle ve annemde krize girdi kötü oldu eşimde görmüyonmu kadın ne halde hicmi vicdan yok dedi birde borç var k.kartini kullandım belki fazla kullandım oyüzden morali bozuktu onun dışında çok iyiydik ve 2 yıla yakin evliyiz ben korktuğum için cinsellik yok olmadı eşimi belki mutsuz ediyorumdur bilmiyorum yoksa o burda değil Allahı burda hersey doğru olması lazım ben biraz ağzımı bozuyorum çok cıvık samimi oldum yüz göz oldum oyüzden böyle oldu kalınlığında yok ne yapsın ki beni annemi tutması dışında başka sorun yok
 
 
Öğretmen oldukta ne oldu özgüven yok korku var yapabilirmiyim bu mesleği diye korkuyorum cesaret yok güçsüzüm malesef kim ne yaparsa iki gün sonra unutuyorum ailemi görünce içim cız ediyor çok ihtiyacım var fakat ilerde durumum olursa terapiye gideceğim 3 seans gittim başarısızlık maddiyata yetmedi bırakmak zorunda kaldim
 
 
 
Bir tek şey anlatayım size. Benim eşim büyüğe saygı konusunda bana göre çok daha iyidir tepkilerini çok iyi kontrol eder. Babam zor bir adamdır ama hiç sorun yaşamadılar.
Geçen sene ben çocuklara kızdım diye babam da bana kızdı bağırdı hatta üstüme yürüdü. Ben çocukları alıp dışarı çıktım eşim arkamızdan geldi. Eşimin suratı o kadar bozuktu ki. Babam da onu ilk kez öyle görmüş. Ondan özür dilemiş (bugüne kadar ilk defa babamın özür dilediğini duydum bu arada) bişeyler demiş sen üstüne alınma filan.
Eşim bana dedi ki “babanın sana böyle davranması çok zoruma gitti zaten o da fark edip açıklama yaptı özür diledi. Bilirsin asla saygısızlık etmem yine ağzımı açmadım ama seni uyarıyorum bir daha babanla bu şekilde karşı karşıya gelme beni çok zor durumda bırakıyorsun. Benzer ve daha şiddetli bir durumda bu sefer susmam babanla bütün iletişimi koparırım bu da çok kötü olur. Huyunu biliyorsun idare et bizi bunca yıldır düşmediğimiz duruma düşürme”
 
Önce kendiniz sonra meslekte yetişecek öğrencileriniz sonra da inşallah ilerde doğacak yavrularınız için bunu yapmanız gerek. Tek çare bu iyice düşünün taşının yaşınız genç sanırım, ömrünüzü harcamayın. Devlet hastanesine gidin özel ders verin güvendiğiniz akraba arkadaştan maddi destek alın ama lütfen yapın
 
Bunları yapabilmem için kalbimin olmaması lazım Allah korusun.
Eşim evet yanimda olmadı anneme hakaret ettim ama hepten kötü biri olsaydı evlenmedim çok iyiliğide oldu ben anneme çok ağır şeyler söyledim eşimin yaninda küfür hakaret oyüzden haksızım eşim haklı sonra annemle baristirdi tatlı söyledi gelin tatlı konuşun diye ben esimede ağır küfürler ettim narkozun etkisini bilmiyorum çok aşırı sinirliyim eşim oyüzden yanimda olmadı ama şu var kendimi dünyada en değersiz varlık gibi hissediyorum
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…