- 12 Mart 2018
- 461
- 600
Tmm da Özet geçin diye söyledim siz buraya ne diye konu açıyorsunuz ki madem okuyamıyczOkumadığınız bir konuya yorum yazmamanız da mantıklı olur. Her konu siz okuyun diye açılmıyor
Üşenmedim okudum.
Yüz kişiden yetmişi yaşıyor yazdıklarınızı.
Saygıdan siz diye hitap ediyorum yazmışsınız. Gayet anadolu insanı bunu burnu havadalık olarak görür.
Yine evlenme teklifini geç haber vermek, ameliyatta annnin gönderilmesi falan bunlar ters şeyler olmuş.
Ben telefonları merhaba anne diye açıyordum. Bizim gelin merhaba diyor herkese diye garipsediler:) o da merhaba kızım diye cevap vermeye başladı. Kadın alışmış Alo demeye.
Bence siz zaten başta mesafe koymak istemişsiniz istediğiniz de olmuş. Takılmayın.
Merhaba hanımlar;
Size biraz hikayemden bahsetmek ve açıkçası tesellilerinizle moral bulmak istiyorum. Ayrıca burada yapmayı deneyipte başaramayan hanımlar var belki toplu cevap olur. Sabredip okursanız çok mutlu olurum.
8 yıl önce annem vefat etti. Evin tek kızı olduğum ve ne baba ne anne tarafımdan kimseden bir destek görmediğim için babamla bir başımıza yaşam mücadelesi verdik. Sağolsun babam hem annem hem arkadaşım olmaya çabaladı. Elinden gelen herşeyi yaptı. Üniversitemi bitirdim, bir süre çalıştım ve eğitimlere devam ettim.
1,5 yıl öncede eşimle tanıştık. Biraz flörtten sonra eşim niyetinin ciddi olduğunu söyledi ve ilişkiye başladık. 1 ay sonra annesi ve babasıyla tanışmamı istedi. Bir yerde yemek yemeğe gittik. Ailesi benim ailemden biraz farklı geldi ilk gördüğümde bana. İçlerine kapanık hayat görüşleri kısıtlı bir anne baba. Eşim iş hayatından dolayı çok dışa dönük girişken ve konuşkandır. Ailesiyle alakası yok o yüzden çok şaşırdım ama ben konuştum güldüm durumu zorlaştırmadım.
Dönüşte annesi benim arabamla dönmek istedi bende kabul ettim belki özel bişeyler konuşmak istiyordur diye. Annesinin bana söylediği tek şey şu oldu;
-“belli ki senin ailenin durumu iyi, bizim bir evimiz bile yok sonra deme bize benim şuyum buyum var sizin yok diye” dedi.
Bende;
-“olur mu öyle şey benim babamda ne yokluklardan geldi.yeter ki mutlu olalım çalışır yaparız herşeyi” dedim.
Ve sadece hmm diyip sustu kayınvalidem.. Sonuçta hepi topu 1 saat kadar bir zaman geçirmişiz. Hiçbirşeyimi merak edip sormadı yemekte. Ben anlattım hep kendimi. eşim 33 yaşında işi gücü olan bir bey. 11-12 yıldır hep çalışmış ve birikim yapmış. Ailesi yaklaşık 15 yıldır aynı evde kirada oturuyorlar. Evleri dökülüyor eski köy evleri gibi bir ev. Evlerine yıllarca 3 maaş girmiş ama artık nedendir bilmiyorum bir ev dahi almamışlar. O akşamdan sonra bir daha konuşma görüşme olmadı. (Bu arada onlar evlerine davet etmişlerdi ben dışarıda yemek istedim. Babamın haberi olmadan evlerine gitmek istemedim.) bir kaç hafta sonra babama bahsettim eşimden ve tanıştırdım. Babam eşimi sevdi. Sık sık konuşup tanımaya çalıştı eşimi. Ailesiyle de tanıştı babam. 1,5 ay kadar geçtikten sonra evlenme teklifi aldım babama danıştım ve evet dedim.Ailesine bir hafta sonra haber verdi eşim teklif olayını. Annesi çok kızmış “bizden habersiz yüzük taktın” diye. Bana sonraları bahsetti bundan.
