- 9 Kasım 2008
- 8.972
- 8
- 156
- 40
- Konu Sahibi cherry_jam
- #61
cnm anneciğine allah ramhet eylesin..sizlerede sabırlar versin
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
annemi kaybettim :(
- Konu Sahibi cherry_jam
- Başlangıç Tarihi
- Konu Sahibi cherry_jam
- #62
basınızsağolsun canım.. mekanı cennet olsun allah rahmet eylesin.......
- Konu Sahibi cherry_jam
- #63
bende babamı kalp yetmezliğinden kaybettim.Çok zor bilirim hemde çok hiçbir kelime acını dindirmez.Benim babam vefat edeli 4 sene oldu daha dün ölmüş gibi.Hala aklımda o günler.Rabbım öbür dünyada bizi birbirimizden ayrmaz inşllh.Allah rahmet eylesin..
- 24 Ocak 2011
- 21.772
- 35.594
- 798
- Konu Sahibi cherry_jam
- #64
Allah rahmet eylesin..Sizlere sabırlar versin..
Çok çok zor..İnsan yazacak kelime bulamıyor..
Çok çok zor..İnsan yazacak kelime bulamıyor..
- Konu Sahibi cherry_jam
- #65
Allah sabır versin. çok zor. Dua et.
- Konu Sahibi cherry_jam
- #66
Nur içinde yatsın anneciğin, mekanı cennet olsun. Seni çoktan affetti o merak etme, parçalama kendini böyle düşünerek, annen seni hep görüyo ve ağladığın zaman onu daha çok üzüyosun canım öyle düşün. Allah sabırlar versin.
- Konu Sahibi cherry_jam
- #67
taziyeleriniz için sağolun arkadaşlar..
2 ay dolmak üzere.. ve zaman geçtikçe daha da acıyor içim.. hele ki son zamanları aklıma geldikçe çıldırıyorum. sabah uyandığımda annemin toprağın altında nefessiz bi şekilde sanki boğulurcasına yattığını düşünerek yatakta daralıyor, yorganı fırlatarak uyanıyorum.. hıçkırıklarla, göz yaşlarıyla.. mezarına gittiğimde sanki o yatmıyormuş gibime geliyo. o güzelim gözlerine saçlarına ellerine zarar geldiğini düşündükçe çıldırıyorum. çok temiz kadındı annem. her yerinde böcekler geziyo, nasıl tahammül ediyosun annem.. ya ben nasıl izin veriyorum buna.. gün geçtikçe çürüyosun.. o mis kokulu bağrın yok oluyo annem.. çok ihtiyacım var bağrına annem.. dayanamıyorum arkadaşlar dayanamıyorum... Allahım isyan olarak görme nolur... çok özlüyorum annem çokkkkkkkkkk.. elinde olsa gelirsin biliyorum. hiç bırakmazdın elinde olsa.. ama dayanamıyorum annnem dayanamıyorum
2 ay dolmak üzere.. ve zaman geçtikçe daha da acıyor içim.. hele ki son zamanları aklıma geldikçe çıldırıyorum. sabah uyandığımda annemin toprağın altında nefessiz bi şekilde sanki boğulurcasına yattığını düşünerek yatakta daralıyor, yorganı fırlatarak uyanıyorum.. hıçkırıklarla, göz yaşlarıyla.. mezarına gittiğimde sanki o yatmıyormuş gibime geliyo. o güzelim gözlerine saçlarına ellerine zarar geldiğini düşündükçe çıldırıyorum. çok temiz kadındı annem. her yerinde böcekler geziyo, nasıl tahammül ediyosun annem.. ya ben nasıl izin veriyorum buna.. gün geçtikçe çürüyosun.. o mis kokulu bağrın yok oluyo annem.. çok ihtiyacım var bağrına annem.. dayanamıyorum arkadaşlar dayanamıyorum... Allahım isyan olarak görme nolur... çok özlüyorum annem çokkkkkkkkkk.. elinde olsa gelirsin biliyorum. hiç bırakmazdın elinde olsa.. ama dayanamıyorum annnem dayanamıyorum
- Konu Sahibi cherry_jam
- #68
ahh be canım benim. içimi yaktın ağlattın beni.. hepimiz bi gün ölücez, hepimizin annesi babası ölücek. ben tek çocuğum, küçüklüğümden beri geceleri yatınca onların ölüceği günü düşünüp ne yapıcam ben diye ağlarım. ama buna bi çözüm yok. malesef yok.
allah sana sabır versin. zaman herşeyin ilacı diyorlar, keşke böyle bir durum olmasa böyle bi ilaca ihtiyacımız olmasa. ama şunu düşünerek içini rahatlatmaya çalış, annen hala tertemiz. bedenine olacak olan ne varsa o annenin nasıl biri olduğunu değiştirmeyecek. o artık bambaşka bir alemde bambaşka bir boyutta hala yaşıyor.. ve zaman çok hızlı geçicek, bir gün hepimiz birbirimize kavuşucaz inşallah. sadece sabretmek, dayanmak zorundayız. Allah bizi böyle sınıyor. sabır sabır sabır..
allah sana sabır versin. zaman herşeyin ilacı diyorlar, keşke böyle bir durum olmasa böyle bi ilaca ihtiyacımız olmasa. ama şunu düşünerek içini rahatlatmaya çalış, annen hala tertemiz. bedenine olacak olan ne varsa o annenin nasıl biri olduğunu değiştirmeyecek. o artık bambaşka bir alemde bambaşka bir boyutta hala yaşıyor.. ve zaman çok hızlı geçicek, bir gün hepimiz birbirimize kavuşucaz inşallah. sadece sabretmek, dayanmak zorundayız. Allah bizi böyle sınıyor. sabır sabır sabır..
- 13 Kasım 2009
- 2.281
- 8
- 158
- Konu Sahibi cherry_jam
- #69
keşke diyorum keşke bişey yapablsem elimden bişey gelse ( öyle üzülüyorumki, Allah yardımcın olsun canım benm. yaklaşık 2 ay önce çocukluk arkadaşımın kardeşimn annesni kaybettk, çok zor ya, aama şuna emn ol annen senşn yanında ona hep dua et ihtyacı olan şey bu, ve hayatına dewam et onun için başar herşeyi..
( öyle üzülüyorumki, Allah yardımcın olsun canım benm. yaklaşık 2 ay önce çocukluk arkadaşımın kardeşimn annesni kaybettk, çok zor ya, aama şuna emn ol annen senşn yanında ona hep dua et ihtyacı olan şey bu, ve hayatına dewam et onun için başar herşeyi..
- Konu Sahibi cherry_jam
- #70
Canım Allah anneciğinin mekanını cennet eylesin..Ölüm her yerde, ölüm her evde..
Bende annemi 38 yaşında kaybettim çok genç yaşta trafik kazasında kaybettim. Seninki gibi çok ani oldu..Aradan 5 yıl geçti ama dün gibi..
İçimdekini kimselere anlatamam yaşayan bilir. Herşeye rağmen hayat devam ediyor işte
Bende annemi 38 yaşında kaybettim
çok genç yaşta trafik kazasında kaybettim. Seninki gibi çok ani oldu..Aradan 5 yıl geçti ama dün gibi..İçimdekini kimselere anlatamam yaşayan bilir. Herşeye rağmen hayat devam ediyor işte
- Konu Sahibi cherry_jam
- #71
........................................................................................................................................................................
Son düzenleme:
- Konu Sahibi cherry_jam
- #72
Canım Allah anneciğinin mekanını cennet eylesin..Ölüm her yerde, ölüm her evde..
Bende annemi 38 yaşında kaybettim çok genç yaşta trafik kazasında kaybettim. Seninki gibi çok ani oldu..Aradan 5 yıl geçti ama dün gibi..
İçimdekini kimselere anlatamam yaşayan bilir. Herşeye rağmen hayat devam ediyor işte
Bende annemi 38 yaşında kaybettim
çok genç yaşta trafik kazasında kaybettim. Seninki gibi çok ani oldu..Aradan 5 yıl geçti ama dün gibi..İçimdekini kimselere anlatamam yaşayan bilir. Herşeye rağmen hayat devam ediyor işte
- Konu Sahibi cherry_jam
- #73
..................................................................................................................................................................
Son düzenleme:
- Konu Sahibi cherry_jam
- #74
canım Allah rahmet etsin... çok gençmiş anneciğinn...anneler çocukları ne yaparsa yapsın affederler...bence annen seni görüyordur ve inan senin üzülmen onu da çok üzüyordur..ne yap biliyormusun annenin yapmak isteyipde yapamadığı şeyleri yap..annenin hayrını bol bol ver..hayat devam ediyor bitanem..kardeşine destek ol ve bu dönem çok yanlız kalma sürekli birşeylerle meşgul ol...çok sevdiğim bir abim vardı aslında patronumda ama abi de derdi hep..çok inançlı ve düzgün biriydi...birgün bir akrabaları vefat etti ben çok üzüldüm tanıyordumda...baktım o hiç ağlamadı..abi ne kadar soğuk kanlısın dedim...aynen şunu dedi..sibelcim Allah rahmet etsin üzüldüm ..ama Allah verdi Allah aldı ..verende Allah Alanda Allah...demişti..birkaç yıl sonrada kendisi bir motor kazasında vefat etti ve 42 yaşındaydı..çok üzüldüm ama söyledikleri aklımda dün gibi .. Allah verdi Allah aldı...yapabileceğim tek şey zaman zaman hayrını vermek ve dua okumak...üstelik annen bedenen yok ruhen eminol hep senin yanında.....güzel anneciğin..sende üzülüp kendini bırakıp anneciğini üzme olurmu
- Konu Sahibi cherry_jam
- #75
öldüğümde annemi göreceğime inanmak istiyorum. tek dileğim bu.
şimdi öyle keşkelerim var ki.. hoyrat geçirdiğim günlerim.. annem olsa saniyelerin bile değerini o kadar bilirim ki... neden kaybedince anlıyoruz neden Allahım neden?
şimdi kendimi öle hayırsız evlat olarak görüyorum ki... içim çok yanıyo, çokkkk
şimdi öyle keşkelerim var ki.. hoyrat geçirdiğim günlerim.. annem olsa saniyelerin bile değerini o kadar bilirim ki... neden kaybedince anlıyoruz neden Allahım neden?