İlerleyen günlerde eşim ameliyat olucaktı. Bende daha önce hastanelerde çok bulunduğum için evraktı yatıştı herşeyi hallettmeyi biliyorum. Eşim benim ilgilenmemi istedi annesine operasyondan sonra gitmesini söyledi hem yorulmasın hemde işleri halledemeyeciğini bildiği için. Ama annesi bütün gün benimle hastanede durdu bu 2. Görüşmemizdi. Ağzını açıpta tek bir laf etmedi bana yokmuşum gibi davrandı. Çay getirdim yanına 2 şeker koymuşum neden 3 tane şeker almadın dedi. Eşimin odasında bir kadınla oğlu daha vardı kadın kv’deme; -“maşallah herşeye koşturuyor çok beğendim gelininiz mi?” dedi. Kayınvalidem de sadece; “-Belki” dedi ve ben o an çok üzüldüm. Eşimi üzmemek için hastane odasında sustum. İnsan bir inşallah bişey der değil mi?
Eşimin bir erkek kardeşi var. Kardeşi yıllarca şehirdışlarında okumuş o yüzden çok kıymetli annesinin gözünde ama eşim herşeylerine koşmasına rağmen üvey evlar muamelesi görüyor.İlk zamanlar oğlunu benden kıskanıyor ondan yapıyor sanıyordum ama oğluna da kötü davranıyor.Hastanede eşimle hiç ilgilenmedi. Ameliyatlı narkozdan çıkmış halde saatlerdir aç yattı eşim ben doyurdum karnını. Ateşi vardı saatlerce ıslak bez koydum alnına. Annesi yerinden bile kalkmadı.gizli gizli ağladım.
Sonraları hastane mevzusuna kırıldığım için konuşmak aramak gelmedi içimden. İsteme mevzuları başladı. Babamı arayıpta gelmek istiyoruz bile demediler. Hep eşim adım attı.Bohça alışverişi yapılacaktı ben çok fazla bişey istemedim birer gecelik alıcaktık hastanedeki tavrı yüzünden kv’demin gelmesini bende eşimde istemedi bunu söylediğinde kavga çıkardı kv’dem yinede direttim gelemedi alışverişe. Sonraki günşerde ne hikmetse kv’dem beni aramaya başladı. Konuştuğu şeylerde şunlar; “nerdesin, napıyorsun, kimlesin” halimi hatrımı bile sormadı bunları sordu. 10 gün aralıksız her gün aradı. En sonunda ben çok sıkıldım ve açmamaya başladım. Eşimi daraltmış laf söylemiş açmıyor diye(2 gün açmadım) eşimle telefonda konuşuyoruz üzgündü sıkıştırdım anlattı.Dayanamadım aradım annesini hal hatır sorduktan sonra -“bakın ben bi kaç gündür meşguldüm açamadım zaten hergün konuşuyoruz ben konuşacak bişey bulamıyorum hergün hergün bırakın da ben sizi arıyım birazda” falan dedim.(yumuşak şekilde)Başladı bağırmaya bana işte açmadın bilerek telefonu diye bende sakin olun dedim neyse kapattı telefonu.
(Devamı yorumda)
Güncelleme: Dert kısmı da şu Kurbadan tamamen ipler koptu eşimde bende küstük.
Ben anne olduğum zaman bebek bakmayı bilmiyorum akrabalarım malum nasıl anneliği öğrenicem? Günlerdir buna çok üzülüyorum. Anne diye melerken böyle bir kadınla muhatap oldum atlatmak için ne yapmalıyım?
Kadın oğlunu sevmese oğlu git dediği halde bütün gün hastanede beklemezdi. Eşiniz ailesine biraz mesafeli gibi geldi. Kadının niye böyle davrandığını siz daha iyi bilirsiniz. Okuduğumdan anladığım kırgınlığı var gibi.