şimdi kendimi öle hayırsız evlat olarak görüyorum ki... içim çok yanıyo, çokkkk
- Konu Sahibi cherry_jam
- #76
annem.. 2 ay geçti.. senin öldüğünü bile bile 2 ay yaşadım.. nasıl nefes alıyorum, nasıl uyuyorum, nasıl yürüyorum gel de bana sor annem.. hala geleceksin diye bekliyorum.. hala o mezar bana birşey ifade etmiyo.. annesiyle markette gezenleri, telefonda konuşanları bile o kadar kıskanıyorum ki..
sabahları erkenden uyanarak gittiğim iş, ardından hastane koşuşturmaları, evde akrabalar.. inan annem o kadar yorulmuştum ki.. sana da sölemiştim.. gücüm yok anne demiştim. isyan etmiştim sana.. senin yüzünden dershaneye gidemiyorum bak anne demiştim.. çok yoruluyorum anne demiştim.. bunları sölerken aslında seni öyle yoruyormuşum ki.. ilk kalp krizinden önce de kavga yapıp kötü şeyler sölemiştim.. sonra acilin önünde Allaha yalvardım.. Allahım onu bana bağışla.. bi daha üzmicem annemi demiştim.. ama nafile.. ben susar mıyım.. bu kahrolası çenem susar mı.. son kalp krizinden önce de kavga benzeri birşeey yapmıştık. aslında yapmıştık diyemem.. yapmıştım.. o kadar çok söylendim ki sana.. ama sen cevap bile vermiyordun.. yataktaki o mahzun bakışların aklımdan gitmiyo.. cevap vermeye bile gücün kalmamış demek ki.. oy annem oy.. oy annem oy..
annemin ilk kalp krizinden sonra anjiyo, muayeneler, ardından kalp yetmezliği.. şişmeler, ödemler.. sonra yemek de yiyemedi.. yediği bi lokma birşeyi hemen kusuyodu.. çok masrafsız hastayım, daha ne istiyosunuz diyodu.. bak yemek için birşey de istemiyorum diyodu.. bigün canı birşey istedi.. yaptım, beğenmedi.. kötü bi söz ettim.. öleydim de etmeyeydim o sözü.. sonra dedim ki, iyileşir yaparsın kendi yemeklerini dedim. şimdi sana yemek yapamadım diye sofra bile kurmuyorum 2 aydır anne.. yemek yapmaya hiç takatim ve isteğim yok zaten..
17 mart sabahı.. cumartesi.. işte değildim, evdeydim. üstelik sabah 10 da kalkmıştım ve günlerdir ilk defa bu kadar iyi uyumuştum. kalktım ki annem uyanık.. belki de çok rahatsızlandı da ben uyanmayayım diye ses çıkarmamıştır.. garibim, öyle mahsun bakıyodu ki bana.. son zamanlarda bakışları uzun ve ışıksızdı.. ben de bazen dalıp gidiyodum ona.. anne ne hazırlayayım kahvaltıya dedim.. canının çektiği bikaç bişi söledi.. bi salatalık, biraz ekmek, biraz da çikolata.. az bişi yedi ve hemen kustu.. ardından terlemeye başladı.. öle terliyodu ki, yatakta duramıyodu.. bi o yana bi bu yana kıvranıyodu.. kızım bu mide ağrısı beni öldürecek dedi.. annemin terini siliyorum, midesi ağrıyo sanıyorum. hiç ambulansı aramak da aklıma gelmiyo.üstünü örtüyorum. üşüyorum diyo.. sıcak su torbası getiriyorum. ama sonra dedim anne başım çok ağrıyo. biraz uzancam dedim. gittim yatak odasına. ne kadar uyudum bilmiyorum. sonra kapı çaldı anneannem geldi. annemle bi iki kelam hal hatır ki ertesi günü anneannem köye gidecekti. neyse anneanne ben yatıyodum, sen burdasın nasıl olsa, ben biraz daha yatayım dedim.. 1 dakika geçti geçmedi.. anneannem bağırmaya başladı.. geldim annem cansız birşekilde yatıyo.. gözünün biri kapalı, diğeri hafif aralık.. kardeşime bağırdım, babama bağırdım gelin diye. babamlar gelince annemden uzaklaştım. ambulansı aradım. sonra teyzemi aradım. annem ölüyo yetiş diye.. geldi bi iki damla su verdi ağzına. ben pencerelerdeyim. ambulans nerde diye o pencereden bu pencereye koşturuyorum. anneannem de ağlıyo. kızım beni mi bekledin diyo. bense annemin yanına hiç gidemiyorum. 15-20 dakika ambulans bekledik. ve ben anneme hiç ilk yardım yapamadım. yardımı bırak yanına yaklaşamadım. elini bile tutamadım.. ambulans geldi. korkmayın nefes alıyo dediler. teyzemse şuan diyo ki, hayır ben geldiğimde annen ölmüştü diyo. neyse yola çıktık. yalvarıyorum Allahıma. yoldaki arabaların çoğu yol bile vermedi ambulansa.. 5 dk lık mesafeyi o gün 15 dk da gittik. annemi acile aldılar. yaklaşık yarım saat müdahale etmişler.. kurtaramadık dediler.. müdahale ederken bi ara gittim içeriye gizlice, baktım kalp masajı yapıyolar.. annem de ölece yatıyordu.. beni odadan zorla çıkardılar.. yani amcalar teyzeler geldi.. geçmiş olsun kızım dediler.. geçmiş olsun demeyin başın sağolsun deyin dedim ağlayarak.. halbuki müdahale devam ediyodu. ama o masaj görüntüsünü görünce öyle dedim nedense.. kısa bi süre sonra naaşın konulduğu poşetvari şeyle görevli kapıya geldi. daha doktor çağırmadan annemi kaybettiğimizi anladım.. morga götürdüler hemen.. peşinden gitttik. açtım yüzünü.. ağlamaya başladım.. hemen yanından aldılar beni.. morgun kapısının önünde oturduk. geldiler beni aldılar eve getirdiler.. sen o soğuk kapalı morg dolabında yatıyodun, ben bişi yapamadım anneeeeeeeee
ertesi gün yıkadılar, su dökmeye çağırdılar.. bi iki kere öptüm.. ağladım.. gene çıkardılar beni senin yanından anne.. şimdiki aklım olsa defalarca öperim, defalarca sarılırım, beni ayırmaya çalışanlara kızarım. seni ben yıkarım. ama ozaman yapamadım be anne.. tabuta koydular..üstüne de tülbent.. cenaze namazı.. ardından evin önü.. helallikler.. hala idrak edemiyodum senin öldüğünü.. senin selanı bile dinledim anneee.. o zamnalr tabutu açıp bakmak, hatta tabuta sarılmak bile gelmedi aklıma.. hep uzaktım anne sana.. hep.. şimdi olsam o tahta parçasına öle sarılırım ki.. sonra mezarlığa gittik.. defnederken bile o kadar uzağındaydım ki.. son bi kere bile açıp bakamadım anne yüzüne.. niye anne niye.. kardeşim toprak attı üstüne.. ben onu bile yapamadım anne..
öyle soru işaretleri var ki beynimdee.. anlatamam anne.. doktorların yaptığı yanlışlardan mı, benim sana davranışlarım mı tetikledi, üzüntüden mi? ne olduğunu anlamadım ben anne.. işte o cumartesi sabahı.. terlemenle başlayan şeyin kalp krizi olduğunu şimdi anlıyorum annem.. halbuki ben bunu önceden de yaşamıştım.. niye o an gözüme perde indi. niye ambulansı aramadım.. çok mu yorgundum.. hayır.. çok mu üşendim.. bilmiyorum.. seni bu yüzden mi kaybettim.. evet diyemiyorum.. dersem ölürüm.. ama evet galiba.. böle yaşanır mı.. bunun gibi daha ne ihmallikler var.. belki sonra anlatıırım..
bugün ayın 17si. yani 2 ay doldu be annem. koskoca 2 ay.. sağlığında çok baktığım sölenemez, birazdan mezarına gelicem, yüzüm bile tutmuyo annem.. ölüne gelsem ne fayda di mi annemm..
sadece 2 ay içinde oldu annemin rahatsızlığı. öncesi var mıydı bilmiyorum tabi.. o iki ay içinde seni huzurlu bi şekilde yaşatamadım, hastayken bile kavga yaptım. şimdi yaşamıyosun.. sanki kızım daha çok yorulmasın, uykusuz kalmasın diye çektin gittin bu diyardan.. ve ben de yaşamaya devam ettiğim sürece bi yükü attım, şimdi yaşıyorum diye içim içimi yiyo sırf o kavgalar aklıma gelince.....
oy annnem oyyy.... içim yanıyo içim....... sönmüyooooo..
çok yazdım biliyorum.bunlar ateşimin ufak bi kısmı.. Allahım önce sen affet beni.. sonra da sen affet beni annem... pamuk annemmm.....
sabahları erkenden uyanarak gittiğim iş, ardından hastane koşuşturmaları, evde akrabalar.. inan annem o kadar yorulmuştum ki.. sana da sölemiştim.. gücüm yok anne demiştim. isyan etmiştim sana.. senin yüzünden dershaneye gidemiyorum bak anne demiştim.. çok yoruluyorum anne demiştim.. bunları sölerken aslında seni öyle yoruyormuşum ki.. ilk kalp krizinden önce de kavga yapıp kötü şeyler sölemiştim.. sonra acilin önünde Allaha yalvardım.. Allahım onu bana bağışla.. bi daha üzmicem annemi demiştim.. ama nafile.. ben susar mıyım.. bu kahrolası çenem susar mı.. son kalp krizinden önce de kavga benzeri birşeey yapmıştık. aslında yapmıştık diyemem.. yapmıştım.. o kadar çok söylendim ki sana.. ama sen cevap bile vermiyordun.. yataktaki o mahzun bakışların aklımdan gitmiyo.. cevap vermeye bile gücün kalmamış demek ki.. oy annem oy.. oy annem oy..
annemin ilk kalp krizinden sonra anjiyo, muayeneler, ardından kalp yetmezliği.. şişmeler, ödemler.. sonra yemek de yiyemedi.. yediği bi lokma birşeyi hemen kusuyodu.. çok masrafsız hastayım, daha ne istiyosunuz diyodu.. bak yemek için birşey de istemiyorum diyodu.. bigün canı birşey istedi.. yaptım, beğenmedi.. kötü bi söz ettim.. öleydim de etmeyeydim o sözü.. sonra dedim ki, iyileşir yaparsın kendi yemeklerini dedim. şimdi sana yemek yapamadım diye sofra bile kurmuyorum 2 aydır anne.. yemek yapmaya hiç takatim ve isteğim yok zaten..