Hamile misiniz?
İste bunlar hep yeni gelin beklentileri
Ben evlenmedim gerci ..ama mustakbel kv dertlerini cektim.
Evlenirsem ileride, artik sifir beklentiyle yaklasacagim herseye.
Oyle bir dunya yok yani canim..kv annen olamaz. Bosuna kendini uzuyorsun. Gozyaslarina degmez. Esinle mutlu ol yeter.
Canim arkadaslarindan yardim al bebegin olursa ya da nette hersey yaziyor zaten kafana takilan bisey olursa.komşuların yardim eder.sen boşver artik kv kendi hayatina bak bi cok kisi anlasamiyir kv kendi göbeğini kendin kescen takma
Dert kısmı yeni yazılmış.
Anneliği öğrenmenize gerek yok. Bebeğinizi kucağınıza aldığınızda içinizden anne fışkırıyor.
Emin olun en Melek kaynana dahi (hatta anne) lohusa döneminde dünyanın en kötü insanı görünüyor insana.
Yardımcı tutarsınız gerekirse.
Kırgınlığı varsa şundandı “oğlu haber vermeden evlenme teklifi etti” ama beni ailesiyle zaten tanıştırdı söz mevzusu geçiyordu evlerinde sadece “yüzük aldım” demedi
Iyi yapmissin canim içine atma.güçlü ol ins hersey daha güzel olur senin için.kv Allahtan akil diliyorum sorunsuz bi gelin bulmuslar oglum evlendi diye sevinmek yerine limon sikmislar herseyeKendime bunları söylüyorum ama işte yetmedi buraya yazıp sizlerden de duymak istedim
Çok uzun hepsini okuyamadım ama anafikri çok iyi anladım. Öncelikle başın sağolsun kuzum, o muhterem babanın ellerinden öperim, nasıl fedakar nasıl sevgi dolu bir insanmış. Lütfen onu kıracak üzecek şeyler yaşanmasına izin verme sonra çok kahrolur kv den ölesiye nefret edersin bu da seni mutsuz ve öfkeli biri yapar. Ama öte yandan böylesine kötü niyetli bir kv ile zaten mutlu bir anne olma şansın yok. Annelik içgüdüsel bişeydir üzülme bebeğin olduğunda kendin de güzelce bakarsın yavruna eşinle birlikte. Ama bu kadından iyi elektrik almıyorum, destek değil köstek olur anca. İlk tanıştığı an paradan bahseden kv leri hiçbir zaman sevimli göremem. Bazı insan böyle napacaksın değişmez. Çok seviyorsan eşine ve babacığına sarıl. Biliyor musun bir tanıdığım 40 yaşında anne oldu, annesi yoktu 84 yaşındaki babası yardımcı olurdu bebek bakımında. O nedenle sırf bu eksiklikle kimseye sokulup kendini ve babanı ezdirme. Eşin de yalnızmış ona da acıdım. Kimse anne gibi olamaz elbette, o açıdan çok üzgünüm ama dostların arkadaşların eşin ve ailene sarıl. Sahip olduğumuz herşeye binlerce şükürSonrasında bohçayı hazırlamak istemedi ben anlamam dedi akrabaları yerine gelsin o yapsın dedi ben gittim evlerine bohçamı sandığımı hazırlamak için, bana orda “Söz-Nişanınıza gelmicem” dedi. Bende; “siz bilirsiniz” diyince başladı bağırmaya çağırmaya. Beni ağlattı en sonunda orda ben ağlayınca kayınpederim bana teselli vermeye başladı bu sefer kv’m baktı ki oğluda eşide beni savunuyor yumuşamış gibi yaptı yemedim. Bohçama değer veripte doğru düzgün bişey bile koymadı ne nevresim ne patik.Gözümde yok zaten diyip önemsemedim. Nişanım memleketimdeki evimizde oldu.Kv’dem evimizin kapalı odalarını açarak gizli gizli evi gezdi.Bana “evinizi gezebilir miyim” dese tabiki gezdirirdim ama o gizli gizli yapmayı tercih etti.Nişanımda yüzü hiç gülmedi en başta zaten.