17 mart sabahı.. cumartesi.. işte değildim, evdeydim. üstelik sabah 10 da kalkmıştım ve günlerdir ilk defa bu kadar iyi uyumuştum. kalktım ki annem uyanık.. belki de çok rahatsızlandı da ben uyanmayayım diye ses çıkarmamıştır.. garibim, öyle mahsun bakıyodu ki bana.. son zamanlarda bakışları uzun ve ışıksızdı.. ben de bazen dalıp gidiyodum ona.. anne ne hazırlayayım kahvaltıya dedim.. canının çektiği bikaç bişi söledi.. bi salatalık, biraz ekmek, biraz da çikolata.. az bişi yedi ve hemen kustu.. ardından terlemeye başladı.. öle terliyodu ki, yatakta duramıyodu.. bi o yana bi bu yana kıvranıyodu.. kızım bu mide ağrısı beni öldürecek dedi.. annemin terini siliyorum, midesi ağrıyo sanıyorum. hiç ambulansı aramak da aklıma gelmiyo.üstünü örtüyorum. üşüyorum diyo.. sıcak su torbası getiriyorum. ama sonra dedim anne başım çok ağrıyo. biraz uzancam dedim. gittim yatak odasına. ne kadar uyudum bilmiyorum. sonra kapı çaldı anneannem geldi. annemle bi iki kelam hal hatır ki ertesi günü anneannem köye gidecekti. neyse anneanne ben yatıyodum, sen burdasın nasıl olsa, ben biraz daha yatayım dedim.. 1 dakika geçti geçmedi.. anneannem bağırmaya başladı.. geldim annem cansız birşekilde yatıyo.. gözünün biri kapalı, diğeri hafif aralık.. kardeşime bağırdım, babama bağırdım gelin diye. babamlar gelince annemden uzaklaştım. ambulansı aradım. sonra teyzemi aradım. annem ölüyo yetiş diye.. geldi bi iki damla su verdi ağzına. ben pencerelerdeyim. ambulans nerde diye o pencereden bu pencereye koşturuyorum. anneannem de ağlıyo. kızım beni mi bekledin diyo. bense annemin yanına hiç gidemiyorum. 15-20 dakika ambulans bekledik. ve ben anneme hiç ilk yardım yapamadım. yardımı bırak yanına yaklaşamadım. elini bile tutamadım.. ambulans geldi. korkmayın nefes alıyo dediler. teyzemse şuan diyo ki, hayır ben geldiğimde annen ölmüştü diyo. neyse yola çıktık. yalvarıyorum Allahıma. yoldaki arabaların çoğu yol bile vermedi ambulansa.. 5 dk lık mesafeyi o gün 15 dk da gittik. annemi acile aldılar. yaklaşık yarım saat müdahale etmişler.. kurtaramadık dediler.. müdahale ederken bi ara gittim içeriye gizlice, baktım kalp masajı yapıyolar.. annem de ölece yatıyordu.. beni odadan zorla çıkardılar.. yani amcalar teyzeler geldi.. geçmiş olsun kızım dediler.. geçmiş olsun demeyin başın sağolsun deyin dedim ağlayarak.. halbuki müdahale devam ediyodu. ama o masaj görüntüsünü görünce öyle dedim nedense.. kısa bi süre sonra naaşın konulduğu poşetvari şeyle görevli kapıya geldi. daha doktor çağırmadan annemi kaybettiğimizi anladım.. morga götürdüler hemen.. peşinden gitttik. açtım yüzünü.. ağlamaya başladım.. hemen yanından aldılar beni.. morgun kapısının önünde oturduk. geldiler beni aldılar eve getirdiler.. sen o soğuk kapalı morg dolabında yatıyodun, ben bişi yapamadım anneeeeeeeee
ertesi gün yıkadılar, su dökmeye çağırdılar.. bi iki kere öptüm.. ağladım.. gene çıkardılar beni senin yanından anne.. şimdiki aklım olsa defalarca öperim, defalarca sarılırım, beni ayırmaya çalışanlara kızarım. seni ben yıkarım. ama ozaman yapamadım be anne.. tabuta koydular..üstüne de tülbent.. cenaze namazı.. ardından evin önü.. helallikler.. hala idrak edemiyodum senin öldüğünü.. senin selanı bile dinledim anneee.. o zamnalr tabutu açıp bakmak, hatta tabuta sarılmak bile gelmedi aklıma.. hep uzaktım anne sana.. hep.. şimdi olsam o tahta parçasına öle sarılırım ki.. sonra mezarlığa gittik.. defnederken bile o kadar uzağındaydım ki.. son bi kere bile açıp bakamadım anne yüzüne.. niye anne niye.. kardeşim toprak attı üstüne.. ben onu bile yapamadım anne..
öyle soru işaretleri var ki beynimdee.. anlatamam anne.. doktorların yaptığı yanlışlardan mı, benim sana davranışlarım mı tetikledi, üzüntüden mi? ne olduğunu anlamadım ben anne.. işte o cumartesi sabahı.. terlemenle başlayan şeyin kalp krizi olduğunu şimdi anlıyorum annem.. halbuki ben bunu önceden de yaşamıştım.. niye o an gözüme perde indi. niye ambulansı aramadım.. çok mu yorgundum.. hayır.. çok mu üşendim.. bilmiyorum.. seni bu yüzden mi kaybettim.. evet diyemiyorum.. dersem ölürüm.. ama evet galiba.. böle yaşanır mı.. bunun gibi daha ne ihmallikler var.. belki sonra anlatıırım..
bugün ayın 17si. yani 2 ay doldu be annem. koskoca 2 ay.. sağlığında çok baktığım sölenemez, birazdan mezarına gelicem, yüzüm bile tutmuyo annem.. ölüne gelsem ne fayda di mi annemm..
sadece 2 ay içinde oldu annemin rahatsızlığı. öncesi var mıydı bilmiyorum tabi.. o iki ay içinde seni huzurlu bi şekilde yaşatamadım, hastayken bile kavga yaptım. şimdi yaşamıyosun.. sanki kızım daha çok yorulmasın, uykusuz kalmasın diye çektin gittin bu diyardan.. ve ben de yaşamaya devam ettiğim sürece bi yükü attım, şimdi yaşıyorum diye içim içimi yiyo sırf o kavgalar aklıma gelince.....
oy annnem oyyy.... içim yanıyo içim....... sönmüyooooo..
çok yazdım biliyorum.bunlar ateşimin ufak bi kısmı.. Allahım önce sen affet beni.. sonra da sen affet beni annem... pamuk annemmm.....
- 19 Mart 2010
- 21.479
- 15.165
- 498
- Konu Sahibi cherry_jam
- #77
arkadaşlar bir ay evvel annemi 47 yaşında kalp krizinden kaybettim.. şu an onun çaresizce toprağın altında yattığını düşündükçe çıldırıyorum. yağmurlar yağıyor, üşümüyor musun annemmmm
cnm allah sabırlar versin seni çok iyi anlıyorum benim annemde 4,5 ay gözümüzün önünde eriye eriye öldü. elimizden hiç bişi gelmiyo tutamıyoruz elimizi uzatsakta elimşzden kayıp gidiyo insanoğlunun allahın kudreti karşısında ne kadar aciz olduğunu birkez daha anlıyoruz.bizi doğuran büyüten annenin yokluğu gibi bi acı yok. ben babamı 14 annemide 4 sene önce kaybettim ne çocukluğumu ne gençliğimi doya doya yaşayabildim onlarla
allah nerde bizim gibi acı çeken varsa sabır versin
- 19 Mart 2010
- 21.479
- 15.165
- 498
- Konu Sahibi cherry_jam
- #78
annem.. 2 ay geçti.. senin öldüğünü bile bile 2 ay yaşadım.. nasıl nefes alıyorum, nasıl uyuyorum, nasıl yürüyorum gel de bana sor annem.. hala geleceksin diye bekliyorum.. hala o mezar bana birşey ifade etmiyo.. annesiyle markette gezenleri, telefonda konuşanları bile o kadar kıskanıyorum ki..
sabahları erkenden uyanarak gittiğim iş, ardından hastane koşuşturmaları, evde akrabalar.. inan annem o kadar yorulmuştum ki.. sana da sölemiştim.. gücüm yok anne demiştim. isyan etmiştim sana.. senin yüzünden dershaneye gidemiyorum bak anne demiştim.. çok yoruluyorum anne demiştim.. bunları sölerken aslında seni öyle yoruyormuşum ki.. ilk kalp krizinden önce de kavga yapıp kötü şeyler sölemiştim.. sonra acilin önünde Allaha yalvardım.. Allahım onu bana bağışla.. bi daha üzmicem annemi demiştim.. ama nafile.. ben susar mıyım.. bu kahrolası çenem susar mı.. son kalp krizinden önce de kavga benzeri birşeey yapmıştık. aslında yapmıştık diyemem.. yapmıştım.. o kadar çok söylendim ki sana.. ama sen cevap bile vermiyordun.. yataktaki o mahzun bakışların aklımdan gitmiyo.. cevap vermeye bile gücün kalmamış demek ki.. oy annem oy.. oy annem oy..
annemin ilk kalp krizinden sonra anjiyo, muayeneler, ardından kalp yetmezliği.. şişmeler, ödemler.. sonra yemek de yiyemedi.. yediği bi lokma birşeyi hemen kusuyodu.. çok masrafsız hastayım, daha ne istiyosunuz diyodu.. bak yemek için birşey de istemiyorum diyodu.. bigün canı birşey istedi.. yaptım, beğenmedi.. kötü bi söz ettim.. öleydim de etmeyeydim o sözü.. sonra dedim ki, iyileşir yaparsın kendi yemeklerini dedim. şimdi sana yemek yapamadım diye sofra bile kurmuyorum 2 aydır anne.. yemek yapmaya hiç takatim ve isteğim yok zaten..