Annemi kaybettiğim için kayınvalidemi hep anne gibi hayal ettim bekarken.anne diye sarsın beni istedim.ama öyle bir “anne”ye denk geldim ki kendi evladı bile annesi varken yokluğunu yaşıyor. Çok uzun oluyor hemen bağlıyorum. Ev eşyası alırken bizimle ısrarla gelmek istedi tamam gelsin dedim laf soktu ağlaya ağlaya aldım çıktım eşyalarımı.çıkınca arabada herşeyi açık açk söyledim yüzüne.
“Bana sadece annelik yapsaydınız sizden başka hiçbir beklentim yoktu” dedim.Yine de demedi ki “kızım gel güzel güzel geçinelim” diyemedi bunu çıkmadı ağzından. Dedi ki “SİZ de hata” (ben saygımdan siz dediğim için o da bana kızım demek yerine siz diye hitap eder) o an anladım ben ortadan İkiye bölünsem değişmez böyle insanlar. Anne diye ağlamaktansa ben güçlü olup olacak evladıma iyi bir anne olmalıyım.
Kınamı hamamda yaptım değil birşeye el sürmek bir kere bile akrabalarımla sohbet dahi etmedi. Hamam sıcağında kıyafetleriyle köşede oturdu. Surat astı. Nikahımda beş karış suratla simsiyah giyinip örtme örtüp çekildi köşede izledi. Evime 1 kere gelin almada geldi. Herşeyi tek başkmıza yaptık eşimle. Bir yemek dahi yapıp getirmedi. Aç aç ev hazırladık.
Eşim kendi birikimiyle yaptı herşeyi beş kuruş paralarını görmedik.
Eşim kötü bir insan olsaydı asla katlanmaz ilk görüşmeden sonra bırakır giderdim. Ama eşimi o kadının 33 yıl annelik adı altında mutsuz ve huzursuz diken üstünde yaşamış olmasına rağmen bu kadar iyi kalabilmiş olmasına bi kez daha aşıl oldum.
Kimlere söyledinBurada bi kaç gündür hep bu şekilde konu gördüm onlara da söyledim konu açıcam diye o yüzden bu kadar uzun oldu
Çok uzun hepsini okuyamadım ama anafikri çok iyi anladım. Öncelikle başın sağolsun kuzum, o muhterem babanın ellerinden öperim, nasıl fedakar nasıl sevgi dolu bir insanmış. Lütfen onu kıracak üzecek şeyler yaşanmasına izin verme sonra çok kahrolur kv den ölesiye nefret edersin bu da seni mutsuz ve öfkeli biri yapar. Ama öte yandan böylesine kötü niyetli bir kv ile zaten mutlu bir anne olma şansın yok. Annelik içgüdüsel bişeydir üzülme bebeğin olduğunda kendin de güzelce bakarsın yavruna eşinle birlikte. Ama bu kadından iyi elektrik almıyorum, destek değil köstek olur anca. İlk tanıştığı an paradan bahseden kv leri hiçbir zaman sevimli göremem. Bazı insan böyle napacaksın değişmez. Çok seviyorsan eşine ve babacığına sarıl. Biliyor musun bir tanıdığım 40 yaşında anne oldu, annesi yoktu 84 yaşındaki babası yardımcı olurdu bebek bakımında. O nedenle sırf bu eksiklikle kimseye sokulup kendini ve babanı ezdirme. Eşin de yalnızmış ona da acıdım. Kimse anne gibi olamaz elbette, o açıdan çok üzgünüm ama dostların arkadaşların eşin ve ailene sarıl. Sahip olduğumuz herşeye binlerce şükür
Kimlere söyledin
Kv de okuyor mu bu yazıyı