17 mart sabahı.. cumartesi.. işte değildim, evdeydim. üstelik sabah 10 da kalkmıştım ve günlerdir ilk defa bu kadar iyi uyumuştum. kalktım ki annem uyanık.. belki de çok rahatsızlandı da ben uyanmayayım diye ses çıkarmamıştır.. garibim, öyle mahsun bakıyodu ki bana.. son zamanlarda bakışları uzun ve ışıksızdı.. ben de bazen dalıp gidiyodum ona.. anne ne hazırlayayım kahvaltıya dedim.. canının çektiği bikaç bişi söledi.. bi salatalık, biraz ekmek, biraz da çikolata.. az bişi yedi ve hemen kustu.. ardından terlemeye başladı.. öle terliyodu ki, yatakta duramıyodu.. bi o yana bi bu yana kıvranıyodu.. kızım bu mide ağrısı beni öldürecek dedi.. annemin terini siliyorum, midesi ağrıyo sanıyorum. hiç ambulansı aramak da aklıma gelmiyo.üstünü örtüyorum. üşüyorum diyo.. sıcak su torbası getiriyorum. ama sonra dedim anne başım çok ağrıyo. biraz uzancam dedim. gittim yatak odasına. ne kadar uyudum bilmiyorum. sonra kapı çaldı anneannem geldi. annemle bi iki kelam hal hatır ki ertesi günü anneannem köye gidecekti. neyse anneanne ben yatıyodum, sen burdasın nasıl olsa, ben biraz daha yatayım dedim.. 1 dakika geçti geçmedi.. anneannem bağırmaya başladı.. geldim annem cansız birşekilde yatıyo.. gözünün biri kapalı, diğeri hafif aralık.. kardeşime bağırdım, babama bağırdım gelin diye. babamlar gelince annemden uzaklaştım. ambulansı aradım. sonra teyzemi aradım. annem ölüyo yetiş diye.. geldi bi iki damla su verdi ağzına. ben pencerelerdeyim. ambulans nerde diye o pencereden bu pencereye koşturuyorum. anneannem de ağlıyo. kızım beni mi bekledin diyo. bense annemin yanına hiç gidemiyorum. 15-20 dakika ambulans bekledik. ve ben anneme hiç ilk yardım yapamadım. yardımı bırak yanına yaklaşamadım. elini bile tutamadım.. ambulans geldi. korkmayın nefes alıyo dediler. teyzemse şuan diyo ki, hayır ben geldiğimde annen ölmüştü diyo. neyse yola çıktık. yalvarıyorum Allahıma. yoldaki arabaların çoğu yol bile vermedi ambulansa.. 5 dk lık mesafeyi o gün 15 dk da gittik. annemi acile aldılar. yaklaşık yarım saat müdahale etmişler.. kurtaramadık dediler.. müdahale ederken bi ara gittim içeriye gizlice, baktım kalp masajı yapıyolar.. annem de ölece yatıyordu.. beni odadan zorla çıkardılar.. yani amcalar teyzeler geldi.. geçmiş olsun kızım dediler.. geçmiş olsun demeyin başın sağolsun deyin dedim ağlayarak.. halbuki müdahale devam ediyodu. ama o masaj görüntüsünü görünce öyle dedim nedense.. kısa bi süre sonra naaşın konulduğu poşetvari şeyle görevli kapıya geldi. daha doktor çağırmadan annemi kaybettiğimizi anladım.. morga götürdüler hemen.. peşinden gitttik. açtım yüzünü.. ağlamaya başladım.. hemen yanından aldılar beni.. morgun kapısının önünde oturduk. geldiler beni aldılar eve getirdiler.. sen o soğuk kapalı morg dolabında yatıyodun, ben bişi yapamadım anneeeeeeeee
ertesi gün yıkadılar, su dökmeye çağırdılar.. bi iki kere öptüm.. ağladım.. gene çıkardılar beni senin yanından anne.. şimdiki aklım olsa defalarca öperim, defalarca sarılırım, beni ayırmaya çalışanlara kızarım. seni ben yıkarım. ama ozaman yapamadım be anne.. tabuta koydular..üstüne de tülbent.. cenaze namazı.. ardından evin önü.. helallikler.. hala idrak edemiyodum senin öldüğünü.. senin selanı bile dinledim anneee.. o zamnalr tabutu açıp bakmak, hatta tabuta sarılmak bile gelmedi aklıma.. hep uzaktım anne sana.. hep.. şimdi olsam o tahta parçasına öle sarılırım ki.. sonra mezarlığa gittik.. defnederken bile o kadar uzağındaydım ki.. son bi kere bile açıp bakamadım anne yüzüne.. niye anne niye.. kardeşim toprak attı üstüne.. ben onu bile yapamadım anne..
öyle soru işaretleri var ki beynimdee.. anlatamam anne.. doktorların yaptığı yanlışlardan mı, benim sana davranışlarım mı tetikledi, üzüntüden mi? ne olduğunu anlamadım ben anne.. işte o cumartesi sabahı.. terlemenle başlayan şeyin kalp krizi olduğunu şimdi anlıyorum annem.. halbuki ben bunu önceden de yaşamıştım.. niye o an gözüme perde indi. niye ambulansı aramadım.. çok mu yorgundum.. hayır.. çok mu üşendim.. bilmiyorum.. seni bu yüzden mi kaybettim.. evet diyemiyorum.. dersem ölürüm.. ama evet galiba.. böle yaşanır mı.. bunun gibi daha ne ihmallikler var.. belki sonra anlatıırım..
bugün ayın 17si. yani 2 ay doldu be annem. koskoca 2 ay.. sağlığında çok baktığım sölenemez, birazdan mezarına gelicem, yüzüm bile tutmuyo annem.. ölüne gelsem ne fayda di mi annemm..
sadece 2 ay içinde oldu annemin rahatsızlığı. öncesi var mıydı bilmiyorum tabi.. o iki ay içinde seni huzurlu bi şekilde yaşatamadım, hastayken bile kavga yaptım. şimdi yaşamıyosun.. sanki kızım daha çok yorulmasın, uykusuz kalmasın diye çektin gittin bu diyardan.. ve ben de yaşamaya devam ettiğim sürece bi yükü attım, şimdi yaşıyorum diye içim içimi yiyo sırf o kavgalar aklıma gelince.....
oy annnem oyyy.... içim yanıyo içim....... sönmüyooooo..
çok yazdım biliyorum.bunlar ateşimin ufak bi kısmı.. Allahım önce sen affet beni.. sonra da sen affet beni annem... pamuk annemmm.....
cnm işyerindeyim ve hüngür hüngür ağlıyorum şu an zor çok zor hiç bişi eskisi gibi olmuyo varken kıymet bildik mi hayır varken anlaşılmıyo ama meğer ne çok ihtiyacımız varmış annelerimize... biz son günlerinde çok iyi baktık ama 4,5 ay neye yarar ki öncesini düşününce 46 senelik ömrünü bize adamışken 4,5 ayın lafını yapmak bile kendimden iğrenmeme neden oluyor. annesi ve babası hayatta olan arkadaşlarımız okuyolarsa yalvarırırm ne karakterde olurlarsa olsunlar ister dövsünler sövsünler ailenize kötü davranmayın sonrası çok acı oluyor hayatta etrafında bir sürü insan olsa bile yalnız kalıyorsunuz bizleri birtek onlar anlıyor gerisi yalan...
- 14 Ocak 2011
- 6.437
- 1.066
- 248
- Konu Sahibi cherry_jam
- #79
Canım daha önce de yazmıştım.yeni yazını görünce tekrar yazmak istemedim.
Ağlattın beni,çok iyi anlıyorum seni,acını her türlü paylaşıyorum.çünkü 2 sene 8 ay olmasına rağmen benim de acım hala taze.
Her gün annem aklıma geliyor.o kadar özlüyorum ki
Benim annem kemoterapi gördüğü için bulantılar,kusmalar çok fazlaydı,tonton annem çok zayıflamıştı,canı isteyerek hiç yiyemiyordu yediğini çıkarıyordu.sen anlatınca kendi annem geldi aklıma,hem onun için hem senin annen için çok üzüldüm yine.
Ben de bazı şeyler söylemiştim,o kadar pişmanım ki keşke demeseydim diye.acaba beni affetmiş midir diye düşünüyorum hep.
Benim annem de son zamanlarında çok mahsundu,bebek gibiydi,gözleri çok masum bakardı,beni yalnız bırakmayın odada canım sıkılıyor derdi.ama biz yine de dayanamayıp bilgisayara,tvye giderdik.çok kızıyorum şimdi kendime.bak bilgisayar hep var ama annem yok diye.
Zaman su gibi akıp gidiyor canım,yapılacak bişi yok.Sadece dua edebiliriz.Kuran ı kerimi eski yazıdan okuyabiliyorsan oku annen için,hem ona huzur verir hem sana.
Bol bol oku onun için,dua et..
Ağlattın beni,çok iyi anlıyorum seni,acını her türlü paylaşıyorum.çünkü 2 sene 8 ay olmasına rağmen benim de acım hala taze.
Her gün annem aklıma geliyor.o kadar özlüyorum ki
Benim annem kemoterapi gördüğü için bulantılar,kusmalar çok fazlaydı,tonton annem çok zayıflamıştı,canı isteyerek hiç yiyemiyordu yediğini çıkarıyordu.sen anlatınca kendi annem geldi aklıma,hem onun için hem senin annen için çok üzüldüm yine.
Ben de bazı şeyler söylemiştim,o kadar pişmanım ki keşke demeseydim diye.acaba beni affetmiş midir diye düşünüyorum hep.
Benim annem de son zamanlarında çok mahsundu,bebek gibiydi,gözleri çok masum bakardı,beni yalnız bırakmayın odada canım sıkılıyor derdi.ama biz yine de dayanamayıp bilgisayara,tvye giderdik.çok kızıyorum şimdi kendime.bak bilgisayar hep var ama annem yok diye.
Zaman su gibi akıp gidiyor canım,yapılacak bişi yok.Sadece dua edebiliriz.Kuran ı kerimi eski yazıdan okuyabiliyorsan oku annen için,hem ona huzur verir hem sana.
Bol bol oku onun için,dua et..
- 14 Ocak 2011
- 6.437
- 1.066
- 248
- Konu Sahibi cherry_jam
- #80
cnm allah sabırlar versin seni çok iyi anlıyorum benim annemde 4,5 ay gözümüzün önünde eriye eriye öldü. elimizden hiç bişi gelmiyo tutamıyoruz elimizi uzatsakta elimşzden kayıp gidiyo insanoğlunun allahın kudreti karşısında ne kadar aciz olduğunu birkez daha anlıyoruz.bizi doğuran büyüten annenin yokluğu gibi bi acı yok. ben babamı 14 annemide 4 sene önce kaybettim ne çocukluğumu ne gençliğimi doya doya yaşayabildim onlarla
senin de başın sağolsun canım..
